| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΕΣΤΙΝ ἔλεγχος ὃς οὐκ ἔστιν ὡραῖος, καὶ ἔστι σιωπῶν καὶ αὐτὸς φρόνιμος. | 1 Υπάρχει έλεγχος άκαιρος και επιβλαβής· υπάρχει σιωπή, η οποία μαρτυρεί φρόνησιν. | 1 Υπάρχει ἔλεγχος, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι καλὸς καὶ ὠφέλιμος, καὶ ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ σιωπᾷ, καὶ αὐτὸς εἶναι φρόνιμος καὶ συνετός. |
| 2 ὡς καλὸν ἐλέγξαι ἢ θυμοῦσθαι, καὶ ὁ ἀνθομολογούμενος ἀπὸ ἐλαττώσεως κωλυθήσεται. | 2 Καλύτερον είναι να ελέγξη κανείς τον φίλον του δια παράπτωμά του, παρά να θυμώση και να μείνη θυμωμένος εναντίον του. Εκείνος που ελέγχεται δι' ένα σφάλμα του και αποδέχεται τον έλεγχον, θα εμποδισθή από άλλα παρόμοια και τας συνεπείας των. | 2 Πόσον προτιμότερον εἶναι νά ἐλέγξῃς τὸν πταίσαντα εἰς σέ, παρὰ νὰ εἶσαι θυμωμένος ἐναντίον του. Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ κατόπιν τοῦ ἐλέγχου ἀναγνωρίζει καὶ ὁμολογεῖ τὸ σφάλμα του, θὰ προφυλαχθῇ ἀπὸ ἐπανάληψιν αὐτοῦ καὶ μείωσιν τῆς ὑπολήψεώς του. |
| 4 ἐπιθυμία εὐνούχου ἀποπαρθενῶσαι νεάνιδα, οὕτως ὁ ποιῶν ἐν βίᾳ κρίματα. | 4 Οπως απραγματοποίητος μένει η επιθυμία του ευνούχου να καταστρέψη την παρθενίαν νεάνιδος, ετσι και εκείνος που θέλει να επιβάλη δια της βίας τας κρίσστου στους άλλους. | 3 Ὅπως εἶναι ἀνίσχυρος καὶ ἄνευ ἀποτελέσματος ἡ ἐπιθυμία εὐνούχου νὰ καταστρέψῃ τὴν παρθενίαν τῆς νεαρᾶς κόρης, ἔτσι ὁμοιάζει καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιβάλῃ τὸ δίκαιον διὰ τῆς βίας. |
| 5 ἔστι σιωπῶν εὑρισκόμενος σοφός, καὶ ἔστι μισητὸς ἀπὸ πολλῆς λαλιᾶς. | 5 Υπάρχουν άνθρωποι, που σιωπούν και οι οποίοι είναι σοφοί· υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι λόγω της φλυαρίας των μισούνται. | 4 Ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ σιωπᾷ, καὶ ὁ ὁποῖος διὰ τῆς σιωπῆς του ἀποδεικνύεται σοφός· καὶ ὑπάρχει ἄλλος, ποὺ γίνεται μισητὸς ἀπὸ τὴν πολυλογίαν του. |
| 6 ἔστι σιωπῶν, οὐ γὰρ ἔχει ἀπόκρισιν, καὶ ἔστι σιωπῶν εἰδὼς καιρόν. | 6 Σιωπά κάποιος, διότι δεν έχει και δεν ημπορεί να δώση απάντησιν. Σιωπά άλλος, διότι γνωρίζει και περιμένει τον κατάλληλον καιρόν να ομιλήση. | 5 Δύο εἴδη σιωπῆς ὑπάρχουν. Σιωπᾷ ἕνας, διότι δὲν ἔχει τί νὰ εἴπῃ· καὶ σιωπᾷ ἄλλος, διότι γνωρίζει τὸν κατάλληλον καιρόν, κατὰ τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ ὁμιλήσῃ. |
