| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΑΙ ἀπὸ ταύτης ἐταράχθη ἡ καρδία μου καὶ ἀπερρύη ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς. | 1 Από την καταιγίδα και την αστραπήν αυτήν εταράχθη η καρδία μου. Σαν να έφυγε και να έπεσεν έξω από τον τόπον της. | 1 Καὶ ἀπὸ τῆς καταιγίδος ταύτης ἐταράχθη ἡ καρδία μου καὶ ἔπεσεν ἔξω ἀπὸ τὸν τόπον της. |
| 2 ἄκουε ἀκοὴν ἐν ὀργῇ θυμοῦ Κυρίου, καὶ μελέτη ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξελεύσεται. | 2 Ακουε την από την οργήν και τον θυμόν του Κυρίου εκρηγνυμένην βροντήν· αυτή είναι φωνή, που εξέρχεται από το στόμα του Κυρίου. | 2 Ἄκουε τὸ ὠργισμένον ἄκουσμα τοῦ θυμοῦ τοῦ Κυρίου καὶ τὴν βροντήν, ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα του προκαλοῦσα σκέψεις φόβου καὶ τρόμου. |
| 3 ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ, καὶ τὸ φῶς αὐτοῦ ἐπὶ πτερύγων τῆς γῆς. | 3 Κατω από τα σύννεφα και εις όλον το στερέωμα της ατμοσφαίρας εξαπολύεται η αστραπή, που μαρτυρεί την δύναμίν του, και το φως της απλώνεται έως εις τα άκρα της γης. | 3 Κάτω ἀπὸ τὰ σύννεφα καὶ τὸν οὐρανὸν τῆς ἀτμοσφαίρας ἐξαπολύεται ἡ ἀστραπή, ἡ ἐκδηλοῦσα τὴν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν Αὐτοῦ, καὶ τὸ φῶς αὐτῆς ἐκτείνεται μέχρι τῶν ἐσχάτων τῆς γῆς. |
| 4 ὀπίσω αὐτοῦ βοήσεται φωνῇ, βροντήσει ἐν φωνῇ ὕβρεως αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἀνταλλάξει αὐτούς, ὅτι ἀκούσει φωνὴν αὐτοῦ. | 4 Μετά την αστραπήν θα επακολουθήση η φωνή της βροντής. Θα βροντήση με φωνήν υπερήφανον και μεγαλοπρεπή. Δεν θα αποτρέψη τους κρότους της αστραπής, διότι θα υπακούσουν εις την ιδικήν του φωνήν. | 4 Ὀπίσω τῆς ἀστραπῆς, ἡ ὁποία ἐμφαίνει τὴν κυριαρχίαν του, θὰ βροντήσῃ διὰ φωνῆς, θὰ βροντήσῃ μὲ φωνὴν ὑπερήφανον καὶ μεγαλοπρεπῆ.Καὶ δὲν θὰ ἀποτρέψῃ τοὺς κρότους αὐτῆς, διότι θὰ ὑπακούσουν εἰς τὴν φωνήν του. |
| 5 βροντήσει ὁ ἰσχυρὸς ἐν φωνῇ αὐτοῦ θαυμάσια· ἐποίησε γὰρ μεγάλα ἃ οὐκ ᾔδειμεν, | 5 Θα βροντήση ο Παντοδύναμος με την βροντεράν του φωνήν κατά τρόπον θαυμαστόν, διότι αυτός έκαμε και κάμνει μεγάλα έργα, τα οποία ημείς δεν ημπορούμεν να γνωρίσωμεν. | 5 Θὰ βροντήσῃ ὁ Ἰσχυρὸς Θεὸς διὰ τῆς βροντώδους φωνῆς κατὰ τρόπον θανμαστόν· διότι πάντοτε ἐποίησε καὶ ποιεῖ μεγάλα καὶ θαυμαστά, τὰ ὁποῖα ἡμεῖς δὲν γνωρίζομεν καὶ ἐν πολλοῖς δὲν δυνάμεθα νὰ κατανοήσωμεν. |
