| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΑΙ ἦν πᾶσα ἡ γῆ χεῖλος ἕν, καὶ φωνὴ μία πᾶσι. | 1 Απ' αρχής και μέχρι της εποχής εκείνης όλοι οι άνθρωποι ωμιλούσαν μίαν γλώσσαν, είχον την ίδιαν ομιλίαν. | 1 Απὸ τῆς δημιουργίας τοῦ Ἀνθρώπου μέχρι τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὠμιλοῦσαν μίαν γλῶσσαν καὶ εἶχαν τὴν ἰδίαν ὁμιλίαν ἦσαν ὅλοι ὁμόφωνοι καὶ ὁμόγλωσσοι. |
| 2 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κινῆσαι αὐτοὺς ἀπὸ ἀνατολῶν, εὗρον πεδίον ἐν γῇ Σενναὰρ καὶ κατῴκησαν ἐκεῖ. | 2 Οταν οι απόγονοι του Νώε εξεκίνησαν από τα ανατολικά μέρη, εύρον την πεδιάδα εις την περιοχήν Σενναάρ και κατώκησαν εκεί. | 2 Καὶ ὅταν οἱ ἀπόγονοι τοῦ Νῶε ἐξεκίνησαν ἀπὸ τὰ ἀνατολικὰ μέρη καὶ ἐπροχώρησαν πρὸς τὰ δυτικά, εὑρῆκαν μίαν εὐρύχωρον καὶ εὔφορον πεδιάδα εἰς τὴν περιοχὴν Σενναάρ (μεταξὺ τῶν ποταμῶν Τίγρητος καὶ Εὐφράτου) καὶ ἐγκατεστάθησαν ἐκεῖ. |
| 3 καὶ εἶπεν ἄνθρωπος τῷ πλησίον αὐτοῦ· δεῦτε πλινθεύσωμεν πλίνθους καὶ ὀπτήσωμεν αὐτὰς πυρί. καὶ ἐγένετο αὐτοῖς ἡ πλίνθος εἰς λίθον, καὶ ἄσφαλτος ἦν αὐτοῖς ὁ πηλός. | 3 Εκεί είπεν ο ένας στον άλλον· “ελάτε να πλάσωμεν όλοι μαζή πλίνθους και να τας ψήσωμεν εις την φωτιά”. Αι πλίνθοι εχρησίμευσαν εις αυτούς ως λίθοι οικοδομής· ως συνδετικόν δε υλικόν, ως πηλόν, μεταξύ των πλίνθων, εχρησιμοποίησαν την άσφαλτον. | 3 Καὶ εἶπεν ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον· «ἐμπρός, ἐλᾶτε ὅλοι μαζὶ πρόθυμα καὶ χωρὶς ἀναβολήν· ἂς καταακευάσωμεν πλιθάρια καὶ ἂς τὰ ψήσωμεν εἰς τὴν φωτιάν, διὰ νὰ γίνουν σκληρὰ καὶ στερεά». Ἔτσι ἐχρησιμοποίησαν διὰ τὸ κτίσιμον τῆς πόλεως καὶ τοῦ πύργου πλιθάρια ὡς πέτρες· καὶ ὡς λάσπην, διὰ νὰ συγκολλῶνται τὰ πλιθάρια, ἐχρησιμοποίησαν ἄσφαλτον (πίσσαν). |
| 4 καὶ εἶπαν· δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἔσται ἡ κεφαλὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ποιήσωμεν ἑαυτοῖς ὄνομα πρὸ τοῦ διασπαρῆναι ἡμᾶς ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς. | 4 Είπαν δε κατόπιν μεταξύ των· “ελάτε να οικοδομήσωμεν όλοι μαζή δια τον εαυτόν μας και την φήμην μας πόλιν και ένα πύργον, του οποίου η κορυφή θα φθάνη έως τον ουρανόν. Ετσι θα αφήσωμεν όνομα στους απογόνους μας, πριν διασκορπισθώμεν στο πρόσωπον όλης της γης”. Και ήρχισαν να κτίζουν την πόλιν και τον πύργον. | 4 Κατόπιν εἶπαν μεταξύ των· «ἐμπρός, ἐλᾶτε ὅλοι μαζὶ πρόθυμα καὶ χωρὶς ἀναβολήν· ἂς κτίσωμεν διὰ τὸν ἑαυτόν μας πόλιν καὶ πύργον μεγάλον καὶ ὑψηλόν, τοῦ ὁποίου ἡ κορυφὴ θὰ φθάνῃ μέχρι τοῦ οὐρανοῦ. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον θὰ ἀφήσωμεν εἰς τοὺς ἀπογόνους μας ἔνδοξον μνημεῖον, ποὺ θὰ διαλαλῇ τὸ περιβόητον ὄνομά μας, προτοῦ διασκορπισθῶμεν εἰς ὅλην τὴν ἔκτασιν τῆς γῆς». |