| 7 ἄνθρωπος σοφὸς σιγήσει ἕως καιροῦ, ὁ δὲ λαπιστὴς καὶ ἄφρων ὑπερβήσεται καιρόν. | 7 Ο συνετός άνθρωπος θα σιωπήση μέχρι του καταλλήλου καιρού, ο καυχησιολόγος όμως και άφρων θα ξεπερνά ασυλλόγιστα τον κατάλληλον δι' ομιλίας καιρόν. | 6 Ὁ συνετὸς ἄνθρωπος θὰ σιωπᾷ, μέχρις ὅτου ἔλθῃ ὁ κατάλληλος καιρὸς νὰ ὁμιλήσῃ· ὁ ἀλαζὼν ὅμως καὶ ἀνόητος δὲν θὰ προσέξῃ, ἀλλὰ θὰ ὑπερπηδήσῃ καὶ θὰ παρίδῃ τὸν κατάλληλον χρόνον. |
| 8 ὁ πλεονάζων λόγῳ βδελυχθήσεται, καὶ ὁ ἐνεξουσιαζόμενος μισηθήσεται. | 8 Εκείνος που λέγει πολλά λόγια, θα κερδίση την αποστροφήν εκ μέρους των άλλων· και εκείνος που έχει την απαίτησιν να τον ακούουν και τον υπακούουν οι άλλοι, θα προκαλέση το μίσος των. | 7 Ἐκεῖνος ποὺ λέγει πολλὰ λόγια, θὰ γίνῃ βδελυκτὸς καὶ ἀηδής, καὶ ἐκεῖνος ποὺ παίρνει μόνος του καὶ ἐξουσιαστικῶς τὸν λόγον, θὰ καταστῇ μισητός. |
| 9 ἔστιν εὐοδία ἐν κακοῖς ἀνδρί, καὶ ἔστιν εὕρημα εἰς ἐλάττωσιν. | 9 Είναι δυνατόν ενας να ίδη κατευόδωσιν και επιτυχίαν των έργων του εν μέσω θλίψεων και περιπετειών, και εξ αντιθέτου άλλος από ανέλπιστον επιτυχίαν να οδηγηθή εις καταστροφήν. | 8 Ὑπάρχει εὐόδωσις καὶ πνευματικὴ ὠφέλεια εἰς τὰ κακὰ καὶ τὴν δυστυχίαν ἀνθρώπου, καὶ ὑπάρχει εὔρημα εὐτυχίας, ἡ ὁποία μεταστρέφεται εἰς ἀπώλεια |
| 10 ἔστι δόσις, ἣ οὐ λυσιτελήσει σοι, καὶ ἔστι δόσις, ἧς τὸ ἀνταπόδομα διπλοῦν. | 10 Υπάρχει ευεργεσία, η οποία εις τίποτε δεν θα σε ωφελήση, και υπάρχει ευεργεσία, της οποίας η αμοιβή θα είναι μεγάλη. | 9 Ὑπάρχει δωρεὰ καὶ δόσιμον ἐκ μέρους σου, ἡ ὁποία, ὡς μὴ προερχομένη ἐξ ἀγαθῶν ἐλατηρίων, δὲν θὰ σὲ ὠφελήσῃ, καὶ ὑπάρχει δόσιμον καὶ ἐλεημοσύνη, διὰ τὴν ὁποίαν ἡ ἀνταμοιβή σου θὰ εἶναι διπλῆ καὶ πλουσία. |
| 11 ἔστιν ἐλάττωσις ἕνεκεν δόξης, καὶ ἔστιν ὃς ἀπὸ ταπεινώσεως ᾖρε κεφαλήν. | 11 Υπάρχουν περιστάσεις, κατά τας οποίας μεγάλη δόξα και αι μεγάλαι θέσεις μειώνουν την αξίαν του ανθρώπου. Εξ αντιθέτου μερικοί άνθρωποι από την κατάστασιν της ταπεινώσεως, εις την οποίαν ευρίσκοντο, εδοξάσθησαν. | 10 Ὑπάρχει ταπείνωσις καὶ ἐξευτελισμός, προερχόμενα ἐκ ματαίας δόξῃς, καὶ ὑπάρχει ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ ταπεινῆς θέσεως καὶ καταστάσεως ἐσήκωσε κεφάλι καὶ ἀνυψώθη. |
| 12 ἔστιν ἀγοράζων πολλὰ ὀλίγου καὶ ἀποτιννύων αὐτὰ ἑπταπλάσιον. | 12 Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, οι οποίοι αγοράζουν πολλά πράγματα με ολίγα χρήματα· έπειτα όμως πληρώνουν αυτά, που ηγόρασαν, επτά φορές περισσότερον. | 11 Ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ ἀγοράζει δίδων ὀλίγα χρήματα διὰ πολλὰ φθηνὰ ὀψώνια καὶ ὁ ὁποῖος εἰς τὴν πραγματικότητα ἐπλήρωσε δι’ αὐτὰ ἑπταπλάσια, ἐπειδὴ τὰ φθηνὰ εἶναι συνήθως καὶ κακῆς ποιότητος. |
| 13 ὁ σοφὸς ἐν λόγῳ ἑαυτὸν προσφιλῆ ποιήσει, χάριτες δὲ μωρῶν ἐκχυθήσονται. | 13 Ο συνετός και φρόνιμος εις τα λόγια του θα καταστήση τον εαυτόν του προσφιλή στους άλλους. Τα γλυκανάλατα λόγια και έργα των μωρών ανθρώπων σκορπίζονται χωρίς καμμίαν ωφέλειαν. | 12 Ὁ σοφὸς καὶ συνετὸς εἰς τὰ λόγια του θὰ καταστήσῃ τὸν ἑαυτόν του προσφιλῆ καὶ ἀξιαγάπητον, τὰ ἀνόητα ὅμως χαριτολογήματα τῶν ἀφρόνων καὶ μωρῶν σκορπίζονται εἰς τὸν ἀέρα καὶ χάνονται. |
| 14 δόσις ἄφρονος οὐ λυσιτελήσει σοι, οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀνθ᾿ ἑνὸς πολλοί· | 14 Το δώρον ενός ασυνέτου ανθρώπου δεν θα σε ωφελήση, διότι αυτός θα σε κυττάζη οχι με ένα μάτι αλλά με πολλά, περιμένων πολλαπλασίαν την ανταπόδοσιν. | 13 Τὸ δῶρον, ποὺ θὰ σοῦ κάμῃ ὁ ἄφρων καὶ ἀσύνετος, δὲν θὰ σὲ ὠφελήσῃ, διότι τὰ μάτια, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ σὲ κυττάζῃ διὰ νὰ σὲ ἐκμεταλλευθῇ, ἀντὶ ἐνὸς θά εἶναι πολλά. |
| 15 ὀλίγα δώσει καὶ πολλὰ ὀνειδίσει καὶ ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς κῆρυξ· σήμερον δανιεῖ καὶ αὔριον ἀπαιτήσει, μισητὸς ἄνθρωπος ὁ τοιοῦτος. | 15 Θα σου δώση ολίγα, θα σε ονειδίση όμως δι' αυτά πολύ. Θα ανοίξη το στόμα του εναντίον σου, ωσάν διαλαλητής δημόσιος. Σημερα θα σε δανείση και αμέσως αύριον θα σου ζητήση το δάνειον. Αυτός ο άνθρωπος θα γίνη μισητός εκ μέρους των άλλων. | 14 Ὀλίγα θὰ σοῦ δώσῃ καὶ διὰ πολλῶν θὰ σὲ μεμφθῇ καὶ θὰ σὲ ἐξευτελίσῃ· θὰ ἀνοίξῃ τὸ στόμα του σὰν δημόσιος διαλαλητής. Σήμερον θὰ σὲ δανείσῃ καὶ αὔριον θὰ ζητήσῃ ἐπιμόνως τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ δανείου. Ὁ τοιοῦτος εἶναι ἄνθρωπος, ποὺ προκαλεῖ τὸ μῖσος καὶ τὴν ἀποστροφήν. |
| 16 μωρὸς ἐρεῖ· οὐχ ὑπάρχει μοι φίλος, καὶ οὐκ ἔστι χάρις τοῖς ἀγαθοῖς μου· οἱ ἔσθοντες τὸν ἄρτον μου, φαῦλοι γλώσσῃ· | 16 Ο ασύνετος άνθρωπος θα πη· “δεν υπάρχει για μένα κανένας φίλος. Καμμίαν ευγνωμοσύνην δεν ευρήκα δια τας ευεργεσίας, που έχω κάμει. Αυτοί που έφαγαν και εχόρτασαν από το ψωμί μου είναι φαύλοι και αχάριστοι εις τα λόγια των”. | 15 Ὁ ἀσύνετος καὶ ὁ μωρὸς ἄνθρωπος θὰ εἴπῃ: Δὲν ἔχω κανένα φίλον καὶ δὲν ὑπάρχει εὐγνωμοσύνη καὶ ἀναγνώρισις διὰ τὰς εὐεργεσίας καὶ τὰ καλὰ ποὺ κάνω. Αὐτοὶ ποὺ τρώγουν τὸ ψωμί μου, εἶναι κακόγλωσσοι ἐναντίον μου. |
| 17 ποσάκις καὶ ὅσοι καταγελάσονται αὐτοῦ; - | 17 Ποσες όμως φορές και πόσοι άνθρωποι δεν θα γελάσουν εις βάρος του μωρού αυτού! | 16 Πόσες φορὲς καὶ πόσοι ἄνθρωποι θὰ γελάσουν εἰς βάρος αὐτοῦ, ποὺ σκέπτεται μὲ τὸν τρόπον αὐτόν; |
| 18 ᾿Ολίσθημα ἀπὸ ἐδάφους μᾶλλον ἢ ἀπὸ γλώσσης, οὕτως πτῶσις κακῶν κατὰ σπουδὴν ἥξει. | 18 Είναι προτιμότερον να γλυστρήση κανείς και να πέση κάτω στο χώμα, παρά να γλυστρήση εις την γλώσσαν του και να του διαφύγουν απρεπή λόγια. Ετσι κλονίζονται και πίπτουν απότομα οι κακοί. | 17 Προτιμότερον ὀλίσθημα εἰς τὸ ἔδαφος παρὰ τὸ ὀλίσθημα μὲ τὴν γλῶσσαν. Ἔτσι γρήγορη καὶ καταστρεπτικὴ θὰ ἐπέλθῃ καὶ ἡ πτῶσις τῶν κακῶν. |
| 19 ἄνθρωπος ἄχαρις, μῦθος ἄκαιρος· ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται. | 19 Οπως ένας αγροίκος και βάναυσος άνθρωπος είναι αποκρουστικός, έτσι και ένας λόγος, που λέγεται στον ακατάλληλον καιρόν. Ακαιροι λόγοι λέγονται και επαναλαμβάνονται με τα στόματα των αμορφώτων. | 18 Σὰν τὸν ἄνθρωπον, ποὺ εἶναι ἀποκρουστικὸς καὶ δὲν ἔχει ἐπάνω του καμμίαν χάριν, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ λόγος ὁ ἀκατάλληλος, ποὺ δὲν λέγεται εἰς τὸν πρέποντα καιρόν· καὶ λόγος τέτοιος θὰ συνεχίζεται ἀπὸ τὰ στόματα τῶν ἀμορφώτων καὶ ἀδιαπαιδαγωγήτων, |
| 20 ἀπὸ στόματος μωροῦ ἀποδοκιμασθήσεται παραβολή, οὐ γὰρ μὴ εἴπῃ αὐτὴν ἐν καιρῷ αὐτῆς. | 20 Από το στόμα του μωρού δεν βγαίνει ποτέ κανένα σοφόν γνωμικόν. Δεν θα λεχθή κάτι το συνετόν στον κατάλληλον καιρόν. | 19 Σπουδαία παροιμία καὶ σοφὸν ἀπόφθεγμα δὲν θὰ γίνῃ δεκτὸν λεγόμενον ἀπὸ τὸ στόμα μωροῦ καὶ ἀνοήτου, διότι δὲν θὰ τὸ εἴπῃ εἰς τὸν κατάλληλον καιρόν του. |
| 21 ῎Εστι κωλυόμενος ἁμαρτάνειν ἀπὸ ἐνδείας, καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει αὐτοῦ οὐ κατανυγήσεται. | 21 Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι από φόβον και πτωχείαν δεν αμαρτάνουν, και στον καιρόν της αναπαύσεως και ησυχίας των δεν θα έχουν τύψεις συνειδήσεως. | 20 Ὑπάρχει ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐμποδίζεται να ἁμαρτήσῃ ἕνεκα στερήσεως τῶν μέσων ὅπως διαπράξῃ τὸ κακὸν καὶ ὅταν εὑρίσκεται ἐν ἀναπαύσει, δὲν τύπτεται ὑπὸ τῆς συνειδήσεως, ἀλλὰ διατίθεται σὰν νὰ μὴ εἶναι ἔνοχος. |
| 22 ἔστιν ἀπολλύων τὴν ψυχὴν αὐτοῦ δι᾿ αἰσχύνην, καὶ ἀπὸ ἄφρονος προσώπου ἀπολεῖ αὐτήν. | 22 Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι καταστρέφονται από μίαν άκριτον και επιλήψιμον συστολήν. Βαδίζουν προς την καταστροφήν εξ αιτίας ενός ασύνετου και μωρού. | 21 Ὑπάρχει ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος χάνει τὴν ψυχήν του λόγῳ ἐντροπῆς, καὶ θὰ τὴν ἀπολέσῃ ἕνεκα συστολῆς, τὴν ὁποίαν αἰσθάνεται πρὸς ἄνθρωπον ἀνόητον καὶ ἄφρονα, τὸν ὁποῖον δὲν θέλει νὰ δυσαρεστήση. |
| 23 ἔστι χάριν αἰσχύνης ἐπαγγελόμενος φίλῳ, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν ἐχθρὸν δωρεάν. - | 23 Υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι δια λόγους κακώς νοουμένης συστολής δίδουν στον φίλον των υπόσχεσιν, και τον οποίον αποκτούν εχθρόν, χωρίς λόγον, διότι δεν είναι εις θέσιν να εκπληρώσουν την υπόσχεσίν των. | 22 Ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ ἐξ ἐντροπῆς καὶ συστολῆς δίδει ὑποσχέσεις εἰς φίλον του, καὶ ἐπειδὴ εὑρίσκεται εἰς ἀδυναμίαν νὰ ἐκπληρώσῃ ταύτας, τὸν κάμνει καὶ τὸν ἔχει ἐχθρόν του χωρὶς σοβαρὸν λόγον. |
| 24 Μῶμος πονηρὸς ἐν ἀνθρώπῳ ψεῦδος, ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται. | 24 Μεγάλη μομφή είναι δια τον άνθρωπον το ψεύδος. Εις το στόμα των αμορφώτων θα επαναλαμβάνεται και θα υπάρχη διαρκώς το ψεύδος. | 23 Στίγμα καὶ μομφὴ μεγάλη διὰ τὸν ἄνθρωπον εἶναι τὸ νὰ λέγῃ ψέματα· εἰς τὸ στόμα ὅμως τῶν ἀδιαπαιδαγωγήτων καὶ ἀμορφώτων θὰ συνεχίζεται τὸ ψεῦδος διαρκῶς. |
| 25 αἱρετὸν κλέπτης ἢ ὁ ἐνδελεχίζων ψεύδει, ἀμφότεροι δὲ ἀπώλειαν κληρονομήσουσιν. | 25 Προτιμότερος είναι ένας κλέπτης παρά εκείνος, ο οποίος συνεχώς ψεύδεται. Αλλά και οι δύο θα έχουν ως κατάντημα των την καταστροφήν. | 24 Προτιμότερον τὸ νὰ εἶναι κάποιος κλέπτῃς, παρὰ ἐκεῖνος ποὺ συνεχίζει διαρκῶς τὸ ψεῦδος· καὶ οἱ δύο ὅμως θὰ κληρονομήσουν τὴν ἀπώλειαν. |
| 26 ἦθος ἀνθρώπου ψευδοῦς ἀτιμία, καὶ ἡ αἰσχύνη αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐνδελεχῶς. | 26 Η συνήθεια της ψευδολογίας είναι δια τον άνθρωπον εξευτελισμός· η καταισχύνη του εξ αιτίας αυτής θα είναι και θα μένη πάντοτε μαζή του. | 25 Ὁ χαρακτὴρ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ λέγει ψέματα, εἶναι ἀνυπόληπτος καὶ περιφρονημένος, ἡ καταισχύνῃ δὲ θὰ εἶναι συνεχῶς παντοτινὸς σύντροφός του. |
