| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΑΙ ἐγένετο ἐν τῷ ἀκοῦσαι τὸν βασιλέα ᾿Εζεκίαν ἔσχισε τὰ ἱμάτια καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ ἀνέβη εἰς τὸν οἶκον Κυρίου. | 1 Οταν ο βασιλεύς Εζεκίας ηκουσε τα φοβερά αυτά λόγια, έσχισε τα ενδύματα του, περιεβλήθη σάκκινον ένδυμα και ανέβη στον ναόν του Κυρίου. | 1 Καὶ συνέβη, ὅταν ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας τὰ λεχθέντα ὑπό τοῦ Ραψάκου, ἔσχισε τὰ ἱμάτιά του καὶ περιεβλήθη τρίχινον καὶ πένθιμον ἔνδυμα καὶ ἀνέβη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου. |
| 2 καὶ ἀπέστειλεν ῾Ελιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομνᾶν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων περιβεβλημένους σάκκους πρὸς ῾Ησαΐαν υἱὸν ᾿Αμὼς τὸν προφήτην, | 2 Εστειλε δε τον Ελιακείμ, τον οικονόμον, τον Σομνάν τον γραμματέα, και τους πρεσβυτέρους από τους ιερείς, ενδεδυμένους όλους σάκκινα ενδύματα, προς τον Ησαΐαν, τον υιόν του Αμώς τον προφήτην, | 2 Καὶ ἀπέστειλε τὸν Ἐλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ τὸν Σομνᾶν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ἐκ τῶν ἱερέων ἐνδεδυμένους σάκκινα ἐνδύματα πρὸς τὸν Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς, τὸν Προφήτην. |
| 3 καὶ εἶπαν αὐτῷ· τάδε λέγει ᾿Εζεκίας· ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ ἐλεγμοῦ καὶ ὀργῆς ἡ σήμερον ἡμέρα, ὅτι ἥκει ἡ ὠδὶν τῇ τικτούσῃ, ἰσχὺν δὲ οὐκ ἔχει τοῦ τεκεῖν. | 3 και αυτοί είπαν προς εκείνον· “αυτά λέγει ο Εζεκίας προς σέ· Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα γεμάτη θλίψιν, γεμάτη από ονειδισμούς και φρικτούς ελέγχους εκ μέρους των εχθρών. Αλλά και από οργήν εκ μέρους του Κυρίου. Η οδύνη της ημέρας αυτής είναι σαν τας ωδίνας που καταλαμβάνουν την επίτοκον, η οποία όμώς δεν έχει την δύναμιν να γεννήση και εξακολουθεί να πονή. | 3 Καὶ εἶπαν οἱ ἀπεσταλμένοι οὖτοι εἰς αὐτόν· αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας: Ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ ἐλέγχων ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ ὀργῆς ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα.Διότι ἔφθασαν οἱ πόνοι εἰς τὴν γυναῖκα, ποὺ γεννᾷ, δὲν ἔχει ὅμως αὐτὴ δύναμιν διὰ νὰ γεννήσῃ καὶ δι' αὐτὸ ἐξακολουθεῖ νὰ πονῇ πολύ. |
| 4 εἰσακούσαι Κύριος ὁ Θεός σου τοὺς λόγους Ραψάκου, οὓς ἀπέστειλε βασιλεὺς ᾿Ασσυρίων ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα καὶ ὀνειδίζειν λόγους, οὓς ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου· καὶ δεηθήσῃ πρὸς Κύριον τὸν Θεόν σου περὶ τῶν καταλελειμμένων τούτων. | 4 Είθε να ακούση Κυριος ο Θεός σου τους αλαζονικούς και υβριστικούς λόγους του Ραψάκου, τους οποίους δι' αυτού ο βασιλεύς των Ασσυρίων απέστειλε να ονειδίση τον αληθινόν Θεόν μας και να τον περιπαίξη με τους λόγους αυτούς, τους οποίους ασφαλώς και ήκουσε Κυριος ο Θεός σου. Και συ, λοιπόν, ας παρακαλέσης Κυριον τον θεόν σου, να σωθούν από τον όλεθρον οι απομείναντες έδω αυτοί Ιουδαίοι”. | 4 Εἴθε νὰ εἰσακούσῃ Κύριος ὁ Θεός σου τοὺς βλασφήμους λόγους τοῦ Ραψάκου, τοὺς ὁποίους δι’ αὐτοῦ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, ἵνα ἐξευτελίσῃ τὸν ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεὸν καὶ ἵνα εἴπῃ ὀνειδιστικοὺς καὶ βλασφήμους λόγους, τοὺς ὁποίους ἥκουσε Κύριος ὁ Θεός σου.