| 5 καὶ κατέβη Κύριος ἰδεῖν τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον, ὃν ᾠκοδόμησαν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων. | 5 Κατέβη τότε ο Θεός από τον ουρανόν να ίδη την πόλιν και τον πύργον, που είχαν αρχίσει να οικοδομούν οι άνθρωποι. | 5 Ὅταν ἡ ἀλαζονικὴ ἐκείνη γενεὰ ἄρχισε τὸ κτίσιμον, ὁ αἰώνιος Θεὸς κατέβη διὰ νὰ ἴδῃ τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον ποὺ ἔκτιζαν οἱ ἀδύνατοι ἄνθρωποι. |
| 6 καὶ εἶπε Κύριος· ἰδοὺ γένος ἓν καὶ χεῖλος ἓν πάντων, καὶ τοῦτο ἤρξαντο ποιῆσαι, καὶ νῦν οὐκ ἐκλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν πάντα, ὅσα ἂν ἐπιθῶνται ποιεῖν. | 6 Και είπε τότε ο Κυριος· “ιδού έως τώρα ένας λαός είναι αυτοί και μίαν γλώσσαν ομιλούν όλοι. Ιδού ότι ήρχισαν δι' αλαζονείαν και επίδειξιν το οικοδομικόν έργον των. Και νομίζουν ότι τώρα δεν θα τους λείψη τίποτε από όσα σκέπτονται να κάμουν”. | 6 Καὶ τότε εἶπεν ὁ Θεός: «Νά· εἶναι ὅλοι τους ἕνας λαός, ἔχουν μίαν ἀπόφασιν καὶ ὁμιλοῦν μίαν γλῶσσαν ἄρχισαν ἤδη να πραγματοποιοῦν μὲ τρόπον ἐγωϊστικὸν αὐτὸ ποὺ ἐσκέφθησαν· καί (ὁ Θεὸς προσθέτει εἰρωνικά) ὅ,τι βάλουν εἰς τὸν νοῦν των καὶ ὅ,τὶ σκεφθοῦν, δὲν θὰ ἠμπορέσῃ κανεὶς νὰ τοὺς ἐμποδίσῃ, ἀλλὰ θὰ τὸ θέσουν εἰς ἐνέργειαν καὶ θὰ τὸ τελειώσουν». |
| 7 δεῦτε καὶ καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν, ἵνα μὴ ἀκούσωσιν ἕκαστος τὴν φωνὴν τοῦ πλησίον. | 7 Είπε δε τότε ο Τριαδικός Θεός· “εμπρός ας καταβώμεν εκεί και ας επιφέρωμεν σύγχυσιν εις την γλώσσαν των, ώστε να μην εννοή ο ένας την γλώσσαν του άλλου”. Ετσι και έγινε. | 7 Καὶ ὁ Θεὸς Πατήρ, ἐκφάζων τὴν ἀπόφασίν του πρὸς τὰ ἄλλα δύο πρόσωπα τῆς ἁγίας καὶ ἀδιαιρέτου καὶ ζωοποιοῦ Τριάδος, τὸν ὁμοούσιον πρὸς Αὐτὸν μονογενῆ Υἱὸν καὶ Λόγον του καὶ τὸ ὁμόθρονον καὶ συναΐδιον πρὸς Αὐτὸν Παράκλητον Πνεῦμα (ὁμιλῶν δηλαδὴ ὁ Τριαδικὸς Θεὸς ἐν Ἑαυτῷ καὶ πρὸς Ἑαυτόν), εἶπεν: «Ἐμπρός, ἂς κατεβοῦμε ἐκεῖ καὶ ἂς ἐπιφέρωμεν σύγχυσιν εἰς τὴν γλῶσσαν των διὰ νὰ μὴ ἐννοῇ ὁ ἕνας τὴν γλῶσσαν τοῦ ἄλλου καὶ νὰ μὴ ἠμποροῦν νὰ συνεννοηθοῦν μεταξύ των». |
| 8 καὶ διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐκεῖθεν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπαύσαντο οἰκοδομοῦντες τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον. | 8 Με την σύγχυσιν δε αυτήν των γλωσσών και την αδυναμίαν των να συνεννοούνται μεταξύ των οι άνθρωποι, τους ηνάγκασεν ο Θεός να ξεχωρισθούν εις ομάδας μεταξύ των, να διασκορπισθούν εις όλην την γην και να παύσουν πλέον να οικοδομούν την υπερήφανον πόλιν και τον πύργον των. | 8 Αὐτὸ ἔγινε· ὁ Κύριος μὲ τὴν σύγχυσιν ποὺ ἔφερεν εἰς τὴν γλῶσσαν των καὶ τὴν ἀσυνεννοησίαν ποὺ ἐδημιουργησε μεταξύ των, τοὺς ἀνάγκασε νὰ διασκορπισθοῦν ἀπὸ ἐκεῖ εἰς ὅλην τὴν γῆν καὶ νὰ σταματήσουν πλέον νὰ κτίζουν τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον. |