| 27 ΛΟΓΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΩΝ. - ῾Ο σοφὸς ἐν λόγοις προάξει ἑαυτόν, καὶ ἄνθρωπος φρόνιμος ἀρέσει μεγιστᾶσιν. | 27 ΓΝΩΜΙΚΑ. Ο συνετός και προσεκτικός εις τα λόγια του θα εξυψώση τον εαυτόν του και θα γίνη άξιος τιμής και υπολήψεως. Ο φρόνιμος δε άνθρωπος θα είναι αρεστός και στους άρχοντας. | 26 ΛΟΓΟΙ ΥΠΟ ΜΟΡΦΗΝ ΓΝΩΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΩΝ - Ὁ συνετὸς καὶ σοφὸς εἰς τὰ λόγια του θὰ προκόψῃ καὶ θὰ προαγάγῃ ἑαυτόν, καὶ ὁ φρόνιμος καὶ μυαλωμένος ἄνθρωπος θὰ εἶναι ἀρεστὸς εἰς τοὺς ἄρχοντας. |
| 28 ὁ ἐργαζόμενος γῆν ἀνυψώσει θημωνίαν αὐτοῦ, καὶ ὁ ἀρέσκων μεγιστᾶσιν ἐξιλάσεται ἀδικίαν. | 28 Εκείνός που καλλιεργεί επιμελώς τους αγρούς του, θα ανυψώση τα δεμάτια του εις μεγάλες θημωνιές. Ετσι και εκείνος που με τα συνετά του λόγια ευαρεστεί στους άρχοντας της πολιτείας, θα εξιλεωθή δια τας τυχόν αδικίας του. | 27 Ὅποιος ἐργάζεται καὶ καλλιεργεῖ τὴν γῆν, θὰ κάμῃ ὑψηλὴν ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν δεματιῶν τὴν θημωνιάν του, καὶ ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὴν φρονιμάδα του ἀρέσκει εἰς τοὺς ἄρχοντας, θὰ ἐξιλεωθῇ καὶ θὰ συγχωρηθῇ διὰ τὰς τυχὸν ἀδικίας του. |
| 29 ξένια καὶ δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς σοφῶν καὶ ὡς φιμὸς ἐν στόματι ἀποτρέπει ἐλεγμούς. | 29 Συμπόσια και δώρα τυφλώνουν τους οφθαλμούς και αυτών ακόμη των συνετών δικαστών. Αυτά είναι ως ένα φίμωτρον στο στόμα, ώστε να μη λαλή την αλήθειαν, και αποτρέπουν τους δικαίους ελέγχους. | 28 Φιλοξενία καὶ δῶρα τυφλώνουν τὰ μάτια καὶ τῶν συνετῶν δικαστῶν καὶ σὰν φίμωτρον εἰς τὸ στόμα ἐμποδιζουν τοὺς ἐλέγχους καὶ τὰς ἐπιτιμήσεις. |
| 30 σοφία κεκρυμμένη καὶ θησαυρὸς ἀφανής, τίς ὠφέλεια ἐν ἀμφοτέροις; | 30 Σοφία κρυμμένη και θησαυρός αφανής ποίαν ωφέλειαν και τα δύο ημπορούν να αποφέρουν στους ανθρώπους; | 29 Ἀπὸ σοφίαν, ποὺ παραμένει κρυμμένη, καὶ ἀπὸ θησαυρόν, ποὺ δὲν φαίνεται, ποία ὠφέλεια ὑπάρχει καὶ δύναται νὰ προέλθῃ καὶ ἀπὸ τὰ δύο; |
| 31 κρείσσων ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν μωρίαν αὐτοῦ ἢ ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν σοφίαν αὐτοῦ. | 31 Προτιμότερος είναι ο άνθρωπος, που κρύπτει την μωρίαν του, από εκείνον που κρύπτει την σοφίαν του. | 30 Προτιμότερος καὶ ἀνώτερος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ κρύβει τὴν μωρίαν του, παρὰ ὁ ἄνθρωπος ποὺ κρύβει τὴν σοφίαν καὶ τὴν ὠφέλιμον γνῶσιν του. |
