Ένας εκκλησιαστικός συγγραφέας γράφει: «Αφού ο Δημιουργός συνέδεσε τη ζωή μας με λύπες και φροντίδες, μας έδωσε και κάποιες ευκαιρίες αναψυχής και παρηγοριάς ορίζοντας τις θείες εορτές. Τα θέματα των εορτών αυτών μας υπενθυμίζουν τις θείες δωρεές, αλλά και προμηνύουν την κατάργησι κάθε λύπης». Οι εορτές λοιπόν είναι ευκαιρίες πανηγυρισμού και ευφροσύνης πνευματικής και υλικής, και ταυτόχρονα τιμής των γεγονότων που γιορτάζομε, που ξαναζούμε, που κάνομε σύγχρονα.

Από τις εορτές της Εκκλησίας ονομάζομε Δεσποτικές, εκείνες που συνδέονται με τα λυτρωτικά γεγονότα της ζωής του Ιησού Χριστού και μας θυμίζουν «τους ποταμούς των χαρίτων και ευεργεσιών, τους οποίους εξέχεεν εις τον κόσμον ο Μονογενής Υιός του Θεού δια της ενσάρκου Του οικονομίας» (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης).

Δεσποτικές εορτές είναι τα Χριστούγεννα, η Περιτομή, η Υπαπαντή, τα Θεοφάνεια, η Μεταμόρφωσις, η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα μετά βαΐων και κλάδων, τα Άγια Πάθη, η Ανάστασις, η Ανάληψις, η Πεντηκοστή, η εορτή του Αγίου Πνεύματος και η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού.

Οι Δεσποτικές εορτές αποτελούν τον κεντρικόν άξονα της λατρευτικής ζωής μας. Η Εκκλησία τελώντας τις εορτές αυτές ξαναζεί τα λυτρωτικά γεγονότα σαν ένα αιώνιο παρόν. Και οι πιστοί καθώς τα ξαναζούν και τα εορτάζουν προσελκύουν τη θεία Χάρι και αγιάζονται. Οι ψυχές τους γεμίζουν ευγνωμοσύνη, κατάνυξι και ελπίδα των ουρανίων. Και όταν φεύγουν από τον τόπο της λατρείας μεταφέρουν μέσα τους αυτές τις εμπειρίες, που διαποτίζουν ολόκληρη τη ζωή τους.

Δώρα του Θεού οι Δεσποτικές εορτές. Δώρα που θα αξιοποιηθούν αν τα γιορτάζωμε χριστιανοπρεπώς, «μη εν ζύμη παλαιά, μηδέ εν ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλ’ εν αζύμοις ειλικρίνειας και αληθείας» (Α’ Κορ. ε’ 8).

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου