| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΕΓΕΝΕΤΟ δὲ ἡ ζωὴ Σάρρας ἔτη ἑκατὸν εἰκοσιεπτά. | 1 Η Σαρρα έφθασεν εις την ηλικίαν των εκατόν είκοσι επτά ετών, | 1 Έφθασαν δὲ τὰ ἔτη τῆς ζωῆς τῆς Σάρρας τὰ ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ |
| 2 καὶ ἀπέθανε Σάρρα ἐν πόλει ᾿Αρβόκ, ἥ ἐστιν ἐν τῷ κοιλώματι (αὕτη ἐστὶ Χεβρών) ἐν τῇ γῇ Χαναάν. ἦλθε δὲ ῾Αβραὰμ κόψασθαι Σάρραν καὶ πενθῆσαι. | 2 οπότε και απέθανεν εις την πόλιν Αρβόκ (αύτη δε είναι η Χεβρών), η οποία ευρίσκεται εις κάποιο βαθύπεδον της περιοχής Χαναάν. Ο Αβραάμ ήλθεν από την Βηρσαβεέ ει, την Χεβρών, δια να θρηνήση και πενθήση την αποθανούσαν σύζυγόν του, την Σαρραν. | 2 καὶ ἀπέθανεν ἡ Σάρρα εἰς τὴν πόλιν Ἀρβόκ (αὐτὴ εἶναι ἡ πόλις Χεβρών), ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς μίαν χαμηλὴν πεδιάδα τῆς περιοχῆς Χαναάν. Ἦλθε δὲ ὁ Ἀβραὰμ ἀπὸ τὴν Βηρσαβεὲ διὰ νὰ Θρηνήσῃ τὴν γυναῖκα του τὴν Σάρραν καὶ νὰ τὴν πενθήσῃ. |
| 3 καὶ ἀνέστη ῾Αβραὰμ ἀπὸ τοῦ νεκροῦ αὐτοῦ καὶ εἶπεν ῾Αβραὰμ τοῖς υἱοῖς τοῦ Χὲτ λέγων· | 3 Ηγέρθη ο Αβραάμ από το πένθος του αγαπημένου του αυτού νεκρού και είπεν στους Χετταίους. | 3 Ἐσηκώθη δὲ ὁ Ἀβραὰμ ἀπὸ τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκετο τὸ λείψανον τῆς Σάρρας, ἐβγῆκεν ἔξω καὶ συνήντησε τοὺς Χετταίους (φυλὴν τῶν Χαναναίων), οἱ ὁποῖοι ἦσαν κύριοι τῆς περιοχῆς, καὶ τοὺς εἶπεν: |
| 4 πάροικος καὶ παρεπίδημος ἐγώ εἰμι μεθ᾿ ὑμῶν· δότε μοι οὖν κτῆσιν τάφου μεθ᾿ ὑμῶν, καὶ θάψω τὸν νεκρόν μου ἀπ᾿ ἐμοῦ. | 4 “Εγώ, όπως γνωρίζετε, είμαι πάροικος και παρεπίδημος μεταξύ σας. Σας παρακαλώ, δόστε μου να αγοράσω ως ιδιοκτησίαν ένα τάφον εις την περιοχήν σας, δια να θάψω την νεκράν μου σύζυγον”. | 4 «Ἑγὼ εἶμαι μεταξύ σας προσωρινὸς κάτοικος καὶ ταξιδιώτης· δὲν ἔχω καμμίαν ἰδιοκτησίαν καὶ κανένα κόμματι γῆς ἰδικόν μου· δῶστέ μου λοιπὸν ἀπὸ τὸν τόπον σας γῆν δι' ἕνα ἰδιόκτητον τάφον, ὥστε νὰ θάψω τὴν νεκρὰν σύζυγόν μου». |
| 5 ἀπεκρίθησαν δὲ οἱ υἱοὶ Χὲτ πρὸς ῾Αβραὰμ λέγοντες· μὴ κύριε· | 5 Απεκρίθησαν δε οι Χετταίοι προς τον Αβραάμ και είπον· “όχι, κύριε, δεν είναι σωστόν αυτό, που λέγεις να αγοράσης τάφον. | 5 Οἱ Χετταῖοι ἀπεκρίθησαν πρὸς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοῦ εἶπαν: «Ὄχι, κύριε, |