| 9 διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτῆς Σύγχυσις, ὅτι ἐκεῖ συνέχεε Κύριος τὰ χείλη πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐκεῖθεν διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς. | 9 Δια τούτο και εκλήθη το όνομα της περιοχής αυτής “Συγχυσις”, διότι εκεί επέφερεν ο Θεός σύγχυσιν εις τας γλώσσας των ανθρώπων και διεσκόρπισεν αυτούς εις όλην την γην. | 9 Διὰ τοῦτο ὠνομάσθη ὁ τόπος ἐκεῖνος Βαβέλ, ποὺ σημαίνει Σύγχυσις, διότι ἐκεῖ ἐπέφερεν ὁ Θεὸς σύγχυσιν εἰς τὶς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀπὸ ἐκεῖ τοὺς διεσκόρπισεν εἰς πλην τὴν ἔκτασιν τῆς γῆς. |
| 10 Καὶ αὗται αἱ γενέσεις Σήμ. καί ἦν Σὴμ υἱὸς ἑκατὸν ἐτῶν, ὅτε ἐγέννησε τὸν ᾿Αρφαξάδ, δευτέρου ἔτους μετὰ τὸν κατακλυσμόν. | 10 Οι απόγονοι του Σημ ήσαν οι εξής. Ο Σημ εις ηλικίαν εκατόν ετών, και κατά το δεύτερον έτος μετά τον κατακλυσμόν, απέκτησεν υιόν τον Αρφαξάδ. | 10 Καὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Σήμ. Ἦταν δὲ ὁ Σὴμ ἑκατὸν ἐτῶν, ὅταν ἀπέκτησεν υἱὸν τὸν Ἀρφαξάδ, τὸ δεύτερον ἔτος μετὰ τὸν κατακλυσμόν. |
| 11 καὶ ἔζησε Σὴμ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ᾿Αρφαξὰδ ἔτη πεντακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. | 11 Μετά δε την γέννησιν του Αρφαξάδ έζησεν ο Σημ πεντακόσια ακόμη έτη, απέκτησεν υιούς και θυγατέρας και κατόπιν απέθανε. | 11 Καὶ ὁ Σὴμ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ἀρφαξὰδ ἔζησεν ἀκόμη πεντακόσια ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. |
| 12 Καὶ ἔζησεν ᾿Αρφαξὰδ ἑκατὸν τριάκοντα πέντε ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν. | 12 Ο δε Αρφαξάδ εις ηλικίαν εκατόν τριάκοντα πέντε ετών απέκτησεν υιόν τον Καϊνάν. | 12 Καὶ ὁ Ἀρφαξἀδ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν τριάντα πέντε ἐτῶν ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Καϊνᾶν. |
| 13 καὶ ἔζησεν ᾿Αρφαξὰδ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Καϊνᾶν ἔτη τετρακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἔζησε Καϊνᾶν ἑκατὸν καὶ τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Σαλά. καὶ ἔζησε Καϊνᾶν μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τόν Σαλὰ ἔτη τριακόσια τριάκοντα καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. | 13 Μετά δε την γέννησιν του Καϊνάν έζησε τετρακόσια ακόμη έτη, απέκτησε υιούς και θυγατέρας και κατόπιν απέθανε. Ο Καϊνάν εις ηλικίαν εκατόν τριάκοντα ετών απέκτησεν υιόν τον Σαλά. Εζησε δε ο Καϊνάν μετά την γέννησιν του Σαλά τριακόσια τριάκοντα έτη, απέκτησεν υιούς και θυγατέρας και έπειτα απέθανεν. | 13 Καὶ ὁ Ἀρφαξὰδ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Καϊνᾶν ἔζησεν ἀκόμη τετρακόσια ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. Καὶ ὁ Καϊνᾶν εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν τριάντα ἐτῶν ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Σαλά. Καὶ ὁ Καϊνᾶν μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Σαλὰ ἔζησεν ἀκόμη τριακόσια τριάντα ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. |
