| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΥΡΙΕ, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; | 1 Κυριε, ποιός επίστευσεν εις αυτά, που ημείς ηκούσαμεν από σε και εκηρύξαμεν στους ανθρώπους; Η δύναμις του Κυρίου εις ποίον εφανερώθη και έγινεν πιστευτή και παραδεκτή; | 1 Κύριε, ποῖος ἐπίστευσεν εἰς τὸ κήρυγμα ἠμῶν τῶν Προφητῶν; Καὶ ἡ ἐν τῷ Μεσαίᾳ ἐκδηλουμένη ὑπερφυσικὴ δύναμις τοῦ Κυρίου εἰς ποῖον ἐφανερώθη καὶ ἐγένετο πιστευτή; |
| 2 ἀνηγγείλαμεν ὡς παιδίον ἐναντίον αὐτοῦ, ὡς ρίζα ἐν γῇ διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος· | 2 Ανηγγείλαμεν αυτόν ωσάν μικρόν και άσημον παιδίον ενώπιον του λαού, σαν ρίζαν εις γην διψασμένην και ξηράν. Δεν είχεν ωραίαν, ένδοξον και ελκυστικήν την εμφάνισιν. Δεν είχεν ωραιότητα και λαμπρότητα προσώπου. Τον είδομεν και δεν είχε πρόσωπον εμφανίσιμον, ούτε κάλλος. | 2 Τὸν ἀνηγγείλαμεν ὡσὰν παιδίον μικρὸν καὶ ἀφανὲς ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, ὡσὰν ρίζαν ἀτροφικὴν εἰς γῆν στερουμένην ὕδατος.Δὲν ὑπῆρχεν εἰς αὐτὸν μορφὴ εὐπρεπής, οὔτε ὡραιότης καὶ λαμπρότης προσώπου.Καὶ τὸν εἴδομεν, καὶ δὲν εἶχε πρόσωπον οὔτε κάλλος. |
| 3 ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη. | 3 Αλλα το πρόσωπόν του ήτο καταφρονημένον, χωρίς τιμήν και δόξαν. Υπελείπετο ως προς την ωραιότητα και την ευπρεπή εμφάνισιν μεταξύ όλων των ανθρώπων. Αυτός ήτο άνθρωπος πληγωμένος, άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει να βαστάζη και να υπομέντη ταλαιπωρίας και πόνους. Αντικείμενον αποστροφής έγινε το πρόσωπον του, εδέχθη εξευτελισμούς και ταπεινώσεις εκ μέρους των ανθρώπων. Τον ελογάριασαν σαν να μη υπήρχεν. | 3 Ἀλλὰ τὸ πρόσωπόν Του ἀτιμασμένον καὶ ὡσὰν νὰ μὴ ὑπάρχῃ μεταξὺ ὅλων τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.Ἄνθρωπος πληγωμένος καὶ συνηθισμένος νὰ βαστάζῃ τοὺς ἐξ ἀσθενείας πόνους.Διότι κατέστη ἀντικείμενον ἀποστροφῆς τὸ πρόσωπόν Του, ἠτιμάσθη καὶ δὲν ἐλογαριάσθη ὡς ὑπάρχων. |
| 4 οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει. | 4 Αυτός όμως φέρει επάνω του το βαρύ φορτίον των αμαρτιών μας. Εβυθίσθη στον πόνον και την οδύνην, και ημείς εν τη πλάνη μας ενομίσαμεν, ότι αυτός ευρίσκετο εις την οδυνηράν αυτήν πληγήν και συμφοράν, επειδή ετιμωρείτο εκ μέρους του Θεού δι' ίδικάς του αμαρτίας. | 4 Αὐτὸς φέρει ἐπάνω του τὸ φορτίον τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ δι’ ἡμᾶς πονεῖ, καὶ ἡμεῖς ἐνομίσαμεν πλανώμενοι ὅτι Αὐτὸς πονεῖ καὶ ἐκτυπήθη ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ὑποφέρει κακά, τιμωρούμενος διὰ τὰς ἰδίας Του ἁμαρτίας. |
