Ορθόδοξος Συναξαριστής

Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα	Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα	Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
᾿Αλληλούϊα.
¹ (Μασ. 112) ΜΑΚΑΡΙΟΣ ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα·	¹ (Μασ. 112) Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος είναι ο άνθρωπος, ο οποίος σέβεται και ευλαβείται τον Κυριον. Αυτός με όλην του την θέλησιν θα ποθή να γνωρίζη και να εφαρμόζη τον νόμον του Θεού.	¹ Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος φοβεῖται τὸν Κύριον· αὐτὸς μὲ ὅλην τὴν θέλησιν τῆς ψυχῆς του θὰ ποθήσῃ καὶ θὰ ἐκτελέσῃ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ.
² δυνατὸν ἐν τῇ γῇ ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ, γενεὰ εὐθέων εὐλογηθήσεται.	² Ισχυροί και ακατανίκητοι θα είναι οι απόγονοί του στον κόσμον αυτόν. Ως γενεά δε δικαία θα έχουν την ευλογίαν του Θεού.	² Ἰσχυροὶ καὶ ἀκατάβλητοι θὰ εἶναι ἐν τῇ γῇ οἱ ἀπόγονοί του, ὡς γενεὰ δικαίων καὶ εἰλικρινῶν ἀνθρώπων θὰ ἀπολαύσῃ τὰς εὐλογίας τοῦ Κυρίου.
³ δόξα καὶ πλοῦτος ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.	³ Η δόξα και ο πλούτος θα υπάρχουν εις την οικογένειάν του και η δικαιοσύνη αυτού θα παραμένη εις αιώνα αιώνος.	³ Δόξα καὶ πλοῦτος θὰ πλεονάζουν εἰς τὸν οἶκον του, καὶ ἡ ἀρετή του θὰ παραμένῃ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος ἐγκωμιαζομένη ὑπὸ τῶν ἐπιζώντων καὶ στεφανουμένη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ.
⁴ ἐξανέτειλεν ἐν σκότει φῶς τοῖς εὐθέσιν ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων καὶ δίκαιος.	⁴ Μέσα στο σκότος της αγνοίας και της πλάνης και των δυσχερών περιστάσεων έλαμψε παρά Θεού το φως της αληθινής γνώσεως στους ευθείς κατά την καρδίαν. Διότι ο Κυριος είναι ελεήμων, οικτίρμων και δίκαιος.	⁴ Εἰς τὸ σκότος τῆς ἀγνοίας ἢ τῶν θλίψεων, ποὺ τυχὸν θὰ συναντήσουν οἱ εὐθεῖς καὶ δίκαιοι ἄνθρωποι, ἐπεφάνη καὶ ἐπέλαμψε φῶς γνώσεως καὶ παρηγορίας· ·ο Θεὸς εἶναι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων καὶ δίκαιος, συμπαθῶν μὲν καὶ συμπονῶν τοὺς δικαίους εἰς τὰς θλίψεις των, μετὰ δικαιοσύνης δὲ ἀποβλέπων εἰς τὴν ἀγαθὴν πρόθεσίν των καὶ ἀπαλλάσσων τούτους πάσης πλάνης.
⁵ χρηστὸς ἀνὴρ ὁ οἰκτείρων καὶ κιχρῶν· οἰκονομήσει τοὺς λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει,	⁵ Αγαθός και χρήσιμος στους περί αυτόν είναι ο άνθρωπος εκείνος, που σπλαγχνίζεται τους άλλους, και τους δανείζει, χωρίς να δυσκολεύεται. Αυτός θα προσέχει πάντοτε τους λόγους του και τας κρίσστου, ώστε να μη θίγη τους άλλους, αλλά να τους οικοδομή.	⁵ Ἐκεῖνος εἶναι ἄνθρωπος καλοκάγαθος, ὁ ὁποῖος σπλαγχνίζεται καὶ δανείζει τοὺς ἐν ἀνάγκαις· αὐτὸς δὲν ὁμιλεῖ ποτὲ ἀπερισκέπτως, ἀλλὰ μὲ φρόνησιν πολλὴν καὶ κρίσιν θὰ οἰκονομήσῃ τοὺς λόγους του προσέχων νὰ μὴ θίξῃ δι’ αὐτῶν κανένα, οὔτε νὰ πληγώσῃ ὁπωσδήποτε τὴν εὐαισθησίαν καὶ φιλοτιμίαν τῶν ὑπ’ αὐτοῦ ἐλεουμένων καὶ δανειζομένων.