| 14 Καὶ ἔζησε Σαλὰ ἑκατὸν τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ῞Εβερ. | 14 Εζησεν ο Σαλά εκατόν τριάκοντα έτη και απέκτησεν υιόν τον Εβερ. | 14 Καὶ ὁ Σαλὰ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν τριάντα ἐτῶν ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Ἕβερ. |
| 15 καὶ ἔζησε Σαλὰ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ῞Εβερ τριακόσια τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. | 15 Μετά δε την γέννησιν του Εβερ έζησε τριακόσια τριάκοντα έτη, απέκτησεν υιούς και θυγατέρας και έπειτα απέθανε. | 15 Καὶ ὁ Σαλὰ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ἕβερ ἔζησεν ἀκόμη τριακόσια τριάντα ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. |
| 16 Καὶ ἔζησεν ῞Εβερ ἑκατὸν τριάκοντα τέσσαρα ετη καὶ ἐγέννησε τὸν Φαλέγ. | 16 Ο Εβερ εις ηλικίαν εκατόν τριάκοντα τεσσάρων ετών απέκτησεν υιόν τον Φαλέγ. | 16 Καὶ ὁ Ἕβερ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν τριάντα τεσσάρων ἔτων ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Φαλέγ. |
| 17 καί ἔζησεν ῞Εβερ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Φαλὲγ ἔτη διακόσια ἑβδομήκοντα καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. | 17 Μετά δε την γέννησιν του Φαλέγ έζησεν ο Εβερ διακόσια εβδομήκοντα έτη, απέκτησεν υιούς και θυγατέρας και έπειτα απέθανεν. | 17 Καὶ ὁ Ἕβερ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Φαλὲγ ἔζησεν ἀκόμη διακόσια ἑβδομήντα ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. |
| 18 Καὶ ἔζησε Φαλὲγ τριάκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Ραγαῦ. | 18 Ο Φαλέγ εις ηλικίαν εκατόν τριάκοντα ετών απέκτησεν υιόν τον Ραγαύ. | 18 Καὶ ὁ Φαλὲγ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν τριάντα ἐτῶν ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Ραγαῦ. |
| 19 καὶ ἔζησε Φαλὲγ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ραγαῦ ἐννέα καὶ διακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱούς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. | 19 Μετά δε την γέννησιν του Ραγαύ έζησεν ο Φαλέγ διακόσια εννέα έτη, απέκτησε υιούς και θυγατέρας και έπειτα απέθανεν. | 19 Καὶ ὁ Φαλὲγ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ραγαῦ ἔζησεν ἀκόμη διακόσια ἐννέα ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. |