| 5 αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. | 5 Αυτός όμώς ετραυματίσθη δια τας ιδικάς μας αμαρτίας, εταλαιπωρήθη και υπέφερε δια τας ανομίας μας. Παιδευτική τιμωρία έπεσεν επάνω του δια την ιδικήν μας ειρήνην και σωτηρίαν. Χαρις δε εις την πληγήν εκείνου ημείς εθεραπεύθημεν. | 5 Αὐτὸς ὅμως ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας μᾶς καὶ ἐταλαιπωρήθη διὰ τὰς ἀνομίας μας.Παιδευτικὴ τιμωρία διὰ τὴν ἰδικήν μας εἰρήνην ἐπέπεσεν ἐπ’ αὐτόν.Διὰ τῆς πληγῆς Του ἐθεραπεύθημεν ἡμεῖς. |
| 6 πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ Κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. | 6 Ολοι ωσάν πρόβατα είχαμεν πλανηθή. Καθε άνθρωπος στον δρόμον και τον τρόπον της ζωής του επλανήθη. Δια τας ιδικάς μας αμαρτίας ο Κυριος παρέδωκεν αυτόν εις παθήματα και θάνατον. | 6 Ὅλοι ὡσὰν πρόβατα ἐπλανήθημεν· κάθε ἄνθρωπος εἰς τὸν δρόμον ποὺ ἐβάδιζε, καὶ κατὰ τὸν τρόπον, καθ’ ὃν ἔζη, ἐπλανήθη.Καὶ ὁ Κύριος παρέδωκεν Αὐτὸν εἰς παθήματα καὶ θάνατον διὰ τὰς ἁμαρτίας μας. |
| 7 καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα. | 7 Και αυτός, παρ' όλας τας κακώσεις που υπέστη, δεν ήνοιξε τα στόμα αυτού· ώσαν άφωνον πρόβατον ωδηγήθη προς σφαγήν. Ως αμνός άφωνος ενώπιον εκείνου, ο οποίος τον κουρεύει, έτσι πορεύεται χωρίς να ανοίγη το στόμα του. | 7 Καὶ Αὐτός, ἐνῷ τόσας κακώσεις ὑφίσταται, δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του διὰ νὰ παραπονεθῇ· ὡσὰν πρόβατον ὠδηγήθη εἰς σφαγήν, χωρὶς νὰ προβάλῃ ἀντίστασίν τινα, καὶ ὡσὰν ἀρνίον ἄφωνον ἀπέναντι ἐκείνου ποὺ τὸ κουρεύει, οὕτω δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του. |
| 8 ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον. | 8 Μέσα εις την ταπείνωσιν και τον εξευτελισμόν, που εβυθίσθη, παρεγνωρίσθη και κατεπατήθη το δίκαιόν του εν τη κρίσει. Υστέρα δε από τα παθήματά του και τον άδικον θάνατον του, ποιός θα υπάρξη και ποιός θα τολμήση να διηγηθή την γενεάν αυτού; Διότι αφηρέθη βιαίως και αδίκως αυτό την γην η ζωή αυτού. Αλλα ωδηγήθη εις θάνατον ένεκα των αμαρτιών του λαού μου. | 8 Ἐν τῇ ταπεινώσει, τὴν ὁποίαν ἀνεδέχθη, παρεγνωρίσθη τὸ δίκαιόν Του καὶ Τοῦ ἠρνήθησαν δικαίαν κρίσιν ὕστερα δὲ ἀπὸ τὸν πρόωρον καὶ βίαιον θάνατόν Του ποῖος θὰ ὁμιλήσῃ περὶ ἀπογόνων Του καὶ γενεᾶς ἐξ Αὐτοῦ προερχομένης; Διότι ἐσηκώθη βιαίως διὰ θανάτου ἀπὸ τὴν γῆν ἡ ζωή του, ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μου ὠδηγήθη εἰς θάνατον. |
| 9 καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. | 9 Εγώ δε εις εκδίκησιν του αδίκου θανάτου και της ταφής του, θα τιμωρήσω και θα παραδώσω εις θάνατον τους κακούς ανθρώπους και δια τον θάνατον αυτού θα παραδώσω τους πονηρούς πλουσίους και άρχοντας. Διότι ο παις μου αυτός δεν διέπραξε καμμίαν παρανομίαν, ούτε ευρέθη ποτέ δόλος και ψεύδος στο στόμα του. | 9 Καὶ θὰ παραδώσω εἰς τιμωρίαν καὶ θάνατον τοὺς πονηροὺς διὰ τὴν ταφήν Τοῦ πρὸς ἐκδίκησιν αὐτῆς καὶ τοὺς πλουσίους ὡς ἀντάλλαγμα διὰ τὸν θάνατόν Του.Διότι δὲν ἐποίησεν ὁ δοῦλος μου παράβασίν τινα τοῦ νόμου, οὔτε εὑρέθη δόλος ἢ λόγος ψεύτικος εἰς τὸ στόμα Του. |