Καὶ θὰ παρακαλέσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ὑπὲρ αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὑπολειφθῇ ἐλεύθεροι καὶ δὲν ἠχμαλωτίσθησαν, οὐδὲ κατεσφάγησαν ἀπὸ τὸν εἰσβολέα. |
| 5 καὶ ἦλθον οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως ᾿Εζεκίου πρὸς ῾Ησαΐαν, | 5 Οι αξιωματούχοι του βασιλέως 'Εζεκιου ήλθαν προς τον Ησαΐαν, στον οποίον και ανέφεραν αυτά. | 5 Καὶ ἦλθον οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου πρὸς τὸν Ἡσαΐαν καὶ διεβίβασαν εἰς αὐτὸν τὰ ὅσα εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ βασιλεύς. |
| 6 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ῾Ησαΐας· οὕτως ἐρεῖτε πρὸς τὸν κύριον ὑμῶν· τάδε λέγει Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τῶν λόγων, ὧν ἤκουσας, οὓς ὠνείδισάν με οἱ πρέσβεις βασιλέως ᾿Ασσυρίων. | 6 Ο Ησαΐας τους είπε· “έτσι θα απαντήσετε προς τον κύριον σας, τον Εζεκίαν· αυτά λέγει ο Κυριος ο Θεός· Μη φοβηθής από τα λόγια, τα οποία ήκουσες και με τα οποία ο απεσταλμένοι του βασιλέως των Ασσυρίων ύβρισαν εμέ. | 6 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἡσαΐας: Ἔτσι θὰ εἴπητε πρὸς τὸν κύριόν σας· αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος: Μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἤκουσες καὶ μὲ τοὺς ὁποίους οἱ πρέσβεις τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων μὲ ὠνείδισαν καὶ μὲ ἐβλασφήμησαν, ἐξομοιώσαντές με πρὸς τὰ ἄψυχα καὶ νεκρὰ εἴδωλα. |
| 7 ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβάλλω εἰς αὐτὸν πνεῦμα, καὶ ἀκούσας ἀγγελίαν ἀποστραφήσεται εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ καὶ πεσεῖται μαχαίρᾳ ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ. | 7 Ιδού, εγώ, θα βάλω μέσα εις αυτόν πνεύμα δειλίας και όταν αυτός ακούση κάποιαν κακήν είδησιν, θα γυρίση οπίσω εις την πατρίδα του και εκεί, εις την χώραν του, θα πέση νεκρός φονευόμενος δια μαχαίρας”. | 7 Ἰδοὺ ἐγὼ ἐμβάλλω εἰς αὐτὸν φρόνημα δειλίας, καὶ ὅταν ἀκούσῃ κάποιαν εἴδησιν κακήν, θὰ γυρίσῃ ὀπίσω εἰς τὴν πατρίδα του καὶ θὰ πέσῃ νεκρὸς διὰ μαχαίρας εἰς αὐτὴν τὴν χώραν του. |
| 8 Καὶ ἀπέστρεψε Ραψάκης καὶ κατέλαβε τὸν βασιλέα ᾿Ασσυρίων πολιορκοῦντα Λομνάν. καὶ ἤκουσε βασιλεὺς ᾿Ασσυρίων ὅτι | 8 Ο Ραψάκης επανήλθε και ευρήκε τον βασιλέα των Ασσυρίων να πολιορκή την Λομνάν, πόλιν της Ιουδαίας. Εν τω μεταξύ ο βασιλεύς των Ασσυρίων είχε πληροφορηθή, | 8 Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Ραψάκης καὶ συνήντησε τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων νὰ πολιορκῇ τὴν πόλιν τῆς Ἰουδαίας Λομνάν.Καὶ ἤκουσεν ἐν τῷ μεταξὺ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων ὅτι |