| 20 Καὶ ἔζησε Ραγαῦ ἑκατὸν τριάκοντα καὶ δύο ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Σερούχ. | 20 Ο Ραγαύ εις ηλικίαν εκατόν τριάκοντα δύο ετών απέκτησεν υιόν τον Σερούχ. | 20 Καὶ ὁ Ραγαῦ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν τριάντα δύο ἐτῶν ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Σερούχ. |
| 21 καὶ ἔζησε Ραγαῦ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Σεροὺχ διακόσια ἑπτὰ ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. | 21 Εζησε δε μετά την γέννησιν του Σερούχ διακόσια επτά έτη, απέκτησεν υιούς και θυγατέρας και κατόπιν απέθανε. | 21 Καὶ ὁ Ραγαῦ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Σεροὺχ ἔζησεν ἀκόμη διακόσια ἑπτὰ ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. |
| 22 καὶ ἔζησε Σεροὺχ ἑκατὸν τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Ναχώρ. | 22 Ο Σερούχ εις ηλικίαν εκατόν τριάκοντα ετών απέκτησε υιόν, τον Ναχώρ. | 22 Καὶ ὁ Σεροὺχ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν τριάντα ἐτῶν ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Ναχώρ. |
| 23 Καὶ ἔζησε Σερούχ, μετὰ τό γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ναχώρ, ἔτη διακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. | 23 Μετά δε την γέννησιν του Ναχώρ έζησεν ο Σερούχ διακόσια έτη, απέκτησεν υιούς και θυγατέρας και κατόπιν απέθανεν. | 23 Καὶ ὁ Σεροὺχ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ναχὼρ ἔζησεν ἀκόμη διακόσια ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. |
| 24 Καὶ ἔζησε Ναχὼρ ἔτη ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἐννέα καὶ ἐγέννησε τὸν Θάρα. | 24 Ο Ναχώρ εις ηλικίαν εκατόν εβδομήκοντα εννέα ετών απέκτησεν υιόν τον Θαρα. | 24 Καὶ ὁ Ναχὼρ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν ἑβδομῆντα ἐννέα ἐτῶν ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Θάρα. |
| 25 καὶ ἔζησε Ναχώρ, μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Θάρα, ἔτη ἑκατὸν εἰκοσιπέντε καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. | 25 Μετά δε την γέννησιν του Θαρα έζησεν ακόμη εκατόν είκοσι πέντε έτη, απέκτησεν υιούς και θυγατέρας και έπειτα απέθανεν. | 25 Καὶ ὁ Ναχὼρ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Θάρα ἔζησεν ἀκόμη ἑκατὸν εἴκοσι πέντε ἔτη καὶ ἀπέκτησε καὶ ἄλλους υἱοὺς καὶ θυγατέρες καὶ κατόπιν ἀπέθανε. |
| 26 Καὶ ἔζησε Θάρα ἑβδομήκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ῞Αβραμ καὶ τὸν Ναχὼρ καὶ τὸν ᾿Αρράν. | 26 Ο Θαρα εις ηλικίαν εβδομήκοντα ετών απέκτησεν υιόν τον Αβραμ, τον Ναχώρ και τον Αρράν. | 26 Καὶ ὁ Θάρα εἰς ἡλικίαν ἑβδομῆντα ἐτῶν ἀπέκτησε τρεῖς υἱούς, τὸν Ἅβραμ, τὸν Ναχὼρ καὶ τὸν Ἀρράν. |
| 27 Αὗται αἱ γενέσεις Θάρα· Θάρα ἐγέννησε τὸν ῞Αβραμ καὶ τὸν Ναχὼρ καὶ τὸν ᾿Αρράν, καὶ ᾿Αρρὰν ἐγέννησε τὸν Λώτ. | 27 Οι απόγονοι του Θαρα είναι οι εξής. Ο Θαρα εγέννησε τον Αβραμ, τον Ναχώρ και τον Αρράν· ο Αρράν απέκτησεν υιόν τον Λωτ. | 27 Αὐτοὶ εἶναι οἰ ἀπόγονοι τοῦ Θάρα· ὁ Θάρα ἀπέκτησε τρεῖς υἱούς, τὸν Ἅβραμ, τὸν Ναχὼρ καὶ τὸν Ἄρράν, ὁ Ἀρρὰν δὲ ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν Λώτ. |
