| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| Πολλῶν καὶ μεγάλων ἡμῖν διὰ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατ᾿ αὐτοὺς ἠκολουθηκότων δεδομένων, ὑπὲρ ὧν δέον ἐστὶν ἐπαινεῖν τὸν ᾿Ισραὴλ παιδείας καὶ σοφίας, καὶ ὡς οὐ μόνον αὐτοὺς τοὺς ἀναγινώσκοντας δέον ἐστὶν ἐπιστήμονας γίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐκτὸς δύνασθαι τοὺς φιλομαθοῦντας χρησίμους εἶναι καὶ λέγοντας καὶ γράφοντας, ὁ πάππος μου ᾿Ιησοῦς ἐπὶ πλεῖον ἑαυτὸν δοὺς εἴς τε τὴν τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἄλλων πατρίων βιβλίων ἀνάγνωσιν καὶ ἐν τούτοις ἱκανὴν ἕξιν περιποιησάμενος, προήχθη καὶ αὐτὸς συγγράψαι τι τῶν εἰς παιδείαν καὶ σοφίαν ἀνηκόντων, ὅπως οἱ φιλομαθεῖς, καὶ τούτων ἔνοχοι γενόμενοι, πολλῷ μᾶλλον ἐπιπροσθῶσι διὰ τῆς ἐννόμου βιώσεως. παρακέκλησθε οὖν μετ᾿ εὐνοίας καὶ προσοχῆς τὴν ἀνάγνωσιν ποιεῖσθαι καὶ συγγνώμην ἔχειν ἐφ᾿ οἷς ἂν δοκῶμεν τῶν κατὰ τὴν ἑρμηνείαν πεφιλοπονημένων τισὶ τῶν λέξεων ἀδυναμεῖν· οὐ γὰρ ἰσοδυναμεῖ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς ἑβραϊστὶ λεγόμενα καὶ ὅταν μεταχθῇ εἰς ἑτέραν γλῶσσαν. οὐ μόνον δὲ ταῦτα, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ νόμος καὶ αἱ προφητεῖαι καὶ τὰ λοιπὰ τῶν βιβλίων οὐ μικρὰν ἔχει τὴν διαφορὰν ἐν ἑαυτοῖς λεγόμενα. ἐν γὰρ τῷ ὀγδόῳ καὶ τριακοστῷ ἔτει ἐπὶ τοῦ Εὐεργέτου βασιλέως παραγενηθεὶς εἰς Αἴγυπτον καὶ συγχρονίσας, εὑρὼν οὐ μικρᾶς παιδείας ἀφόμοιον, ἀναγκαιότατον ἐθέμην αὐτὸς προσενέγκασθαί τινα σπουδὴν καὶ φιλοπονίαν τοῦ μεθερμηνεῦσαι τήνδε τὴν βίβλον, πολλὴν ἀγρυπνίαν καὶ ἐπιστήμην προσενεγκάμενος ἐν τῷ διαστήματι τοῦ χρόνου πρὸς τὸ ἐπὶ πέρας ἀγαγόντα τὸ βιβλίον ἐκδόσθαι καὶ τοῖς ἐν τῇ παροικίᾳ βουλομένοις φιλομαθεῖν, προκατασκευαζομένους τὰ ἤθη ἐννόμως βιοτεύειν. | | |
| 1 ΠΑΣΑ σοφία παρὰ Κυρίου καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἐστιν εἰς τὸν αἰῶνα. | 1 Καθε σοφία έχει πηγήν και προέλευσίν της τον Κυριον και εις αυτόν και με αυτόν υπάρχει αιωνίως. | 1 Πᾶσα σοφία προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ ὑπάρχει αἰωνίως μὲ τὸν Θεόν, ἀχώριστος ἀπ’ Αὐτοῦ. |
| 2 ἄμμον θαλασσῶν καὶ σταγόνας ὑετοῦ καὶ ἡμέρας αἰῶνος τίς ἐξαριθμήσει; | 2 Ποιός ημπορεί να μετρήση τους κόκκους της άμμου των θαλασσών, τας σταγόνας της βροχής, τας ημέρας του χρόνου, που έχει ήδη παρέλθει; | 2 Τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου ὅλων τῶν θαλασσῶν καὶ τὰς σταγόνας τῆς βροχῆς καὶ τὰς ἡμέρας τῆς αἰωνιότητος ποῖος ἠμπορεῖ νὰ μετρήσῃ; |