| 9 ἐξῆλθε Θαρακὰ βασιλεὺς Αἰθιόπων πολιορκῆσαι αὐτόν· καὶ ἀκούσας ἀπέστρεψε καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς ᾿Εζεκίαν λέγων· | 9 ότι εβγήκεν από την χώραν του ο Θαρακά, ο βασιλεύς των Αιθιόπων, δια να πολεμήση εναντίον αυτού. Οταν επληροφορήθη τούτο, εστράφη εναντίον του βασιλέως των Αιθιόπων και συγχρόνως απέστειλεν αγγελιαφόρον προς τυν Εζεκίαν λέγων· | 9 ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χώρας αὐτοῦ ὁ Θαρακά, ὁ βασιλεὺς τῶν Αἰθιόπων, διὰ νὰ πολεμήσῃ αὐτὸν καὶ ὅταν ἤκουσε τοῦτο, ἐστράφη κατὰ τοῦ βασιλέως τούτου καὶ ἀπέστειλεν ἀγγελιοφόρους πρὸς τὸν Ἐζεκίαν λέγων: |
| 10 οὕτως ἐρεῖτε ᾿Εζεκίᾳ βασιλεῖ τῆς ᾿Ιουδαίας· μή σε ἀπατάτω ὁ Θεός σου, ἐφ᾿ ᾧ πέποιθας ἐπ᾿ αὐτῷ λέγων· οὐ μὴ παραδοθῇ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς χεῖρας βασιλέως ᾿Ασσυρίων. | 10 “αυτά θα πήτε προς τον Εζεκίαν, τον βασιλέα της Ιουδαίας· Ας μη σε εξαπατά ο Θεός σου, στον οποίον συ έχεις στηρίξει την πεποίθησίν σου λέγων· δεν θα παραδοθή η Ιερουσαλήμ εις τα χέρια του βασιλέως των Ασσυρίων. | 10 Οὕτω θὰ εἴπητε εἰς τὸν Ἐζεκίαν, τὸν βασιλέα τῆς Ἰουδαίας.Ἂς μὴ σὲ ἐξαπατᾷ ὁ Θεός σου, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔχεις στηρίξει τὴν πεποίθησίν σου λέγων· κατ' οὐδένα λόγον θὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων. |
| 11 ἢ οὐκ ἤκουσας ἃ ἐποίησαν βασιλεῖς ᾿Ασσυρίων πᾶσαν τὴν γῆν ὡς ἀπώλεσαν; | 11 Η δεν έχεις πληροφορηθή εκείνα, τα οποία έκαμαν οι βασιλείς των Ασσυρίων, ότι δηλαδή παρέδωσαν εις καταστροφήν όλην την γην; | 11 Ἢ δὲν ἤκουσες ἐκεῖνα, ποὺ ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων, πῶς δηλαδὴ κατέστρεψαν ὁλόκληρον τὴν γῆν; |
| 12 μὴ ἐρρύσαντο αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, οὓς ἀπώλεσαν οἱ πατέρες μου, τήν τε Γωζᾶν καὶ Χαρὰν καὶ Ραφές, αἵ εἰσιν ἐν χώρᾳ Θεεμάθ; | 12 Μηπως οι θεοί των εθνών εγλύτωσαν αυτούς, τους οποίους κατέστρεψαν οι πατέρες μου; Την Γωζάν, την Χαρράν, την Ραφές, πόλεις, αι οποίαι ευρίσκοντο εις την χώραν Θεεμάθ; | 12 Μήπως ἐγλύτωσαν αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, τοὺς ὁποίους κατέστρεψαν οἱ πατέρες μου, καὶ τὴν Γωζᾶν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ τὴν Ραφές, αἱ ὁποῖαι εὑρίσκονται ἐν τῇ χώρᾳ Θεεμάθ; |
| 13 ποῦ εἰσιν οἱ βασιλεῖς Αἰμὰθ καὶ ᾿Αρφὰθ καὶ πόλεως Σεπφαρείμ, ᾿Ανὰγ Οὐγαυά; | 13 Που είναι οι βασιλείς της χώρας Αιμάθ και Αρφάθ και της πόλεως Σεπφαρείμ, Ανάγ και Ουργαυά;” | 13 Ποῦ εἶναι οἱ βασιλεῖς τῆς χώρας Αἰμὰθ καὶ τῆς Ἀρφὰθ καὶ τῆς πόλεως Σεπφαρεὶμ καὶ τῆς Ἀνὰγ καὶ τῆς Οὐγαυά; |
| 14 καὶ ἔλαβεν ᾿Εζεκίας τὸ βιβλίον παρὰ τῶν ἀγγέλων, καὶ ἤνοιξεν αὐτὸ ἐναντίον Κυρίου, | 14 Ο Εζεκίας επήρε την επιστολήν αυτήν από τους αγγελιαφόρους του βασιλέως της Ασσυριας και την ήνοιξεν ενώπιον του Κυρίου. | 14 Καὶ ἔλαβεν ὁ Ἐζεκίας τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀσσυρίου παρὰ τῶν ἀγγελιοφόρων καὶ ἤνοιξεν αὐτὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. |
| 15 καὶ προσηύξατο ᾿Εζεκίας πρὸς Κύριον λέγων· | 15 Και προσηυχήθη προς τον Κυριον και είπε· | 15 15 Καὶ προσηυχήθη ὁ Ἐζεκίας πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε: |