| 28 καὶ ἀπέθανεν ᾿Αρρὰν ἐνώπιον Θάρα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ, ᾗ ἐγεννήθη, ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Χαλδαίων. | 28 Ο Αρράν απέθανεν εις την χώραν των Χαλδαίων, όπου είχε γεννηθή, ενώ ακόμη έζη ο πατήρ αυτού ο Θαρα. | 28 Καὶ ὁ Ἀρρὰν ἀπέθανε πρὶν ἀπὸ τὸν πατέρα του τὸν Θάρα εἰς τὴν χώραν ὅπου ἐγεννήθη, δηλαδὴ εἰς τὴν πόλιν Οὒρ τῶν Χαλδαίων (τῆς Βαβυλωνίας). |
| 29 καὶ ἔλαβον ῞Αβραμ καὶ Ναχὼρ ἑαυτοῖς γυναῖκας· ὄνομα τῇ γυναικὶ ῞Αβραμ Σάρα, καὶ ὄνομα τῇ γυναικὶ Ναχὼρ Μελχά, θυγάτηρ ᾿Αρρὰν καὶ πατὴρ Μελχὰ καὶ πατὴρ ᾿Ιεσχά. | 29 Οι δύο άλλοι υιοί του Θαρα, ο Αβραμ και ο Ναχώρ έλαβον συζύγους. Το όνομα της γυναικός του Αβραμ ήτο Σαρα και το όνομα της γυναικός του Ναχώρ ήτο Μελχά. Η δε Μελχά ήτο θυγάτηρ του Αρράν, ο οποίος ήτο πατήρ της Μελχά και της Ιεσχά. | 29 Ὁ Ἅβραμ καὶ ὁ Ναχὼρ ἐνυμφεύθησαν· τὸ ὅνομα τῆς γυναικὸς τοῦ Ἅβραμ ἦταν Σάρα καὶ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς τοῦ Ναχὼρ ἦταν Μελχά· ἡ Μελχὰ ἦταν κόρη τοῦ Ἀρράν (ἀδελφοῦ τοῦ Ναχώρ), ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπίσης καὶ πατέρας τῆς Ἰεσχά. |
| 30 καὶ ἦν Σάρα στεῖρα καὶ οὐκ ἐτεκνοποίει. | 30 Η δε Σαρα ήτο στείρα και δεν ετεκνοποιούσε. | 30 Ἡ δὲ Σάρα ἦταν στεῖρα καὶ δὲν ἠμποροῦσε νὰ γεννήσῃ παιδιά. |
| 31 καὶ ἔλαβε Θάρα τὸν ῞Αβραμ υἱὸν αὐτοῦ καὶ τὸν Λὼτ υἱὸν ᾿Αρράν, υἱὸν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ τὴν Σάραν τὴν νύμφην αὐτοῦ, γυναῖκα ῞Αβραμ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ τῆς χώρας τῶν Χαλδαίων πορευθῆναι εἰς γῆν Χαναὰν καὶ ἦλθον ἕως Χαρρὰν καὶ κατῴκησεν ἐκεῖ. | 31 Ελαβε δε ο Θαρα τον υιόν αυτού τον Αβραμ και τον έγγονόν του Λωτ, υιόν του υιού του Αρράν, την νύμφην αυτού την Σαραν, σύζυγον του παιδιού του Αβραμ, και έβγαλεν αυτούς από την χώραν των Χαλδαίων με τον σκοπόν να μεταβούν και κατοικήσουν εις την γην Χαναάν. Εφθασαν εις την Χαρράν και εγκατεστάθησαν εκεί. | 31 Ὁ Θάρα παρέλαβε τὸν υἱόν του Ἅβραμ καὶ τὸν Λώτ, υἱὸν τοῦ Ἀρράν, δηλαδὴ τὸν ἐγγονόν του, καὶ τὴν νύμφην του Σάραν, δηλαδὴ τὴν σύζυγον τοῦ υἱοῦ του Ἅβραμ καὶ ἐπροχώρησαν ὅλοι μαζὶ ἀπὸ τὴν πόλιν Οὒρ τῶν Χαλδαίων διὰ νὰ μεταβοῦν εἰς τὴν χώραν Χαναάν· ἀλλ’ ὅταν ἔφθασαν εἰς τὴν Χαρράν, ἐγκατεστάθησαν ἐκεῖ. |
| 32 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Θάρα ἐν γῇ Χαρρὰν διακόσια πέντε ἔτη, καὶ ἀπέθανε Θάρα ἐν Χαρράν. | 32 Ο Θαρα έφθασεν εις την ηλικίαν των διακοσίων πέντε ετών και απέθανεν εις την Χαρράν. | 32 Καὶ τὸ σύνολον τῶν ἐτῶν ποὺ ἔζησεν ὁ Θάρα, ἔφθασε τὰ διακόσια πέντε ἔτη καὶ ἀπέθανεν ὁ Θάρα εἰς τὴν Χαρράν. |