| 10 καὶ Κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν ἀπὸ τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον· καὶ βούλεται Κύριος ἀφελεῖν | 10 Και ο Κυριος θέλει να τον καθαρίση πλήρως από τον εξευτελισμόν και την ταπείνωσιν, εις την οποίαν τον υπέβαλαν οι άνθρωποι, από τας πληγάς τας οποίας κατέφεραν εις αυτόν. Εάν προσφέρετε αυτόν ως εξιλαστήριον θυσίαν δια τας αμαρτίας σας, η ψυχή σας λυτρωμένη θα ίδη την ατελεύτητον γενεάν του. Ο Κυριος θέλει να αφαίρεση | 10 Καὶ ὁ Κύριος θέλει νὰ Τὸν ἀποδείξῃ καθαρὸν καὶ νὰ Τὸν ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὴν ἐπενεχθεῖσαν διὰ τὴν ἐνοχὴν τῶν ἄλλων εἰς Αὐτὸν πληγήν.Ἐὰν προσφέρετε Αὐτὸν ἐξιλαστήριον θυσίαν διὰ τὰς ἁμαρτίας σας, ἡ ψυχή σας θὰ ἴδῃ τὴν μακρόβιον καὶ ἀτελεύτητον γενεάν Του.Καὶ ὁ Κύριος θέλει νὰ ἀφαιρέσῃ |
| 11 ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει. | 11 τον πόνον της ψυχής του, να δείξη αυτόν και δι' αυτού εις όλον τον κόσμον φως, ικανόν να αναπλάση και αναγεννήση με την σύνεσιν το ανθρώπινον γένος. Θέλει να αποδείξη αθώον αυτόν τον δίκαιον, ο οποίος υπηρετεί εύσυνειδήτως και με αγάπην τους πολλούς. Αυτών δε των πολλών τας αμαρτίας αυτός θα αναλάβη. | 11 τὸν πόνον τῆς ψυχῆς Του, δεικνύων εἰς Αὐτὸν φῶς καὶ ἀναπλαστικὴν δύναμιν συνέσεως· θέλει νὰ ἀποδείξῃ ἀθῷον τὸν δίκαιον, ποὺ διακονεῖ καλῶς πολλούς, καὶ αὐτῶν τὰς ἁμαρτίας Αὐτὸς θὰ βαστάσῃ. |
| 12 διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ᾿ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη· καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη. | 12 Δια τούτο αυτός θα πάρη ως ιδικήν του πνευματικήν κληρονομίαν πολλούς· και από τους ισχυρούς θα πάρη και θα διαμοιράση λάφυρα, διότι εκουσίως παρεδόθη στον λυτρωτικόν δι' ημάς θάνατον η ζωή του. Κατετάχθη δε μεταξύ των παρανόμων και ως τοιούτος εθεωρήθη. Αυτός όμως δια της σταυρικής του θυσίας επήρεν επάνω του τας αμαρτίας πολλών και παρεδόθη στον σταυρικόν θάνατον δια τας αμαρτίας των. | 12 Διὰ τοῦτο Αὐτὸς θὰ λάβῃ ὡς πνευματικὴν κληρονομίαν Του πολλοὺς καὶ ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς θὰ λάβῃ λάφυρα, διότι παρεδόθη ἑκουσίως εἰς θάνατον ἡ ζωή Του καὶ ἐλογαριάσθη μεταξὺ τῶν παρανόμων ἀνθρώπων καὶ Αὐτὸς τὰς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνεβίβασεν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ὅταν δι’ αὐτὰς ἐθυσιάσθη, καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας των παρεδόθη εἰς θάνατον. |