| 6 ἄκουσον δὲ ἡμῶν. βασιλεὺς παρὰ Θεοῦ σὺ εἶ ἐν ἡμῖν· ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς μνημείοις ἡμῶν θάψον τὸν νεκρόν σου· οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν οὐ μὴ κωλύσει τὸ μνημεῖον αὐτοῦ ἀπὸ σοῦ τοῦ θάψαι τὸν νεκρόν σου ἐκεῖ. | 6 Ακουσέ μας· συ είσαι ιμεταξύ μας σαν ένας βασιλεύς εκ μέρους του Θεού σταλμένος. Δια τούτο εις ένα από τα εκλεκτά μας μνημεία θάψε τον νεκρόν σου· διότι κανείς από ημάς δεν θα αρνηθή το μνημείον του, δια να θάψης εις αυτό την νεκράν σύζυγόν σου”. | 6 καλύτερα ἄκουσέ μας· σὺ εἶσαι μεταξύ μας ὡς βασιλιᾶς καὶ ἡγεμόνας, τὸν ὁποῖον ἔστειλε πρὸς ἡμᾶς ὁ Θεός· θάψε λοιπὸν τὸν νεκρόν σου εἰς ἕνα ἀπὸ τοὺς πλέον ἐκλεκτοὺς καὶ ἐπισήμους τάφους μας· διότι κανεὶς ἀπὸ ἡμᾶς δὲν θὰ σοῦ ἀρνηθῇ τὸ μνημεῖον του, ὥστε νὰ θάψῃς ἐκεῖ τὴν νεκρὰν συζυγόν σου Σάρραν». |
| 7 ἀναστὰς δὲ ῾Αβραὰμ προσεκύνησε τῷ λαῷ τῆς γῆς, τοῖς υἱοῖς τοῦ Χέτ, | 7 Εσηκώθη ο Αβραάμ και γεμάτος ευγνωμοσύνην επροσκύνηοε τους Χετταίους, τους κατοίκους της περιοχής εκείνης. | 7 Ὅταν ὁ Ἀβραὰμ εἶδε τὴν προθυμίαν των, ἐσηκώθη καὶ μὲ ἕνα ἐδαφιαῖον προσκύνημα ἐχαίρετισε μὲ εὐγνωμοσύνην καὶ σεβασμὸν τὸν λαὸν τῆς Χαναάν, τοὺς Χετταίους. |
| 8 καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς ῾Αβραὰμ λέγων· εἰ ἔχετε τῇ ψυχῇ ὑμῶν, ὥστε θάψαι τὸν νεκρόν μου ἀπὸ προσώπου μου, ἀκούσατέ μου καὶ λαλήσατε περὶ ἐμοῦ ᾿Εφρὼν τῷ τοῦ Σαάρ, | 8 Κατόπιν ωμίλησε προς αυτούς και τους είπε· “αφού έχετε την καλωσύνην της ψυχής, ώστε να μου επιτρέψετε να θάψω τον νεκρόν μου, ακούσατε την παράκλησίν μου. Ομιλήσατε σας παρακαλώ περί εμού στον Εφρών, τον υιόν του Σαάρ, | 8 Κατόπιν τοὺς ἐμίλησε καὶ τοὺς εἶπεν: «Ἀφοῦ ἔχετε πράγματι τὴν καλωσύνην καὶ τὴν ἐπιθυμίαν νὰ μοῦ δώσετε τὴν ἄδειαν νὰ θάψω τὴν νεκρὰν σύζυγόν μου, τότε σᾶς παρακαλῶ ἀκοῦστε με καὶ μεσιτεύσετε διὰ λογαριασμόν μου εἰς τὸν Ἐφρών, τὸν υἱὸν τοῦ Σαάρ, |
| 9 καὶ δότω μοι τὸ σπήλαιον τὸ διπλοῦν, ὅ ἐστιν αὐτῷ, τὸ ὂν ἐν μέρει τοῦ ἀγροῦ αὐτοῦ· ἀργυρίου τοῦ ἀξίου δότω μοι αὐτὸ ἐν ὑμῖν εἰς κτῆσιν μνημείου. | 9 και πείσατέ τον να μου πωλήση το διπλούν σπήλαιον, που ανήκει εις αυτόν και το οποίον ευρίσκεται εις κάποιο μέρος του αγρού του. Αντί των χρημάτων που αξίζει, ας μου δώση τώρα ενώπιόν σας ως ιδιοκτησίαν μου το μνημείον αυτό”. | 9 καὶ ζητῆστε ἀπὸ αὐτὸν νὰ μοῦ πωλήσῃ τὸ διπλὸν σπήλαιον, τὸ ὁποῖον εἶναι εἰς τὴν ἄκρην τοῦ χωραφιοῦ του. Ζητῆστε ἀπὸ τὸν Ἐφρὼν νὰ μοῦ τὸ πωλήσῃ εἰς τὴν πλήρη ἀξίαν του, τώρα, ἐμπρός σας, διὰ νὰ τὸ ἀποκτήσω ὡς ἰδικόν μου καὶ διὰ νὰ τὸ κατέχω ὡς ἰδιόκτητον τάφον». |
