| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΑΙ Μωυσῆς ἦν ποιμαίνων τὰ πρόβατα ᾿Ιοθόρ τοῦ γαμβροῦ αὐτοῦ τοῦ ἱερέως Μαδιὰμ καὶ ἤγαγε τὰ πρόβατα ὑπὸ τὴν ἔρημον καὶ ἦλθεν εἰς τὸ ὄρος Χωρήβ. | 1 Ο Μωϋσής εποίμαινε τα πρόβατα του πενθερού του Ιοθόρ, του ιερέως αυτού της χώρας Μαδιάμ και έφερεν αυτά κάποτε πέραν από την έρημον στο όρος Χωρήβ. | 1 Καὶ ὁ Μωϋσῆς ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πεθεροῦ του Ἰοθόρ, τοῦ ἱερέως τῆς Μαδιάμ. Κάποτε λοιπὸν ὠδήγησε τὰ πρόβατα εἰς τὰ δυτικὰ τῆς ἐρήμου καὶ ἔφθασεν εἰς τὸ βουνὸ Χωρήβ. |
| 2 ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἐν πυρὶ φλογὸς ἐκ τοῦ βάτου, καὶ ὁρᾷ ὅτι ὁ βάτος καίεται πυρί, ὁ δὲ βάτος οὐ κατεκαίετο. | 2 Εκεί εφανερώθη προς αυτόν άγγελος Κυρίου εις φλόγα πυρός, η οποία εξήρχετο από την βάτον. Παραδόξως η βάτος εκείνη εφλέγετο, άλλα δεν κατεκαίετο. | 2 Εἰς αὐτὴν τὴν τοποθεσίαν ἐφάνη ἄγγελος καὶ ἔγινεν αἰσθητὴ εἰς τὸν Μωϋσῆν ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου ὡς φλόγες πυρός, ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ μέσον μιᾶς βάτου. Ὁ Μωϋσῆς παρετήρησε καλύτερα τὸ θέαμα καὶ εἶδεν ὅτι ἡ βάτος ἔβγαζε φλόγες, ἀλλὰ δὲν κατεκαίετο. |
| 3 εἶπε δὲ Μωυσῆς· παρελθὼν ὄψομαι τὸ ὅραμα τὸ μέγα τοῦτο, ὅτι οὐ κατακαίεται ὁ βάτος. | 3 Ιδών τούτο ο Μωϋσής είπεν· “ας πλησιάσω εκεί να ίδω το θαυμαστόν τούτο φαινόμενον της βάτου, η οποία φλέγεται αλλά δεν κατακαίεται”. | 3 «Τοῦτο εἶναι παράδοξον», ἐσκέφθη ὁ Μωϋσῆς. «Ἂ ς πλησιάσω νὰ ἰδῶ καλύτερα αὐτὸ τὸ θαυμαστὸν θέαμα· πῶς δεν κατακαίεται ἡ βάτος!» |
| 4 ὡς δὲ εἶδε Κύριος ὅτι προσάγει ἰδεῖν, ἐκάλεσεν αὐτὸν ὁ Κύριος ἐκ τοῦ βάτου λέγων· Μωυσῆ, Μωυσῆ. ὁ δὲ εἶπε· τί ἐστι; | 4 Οταν ο Κυριος είδεν ότι ο Μωϋσής πλησιάζει να ίδη το φαινόμενον, εκάλεσεν αυτόν από την βάτον λέγων· “Μωϋσή, Μωυσή” ! Εκείνος δε είπε· “τι είναι; Τι συμβαίνει;” | 4 Μόλις ὁ Κύριος εἶδε τὸν Μωϋσῆν νὰ πλησιάζῃ, διὰ νὰ ἰδῇ τὸ θαυμαστὸν φαινόμενον, τὸν ἐκάλεσεν ἀπὸ τὴν βάτον μὲ τὸ ὄνομά του: «Μωϋσῆ, Μωϋσῆ!» Ἔκπληκτος, τότε ἐκεῖνος ἀπήντησεν: «Ὅριστε! Τί συμβαίνει;» |
| 5 ὁ δὲ εἶπε· μή ἐγγίσῃς ὧδε. λῦσαι τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστί. | 5 Ο Θεός απήντησε· “μη πλησιάσης εδώ· λύσε και βγάλε τα υποδήματά σου, διότι ο τόπος, όπου ίστασαι, είναι γη αγία”! | 5 Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: «Μὴ πλησιάσῃς ἐδῶ εἰς τὴν βάτόν. Νὰ λύσῃς καὶ νὰ βγάλῃς τὰ ὑποδήματά σου, διότι ὁ τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον σὺ εὐρίσκεσαι, εἶναι τόπος ἅγιος καὶ καθαρός. |