| 3 ὕψος οὐρανοῦ καὶ πλάτος γῆς καὶ ἄβυσσον καὶ σοφίαν τίς ἐξιχνιάσει; | 3 Ποιός ημπορεί να εξιχνιάση το ύψος του ουρανού, το πλάτος της γης, τα βάθη των θαλασσών και την σοφίαν εις όλην αυτής την εκτασιν; | 3 Τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς καὶ τὸ βάθος τῆς ἀβύσσου καὶ τὴν Σοφίαν ποῖος θὰ δυνηθῇ νὰ ἐξερευνήσῃ; |
| 4 προτέρα πάντων ἔκτισται σοφία καὶ σύνεσις φρονήσεως ἐξ αἰῶνος | 4 Η σοφία εδημιουργήθη παρά του Θεού πριν από όλα τα άλλα δημιουργήματα, η δε σύνεσις της φρονήσεως υπάρχει από της αιωνιότητος. | 4 Ἡ Σοφία ἐδημιουργήθη προτήτερα ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα καὶ ἡ σύνεσις τῆς φρονήσεως ὑπάρχει ἀπὸ τῆς αἰωνιότητος. |
| 5 [πηγὴ σοφίας λόγος Θεοῦ ἐν ὑψίστοις, καὶ αἱ πορεῖαι αὐτῆς ἐντολαὶ αἰώνιοι]. | 5 Πηγή σοφίας είναι ο λόγος του Θεού του Υψίστου και οι δρόμοι αυτής είναι αιώνιοι και αναλλοίωτοι. | 5 Πηγὴ τῆς Σοφίας εἶναι ὁ ἀπὸ τὰ ὕψιστα μέρη τοῦ οὐρανοῦ διατασσόμενος καὶ παραγγελλόμενος λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ὑπ' αὐτῆς χαραχθέντες δρόμοι εἶναι ἐντολαὶ αἰώνιοι καὶ ἀμετάβλητοι. |
| 6 ρίζα σοφίας τίνι ἀπεκαλύφθη; καὶ τὰ πανουργεύματα αὐτῆς τίς ἔγνω; | 6 Η ρίζα της σοφίας εις ποίον έχει αποκαλυφθή εξ ολοκλήρου; Και ποιός έως τώρα εγνώρισε τα σοφά αυτής σχέδια και έργα; | 6 Εἰς ποῖον ἀπεκαλύφθη καὶ ἐφανερώθη ἡ ρίζα καὶ ἡ πηγὴ τῆς Σοφίας; Καὶ ποῖος ἐγνώρισε τὰ σοφά της σχέδια καὶ βουλεύματα; |
| 7 [ἐπιστήμη σοφίας τίνι ἐφανερώθη; καὶ τὴν πολυπειρίαν αὐτῆς τίς συνῆκε;] | 7 Η επίγνωσις της σοφίας εις ποίον απεκαλύφθη; Ποιός την εγνώρισε εις βάθος και το πολύπλευρον της γνώσεώς της ποιός το κατενόησεν; | 7 Ἡ ἀπέραντος καὶ βαθεῖα γνῶσις τῆς Σοφίας εἰς ποῖον ἐφανερώθη καὶ ποῖος κατενόησε τὴν πολυγνωσίαν καὶ τὸν πλοῦτον τῆς πείρας της; |
| 8 εἷς ἐστι σοφὸς φοβερὸς σφόδρα καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ. | 8 Ενας είναι ο απολύτως σοφός, ο πολύ φοβερός, εκείνος ο οποίος κάθεται επί του θρόνου του. | 8 Ἕνας καὶ μόνος εἶναι σοφός, ἐξ ἴσου δὲ δυνατὸς καὶ φοβερὸς ὑπερβολικά, Αὐτὸς ποὺ κάθεται ἐπὶ τοῦ θρόνου του. |
| 9 Κύριος αὐτὸς ἔκτισεν αὐτὴν καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτὴν καὶ ἐξέχεεν αὐτὴν ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, | 9 Ο Κυριος, αυτός ο ίδιος εδημιούργησε την σοφίαν. Την είδε, την εξηρεύνησε λεπτομερώς και την εσκόρπισεν εις όλα τα έργα του. | 9 Αὐτὸς ὁ Κύριος, καὶ οὐχὶ ἄλλος τις, ἐδημιούργησε τὴν Σοφίαν καὶ εἶδεν αὐτὴν καὶ τὴν ἐμέτρησε καὶ τὴν ἔχυσεν ἀφθόνως εἰς ὅλα τὰ ἔργα του. |
| 10 μετὰ πάσης σαρκὸς κατὰ τὴν δόσιν αὐτοῦ, καὶ ἐχορήγησεν αὐτὴν τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. | 10 Την ενέθεσεν εις κάθε ζωντανόν οργανισμόν σύμφωνα με το μέτρον της δωρεάς του. Ιδίως όμως την εχορήγησεν στους ανθρώπους, οι οποίοι τον αγαπούν. | 10 Καὶ εἶναι λοιπὸν ἡ Σοφία μὲ πάντα ἄνθρωπον, σύμφωνα μὲ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς καὶ μεγαλοδωρίας Του, καὶ ἰδιαιτέρως τὴν ἔδωκε πλουσίως εἰς ἐκείνους ποὺ Τὸν ἀγαποῦν. |
| 11 φόβος Κυρίου δόξα καὶ καύχημα καὶ εὐφροσύνη καὶ στέφανος ἀγαλλιάματος. | 11 Η ευλάβεια προς τον Κυριον είναι δια τον άνθρωπον δόξα, καύχημα, χαρά και στέφανος αγαλλιάσεως. | 11 Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον δημιουργεῖ ἡ Σοφία, εἶναι δόξα καὶ αἰτία καυχήσεως καὶ εὐφροσύνη καὶ στέφανος, ποὺ δημιουργεῖ ἀγαλλίασιν εἰς ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἔχει. |
| 12 φόβος Κυρίου τέρψει καρδίαν καὶ δώσει εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν. | 12 Ο σεβασμός προς τον Κυριον τέρπει την καρδίαν, δίδει ευφροσύνην και χαράν και μακροημέρευσιν. | 12 Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου θὰ τέρπῃ καὶ θὰ χαροποιῇ τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ δίδῃ εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν. |
| 13 τῷ φοβουμένῳ τὸν Κύριον εὖ ἔσται ἐπ᾿ ἐσχάτων, καὶ ἐν ἡμέρᾳ τελευτῆς αὐτοῦ εὑρήσει χάριν. | 13 Εις τον φοβούμενον τον Κυριον θα δοθούν καλά τέλη ζωής. Κατά δε την ημέραν του θανάτου του θα εύρη χάριν ενώπιον του Θεού. | 13 Εἰς τὸν φοβούμενον τὸν Κύριον τὰ τέλη τῆς ζωῆς του θὰ εἶναι καλά, καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ θανάτου του θὰ εὕρῃ χάριν καὶ εὐλογίαν ἀπὸ τὸν Θεόν. |
| 14 ἀρχὴ σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον, καὶ μετὰ πιστῶν ἐν μήτρᾳ συνεκτίσθη αὐτοῖς. | 14 Αρχή και πηγή της σοφίας είναι το να φοβήται και να σέβεται κανείς τον Κυριον. Αυτή δε η σοφία συνοδεύει τους ανθρώπους από την κοιλίαν ακόμη της μητρός των. | 14 Ἡ ἀρχὴ καὶ πηγὴ τῆς Σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβῆται ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεόν, καὶ φέρουν αὐτήν οἱ πιστοί, οὕτως εἰπεῖν, ἔνστικτον καὶ συνδημιουργημένην μετ’ αὐτῶν ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς συλλήψεώς των ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρός των. |