| 10 ᾿Εφρὼν δὲ ἐκάθητο ἐν μέσῳ τῶν υἱῶν Χέτ· ἀποκριθεὶς δὲ ᾿Εφρὼν ὁ Χετταῖος πρὸς ῾Αβραὰμ εἶπεν, ἀκουόντων τῶν υἱῶν Χὲτ καὶ τῶν εἰσπορευομένων εἰς τὴν πόλιν πάντων, λέγων· | 10 Ο Εφρών ήτο και αυτός ένας από τον λαόν των Χετταίων. Αμέσως δε απήντησε προς τον Αβραάμ, εκεί εις την πύλην της πόλεως, ώστε να τον ακούουν οι Χετταίοι όσοι εισήρχοντο εις την πόλιν, και είπε· | 10 Ὁ Ἐφρών, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ὁ Ἀβραὰμ ἐζητοῦσε νὰ ἀγοράσῃ τὸ σπήλαιον, εὑρίσκετο εἰς τὴν συνάθροισιν ἐκείνην τῶν Χετταίων. Ὅταν δὲ ἄκουσε τοὺς λόγους τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ ἀπεκρίθη ἐμπρὸς εἰς ὅλους τοὺς Χετταίους ποὺ ἦσαν συγκεντρωμένοι εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλεως, καὶ εἰς ὅλους ὅσοι ἔμπαιναν εἰς τὴν πόλιν καὶ τοῦ εἶπε: |
| 11 παρ᾿ ἐμοὶ γενοῦ, κύριε, καὶ ἄκουσόν μου· τὸν ἀγρὸν καὶ τὸ σπήλαιον τὸ ἐν αὐτῷ σοὶ δίδωμι· ἐναντίον πάντων τῶν πολιτῶν μου δέδωκά σοι· θάψον τὸν νεκρόν σου· | 11 “πλησίασε κοντά μου, κύριε, και άκουσέ με· τον αγρόν και το σπήλαιον, που υπάρχει εις αυτόν, σου τον δίδω. Ενώπιον όλων των συμπολιτών μου σου τα έχω πλέον παραχωρήσει. Θαψε εκεί τον νεκρόν άνθρωπόν σου”. | 11 «Μάλιστα, κύριε· ἔλα κοντά μου καὶ ἄκουσέ με εἰς ὅσα θὰ σοῦ εἴπω· τὸ χωράφι μου καὶ τὸ σπήλαιον, ποὺ ὑπάρχει εἰς αὐτό, τὰ δίδω εἰς σέ· νά, σοῦ τὰ ἔδωκα ὡς ἰδικά σου παρουσία ὅλων τῶν συμπολιτῶν μου· δέξου τα λοιπὸν καὶ θάψε με ὅλην τὴν ἐλευθερίαν τὸν νεκρόν σου». |
| 12 καὶ προσεκύνησεν ῾Αβραὰμ ἐναντίον τοῦ λαοῦ τῆς γῆς | 12 Ο Αβραάμ ευχαριστών δια την καλωσύνην των προσεκύνησε τον λαόν της χώρας | 12 Ὁ Ἀβραάμ μὲ ἐδαφιαῖον προσκύνημα ἐχαιρέτισε μὲ εὐγνωμοσύνην καὶ σεβασμὸν τὸν λαὸν τῆς Χαναάν, τοὺς Χετταίους· |