| 6 καὶ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς τοῦ πατρός σου, Θεὸς ῾Αβραὰμ καὶ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ Θεὸς ᾿Ιακώβ. ἀπέστρεψε δὲ Μωυσῆς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ· εὐλαβεῖτο γὰρ κατεμβλέψαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. | 6 Και προσέθεσεν εν συνεχεία· “εγώ είμαι ο Θεός του πατρός σου, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ”. Γεμάτος ιερόν δέος ο Μωϋσής εγύρισεν αλλού το πρόσωπον, διότι ένεκα φόβου και σεβασμού δεν ετόλμα να ρίψη τα βλέμματά του προς τον Θεόν, που ήτο ενώπιόν του. | 6 Ἐγώ, συνέχισε νὰ λέγῃ ὁ Κύριος, εἶμαι ὁ Θεός, ποὺ ἐλάτρευσαν οἱ πρόγονοί σου. Ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ». Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Μωϋσῆς, ἔστρεψεν ἀπὸ πολλὴν εὐλάβειαν ἀλλοῦ τὸ πρόσωπόν του, διότι ἐφοβεῖτο νὰ ρίψῃ τὸ βλέμμα του κατ’ εὐθεῖαν πρὸς τὸν Θεόν, ποὺ τοῦ ὡμιλοῦσεν ἀπὸ τὴν βάτον |
| 7 εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τῆς κραυγῆς αὐτῶν ἀκήκοα ἀπὸ τῶν ἐργοδιωκτῶν· οἶδα γὰρ τὴν ὀδύνην αὐτῶν, | 7 Είπεν ο Κυριος προς τον Μωϋσήν· “είδα πολύ καλά και εγνώρισα την βαρείαν ταλαιπωρίαν του λαού μου εις την Αίγυπτον και ήκουσα την κραυγήν των, η οποία βγαίνει από τα στήθη των εξ αιτίας της σκληράς καταπιέσεως των επιστατών εις τα έργα. Εγνώρισα πολύ καλά την οδύνην αυτών, | 7 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν: Ἐπρόσεξα ἰδιαιτέρως πόσην θλῖψιν καὶ συμφορὰν ὑπέφερεν ὁ λαός μου εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἄκουσα τὴν κραυγὴν καὶ τὸν στεναγμόν των ἐξ αἰτίας τῆς σκληρὰς μεταχειρίσεως τῶν ἐπιστατῶν εἰς τὰ καταναγκαστικὰ ἔργα. Γνωρίζω πολὺ καλὰ τὸν πόνον των. |
| 8 καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτοὺς ἐκ χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης καὶ εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς γῆν ἀγαθὴν καὶ πολλήν, εἰς γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι, εἰς τὸν τόπον τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ ᾿Αμορραίων καὶ Φερεζαίων καὶ Γεργεσαίων καὶ Εὐαίων καὶ ᾿Ιεβουσαίων | 8 και κατέβηκα να ελευθερώσω αυτούς από την δουλείαν των Αιγυπτίων, να τους βγάλω από την χώραν της Αιγύπτου και να τους οδηγήσω εις χώραν εύφορον και μεγάλην, εις γην ρέουσαν γάλα και μέλι, στον τόπον τον οποίον σήμερον κατέχουν οι Χαναναίοι, οι Χετταίοι, οι Αμορραίοι, οι Φερεζαίοι, οι Γεργεσαίοι, οι Ευαίοι και οι Ιεβουσαίοι. | 8 Κατέβηκα λοιπὸν μὲ τὴν ὁριστικὴν ἀπόφασιν νὰ τοὺς ἐλευθερώσω ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Αἰγυπτίων, νὰ τοὺς βγάλω ἀπὸ τὴν χώραν ἐκείνην τῆς δουλείας καὶ νὰ τοὺς φέρω εἰς γῆν ἐκτεταμένην καὶ εὔφορον, εἰς χώραν ὅπου ρέει μέλι καὶ γάλα, εἰς τὴν περιοχὴν ποὺ κατέχουν τώρα οἱ Χαναναῖοι καὶ οἱ Χετταῖοι, οἱ Ἀμορραῖοι καὶ οἱ Φερεζαῖοι, οἱ Γεργεσαῖοι, οἱ Εὐαῖοι καὶ οἱ Ἰεβουσαῖοι. |