| 15 μετὰ ἀνθρώπων θεμέλιον αἰῶνος ἐνόσσευσε καὶ μετὰ τοῦ σπέρματος αὐτῶν ἐμπιστευθήσεται. | 15 Η σοφία κατεσκεύασε τον οίκον της αιώνιον μεταξύ των ανθρώπων και θα παραμείνη αυτή πιστή στους απογόνους των. Πλούτος σοφίας είναι το να ευλαβήται κανείς τον Κυριον. | 15 Ἔκτισε τὴν φωλεάν της μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ὡς θεμέλιον αἰώνιον καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους των θὰ ἐμπιστευθῇ τὸν ἑαυτόν της. |
| 16 πλησμονὴ σοφίας φοβεῖσθαι τὸν Κύριον καὶ μεθύσκει αὐτοὺς ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῆς· | 16 Από τους καρπούς δε της σοφίας χορταίνουν και ευφραίνονται εκείνοι, οι οποίοι την κατέχουν. | 16 Ὑπερχειλισμὸς καὶ πλεονασμὸς Σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβῆταί τις τὸν Κύριον, καὶ ἡ Σοφία χορταίνει εὐφραίνουσα μέχρι μέθης τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἀφθονίαν τῶν καρπῶν της. |
| 17 πάντα τὸν οἶκον αὐτῆς ἐμπλήσει ἐπιθυμημάτων καὶ τὰ ἀποδοχεῖα ἀπὸ τῶν γεννημάτων αὐτῆς. | 17 Ολον τον οίκον, στον οποίον αυτή θα κατοικήση, θα τον γεμίση από επιθυμητούς θησαυρούς και τας αποθήκας από τα προϊόντα της. | 17 Ὅλον τὸν οἶκον, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ κατοικῇ ἡ Σοφία, θὰ τὸν γεμίζῃ ἀπὸ ἐπιθυμητὰ ἀγαθά, καὶ θὰ πληρώνῃ τὰς ἀποθήκας του μὲ τὰ προϊόντα καὶ γεννήματά της. |
| 18 στέφανος σοφίας φόβος Κυρίου ἀναθάλλων εἰρήνην καὶ ὑγίειαν ἰάσεως. | 18 Ολοκλήρωσις και στέφανος σοφίας είναι η ευλάβεια προς τον Κυριον. Αυτή βλαστάνει συνεχώς ειρήνην και σώματος υγείαν. | 18 Στέφανος καὶ στολισμὸς ἔνδοξος τῆς Σοφίας εἶναι ὁ φόβος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος βγάζει ὡς θαλεροὺς βλαστοὺς τὴν εἰρήνην καὶ ὑγείαν, ποὺ ἰατρεύει πᾶσαν ἀσθένειαν. |
| 19 καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτήν, ἐπιστήμην καὶ γνῶσιν συνέσεως ἐξώμβρησε καὶ δόξαν κρατούντων αὐτῆς ἀνύψωσε. | 19 Ο Κυριος μόνος εγνώρισεν απολύτως και εξιχνίασε την σοφίαν. Αυτός σκορπίζει ως βροχήν στους ανθρώπους επιστήμην και γνώσιν. Αυτός εξυψώνει και δοξάζει εκείνους, οι οποίοι κατέχουν την σοφίαν. | 19 Εἶδεν αὐτὴν ὁ Κύριος καὶ τὴν ἐμέτρησε καθ’ ὅλον τὸ βάθος αὐτῆς. Ὡς ἄφθονον βροχὴν ἔρριψεν αὕτη εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἀληθῆ φωτισμὸν καὶ γνῶσιν πλήρη συνέσεως καὶ ἐξύψωσε τὴν δόξαν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι τὴν κατέχουν. |
