Ορθόδοξος Συναξαριστής

ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 (ΙΖ)

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα	Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα	Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
¹ ΚΑΙ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·	¹ Ελάλησεν ο Κυριος προς τον Μωϋσήν λέγων·	¹ Καὶ ἐλάλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ εἶπε:
² λάλησον πρός ᾿Ααρὼν καὶ πρὸς τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ πρὸς πάντας υἱοὺς ᾿Ισραὴλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· τοῦτο τὸ ρῆμα, ὃ ἐνετείλατο Κύριος, λέγων·	² “μίλησε προς τον Ααρών, προς τους υιούς του και προς όλους τους Ισραηλίτας και είπε προς αυτούς· Αυτή είναι, η εντολή, την οποίαν έδωσεν ο Κυριος·	² «Νὰ ὁμιλήσῃς πρὸς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱούς του καὶ πρὸς ὅλους τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ νὰ τοὺς εἰπῇς τὰ ἑξῆς: Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐντολή, ποὺ διέταξεν ὁ Κύριος καὶ εἶπε:
³ ἄνθρωπος ἄνθρωπος τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἢ τῶν προσηλύτων τῶν προσκειμένων ἐν ὑμῖν, ὃς ἐὰν σφάξῃ μόσχον ἢ πρόβατον ἢ αἶγα ἐν τῇ παρεμβολῇ καὶ ὃς ἂν σφάξῃ ἔξω τῆς παρεμβολῆς,	³ Εάν κανείς από τους Ισραηλίτας η ξένος που μένει μαζή σας, σφάξη μόσχον η, πρόβατον η αίγα εντός της κατασκηνώσεως η έξω από την κατασκήνωσιν και δεν φέρη αυτό εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου, ώστε να το προσφέρη η θυσίαν ολοκαυτώματος η εθυχαριστήριον ειρηνικήν θυσίαν, η οποία είναι δεκτή εις οσμήν ευωδίας από τον Κυριον, η εκείνος που θα σφάξη έξω από την κατασκήνωσιν	³ Κάθε ἄνθρωπος ἀπὸ τοὺς ἐντοπίους Ἰσραηλίτας ἢ τοὺς ξένους, ποὺ διαμένουν μαζί σας, ὁ ὁποῖος θὰ σφάξῃ μοσχάρι ἢ πρόβατον ἢ γίδα μέσα εἰς τὸν κατοικημένον χῶρον καὶ ἐκεῖνος ἐπίσης ποὺ θὰ σφάξῃ ἔξω ἀπὸ τὸν καταυλισμόν σας,
⁴ καὶ ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου μὴ ἐνέγκῃ, ὥστε ποιῆσαι αὐτὸ εἰς ὁλοκαύτωμα ἢ σωτήριον Κυρίῳ δεκτὸν εἰς ὀσμὴν εὐωδίας, καὶ ὃς ἂν σφάξῃ ἔξω καὶ ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου μὴ ἐνέγκῃ αὐτό, ὥστε προσενέγκαι δῶρον τῷ Κυρίῳ ἀπέναντι τῆς σκηνῆς Κυρίου, καὶ λογισθήσεται τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ αἷμα· αἷμα ἐξέχεεν, ἐξολοθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς·	⁴ και δεν θα φέρη αυτό εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου, δια να το σφάξη εκεί και το προσφέρη δώρον προς τον Κυριον ενώπιον της Σκηνής του Κυρίου, θα θεωρηθή τόσον ένοχος, όσον και εκείνος που έχυσεν αίμα ανθρώπου. Επειδή θα θεωρηθή ως φονεύς, θα εξολοθρευθή ο άνθρωπος αυτός εκ μέσου του λαού.	⁴ καὶ δεν θὰ φέρῃ τὸ ζῶον εἰς τὴν πύλην τῆς Σκηνῆς τὸν Μαρτυρίου, ὥστε νὰ τὸ προσφέρῃ ὡς θυσίαν ὁλοκαυτώσεως ἢ ὡς εὐχαριστήριον θυσίαν διὰ σωτηρίαν, προσφορὰν εὐπρόσδεκτον εἰς τὸν Κύριον ὡς ὀσμὴν εὐωδίας, θὰ θεωρηθῇ ὡς φονεύς. Τὸ ἴδιον ἰσχύει καὶ δι' αὐτόν, ποὺ θὰ τὸ σφάξῃ ἔξω, μακρυὰ ἀπὸ τὸν κατοικημένον χῶρον καὶ δεν θὰ τὸ φέρῃ εἰς τὴν πύλην τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, διὰ νὰ τὸ προσφέρῃ ὡς δῶρον εἰς τὸν Κύριον, ἐμπρὸς εἰς τὴν Σκηνήν, ποὺ εἶναι οἶκος τοῦ Κυρίου. Θὰ θεωρηθῇ καὶ ἐκεῖνος ὡς φονεύς. Ἔχυσεν αἷμα. Θὰ ἑξαφανισθῇ καὶ θὰ χαθῇ ἢ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ της.