| 9 καὶ νῦν ἰδοὺ κραυγὴ τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἥκει πρός με, κἀγὼ ἑώρακα τὸν θλιμμόν, ὃν οἱ Αἰγύπτιοι θλίβουσιν αὐτούς. | 9 Και τώρα ιδού, η γοερά κραυγή των Ισραηλιτών έχει φθάσει προς εμέ, και είδα εγώ την μεγάλην των θλίψιν, με την οποίαν οι Αιγύπτιοι τους καταθλίβουν. | 9 Καὶ ἔφθασε πλέον πρὸς ἐμὲ ἡ κραυγὴ τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ εἶδα ἐγὼ τὴν φοβερὰν καταπίεσιν, ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ Αἰγύπτιοι εἰς αὐτούς. |
| 10 καὶ νῦν δεῦρο ἀποστείλω σε πρὸς Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου, καὶ ἐξάξεις τὸν λαόν μου τοὺς υἱοὺς ᾿Ισρὴλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου. | 10 Ελα, λοιπόν, τώρα και θα σε στείλω προς τον Φαραώ τον βασιλέα της Αιγύπτου, δια να βγάλης συ από την χώραν της Αιγύπτου τον λαόν μου, τους Ισραηλίτας”. | 10 Καὶ τώρα ἔλα, ἦλθεν ἡ ὤρα νὰ σὲ ἀποστείλω ὡς ἀντιπρόσωπόν μου εἰς τὸν Φαραώ, τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου, διὰ νὰ βγάλῃς τὸν λαόν μου, τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον. |
| 11 καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς τὸν Θεόν· τίς εἰμι ἐγώ, ὅτι πορεύσομαι πρὸς Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου, καὶ ὅτι ἐξάξω τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραὴλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου; | 11 Απήντησεν ο Μωϋσής προς τον Θεόν· “τι είμαι εγώ, Κυριε, ώστε να μεταβώ προς τον Φαραώ τον βασιλέα της Αιγύπτου και να βγάλω τους Ισραηλίτας από την Αίγυπτον;” | 11 Ὅταν ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Μωϋσῆς, ἐκυριεύθη ἀπὸ δισταγμὸν καὶ εἶπε πρὸς τὸν Θεόν: «Καὶ ποῖος εἶμαι ἐγώ, ποὺ θὰ ὑπάγω εἰς τὸν Φαραώ, τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου καὶ θὰ βγάλω τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον;» |
| 12 εἶπε δὲ ὁ Θεὸς Μωυσῇ λέγων· ὅτι ἔσομαι μετὰ σοῦ, καὶ τοῦτό σοι τὸ σημεῖον, ὅτι ἐγώ σε ἐξαποστέλλω ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν σε τὸν λαόν μου ἐξ Αἰγύπτου καὶ λατρεύσετε τῷ Θεῷ ἐν τῷ ὄρει τούτῳ. | 12 Ο Θεός είπε προς τον Μωϋσέα· “θα πράξης τούτο, διότι εγώ θα είμαι μαζή σου. Αυτό δε θα είναι δια σε σημεισν και απόδειξις ότι εγώ σε αποστέλλω, δια να ελευθερώσης συ τον λαόν μου από την Αίγυπτον και λατρεύσετε τον Θεόν στο όρος τούτο”. | 12 Ἀπεκρίθη τότε ὁ Θεὸς καὶ εἶπεν εἰς τὸν Μωϋσῆν: «Ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σου! Καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ σημάδι, ποὺ θὰ σὲ βεβαιώσῃ ὅτι εἶμαι ἐγώ, ποὺ σὲ ἀποστέλλω: Ὅταν θὰ βγάλῃς τὸν λαόν μου ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, θὰ λατρεύσετε τὸν Θεὸν εἰς αὐτὸ ἐδῶ τὸ βουνό, ὅπου σὲ καλῷ, διὰ νὰ σὲ ἀποστείλω». |