| 6 συντάσσων χιόνι· γίνου ἐπὶ γῆς, καὶ χειμὼν ὑετός, καὶ χειμὼν ὑετῶν δυναστείας αὐτοῦ. | 6 Αυτός διατάσσει το χιόνι και του λέγει· Πηγαινε, κατέβα εις την γην! Κατά διαταγήν ιδικήν του γίνεται επίσης η χειμερινή βροχή. Πιπτουν αι άφθοναι βροχαί του χειμώνος. | 6 Διατάσσει εἰς τὴν χιόνα· «πήγαινε ἐπὶ τῆς γῆς».Καὶ γίνεται χειμών, βροχὴ ἐλαφροτέρα καὶ χειμὼν μὲ δυνατὰς βροχάς, προερχομένας ὅλας ἀπὸ τὴν δύναμίν του. |
| 7 ἐν χειρὶ παντὸς ἀνθρώπου κατασφραγίζει, ἵνα γνῷ πᾶς ἄνθρωπος τὴν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν. | 7 Με τα χιόνια όμως και μέ τις βροχές δένει τα χέρια των ανθρώπων και καταπαύουν αι γεωργικαί εργασίαι, δια να μάθη ο άνθρωπος την αδυναμίαν του. | 7 Καὶ μὲ τὴν πτῶσιν τῆς χιόνος καὶ τὰς πολλὰς βροχὰς σφραγίζει καὶ δένει τελείως τὰ χέρια παντὸς ἀνθρώπου καλλιεργοῦντος τὴν γῆν, διὰ νὰ καταλάβῃ κάθε ἄνθρωπος τὴν ἀσθένειαν καὶ ἀδυναμίαν του, ἀφοῦ λόγῳ τοῦ καιροῦ δὲν θὰ δύναται νὰ ἐργασθῇ. |
| 8 εἰσῆλθε δὲ θηρία ὑπὸ τὴν σκέπην, ἡσύχασαν δὲ ἐπὶ κοίτης. | 8 Και αυτά ακόμη τα θηρία εισέρχονται εις κάποιον σκέπην, δια να ησυχάσουν εις τας φωλεάς των. | 8 Λόγῳ δὲ τοῦ βαρέος χειμῶνος εἰσέρχονται τὰ ἄγρια θηρία κάτω ἀπὸ τὰς φωλεὰς τῶν διὰ νὰ εὔρουν σκέπην εἰς αὐτάς, ἠσυχάζουν δὲ εἰς τὸν τόπον αὐτόν, ποὺ κοιμώνται, ἕως ὅτου κοπάσῃ ὁ χειμών. |
| 9 ἐκ ταμιείων ἐπέρχονται ὀδύναι, ἀπὸ δὲ ἀκρωτηρίων ψῦχος, | 9 Από τα αποταμιευμένα ύδατα επάνω εις τα νέφη του ουρανού επέρχονται μεγάλαι καταστροφαί και οδύνες εξ αιτίας αυτών. Από τα άκρα δε του βορρά προέρχεται το ψύχος. | 9 Ἀπὸ ἐκεῖ, ὅπου ἔχουν ἀποταμιευθῆ, οἱονεὶ ἐν ἐπιφυλακῇ ἠρέμῳ, ἐπέρχονται λαίλαπες, αἱ ὁποῖαι προκαλοῦν μεγάλος καταστροφὰς καὶ ὀδύνας, ἀπὸ δὲ τὰς ἐσχατιὰς τοῦ βορρᾶ προκαλεῖται ψῦχος. |
| 10 καὶ ἀπὸ πνοῆς ἰσχυροῦ δώσει πάγος, οἰακίζει δὲ τὸ ὕδωρ ὡς ἐὰν βούληται· | 10 Με την παγωμένην πνοήν του ισχυρού βορρά δημιουργεί την παγωνιά, στρέφει και καθοδηγεί το νερό, όπου και όπως ούτος θέλει. | 10 Καὶ ἀπὸ τοὺς ψυχροὺς ἀνέμους, οἵτινες ἐπέρχονται ὡς πνοὴ τοῦ Ἰσχυροῦ, δίδεται πάγος· τὸ ὕδωρ δὲ ἐκχύνεται ἄφθονον, ὥστε νὰ κυβερνᾷ ἐν αὐτῷ πλοῖον, ὅπως ἀρέσκεται καὶ θέλει. |