| 20 ρίζα σοφίας φοβεῖσθε τὸν Κύριον, καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆς μακροημέρευσις. | 20 Ριζα και αρχή της σοφίας είναι να ευλαβήται κανείς τον Κυριον. Οι κλάδοι του δένδρου της είναι μακροημέρευσις. | 20 Ἀρχὴ καὶ ρίζα τῆς Σοφίας εἶναι τὸ νὰ φοβῆται κανεὶς τὸν Κύριον καὶ οἱ κλάδοι, ποὺ σὰν ἀπὸ δένδρον βγαίνουν ἀπὸ αὐτήν, εἶναι μακροζωΐα. |
| 21 [φόβος Κυρίου ἀπωθεῖται ἁμαρτήματα, παραμένων δὲ ἀποστρέψει ὀργήν]. | 21 Ο σεβασμός προς τον Κυριον απομακρύνει τα αμαρτήματα. Οταν δε μονίμως ενθρονισθή εις την καρδίαν, απομακρύνει από τον άνθρωπον κάθε οργήν. | 21 Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἀποδιώκει μακρὰν τὰ ἁμαρτήματα, ὅταν δὲ παραμένῃ μονίμως εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἀποδιώκει τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ ἀπ’ αὐτοῦ. |
| 22 οὐ δυνήσεται θυμὸς ἄδικος δικαιωθῆναι, ἡ γὰρ ροπὴ τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ πτῶσις αὐτῷ. | 22 Ανθρωπος, που κρατεί μέσα του θυμόν άδικον και εχθρότητα, δεν θα εύρη δικαίωσιν, διότι η ορμή του θυμού του αποτελεί δι' αυτόν πτώσιν και καταδίκην. | 22 Δὲν θὰ γίνῃ ποτὲ δυνατὸν ὁ ἄδικος θυμὸς νὰ δικαιολογηθῇ καὶ νὰ συγχωρηθῇ, διότι ἡ ὁρμὴ καὶ βιαιότης τοῦ θυμοῦ του θὰ καταρρίψῃ καὶ θὰ καταστρέψῃ τὸν θυμώδη. |
| 23 ἕως καιροῦ ἀνθέξεται μακρόθυμος, καὶ ὕστερον αὐτῷ ἀναδώσει εὐφροσύνη· | 23 Ο μακρόθυμος επί ολίγον καιρόν θα δείξη υπομονήν, ύστερον δε θα δοθή εις αυτόν ως αμοιβή χαρά και ευφροσύνη. | 23 Ὁ μακρόθυμος καὶ ὑπομονητικὸς μέχρις ὡρισμένου χρόνου θὰ συγκρατηθῇ βιάζων τὸν ἑαυτόν του, καὶ ὕστερον χαρὰν καὶ εὐφροσύνην θὰ ἀποδώσῃ εἰς ἀνταμοιβήν του ἡ ὑπομονή του. |
| 24 ἕως καιροῦ κρύψει τοὺς λόγους αὐτοῦ, καὶ χείλη πιστῶν ἐκδιηγήσεται σύνεσιν αὐτοῦ. | 24 Μέχρις ωρισμένου καιρού θα κρύπτη εντός αυτού και θα κρατή εν τη μακροθυμία του τους λόγους του. Επειτα όμως τα στόματα των ευσεβών ανθρώπων θα διηγούνται την σύνεσιν αυτού. | 24 Μέχρις ὡρισμένου χρόνου θὰ συγκρατῇ αὗτος καὶ θὰ κρύπτῃ τὰ λόγια του εἰς τὸ ἐσωτερικόν του, καὶ ἔπειτα τὰ χείλη τῶν φρονίμων καὶ εὐσεβῶν ἀνθρώπων θὰ διηγοῦνται καὶ θὰ διακηρύττουν τὴν σύνεσίν του. |
| 25 ἐν θησαυροῖς σοφίας παραβολὴ ἐπιστήμης, βδέλυγμα δὲ ἁμαρτωλῷ θεοσέβεια. | 25 Εις τους θησαυρούς της σοφίας υπάρχουν τα σοφά αποφθέγματα. Εις δε τον αμαρτωλόν η προς τον Θεόν ευσέβεια είναι πολύ μισητή. | 25 Εἰς τὰ θησαυροφυλάκια τῆς Σοφίας ὑπάρχουν παροιμίαι καὶ ἀποφθέγματα σοφά, εἶναι μισητὰ ὅμως καὶ ἀποκρουστικὰ εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ λατρεία πρὸς τὸν Θεόν. |