| 13 καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς τὸν Θεόν· ἰδοὺ ἐγὼ ἐξελεύσομαι πρὸς τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ, καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτούς· ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ἀπέσταλκέ με πρὸς ὑμᾶς. ἐρωτήσουσί με· τί ὄνομα αὐτῷ; τί ἐρῶ πρὸς αὐτούς; | 13 Ο Μωϋσής είπε προς τον Θεόν· “ναι, Κυριε, άλλα όταν εγώ μεταβώ προς τους Ισραηλίτας και είπω προς αυτούς ότι ο Θεός των πατέρων μας με έστειλε προς σας, εκείνοι θα με ερωτήσουν· Ποιό είναι το όνομά του; Εγώ τι θα απαντήσω προς αυτούς;” | 13 Τότε ὁ Μωϋσῆς εἶπε πρὸς τὸν Θεόν: «Μάλιστα, Κύριε! Εἶμαι πρόθυμος νὰ ὑπάγω καὶ νὰ εἴπω εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας, ὅτι μὲ ἀπέστειλε πρὸς σᾶς ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας. Ἀσφαλῶς ὅμως θὰ μὲ ἐρωτήσουν: «Πῶς ὀνομάζεται ὁ Θεός, ποὺ σὲ ἀπέστειλε;» Τί θὰ τοὺς ἀπαντήσω τότε;» |
| 14 καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς Μωυσῆν λέγων· ἐγώ εἰμι ὁ ὤν. καὶ εἶπεν· οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ· ὁ ὢν ἀπέσταλκέ με πρὸς ὑμᾶς. | 14 Είπε προς αυτόν ο Θεός· “Εγώ είμαι ο Ων, ο υπάρχων, ο έχων από τον εαυτόν μου και στον εαυτόν μου την απειροτελείαν και αιωνίαν ύπαρξιν. Ετσι θα ομιλήσης προς τους Ισραηλίτας· Ο Ων με έχει αποστείλει προς σας”. | 14 Εἰς τὴν δικαιολογημένην αὐτὴν ἐρώτησιν τοῦ Μωϋσέως ἀπήντησεν ἀμέσως ὁ Θεὸς καὶ εἶπε μὲ τρόπον ἐπίσημον: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ὤν (Ἐκεῖνος δηλαδὴ ὁ Ὁποῖος ὑπάρχει. Ὑπάρχω μόνος μου, χωρὶς νὰ ἐξαρτῶμαι ἀπὸ κάποιον ἄλλον. Εἶμαι πάντοτε ὁ ἴδιος). Ἐγὼ εἶμαι, ποὺ ὡμίλησα καὶ πρὸς τοὺς πατέρας σας. Αὐτὸ λοιπὸν θὰ εἰπῇς εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας: Ὁ Ὤν μὲ ἔχει στείλει πρὸς σᾶς». |
| 15 καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πάλιν πρὸς Μωυσῆν· οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ· Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, Θεὸς ῾Αβραὰμ καὶ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ Θεὸς ᾿Ιακὼβ ἀπέσταλκέ με πρὸς ὑμᾶς· τοῦτό μού ἐστιν ὄνομα αἰώνιον καὶ μνημόσυνον γενεῶν γενεαῖς. | 15 Είπε πάλιν ο Θεός προς τον Μωϋσέα· “κατ' αυτόν τον τρόπον θα ομιλήσης προς τους Ισραηλίτας· Κυριος ο Θεός των πατέρων μας, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ με έχει στείλει προς σας· τούτο το όνομά μου, “ο Ων” θα είναι όνομα αιώνιον και με αυτό θα με ενθυμούνται όλαι αι γενεαί των γενεών. | 15 Εἶπεν ἐπίσης ὁ Θεὸς εἰς τὸν Μωϋσήν· «Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον θὰ ὁμιλήσῃς πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας: Μὲ ἔχει στείλει πρὸς σᾶς ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ. Αὐτὸ εἶναι τὸ Ὄνομά μου τὸ αἰώνιον, μὲ τὸ ὁποῖον θὰ μὲ ἐνθυμοῦνται ἀπὸ τὴν μίαν γενεὰν εἰς τὴν ἄλλην. |