| 11 καὶ ἐκλεκτὸν καταπλάσσει νεφέλη, διασκορπιεῖ νέφος φῶς αὐτοῦ. | 11 Με το εκλεκτόν αγαθόν, με το νερό, καταρτίζει και συγκροτεί την νεφέλην, η οποία, πριν διαλυθή εις βροχήν, διασκορπίζει το φως των αστραπών της. | 11 Καὶ ἐκ τῶν συμπυκνουμένων ἐν αὐτὴ ἀτμῶν ἡ νεφέλη παρασκευάζει ἐκλεκτὸν ἀγαθὸν τῆς βροχῆς, τὸ δὲ νέφος, πρὶν ἢ διαλυθῇ εἰς βροχήν, θὰ διασκορπίσῃ τὸ φῶς τῶν ἀστραπῶν του. |
| 12 καὶ αὐτὸς κυκλώματα διαστρέψει, ἐν θεεβουλαθὼθ εἰς ἔργα αὐτῶν. πάντα ὅσα ἂν ἐντείληται αὐτοῖς, ταῦτα συντέτακται παρ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, | 12 Ο ίδιος ο Θεός πηδαλιουχεί και κατευθύνει από εδώ και από εκεί τα περιδινούμενα νέφη, ώστε αυτά να εξυπηρετούν εις τα έργα των ανθρώπων. Ολα όσα διατάξη εις αυτά, πραγματοποιούνται. Εκτελούνται όλαι αι διαταγαί του επί της γης, | 12 Καὶ Αὐτὸς θὰ στριφογυρίσῃ τὰ κυκλικῶς ἐδῶ καὶ ἐκεῖ περιφερόμενα νέφη, καὶ κυβερνᾷ καὶ κατευθύνει αὐτὰ εἰς τὰ ἔργα των, ἤτοι εἰς τὸ νὰ ρίψουν τὴν βροχήν των ὅπου πρέπει· ὅλα, ὅσα θὰ παραγγείλῃ εἰς αὐτά, ταῦτα ἔχουν ἀπὸ Αὐτὸν τακτοποιηθῆ καὶ ὁρισθῇ νὰ γίνουν μὲ τάξιν ἐπὶ τῆς γῆς· |
| 13 ἐὰν εἰς παιδείαν, ἐὰν εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ, ἐὰν εἰς ἔλεος εὑρήσει αὐτόν. | 13 είτε προς παιδαγωγικήν τιμωρίαν του ανθρώπου είτε προς καρποφορίαν της γης, όταν ευρίσκη τον άνθρωπον άξιον του ελέους του. | 13 ἐὰν θὰ εὕρῃ δίκαιον καὶ ὠφέλιμον ὁ Θεὸς νὰ πέσῃ ἡ βροχὴ πρὸς παιδαγωγίαν τῶν ἀνθρώπων, ἐὰν θὰ εὕρῃ νὰ πέσῃ εἰς τὴν γῆν τῆς Παλαιστίνης, ἡ ὁποία θεωρεῖται ὡς ἰδιαιτέρως ἰδική του, ἢ ἐὰν διὰ νὰ ἐλεήσῃ καὶ εὐεργετήσῃ τοὺς ἀνθρώπους. |
| 14 ἐνωτίζου ταῦτα, ᾿Ιώβ· στῆθι νουθετούμενος δύναμιν Κυρίου. | 14 Ακουε αυτά μετά προσοχής Ιώβ. Στάσου να δεχθής συμβουλάς και νουθεσίας δια την δύναμιν του Κυρίου. | 14 Βάλε τα εἰς τὰ αὐτιά σου, Ἰώβ· στάσου καὶ σκέφθητι αὐτὰ διδασκόμενος καὶ μανθάνων ἐκ τούτων τὴν δύναμιν τοῦ Κυρίου. |
| 15 οἴδαμεν ὅτι ὁ Θεὸς ἔθετο ἔργα αὐτοῦ φῶς ποιήσας ἐκ σκότους. | 15 Γνωρίζομεν, ότι ο Θεός επραγματοποίησε όλα τα έργα του με τάξιν και σοφίαν, όπως π. χ. να αναλάμπη φως από τα σκοτεινά νέφη. | 15 Γνωρίζομεν, ὅτι ὁ Θεὸς ἐτακτοποίησε καὶ καθώρισε τὰ ἔργα του, ποιήσας φῶς ἀστραπῆς ἀπὸ νεφέλην πυκνὴν καὶ σκοτεινήν. |