⁶ ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα οὐ σαλευθήσεται, εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος.	⁶ Ο δίκαιος αυτός άνθρωπος ποτέ δεν θα σαλευθή εις την πίστιν του· εις την ζωήν του ποτέ δεν θα κλονισθή, ώστε να πέση, αλλά θα μνημονεύεται δια παντός εκ μέρους των άλλων.	⁶ Εὐτυχὴς ὁ ἄνθρωπος οὗτος, διότι δὲν θὰ σαλευθῇ, στερούμενος τῆς εἰρήνης του ἐν μέσῳ τῶν πειρασμῶν καὶ καταντῶν εἰς ἀπόγνωσιν, ἀλλ’ ὑποστηριζόμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ θὰ παραμένῃ παντοτεινὰ ἀδιάσειστος. Ὁ δίκαιος καὶ ἐνάρετος θὰ ἀφήσῃ τὴν ἀνάμνησίν του καὶ μετὰ θάνατον ἄσβεστον καὶ διαρκῆ εἰς τοὺς αἰῶνας, διότι ὄχι μόνον εὐφήμως θὰ μνημονεύεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ ὁ Θεὸς οὐδέποτε θὰ λησμονήσῃ αὐτόν.
⁷ ἀπὸ ἀκοῆς πονηρᾶς οὐ φοβηθήσεται· ἑτοίμη ἡ καρδία αὐτοῦ ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον.	⁷ Δεν θα φοβηθή τας ψευδείς και συκοφαντικάς διαδόσεις των άλλων. Η καρδία του είναι ετοίμη και σταθερά στο να ελπίζη πάντοτε στον Κυριον.	⁷ Δὲν θὰ φοβηθῇ οὐδὲ θὰ τρομάξῃ ἀπὸ ψευδεῖς φήμας καὶ κατηγορίας· εἶναι πάντοτε προητοιμασμένη καὶ πρόθυμος ἡ καρδία του νὰ ἐλπίζῃ εἰς τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος διασκεδάζει τὰς συκοφαντίας καὶ ἀποδεικνύει τὴν ἀθωότητα τῶν δούλων του.
⁸ ἐστήρικται ἡ καρδία αὐτοῦ, οὐ μὴ φοβηθῇ, ἕως οὗ ἐπίδῃ ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ·	⁸ Είναι στερεωμένη η καρδία του και ποτέ δεν θα φοβηθή από κανένα κίνδυνον, αλλά τουναντίον θα ίδη τους εχθρούς αυτού να ταπεινώνονται ενώπιον του.	⁸ Δὲν ταλαντεύεται οὐδὲ κλονίζεται ἡ καρδία του, ἀλλ’ εἶναι ἐστηριγμένη εἰς τὸν Κύριον, καὶ δι' αὐτὸ κατ' οὐδένα λόγον θὰ φοβηθῇ κατὰ τὸ μεταξὺ χρονικὸν διάστημα, τὸ ὁποῖον θὰ παρέλθῃ ἕως ὅτου ἴδῃ τεταπεινωμένους τοὺς ἐχθρούς του.
⁹ ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, τὸ κέρας αὐτοῦ ὑψωθήσεται ἐν δόξῃ.	⁹ Αυτός εσκόρπισε τον πλούτον του με αγάπην. Εδωκεν στους πτωχούς. Η αρετή του και η αγάπη του μένει στον αιώνα του αιώνος και υμνείται παρά των ανθρώπων. Η δύναμίς του θα ανυψωθή εις μεγάλο ύψος δόξης.	⁹ Ἄφθόνως καὶ πλουσιοπαρόχως ἐσκόρπισεν εἰς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην, ἔδωκεν εἰς τοὺς πτωχούς· ἡ ἐκ τῶν ἀγαθοεργιῶν ἀρετή του μένει διὰ παντὸς ἐπαινουμένη ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ δι' αἰωνίων ἀμοιβῶν βραβευόμενη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀκμὴ καὶ δύναμις αὐτοῦ καὶ τοῦ οἴκου του θὰ ἐξυψωθῇ ἔνδοξος καὶ λαμπρά.
¹⁰ ἁμαρτωλὸς ὄψεται καὶ ὀργισθήσεται, τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ βρύξει καὶ τακήσεται· ἐπιθυμία ἁμαρτωλοῦ ἀπολεῖται.	¹⁰ Ο αμαρτωλός θα ίδη αυτά και θα καταληφθή από οργήν. Θα τρίξη τα δόντια του, θα λυώση από τον φθόνον του, αλλά αι φθονεραί επιθυμίαι του, όπως και κάθε πονηρά επιθυμία του αμαρτωλού ανθρώπου, θα χαθή, θα πέση στο κενόν.	¹⁰ Ὁ ἁμαρτωλὸς θὰ ἴδῃ τὴν εὐδοκίμησιν αὐτὴν τοῦ δικαίου καὶ θὰ ὀργισθῇ, καὶ ἐκ τοῦ μίσους του θὰ τρίξῃ τοὺς ὀδόντάς του καὶ θὰ λειώσῃ ἀπὸ τὸν φθόνον του. Ἀλλ' ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ποὺ θέλει τὴν καταστροφὴν τοῦ δικαίου, θὰ χαθῇ καὶ δὲν θὰ πραγματοποιηθῇ.