| 16 ἐλθὼν οὖν συνάγαγε τὴν γερουσίαν τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ὦπταί μοι, Θεὸς ᾿Αβραὰμ καὶ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ Θεὸς ᾿Ιακώβ, λέγων· ἐπισκοπῇ ἐπέσκεμμαι ὑμᾶς καὶ ὅσα συμβέβηκεν ὑμῖν ἐν Αἰγύπτῳ. | 16 Πηγαινε, λοιπόν, εις την Αίγυπτον, συγκέντρωσε τους γεροντοτέρους από τους Ισραηλίτας και ειπέ εις αυτούς· Κυριος ο Θεός των πατέρων μας εφανερώθη εις εμέ, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ και μου είπε· Εχω παρακολουθήσει με πολύ ενδιαφέρον και προσοχήν και είδα τας συμφοράς, που σας έχουν συμβή εις την Αίγυπτον”. | 16 Ὅταν λοιπὸν ὑπάγῃς εἰς τὴν Αἴγυπτον, νὰ καλέσῃς τοὺς προεστούς, τοὺς πρεσβυτέρους τῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ νὰ τοὺς εἰπῇς: Ἐφανερώθη εἰς ἐμὲ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακὼβ καὶ μοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς: «Εἶδα μὲ ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον καὶ γνωρίζω πολὺ καλὰ ὅσα σᾶς συνέβησαν εἰς τὴν Αἴγυπτον. |
| 17 καὶ εἶπεν· ἀναβιβάσω ὑμᾶς ἐκ τῆς κακώσεως τῶν Αἰγυπτίων εἰς τὴν γῆν τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ ᾿Αμορραίων καὶ Φερεζαίων καὶ Γεργεσαίων καὶ Εὐαίων καὶ ᾿Ιεβουσαίων, εἰς γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι. | 17 Και είπεν εν συνεχεία ο Θεός· “θα σας ελευθερώσω από την ταλαιπωρίαν και την θλίψιν των Αιγυπτίων και θα σας οδηγήσω εις την χώραν των Χαναναίων, των Χετταίων, των Αμορραίων, των Φερεζαίων, του Γεργεσαίων, των Ευαίων και των Ιεβουσαίων, εις χώραν ρέουσαν γάλα και μέλι. | 17 Ἀπεφάσισα λοιπὸν νὰ σᾶς λυτρώσω ἀπὸ τὴν καταπίεσιν τῶν Αἰγυπτίων καὶ νὰ σᾶς ἀνεβάσω εἰς τὴν χώραν τῶν Χαναναίων, τῶν Χετταίων καὶ τῶν Ἀμορραίων, τῶν Φερεζαίων, τῶν Εὐαίων καὶ τῶν Ἰεβουσαίων, εἰς χώραν ὅπου τρέχει μέλι καὶ γάλα. |
| 18 καὶ εἰσακούσονταί σου τῆς φωνῆς· καὶ εἰσελεύσῃ σὺ καὶ ἡ γερουσία ᾿Ισραὴλ πρὸς Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτόν· ὁ Θεὸς τῶν ῾Εβραίων προσκέκληται ἡμᾶς· πορευσόμεθα οὖν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν εἰς τὴν ἔρημον, ἵνα θύσωμεν τῷ Θεῷ ἡμῶν. | 18 Εκείνοι θα ακούσουν τα λόγια σου. Και τότε συ και οι γεροντότεροι από τους Ισραηλίτας θα προσέλθετε προς τον Φαραώ, τον βασιλέα της Αιγύπτου, και θα είπης προς αυτόν· Ο Θεός των Εβραίων μας έχει καλέσει να τον λατρεύσωμεν. Θα μεταβώμεν, λοιπόν, εις την έρημον, πορείαν τριών ημερών, δια να προσφέρωμεν θυσίας στον Θεόν μας. | 18 Οἱ προεστοὶ τῶν Ἰσραηλιτῶν θὰ σὲ ακούσουν καὶ θὰ πεισθοῦν ἀμέσως εἰς τὰ λόγιά σου. Θὰ τοὺς πάρῃς κατόπιν μαζί σου καὶ θὰ παρουσιασθῆτε εἰς τὸν Φαραώ, τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου καὶ θὰ τοῦ εἰπῇς: Μᾶς ἔχει προσκαλέσει ὁ Θεὸς τῶν Ἑβραίων. Πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ κάμωμεν πορείαν τριῶν ἡμερῶν εἰς τὴν ἔρημον, διὰ νὰ προσφέρωμεν θυσίας εἰς τὸν Θεόν μας. |