| 16 Κύριε σαβαὼθ ὁ Θεὸς ᾿Ισραὴλ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ Θεὸς μόνος εἶ πάσης βασιλείας τῆς οἰκουμένης, σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. | 16 “Κυριε παντοκράτορ, ο Θεός του Ισραήλ, συ ο οποίος κάθεσαι επάνω εις τα Χερουβίμ, συ είσαι Θεός μόνος επί πάσαν βασιλείαν του κόσμου τούτου, συ εδημιούργησες τον ουρανόν και την γην. | 16 16 Κύριε τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, σὺ ὁ Ὁποῖος κάθησαι ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ εἶσαι μόνος Θεὸς ἐπὶ πάσης βασιλείας τῆς οἰκουμένης· σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. |
| 17 κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου, εἰσάκουσον, Κύριε, ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου, εἴσβλεψον, Κύριε, καὶ ἰδὲ τοὺς λόγους Σενναχηρείμ, οὓς ἀπέστειλεν ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα. | 17 Κλίνε, Κυριε, το ους σου· κάμε δεκτήν την δέησίν μας, Κυριε, άνοιξε τους οφθαλμούς σου και ρίξε, Κυριε, το βλέμμα σου προς ημάς, ιδέ τους λόγους του Σενναχηρείμ, τους οποίους αυτός απέστειλε, δια να υβρίση σε τον αληθινόν θεόν. | 17 Κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου· εἰσάκουσον, Κύριε· ἄνοιξε, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου, παρατήρησε καλά, Κύριε, καὶ ἰδὲ τοὺς λόγους τοῦ Σενναχηρείμ, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλεν οὗτος διὰ νὰ ὀνειδίζῃ καὶ ὑβρίζῃ τὸν Θεὸν τὸν ζωντανὸν καὶ ἀληθινόν. |
| 18 ἐπ᾿ ἀληθείας γάρ, Κύριε, ἠρήμωσαν βασιλεῖς ᾿Ασσυρίων τὴν οἰκουμένην ὅλην καὶ τὴν χώραν αὐτῶν | 18 Διότι πράγματι, Κυριε, οι βασιλείς των Ασσυρίων ηρήμωσαν όλην την κατοικουμένην γην και την καλλιεργουμένην χώραν των κατοικούντων εις αυτήν. | 18 Ναί, ἰδέ, Κύριε· διότι πράγματι οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων ἠρήμωσαν ὅλην τὴν κατοικουμένην γῆν καὶ τὴν καλλιεργημένην χώραν τῶν ἐν τῇ γῇ ταύτῃ κατοικούντων ἐθνῶν |
| 19 καὶ ἐνέβαλον τὰ εἴδωλα αὐτῶν εἰς τὸ πῦρ· οὐ γὰρ θεοὶ ἦσαν, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, καὶ ἀπώλεσεν αὐτούς. | 19 Ερριψαν τα είδωλα εκείνων εις την φωτιάν, διότι αυτά δεν ήσαν θεοί αληθινοί, αλλά έργα χειρών ανθρώπων, ξύλα και λίθοι. Και δια τούτο αυτούς τους θεούς τους κατέστρεψεν η φωτιά. | 19 καὶ ἔρριψαν τὰ εἴδωλά των εἰς τὸ πῦρ.Διότι δὲν ἦσαν ταῦτα θεοὶ ἀληθινοί, ἀλλὰ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι.Καὶ διὰ τοῦτο κατέστρεψεν αὐτοὺς τὸ πῦρ. |
| 20 σὺ δέ, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτῶν, ἵνα γνῷ πᾶσα βασιλεία τῆς γῆς ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς μόνος. | 20 Συ όμως, Κυριε, που είσαι ιδικός μας Θεός αληθινός, σώσε μας από τα χέρια αυτών των Ασσυρίων, δια να μάθη κάθε βασίλειον επί της γης, ότι συ είσαι ο μόνος αληθινός Θεός”. | 20 Σὺ ὅμως, Κύριε, ποὺ εἶσαι ὁ ἰδικός μας Θεός, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια των, διὰ νὰ μάθῃ κάθε βασιλεία τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι Θεὸς μόνος καὶ οὐχὶ ἄλλος τις ἐκτὸς σοῦ. |