| 26 ἐπεθύμησας σοφίαν διατήρησον ἐντολάς, καὶ Κύριος χορηγήσει σοι αὐτήν. | 26 Επιθυμείς να αποκτήσης σοφίαν· Φυλασσε τας εντολάς του Θεού και ο Κυριος θα σου χορηγήση αυτήν. | 26 Ἐπεθύμησας καὶ ἐπόθησας ν’ ἀποκτήσῃς τὴν Σοφίαν; Φύλαξε τὰς ἐντολάς, καὶ ὁ Κύριος θὰ σοῦ δώσῃ ταύτην πλουσίως. |
| 27 σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβος Κυρίου, καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ πίστις καὶ πρᾳότης. | 27 Διότι η σοφία και η μόρφωσις πηγάζουν άττο τον σεβασμόν προς τον Κυριον, η πίστις δε και η πραότης είναι χαρίσματα της ιδικής του καλωσύνης. | 27 Καὶ θὰ σοῦ τὴν δώσῃ πλουσίως, διότι ὁ εἰς τὴν τήρησιν τῶν θείων ἐντολῶν ἐκδηλούμενος φόβος τοῦ Κυρίου δημιουργεῖ τὴν Σοφίαν καὶ τὴν ἠθικὴν διαπαιδαγώγησιν εἰς τὴν καρποφοροῦσαν δὲ ἔργα ἀγαθὰ πίστιν καὶ εἰς τὴν πραότητα εὐαρεστεῖται ὁ Θεός. |
| 28 μὴ ἀπειθήσῃς φόβῳ Κυρίου καὶ μὴ προσέλθῃς αὐτῷ ἐν καρδίᾳ δισσῇ. | 28 Μη γίνεσαι απειθής στον φόβον του Κυρίου και μη προσέρχεσαι προς αυτόν με παλίμβουλον και διπρόσωπον καρδίαν. | 28 Μὴ ἀπειθήσῃς ποτὲ εἰς τὸν φόβον τοῦ Κυρίου διὰ τῆς ἀθετήσεως τῶν ἐντολῶν του καὶ μὴ προσέλθῃς εἰς Αὐτὸν κατὰ τὴν προσευχὴν καὶ τὴν λατρείαν με καρδίαν διχασμένην εἰς τὰ δύο καὶ ταλαντευομένην μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας. |
| 29 μὴ ὑποκριθῇς ἐν στόμασιν ἀνθρώπων καὶ ἐν τοῖς χείλεσί σου πρόσεχε. | 29 Μη υποκρίνεσαι ενώπιον των ανθρώπων και πρόσεχε στους λόγους σου. | 29 Μὴ ὑποκριθῇς, συμμορφούμενος παρὰ συνείδησιν πρὸς ὅσα λέγουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ πρόσεχε τί θὰ εἴπουν τὰ χείλη σου. |
| 30 μὴ ἐξύψου σεαυτόν, ἵνα μὴ πέσῃς καὶ ἐπαγάγῃς τῇ ψυχῇ σου ἀτιμίαν, καὶ ἀποκαλύψει Κύριος τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς καταβαλεῖ σε, ὅτι οὐ προσῆλθες φόβῳ Κυρίου, καὶ ἡ καρδία σου πλήρης δόλου. | 30 Μη αλαζονεύεσαι, δια να μη πέσης και προσάψης εις την ζωήν σου εντροπήν. Ο δε Κυριος θα αποκαλύψη τα κρυπτά σου έργα και θα σε ταπεινώση εν μέσω συναθροίσεως του λαού. Διότι δεν προσήλθες με ευλαβειαν πλησίον του Κυρίου, αλλά τουναντίον η καρδία σου ήτο γεμάτη δολιότητα. | 30 Μὴ ὑψώνῃς τὸν ἑαυτόν σου, παρασυρόμενος ἀπὸ οἴησιν καὶ ὑπερηφάνειαν, διὰ νὰ μὴ παραχωρήσῃ ὁ Κύριος νὰ πέσῃς καὶ ἐπιφέρῃς ἀτιμίαν εἰς τὸν ἑαυτόν σου. Καὶ οὕτως ὁ Κύριος θὰ φανερώσῃ τὰ ἁμαρτήματά σου τὰ κρυφὰ καὶ εἰς τὸ μέσον τῆς δημοσίας συγκεντρώσεως θὰ σὲ καταρρίψῃ καὶ θὰ σὲ ταπεινώσῃ· διότι δὲν προσῆλθες μὲ φόβον Κυρίου εἰς Αὐτόν, καὶ ἡ καρδία σου ἦτο γεμάτη δολιότητα καὶ ἰδιοτέλειαν. |