| 19 ἐγὼ δὲ οἶδα ὅτι οὐ προήσεται ὑμᾶς Φαραὼ βασιλεὺς Αἰγύπτου πορευθῆναι, ἐὰν μὴ μετὰ χειρὸς κραταιᾶς. | 19 Εγώ όμως γνωρίζω καλά, ότι ο Φαραώ, ο βασιλεύς της Αιγύπτου, δεν θα σας αφήση να αναχωρήσετε, εάν εγώ δεν κτυπήσω αυτόν με την παντοδύναμον δεξιάν μου. | 19 Ἐγὼ βεβαίως γνωρίζω ὅτι ὁ Φαραώ, ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου, δὲν θὰ ἰκανοποίησῃ αὐτὸ τὸ αἴτημά σας καὶ δὲν θὰ σᾶς ἐπιτρέψῃ νὰ βγῆτε εἰς τὴν ἔρημον, ἐὰν δεν τὸν ἀναγκάσῃ πρὸς τοῦτο τὸ παντοδύναμον χέρι μου. |
| 20 καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα πατάξω τοὺς Αἰγυπτίους ἐν πᾶσι τοῖς θαυμασίοις μου, οἷς ποιήσω ἐν αὐτοῖς, καὶ μετὰ ταῦτα ἐξαποστελεῖ ὑμᾶς. | 20 Θα απλώσω την χείρα μου και θα κτυπήσω τους Αιγυπτίους με έργα θαυμαστά και καταπληκτικά, και κατόπιν θα σας αφήση ο Φαραώ να φύγετε. | 20 Θὰ τεντώσω λοιπὸν τὸ χέρι μου καὶ θὰ τιμωρήσω τοὺς Αἰγυπτίους μὲ ὅλα τὰ θαυμαστὰ καὶ φοβερὰ ἔργα, ποὺ θὰ κάμω εἰς αὐτοὺς καὶ κατόπιν ἀπὸ αὐτὰ θὰ ἀναγκασθῇ ὁ Φαραὼ νὰ ἐπιτρέψῃ τὴν ἀναχώρησίν σας. |
| 21 καὶ δώσω χάριν τῷ λαῷ τούτῳ ἐναντίον τῶν Αἰγυπτίων· ὅταν δὲ ἀποτρέχητε, οὐκ ἀπελεύσεσθε κενοί· | 21 Οταν δε θα πρόκειται να φύγετε, θα δώσω δια τον λαόν τούτον των Εβραίων τέτοιαν εύνοιαν εκ μέρους των Αιγυπτίων, ώστε όταν αναχωρήσετε από την Αίγυπτον να μη φύγετε με κενάς τας χείρας· | 21 Θὰ ἐπιδράσω δὲ εἰς τὰς καρδίας τῶν Αἰγυπτίων, διὰ νὰ δείξουν καλὴν διάθεσιν ἀπέναντι τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων ἔτσι, ὥστε κατὰ τὴν ἀναχώρησίν σας νὰ μὴ φύγετε μὲ ἀδειανὰ τὰ χέρια. |
| 22 ἀλλὰ αἰτήσει γυνὴ παρὰ γείτονος καὶ συσκήνου αὐτῆς σκεύη ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ καὶ ἱματισμόν, καὶ ἐπιθήσετε ἐπὶ τοὺς υἱοὺς ὑμῶν καὶ ἐπὶ τὰς θυγατέρας ὑμῶν καὶ σκυλεύσετε τούς Αἰγυπτίους. | 22 αλλά κάθε Εβραία γυναίκα θα ζητήση από την γείτονα η την σύνοικόν της Αιγυπτίαν σκεύη αργυρά και χρυσά και ιματισμόν, τα οποία θα φορτώσετε στους υιούς σας και τας θυγατέρας σας. Κατ' αυτόν τον τρόπον θα λαφυραγωγήσετε τους Αιγυπτίους και θα απέλθετε με πλούσια λάφυρα”. | 22 Κάθε Ἑβραία θὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὴν γειτόνισσαν καὶ ἀπὸ τὴν συγκάτοικόν της Αἰγυπτίαν καὶ θὰ πάρῃ ἀπὸ αὐτὴν σκεύη ἀσημένια καὶ χρυσᾶ καὶ φορέματα. Θὰ τὰ βάλετε ὅλα ἐπάνω εἰς τοὺς υἱοὺς καὶ τὰς θυγατέρας σας καὶ θὰ παρέτε μαζί σας σὰν λάφυρα τὰ πλούτη τῶν Αἰγυπτίων». |