| 21 Καὶ ἀπεστάλη ῾Ησαΐας υἱὸς ᾿Αμὼς πρὸς ᾿Εζεκίαν καὶ εἶπεν αὐτῷ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ᾿Ισραήλ· ἤκουσα ἃ προσηύξω πρός με περὶ Σενναχηρεὶμ βασιλέως ᾿Ασσυρίων. | 21 Απεστάλη τότε από τον θεόν ο Ησαΐας, ο υιός του Αμώς, προς τον Εζεκίαν και είπε προς αυτόν· “αυτά λέγει Κυριος ο Θεός του Ισραήλ· Ηκουσα αυτά, τα οποία δια της προσευχής σου είπες προς εμέ, σχετικώς με τον Σενναχηρείμ, τον βασιλέα των Ασσυρίων. | 21 Καὶ ἀπεστάλη ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, πρὸς τὸν Ἐζεκίαν καὶ τοῦ εἶπεν: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ.Ἤκουσα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα προσηυχήθης πρὸς ἐμὲ διὰ τὸν Σενναχηρείμ, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων. |
| 22 οὗτος ὁ λόγος, ὃν ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ ὁ Θεός· ἐφαύλισέ σε καὶ ἐμυκτήρισέ σε παρθένος θυγάτηρ Σιών, ἐπὶ σοὶ κεφαλὴν ἐκίνησε θυγάτηρ ῾Ιερουσαλήμ. | 22 Ιδού και ο λόγος, τον οποίον ο Κυριος είπε δι αυτόν· Σε εξηυτέλισε, σε ενέπαιξε και σε περιεφρόνησεν, ω Σενναχηρείμ, η αγνή παρθένος, η θυγάτηρ μου Σιών. Εκίνησε περιφρονητικώς εναντίον σου την κεφαλήν της, η θυγάτηρ μου Ιερουσαλήμ. | 22 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον περὶ τοῦ βασιλέως τούτου ἐλάλησεν ὁ Θεός: Σὲ περιεφρόνησε καὶ σὲ ἐνέπαιξεν, ὦ Σενναχηρείμ, ἡ ἁγνὴ παρθένος θυγάτηρ μου Σιών, ἐκίνησε περιφρονητικῶς τὴν κεφαλήν της διὰ σὲ ἡ θυγάτηρ Ἱερουσαλήμ. |
| 23 τίνα ὠνείδισας καὶ παρώξυνας; ἢ πρὸς τίνα ὕψωσας τὴν φωνήν σου; καὶ οὐκ ᾖρας εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμούς σου πρὸς τὸν ἅγιον τοῦ ᾿Ισραήλ; | 23 Ποίον ύβρισες, βασιλεύ Σενναχηρείμ, και τίνος την οργήν εξηρέθισας; Η εναντίον τίνος ύψωσες με εναίδειαν την φωνήν σου; Και δεν εσήκωσες συ, αλαζονικά τα μάτια σου υψηλά εναντίον του αγίου Θεού του Ισραήλ; | 23 Ποῖον ὠνείδισες, ὦ Σενναχηρείμ, καὶ ποίου τὴν ὀργὴν προεκάλεσες; Ἢ πρὸς ποῖον ὕψωσες ἀπειλητικὴν καὶ ἐπιτακτικὴν τὴν φωνήν σου; Καὶ δὲν ἐσήκωσες ἀγερώχως ὑψηλὰ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἐναντίον τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ; |
| 24 ὅτι δι᾿ ἀγγέλων ὠνείδισας Κύριον· σὺ γὰρ εἶπας· τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων ἐγὼ ἀνέβην εἰς ὕψος ὀρέων καὶ εἰς τὰ ἔσχατα τοῦ Λιβάνου καὶ ἔκοψα τὸ ὕψος τῆς κέδρου αὐτοῦ καὶ τὸ κάλλος τῆς κυπαρίσσου καὶ εἰσῆλθον εἰς ὕψος μέρος τοὺς δρυμοῦ | 24 Διότι με τους αγγελιαφόρους σου ύβρισες τον Κυριον, επειδή συ αλαζονικώς σκεπτόμενος είπες· Εγώ με το πλήθος των αρμάτων μου ανέβηκα εις υψηλά όρη και εις τα πλέον μακρυσμένα μέρη του όρους Λιβάνου, έκοψα τας υψηλάς του κέδρους και τας ωραίας κυπαρίσσους του και εισήλθα εις υψηλόν μέρος του πυκνού και αδιαβάτου δάσους του. | 24 Ναί· ἐσήκωσες βλέμμα ἀγέρωχον κατὰ τοῦ ἁγίου τοῦ Ἰσραήλ.Διότι δι’ ἀπεσταλμένων περιύβρισες τὸν Κύριον.Καὶ τὸν περιύβρισες, διότι εἶπες: Δὲν λογαριάζω τὴν προστασίαν του, τὴν ὁποίαν διατείνεσθε ὅτι ἔχετε· ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν πολεμικῶν μου ἁρμάτων ἀνέβην εἰς ὕψη βουνῶν καὶ εἰς τὰ ἔσχατα μέρη τοῦ Λιβάνου καὶ ἔκοψα τὰς ὑψηλάς του κέδρους καὶ τὰς ὡραίας κυπαρίσσους του καὶ εἰσῆλθα εἰς ὑψηλὸν μέρος τοῦ πυκνοῦ καὶ ἀδιαβάτου δάσους· |
