| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| ᾿Αλληλούϊα. | | |
| 1 (Μασ. 113) ΑΙΝΕΙΤΕ, παῖδες, Κύριον, αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου· | 1 (Μασ. 113) Δοξολογείτε, παίδες, πάντοτε τον Κυριον. Υμνολογήσατε το πάντιμον όνομα του Κυρίου. | 1 Αἰνεῖτε, δοῦλοι Θεοῦ, τὸν Κύριον· αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου. Δοξολογήσατε τὸν Κύριον διὰ τὰς ἀπείρους τελειότητας, αἱ ὁποῖαι σημαίνονται διὰ τοῦ ὀνόματός του. |
| 2 εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. | 2 Ας είναι το όνομα του Κυρίου πάντοτε δοξασμένον από τώρα και έως στους απεράντους αιώνας των αιώνων. | 2 Ἂς εἶναι τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον καὶ δοξασμένον ἀπὸ τώρα καὶ πάντοτε, διὰ μέσου πάντων τῶν αἰώνων. |
| 3 ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν αἰνετὸν τὸ ὄνομα Κυρίου. | 3 Δοξασμένον ας είναι το όνομα του Κυρίου από των ανατολών ηλίου μέχρι και των δυσμών, εις όλην την έκτασιν της οικουμένης και της γης. | 3 Ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν, καθ’ ὅλην τὴν γῆν, εἶναι πρέπον νὰ ἀνυμνῆται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ ἂς μὴ μείνῃ οὔτε σπιθαμὴ γῆς, εἰς τὴν ὁποίαν νὰ μὴ ἀντηχοῦν ὕμνοι δοξολογίας πρὸς τὸν Κύριον. |
| 4 ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ Κύριος, ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτοῦ. | 4 Μέγας, κυρίαρχος και ένδοξος ο Κυριος επάνω εις όλα τα έθνη. Η δόξα του ξεπερνά τα ύψη των ουρανών. | 4 Ὑψηλότερος καὶ ὑπέρτερος ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη εἶναι ὁ Κύριος· ὑπερβαίνει τὴν μεγαλοπρέπειαν τῶν οὐρανῶν ἡ δόξα του. |
| 5 τίς ὡς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν; ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν | 5 Ποιός άλλος είναι τόσον μέγας και ένδοξος, όσον είναι ο Κυριος και Θεός μας; Κανείς. Αυτός είναι που κατοικεί εις τα ύψη των ουρανών. | 5 Ποῖος εἶναι σὰν τὸν Κύριον, τὸν ὁποῖον λατρεύομεν ὡς τὸν μόνον Θεόν μας; Ποῖος εἶναι τόσον μέγας καὶ ὑψηλός, ἀλλὰ καὶ τόσον συμπαθὴς καὶ συγκαταβατικὸς πρὸς τοὺς πτωχοὺς καὶ ταπεινούς; Αὐτὸς εἶναι ποὺ κατοικεῖ εἰς τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν ὡς μόνος Ὕψιστος. |
| 6 καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ, | 6 Αυτός ρίπτει ένα βλέμμα ευμενείας και καλωσύνης στους ταπεινούς, που υπάρχουν στον ουρανόν και εις την γην. | 6 Καὶ ὅμως πάντοτε ρίπτει συμπαθές, καταδεκτικὸν καὶ εὐμενὲς τὸ βλέμμα του εἰς τὰ ταπεινά, ὁπουδήποτε καὶ ἂν ὑπάρχουν, ὄχι μόνον ἐν τῷ οὐρανῷ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ γῇ· |
| 7 ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶν πένητα | 7 Αυτός ανασηκώνει από το χώμα ισχυρόν και πλούσιον τον πεσμένον εκεί πτωχόν, τον δε δυστυχή και πεινασμένον, που κάθεται επάνω εις την κοπριάν, τον ανυψώνει και τον δοξάζει, | 7 Αὐτὸς σηκώνει τὸν πτωχὸν ἀπὸ τὸ χῶμα, εἰς τὸ ὁποῖον γυμνὸς σχεδὸν κατάκειται· καὶ αὐτὸς ἀνυψώνει τὸν πένητα ἀπὸ τὰ σκύβαλα καὶ τὴν κοινωνικὴν αὐτοῦ ἀθλιότητα καὶ καταφρόνησιν, |
| 8 τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ· | 8 δια να τον βάλη να καθήση μαζή με τους επισήμους ανθρώπους, με τους άρχοντας του εκλεκτού του λαού. | 8 διὰ νὰ τὸν βάλῃ νὰ καθίσῃ μὲ ἄρχοντας, μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ λαοῦ του, τοὺς ὁποίους αὐτὸς ἐξέλεξε καὶ ἀνέδειξε τοιούτους. |
| 9 ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ, μητέρα ἐπὶ τέκνοις εὐφραινομένην. | 9 Αυτός εγκαθιστά μόνιμον και αμετακίνητον στον οίκον της την πρώην στείραν, διότι την αναδεικνύει μητέρα ευφραινομένην εις τα πολλά παιδιά της. | 9 Αὐτὸς ἐγκαθιστᾲ εἰς οἶκον τὴν στεῖραν καὶ τὴν εὐλογεῖ, ὥστε νὰ γίνῃ μήτηρ καὶ νὰ εὐφραίνεται διὰ τὰ ἀποκτηθέντα ὑπ’ αὐτῆς τέκνα. |