| 13 καὶ εἶπε τῷ ᾿Εφρὼν εἰς τὰ ὦτα ἐναντίον τοῦ λαοῦ τῆς γῆς· ἐπειδὴ πρὸς ἐμοῦ εἶ, ἄκουσόν μου· τὸ ἀργύριον τοῦ ἀγροῦ λάβε παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ θάψω τὸν νεκρόν μου ἐκεῖ. | 13 και είπε προς τον Εφρών, ώστε να τον ακούσουν όλοι οι κάτοικοι της πόλεως· “Εφρών, επειδή ευρίσκεσαι τώρα ενώπιόν μου και θα συνάψωμεν συμφωνίαν, άκουσέ με· Παρε εκ μέρους μου τα αργύρια, που πρέπει, ως αξίαν του αγρού, και εγώ θα θάψω πλέον εκεί τον νεκρόν μου”. | 13 καὶ ἀπάντησεν εἰς τὸν Ἐφρὼν εἰς ἐπήκοον τοῦ λαοῦ τῆς χώρας λέγων: «Ἐπειδὴ ἔχω νὰ κάμω μὲ σέ, παρακαλῶ, ἄκουσέ με. Διὰ νὰ θάψω τὸν νεκρόν μου εἰς τὸ χωράφι σου, πρέπει νὰ δεχθῇς ἀπὸ ἑμὲ τὴν τιμὴν ὁλοκλήρου τοῦ χωραφιοῦ καὶ τότε, ὅταν πλέον γίνῃ κτῆμα μου, θὰ θάψω ἐκεῖ τὸν νεκρόν μου». |
| 14 ἀπεκρίθη δὲ ᾿Εφρὼν τῷ ᾿Αβραὰμ λέγων· | 14 Απήντησεν ο Εφρών προς τον Αβραάμ και είπε, με κάποιαν δόσιν υποκριτικής ευγενείας. | 14 Ὁ Ἐφρὼν ἀπεκρίθη εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοῦ εἶπε: |
| 15 οὐχὶ κύριε, ἀκήκοα γάρ, γῆ τετρακοσίων διδράχμων ἀργυρίου, ἀλλὰ τί ἂν εἴη τοῦτο ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ; σὺ δὲ τὸν νεκρόν σου θάψον. | 15 “Οχι, κύριε, δεν θέλω χρήματα. Εχω βέβαια πληροφορηθή ότι ο αγρός αυτός αξίζει τετρακόσια αργυρά δίδραχμα, αλλά τι είναι αυτά μεταξύ μας; Θαψε, λοιπόν, τον νεκρόν σου, χωρίς να γίνεται πλέον λόγος δι' αγοραπωλησίαν”. | 15 «Ὄχι, κύριε, τὶ εἶναι αὐτὰ ποὺ λέγεις; Ἐγὼ ἔχω ἀκούσει, ὅτι τὸ χωράφι μου αὐτο τὸ ἐκτιμοῦν τετρακόσια ἀργυραδίδραχμα· ἀλλὰ τί ἀξίαν ἔχει τὸ ποσὸν τοῦτο μεταξύ μας; Οὔτε λόγος νὰ γίνεται διὰ χρήματα. Θάψε λοιπὸν τὸν νεκρόν σου ἐκεῖ». |
| 16 καὶ ἤκουσεν ῾Αβραὰμ τοῦ ᾿Εφρών, καὶ ἀποκατέστησεν ῾Αβραὰμ τῷ ᾿Εφρὼν τὸ ἀργύριον, ὃ ἐλάλησεν εἰς τὰ ὦτα τῶν υἱῶν Χέτ, τετρακόσια δίδραχμα ἀργυρίου δοκίμου ἐμπόροις. | 16 Ο Αβραάμ όμως, όταν ήκουσεν από τον Εφρών την τιμήν του αγρού, έδωσε αμέσως εις αυτόν τα χρήματα, τα οποία εις επήκοον του λαού των Χετταίων είχεν ορίσει ούτος εις τετρακόσια αργυρά δίδραχμα εις έγκυρον νόμισμα που εκυκλοφορούσε τότε μεταξύ των εμπόρων. | 16 Ὁ Ἀβραὰμ ἐδέχθη τὴν προσφορὰν τοῦ Ἐφρὼν καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τὸ ἀργύριον, τὸ ὁποῖον ἐζήτησεν, ἐμπρὸς εἰς ὅλους τοὺς Χετταίους· ἐζύγισε καὶ ἔδωκεν εἰς τὸν Ἐφρὼν τετρακόσια δίδραχμα καθαροῦ ἀργυρίου, τὸ ὁποῖον ἦταν δόκιμον καὶ εἶχεν ἀξίαν καὶ «πέρασιν» εἰς αὐτοὺς ὡς ἐμπόρους. |