| 25 καὶ ἔθηκα γέφυραν καὶ ἠρήμωσα ὕδατα καὶ πᾶσαν συναγωγὴν ὕδατος. | 25 Εστήριξα γέφυραν, δια να διέρχωνται τα στρατεύματά μου, απεξήρανα νερά και κάθε δεξαμένην ύδατος. | 25 καὶ ἔθεσα γέφυραν, διὰ τῆς ὁποῖος, διαβαίνουν ἐλευθέρως τὰ στρατεύματά μου ποταμοὺς μεγάλους, καὶ ἀπεξήρανα νερὰ καὶ πᾶσαν ποσότητα ὕδατος συλλεγεῖσαν καὶ ἀποθηκευθεῖσαν. |
| 26 οὐ ταῦτα ἤκουσας πάλαι, ἃ ἐγὼ ἐποίησα; ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων συνέταξα, νῦν δὲ ἐπέδειξα ἐξερημῶσαι ἔθνη ἐν ὀχυροῖς καὶ οἰκοῦντας ἐν πόλεσιν ὀχυραῖς. | 26 Αλλα από παλαιοτέρους χρόνους και ανθρώπους δεν επληροφορήθης αυτά, τα οποία εγώ έχω κάμει; Από παλαιότερα χρόνια ώρισα, αλλά και τώρα επραγματοποίησα την ερήμωσιν των εχθρών εις τα οχυρώματά των και την καταστροφήν αυτών, που κατοικούσαν εις οχυράς πόλεις. | 26 Δὲν ἤκουσες αὐτά, τὰ ὁποῖα ἐγὼ ὁ Θεὸς ἐποίησα, ἐκ παλαιοτέρων χρόνων; Ἀπὸ ἀρχαίας ἡμέρας ὥρισα καὶ ἀπεφάσισα, τώρα δὲ κατέστησα φανερὰ διὰ τῶν πραγμάτων τὸ νὰ ἐρημώσω τελείως ἔθνη μέσα εἰς ὀχυρά, καὶ λαούς, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς πόλεις ὀχυράς. |
| 27 ἀνῆκα τὰς χεῖρας, καὶ ἐξηράνθησαν καὶ ἐγένοντο ὡς χόρτος ξηρὸς ἐπὶ δωμάτων καὶ ὡς ἄγρωστις. | 27 Εσήκωσα τα προστατευτικά μου χέρια από αυτούς και οι άνθρωποι εξηράνθησαν. Εγιναν ωσάν το ξηρό χορτάρι επάνω εις τα ηλιακωτά και ωσάν ξηρή αγριάδα. | 27 Ἐσήκωσα τὰς χεῖρας μου, αἱ ὁποῖαι τοὺς ἐπροστάτευαν, καὶ ἀμέσως ἐξηράνθησαν καὶ ἔγιναν ὡσὰν χόρτος ξηρὸς φυτρωμένος ἐπάνω εἰς ἠλιακωτά, στερούμενα χῶμα καὶ ἀρκετὴν ὑγρασίαν, καὶ ὡσὰν ἀγριάδα ἄχρηστος, καταδικασμένη νὰ καῇ. |
| 28 νῦν δὲ τὴν ἀνάπαυσίν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου ἐγὼ ἐπίσταμαι. | 28 Τωρα δε εγώ γνωρίζω, που κάθεσαι, που αναπαύεσαι, από που εξέρχεσαι και που πηγαίνεις. | 28 Τώρα δέ, ποὺ καυχᾶσαι καὶ ἀπειλεῖς, ἐγὼ ἠξεύρω καλὰ ποὺ κάθεσαι καὶ ἀναπαύεσαι, πότε ἐξέρχεσαι καὶ ποῦ ἐμβαίνεις. |
| 29 ὁ δὲ θυμός σου, ὃν ἐθυμώθης, καὶ ἡ πικρία σου ἀνέβη πρός με, καὶ ἐμβαλῶ φιμὸν εἰς τὴν ρῖνά σου, καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου καὶ ἀποστρέψω σε τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθες ἐν αὐτῇ. | 29 Ο θυμός, από τον οποίον κατελήφθης εναντίον μου, και η πικρία της ψυχής σου άνεβη προς εμέ. Και, λοιπόν, θα βάλω φίμωτρον εις την ρίνα σου και χαλινάρι εις τα χείλη σου και θα σε επιστρέψω άπρακτον και πανικόβλητον στον δρόμον, από τον οποίον ήλθες. | 29 Ὁ θυμός σου δέ, τὸν ὁποῖον ἐθύμωσες ἐναντίον τοῦ λαοῦ μου καὶ ἐμοῦ, καὶ ἡ πικρία σου, τὴν ὁποίαν ἐξεδήλωσες, ἀνέβη πρὸς ἐμὲ καὶ ἐκζητεῖ ἀνταπόδοσιν καὶ τιμωρίαν.Καὶ θὰ βάλω σιδηροῦν κρίκον εἰς τὴν ρῖνα σου καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου, διὰ νὰ σὲ διευθύνω, ὅπου θέλω ἐγώ, καὶ θὰ σὲ γυρίσω πάλιν εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθες βαδίζων εἰς αὐτόν. |