| 16 ἐπίσταται δὲ διάκρισιν νεφῶν, ἐξαίσια δὲ πτώματα πονηρῶν. | 16 Αυτός γνωρίζει να διαλύη τα νέφη εις καταστρεπτικάς βροχοπτώσεις προς τιμωρίαν των πονηρών ανθρώπων. | 16 Γνωρίζει δὲ Αὐτὸς τὴν διάλυσιν τῶν νεφῶν εἰς βροχήν, νὰ πίπτουν δὲ αἱ βροχαὶ καταστρεπτικοὶ καὶ χειμαρρώδεις εἰς τιμωρίαν τῶν πονηρῶν. |
| 17 σοῦ δὲ ἡ στολὴ θερμή, ἡσυχάζεται δὲ ἐπὶ τῆς γῆς. | 17 Τα ενδύματά σου γίνονται θερμά, όταν πνέη θερμός άνεμος η όταν επικρατή ησυχία επάνω εις την γην. | 17 Σοῦ δὲ τὰ ἐνδύματα γίνονται ζεστά, ὅταν πνέῃ θερμὸς ἄνεμος καὶ γίνεται ἡσυχία ἐπὶ τῆς γῆς. |
| 18 στερεώσεις μετ᾿ αὐτοῦ εἰς παλαιώματα, ἰσχυραὶ ὡς ὅρασις ἐπιχύσεως. | 18 Ακλόνητα θεμέλια αυτός πραγματοποιεί, ώστε να παραμένουν αδιάσειστα, καίτοι παλαιωμένα, ισχυρά, όπως οι χυτοί χάλκινοι καθρέπται. | 18 Αἱ στερεώσεις τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ ἀπὸ αἰώνων ἐδημιουργήθη καὶ εἶναι πολὺ παλαιός, ἔγιναν ἀπὸ Αὐτόν, καὶ εἶναι ἰσχυραὶ σὰν τὸ κάτοπτρον, τὸ ὁποῖον ἐξυπηρετεῖ τὴν δρᾶσιν καὶ τὸ ὁποῖον ἔγινε δι’ ἐπιχύσεως λειωμένου μετάλλου. |
| 19 διατί; δίδαξόν με, τί ἐροῦμεν αὐτῷ· καὶ παυσώμαθε πολλὰ λέγοντες. | 19 Πως και διατί συμβαίνουν όλα αυτά; Θα ερωτήση κανείς. Διδαξέ με συ, ω Ιώβ, τι θα απαντήσωμεν εις αυτόν. Και ετσι θα παύσωμεν να λέγωμεν πολλά εκτεινόμενοι και εις άλλα φυσικά φαινόμενα. | 19 «Πῶς καὶ διατὶ συμβαίνουν ταῦτα;» Θὰ ἠρώτα κάποιος ἐξ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ.Δίδαξέ με σύ, ὦ Ἰώβ, τί θὰ ἀπαντήσωμεν εἰς αὐτόν.Καὶ περιοριζόμενοι εἰς τὸ φαινόμενον τῆς βροχῆς ἂς παύσωμεν νὰ λέγωμεν πολλά, ἐπεκτεινόμενοι καὶ εἰς ἄλλα φυσικὰ φαινόμενα. |
| 20 μὴ βίβλος ἢ γραμματεύς μοι παρέστηκεν, ἵνα ἄνθρωπον ἑστηκὼς κατασιωπήσω; | 20 Μηπως και έχω ενώπιόν μου κανένα βιβλίον η κάποιον γραμματέα, δια να μας εξηγήση αυτά και έτσι εγώ σιωπών να αποστομώσω οιονδήποτε συζητητήν; | 20 Μήπως ὑπάρχει ἐδῶ βιβλίον τι διαφωτιστικὸν ἢ μήπως παραστέκει κοντά μου γραμματεὺς καὶ σοφὸς νὰ μᾶς ἐξηγήσῃ ταῦτα; Δὲν ὑπάρχει.Συνεπῶς στεκόμενος ἄφωνος ὡς ἀγνοῶν θὰ κατανικήσω διὰ τῆς σιωπῆς μου οἰονδήποτε, ποὺ θὰ ἀπεπειρᾶτο νὰ ὁμιλήσῃ. |