| 17 καὶ ἔστη ὁ ἀγρὸς ᾿Εφρών, ὃς ἦν ἐν τῷ διπλῷ σπηλαίῳ, ὅς ἐστι κατὰ πρόσωπον Μαμβρῆ, ὁ ἀγρὸς καὶ τὸ σπήλαιον, ὃ ἦν ἐν αὐτῷ, καὶ πᾶν δένδρον, ὃ ἦν ἐν τῷ ἀγρῷ, καὶ πᾶν ὅ ἐστιν ἐν τοῖς ὁρίοις αὐτοῦ κύκλῳ, | 17 Κατόπιν αυτής της συμφωνίας παρεδόθη ο αγρός του Εφρών μαζή με το διπλούν σπήλαιον, που ευρίσκετο απέναντι εις την Δρυν Μαμβρή, όπως επίσης και όλα τα δένδρα και κάθε τι, που υπήρχεν στον αγρόν και εις τα σύνορα αυτού κύκλω, | 17 Τοιουτοτρόπως τὸ χωράφι τοῦ Ἐφρὼν μὲ τὸ διπλὸν σπήλαιον, τὸ ὁποῖον ἦταν ἀπέναντι ἀπὸ τὴν βελανιδιὰν τοῦ Μαμβρῆ, τὸ χωράφι καὶ τὸ σπήλαιον, ποὺ ἦταν εἰς αὐτὸ καὶ ὅλα τὰ δένδρα, ποὺ ἦσαν εἰς τὸ χωράφι καὶ ὅλα, ὅσα περιλαμβάνονται εἰς τὰ ὅρια τοῦ χωραφιοῦ γύρῳ - γύρω, |
| 18 τῷ ῾Αβραάμ, εἰς κτῆσιν ἐναντίον τῶν υἱῶν Χὲτ καὶ πάντων τῶν εἰσπορευομένων εἰς τὴν πόλιν. | 18 ως ιδιοκτησία πλέον στον Αβραάμ επί παρουσία του λαού των Χετταίων και των εισερχομένων δια της πύλης εις την πόλιν. | 18 ἀνεγνωρίσθησαν ὡς περιουσία καὶ παρεδόθησαν ὡς ἰδιοκτησία εἰς τὸν Ἀβραάμ, παρουσία ὅλου τοῦ λαοῦ τῶν Χετταίων, ποὺ ἦταν συγκεντρωμένος εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλεως, καὶ ὅλων, ὅσοι ἔμπαιναν εἰς τὴν πόλιν. |
| 19 μετὰ ταῦτα ἔθαψεν ῾Αβραὰμ Σάρραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ ἀγροῦ τῷ διπλῷ, ὅ ἐστιν ἀπέναντι Μαμβρῆ (αὕτη ἐστὶ Χεβρών) ἐν τῇ γῇ Χαναάν. | 19 Επειτα από αυτά έθαψεν ο Αβραάμ την γυναίκα του την Σαρραν στο διπλούν αυτό σπήλαιον του αγρού, ο οποίος ευρίσκεται απέναντι της Μαμβρή εις Χεβρών της χώρας Χαναάν. | 19 Κατόπιν αὐτῶν ὁ Ἀβραὰμ ἔθαψε τὴν γυναῖκα τὸν Σάρραν εἰς τὸ διπλὸν σπήλαιον τοῦ χωραφιοῦ, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται ἀπέναντι ἀπὸ τὴν βελανιδιὰν τοῦ Μαμβρῆ (εἰς τὴν Χεβρών), εἰς τὰ νότια τῆς γῆς Χαναάν. |
| 20 καὶ ἐκυρώθη ὁ ἀγρὸς καὶ τὸ σπήλαιον, ὃ ἦν ἐν αὐτῷ, τῷ ῾Αβραὰμ εἰς κτῆσιν τάφου παρὰ τῶν υἱῶν Χέτ. | 20 Ετσι δε επεκυρώθη ενώπιον των Χετταίων ο αγρός και το διπλούν σπήλαιον ως ιδιοκτησία πλέον του Αβραάμ δια μνημείον. | 20 Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὸ χωράφι καὶ τὸ σπήλαιον, ποὺ ἦταν εἰς αὐτό, ἐπεκυρώθησαν ἐπισήμως ἀπὸ τοὺς Χετταίους ὡς ἰδιοκτησία εἰς τὸν Ἀβραάμ, διὰ νὰ τοῦ χρησιμεύσῃ ὡς τόπος ταφῆς. |