| 30 τοῦτο δέ σοι τὸ σημεῖον· φάγε τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν ἃ ἔσπαρκας, τῷ δὲ ἐνιαυτῷ τῷ δευτέρῳ τὸ κατάλειμμα, τῷ δὲ τρίτῳ σπείραντες ἀμήσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπελῶνας καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτῶν. | 30 Δια σε δέ, ω Εζεκία, τούτο θα είναι το σημείον της αληθείας των λόγων μου αυτών· φάγε κατά το έτος τούτο τα προϊόντα των καρπών, που έσπειρες· κατά το επόμενον έτος φάγε τα απολειφθέντα εκ των προϊόντων αυτών. Κατά δε το τρίτον έτος θα σπείρετε, θα θερίσετε, θα φυτεύσετε αμπελώνας και θα φάγετε τα προϊόντα αυτών. | 30 Τοῦτο δὲ ἂς εἶναι εἰς σέ, ὦ Ἐζεκία, τὸ σημεῖον, τὸ πεῖθον περὶ τῆς ἀξιοπιστίας τῶν λόγων μου.Φάγε κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔχεις σπείρει, κατὰ δὲ τὸ δεύτερον ἔτος φάγε ὅ,τι θὰ ἐναπομείνῃ· κατὰ τὸ τρίτον δὲ ἔτος, ἀφοῦ σπείρετε, θερίσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπέλους καὶ θὰ φάγετε τὸν καρπόν των. |
| 31 καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ φυήσουσι ρίζαν κάτω καὶ ποιήσουσι σπέρμα ἄνω. | 31 Οι απομείναντες εις την Ιουδαίαν Ιουδαίοι θα ρίψουν βαθεία τας ρίζας των ωσάν δένδρα, θα κάμουν καρπούς, θα αποκτήσουν απογόνους. | 31 Καὶ θὰ εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θὰ ἔχουν ἐναπολειφθῆ ἐκ τῶν πολεμικῶν δοκιμασιῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, ὅμοιοι πρὸς δένδρα προσωρινῶς ἐκριζωθέντα, τὰ ὁποῖα ἐπαναφυτευόμενα ἐν τῇ ἰδίᾳ χώρᾳ θὰ ρίψουν ρίζαν πρὸς τὰ κάτω καὶ θὰ κάμουν καρποὺς καὶ ἀπογόνους πρὸς τὰ ἐπάνω. |
| 32 ὅτι ἐξ ῾Ιερουσαλὴμ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ σῳζόμενοι ἐξ ὄρους Σιών· ὁ ζῆλος Κυρίου σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα. | 32 Από την Ιερουσαλήμ θα είναι και θα βλαστήσουν οι απομείναντες Ιουδαίοι, αυτοί ποι θα διασωθούν από το όρός Σιών. Η θερμή αγάπη του Κυρίου παντοκράτορας προς τους Ιουδαίους θα κάμη αυτά. | 32 Διότι ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐναπολειφθοῦν σεσωσμένοι, καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ σώζωνται, θὰ προέρχωνται ἀπὸ τὸ ὄρος Σιών.Ἡ ἐξ ἀγάπης ζηλοτυπία ὑπὲρ τῆς Ἱερουσαλὴμ τοῦ Κυρίου τῶν Δυνάμεων θὰ πράξῃ ταῦτα. |
| 33 διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος ἐπὶ βασιλέα ᾿Ασσυρίων· οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ μὴ βάλῃ ἐπὶ αὐτὴν βέλος οὐδὲ μὴ ἐπιβάλῃ ἐπ᾿ αὐτὴν θυρεόν, οὐδὲ μὴ κυκλώσῃ ἐπ᾿ αὐτὴν χάρακα, | 33 Δια τούτο αυτά λέγει ο Κυριος εναντίον του βασιλέως των Ασσυρίων· Δεν πρόκειται να εισέλθη εις την πόλιν αυτήν, την Ιερουσαλήμ, ούτε και θα ρίψη βέλος εναντίον της. Δεν θα προβάλη ασπίδα εναντίον αυτής, ούτε και θα περιβάλη αυτήν με χαράκωμα, | 33 Ἐπειδὴ δὲ μετὰ ζήλου θὰ ὑπερασπίσῃ τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ τοῦτο οὕτω λέγει ὁ Κύριος ἐν σχέσει πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων: Κατ’ οὐδένα λόγον θὰ εἰσέλθῃ οὗτος εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, οὔτε θὰ ρίψῃ κατ’ αὐτῆς βέλος, οὔτε θὰ προτάξῃ κατ’ αὐτῆς ἀσπίδα, οὔτε θὰ κατασκευάσῃ τριγύρω της τάφρον ὠχυρωμένην· |