| 21 πᾶσι δὲ οὐχ ὁρατὸν τὸ φῶς, τηλαυγές ἐστιν ἐν τοῖς παλαιώμασιν, ὥσπερ τὸ παρ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ νεφῶν. | 21 Εις όλους δεν είναι οράτον τα αισθητόν φως, που λάμπει από μακράν και εις μακράν έκτασιν επάνω στον ουρανόν, τον στερεωμένον από παλαιότατα χρόνια, όπως επίσης και το φως της αστραπής, που κρύπτεται μέσα εις τα νέφη και το οποίον προέρχεται από τον Θεόν; | 21 Εἰς ὅλους δὲ πολλάκις δὲν εἶναι ὁρατὸν τὸ αἰσθητὸν φῶς, ποὺ λάμπει μακρὰν ἐν τῷ παλαιόθεν ἐστερεωμένῳ οὐρανῷ, ὅπως καὶ τὸ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐξαπολυόμενον φῶς τῆς ἀστραπῆς, ποὺ κρύπτεται εἰς τὰ νέφη.Πῶς λοιπὸν ἀξιοῦμεν νὰ εἰσδύσωμεν εἰς τὸ ἀπλησίαστον φῶς, εἰς τὸ ὁποῖον κατοικεῖ ὁ Θεός; |
| 22 ἀπὸ βορρᾶ νέφη χρυσαυγοῦντα· ἐπὶ τούτοις μεγάλη ἡ δόξα καὶ τιμὴ Παντοκράτορος. | 22 Από τα μέρη του βορρά ανυψώνονται στον ουρανόν σύννεφα, που λάμπουν σαν το χρυσάφι. Ασυγκρίτως όμως περισσότερον από αυτά λάμπει η μεγάλη δόξα και η μεγαλοπρέπεια του παντοκράτορας Θεού. | 22 Ἀπὸ τὰ βόρεια μέρη ὑψοῦνται εἰς τὸν οὐρανὸν σύννεφα, ποὺ λάμπουν μακρὰν σὰν χρυσᾶ· ἀσυγκρίτως περισσότερον ἀπὸ αὐτὰ λάμπει μεγάλη ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ. |
| 23 καὶ οὐχ εὑρίσκομεν ἄλλον ὅμοιον τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ· ὁ τὰ δίκαια κρίνων, οὐκ οἴει ἐπακούειν αὐτόν; | 23 Και δεν ευρίσκομεν άλλον, ούτε στον ουρανόν ούτε εις την γην, όμοιον με αυτόν κατά την δύναμιν. Αυτός, λοιπόν, που κρίνει δικαίως και αποδίδει το δίκαιον, δεν νομίζεις, ότι ακούει και κάνει δεκτήν την δέησιν των αδικουμένων, οι οποίοι κράζουν προς αυτόν; | 23 Καὶ δὲν εὑρίσκομεν ἄλλον ὅμοιον πρὸς Αὐτὸν κατὰ τὴν δύναμιν.Αὐτός, ποὺ κρίνει καὶ ἀποδίδει τὰ δίκαια, δὲν νομίζεις ὅτι ἐπακούει τοὺς κράζοντας πρὸς αὐτὸν ἀδικουμένους; |
| 24 διὸ φοβηθήσονται αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι, φοβηθήσονται δὲ αὐτὸν καὶ οἱ σοφοὶ καρδίᾳ. | 24 Δια τούτο ακριβώς αυτόν θα φοβηθούν όλοι οι άνθρωποι, ιδιαιτέρως δε θα ευλαβηθούν και θα φοβηθούν αυτόν οι σοφοί κατά την καρδίαν”. | 24 Διὰ τοῦτο θὰ φοβηθοῦν Αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι, εἴτε ἀναγνωρίζοντες οἱ καλοπροαίρετοι ἐξ αὐτῶν τὸ μεγαλεῖον του εἴτε ἀντικρύζοντες τὴν τρομερὰν ὀργήν του.Θὰ φοβηθοὑν δὲ Αὐτὸν καὶ οἱ ἀληθῶς σοφοί, οἱ ἔχοντες τὴν καρδίαν φωτισμένην ἀπὸ τὸν πρὸς Αὐτὸν φόβον». |