| 34 ἀλλὰ τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐ μὴ εἰσέλθῃ. τάδε λέγει Κύριος· | 34 αλλά, από την οδόν, από την οποίαν ήλθεν, από την ιδίαν οδόν θα επιστρέψη προς την πατρίδα του. Και εις την πόλιν αυτήν δεν θα εισελθη”. Αυτά λέγει ακόμη ο Κυριος· | 34 ἀλλὰ διὰ τοῦ δρόμου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθε, δι' αὐτοῦ θὰ γυρίσῃ πάλιν· καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν κατ' οὐδένα λόγον θὰ εἰσέλθῃ.Αὐτὰ λέγει οὐχὶ ἄνθρωπός τις, ἀλλ’ ὁ ἀψευδὴς καὶ παντοδύναμος Κύριος: |
| 35 ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης τοῦ σῶσαι αὐτὴν δι᾿ ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν παῖδά μου. | 35 “θα υπερασπίσω και θα σώσω την πόλιν αυτήν, δια να φανή η δικαιοσύνη και η δύναμίς μου, αλλά και προς χάριν του δούλου μου Δαυίδ». | 35 Θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν ταύτην, διὰ νὰ σώσω αὐτὴν διὰ τὴν ἀγαθότητα καὶ φιλανθρωπίαν μου καὶ πρὸς χάριν τοῦ δούλου μου Δαβίδ. |
| 36 Καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἀνεῖλεν ἐκ τῆς παρεμβολῆς τῶν ᾿Ασσυρίων ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας, καὶ ἀναστάντες τὸ πρωΐ εὗρον πάντα τὰ σώματα νεκρά. | 36 Εστάλη πράγματι άγγελος Κυρίου από τον Θεόν και εφόνευσεν από το στρατόπεδον των Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδας. Οι απομείναντες από τους Ασσυρίους εσηκώθησαν το πρωϊ και ευρήκαν τα σώματα εκείνων νεκρά. | 36 Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐφόνευσεν ἐκ τοῦ στρατοπέδου τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας ἀνδρῶν.Καὶ ὅταν ἐσηκώθησαν τὸ πρωΐ, εὗρον ὅλα τὰ σώματα τῶν στρατιωτῶν αὐτῶν νεκρά. |
| 37 καὶ ἀπῆλθεν ἀποστραφεὶς Σενναχηρεὶμ βασιλεὺς ᾿Ασσυρίων, καὶ ᾤκησεν ἐν Νινευῇ. | 37 Ο Σενναχηρείμ, ο βασιλεύς των Ασσυρίων ανεχώρησεν εις την χώραν του και κατώκησεν εις την πόλιν Νινευή. | 37 Καὶ ἔφυγεν ἐπιστρέψας ὀπίσω ὁ Σενναχηρείμ, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν Νινευῆ |
| 38 καὶ ἐν τῷ αὐτὸν προσκυνεῖν ἐν τῷ οἴκῳ Νασαρὰχ τὸν πάτραρχον αὐτοῦ, ᾿Αδραμέλεχ καὶ Σαρασὰρ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν μαχαίραις, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς ᾿Αρμενίαν· καὶ ἐβασίλευσεν ᾿Ασορδὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ᾿ αὐτοῦ. | 38 Καποιαν ημέραν, που αυτός προσκυνούσεν στον ναόν του Νασαράχ, Θεού προστάτου του πατρικού του οίκου, οι Αδραμέλεχ και Σαρασάρ, υιοί του, τον εφόνευσαν με μαχαίρας, αυτοί δε έφυγαν και εσώθησαν εις την Αρμενίαν. Αντί δε του Σενναχηρείμ εδασιλευσεν άλλος υιός του, ο Ασορδάν. | 38 Καὶ ὅταν αὐτὸς προσεκύνει εἰς τὸν ναὸν τοῦ Νασαράχ, τοῦ προστάτου τοῦ πατρικοῦ του οἴκου, οἱ υἱοὶ τοῦ Ἀδραμελὲχ καὶ Σαρασὰρ τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρας, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς τὴν Ἀρμενίαν.Καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ ὁ υἱός του Ἀσορδάν. |