⁵ ὅπως ἀναφέρωσιν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ τὰς θυσίας αὐτῶν, ὅσας ἂν αὐτοὶ σφάξουσιν ἐν τοῖς πεδίοις, καὶ οἴσουσι τῷ Κυρίῳ ἐπὶ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου πρὸς τὸν ἱερέα καὶ θύσουσι θυσίαν σωτηρίου τῷ Κυρίῳ αὐτά.	⁵ Αυτά νομοθετούνται, δια να φέρουν οι Ισραηλίται τα προς θυσίαν ζώα των, όσα μέχρι τώρα έσφαζον εις τας πεδιάδας, να τα φέρουν στον Κυριον, προς τον ιερέα, εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου, όπου και θα σφάζουν αυτά ως ειρηνικήν ευχαριστήριον θυσίαν στον Κυριον.	⁵ Λέγεται δὲ αὐτό, διὰ νὰ φέρουν εἰς τὸ ἑξῆς οἱ Ἰσραηλῖται εἰς τὸν τόπον τῆς λατρείας τὰ σφαχτά, ποὺ θὰ σφάζουν τυχὸν εἰς τὰς πεδιάδας (ὅπου ἐπικρατεῖ εἰδωλολατρία). Θὰ φέρουν δηλαδὴ τὰ ζῶα εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου, εἰς τὰς πύλας τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου πρὸς τὸν ἱερέα καὶ θὰ τὰ προσφέρουν ὡς θυσίαν «σωτηρίου» πρὸς τὸν Κύριον.
⁶ καὶ προσχεεῖ ὁ ἱερεὺς τὸ αἷμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κύκλῳ ἀπέναντι Κυρίου παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ ἀνοίσει τὸ στέαρ εἰς ὀσμὴν εὐωδίας Κυρίῳ.	⁶ Ο ιερεύς θα χύση το αίμα κύκλω από το θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων απέναντι από τον Κυριον πλησίον εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου και θα προσφέρη το λίπος εις οσμήν ευωδίας προς τον Κυριον.	⁶ Θὰ χύσῃ δὲ ὁ ἱερεὺς τὸ αἷμα τοῦ ζώου ὁλόγυρα εἰς τὸ θυσιαστήριον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, κοντὰ εἰς τὰς πύλας τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. Θὰ προσφέρῃ ἐπίσης καὶ τὸ λίπος τοῦ ζώου εἰς τὸ θυσιαστήριον, διὰ νὰ καῇ ὡς εὐπρόσδεκτος ὀσμὴ εὐωδίας εἰς τὸν Κύριον.
⁷ καὶ οὐ θύσουσιν ἔτι τὰς θυσίας αὐτῶν τοῖς ματαίοις, οἷς αὐτοὶ ἐκπορνεύουσιν ὀπίσω αὐτῶν· νόμιμον αἰώνιον ἔσται ὑμῖν εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν.	⁷ Δεν θα προσφέρουν ποτέ πλέον οι Ισραηλίται τας θυσίας των εις τα είδωλα, με τα οποία πλανώνται και διαφθείρονται οι ακολουθούντες οπίσω από τα είδωλα αυτά. Αυτό θα είναι δια σας παντοτεινός και απαράβατος νόμος εις όλας τας γενεάς σας.	⁷ Καὶ ἔτσι δὲν θὰ προσφέρουν πλέον τὰς θυσίας των εἰς τὰ μάταια καὶ ψευδῆ εἴδωλα, ὀπίσω ἀπὸ τὰ ὁποῖα παρασύρονται καὶ διαφθείρονται ὅσοι ἐγκαταλείπουν τὴν πίστιν των εἰς τὸν μόνον Θεόν. Αὐτὸ θὰ εἶναι νόμος αἰώνιος διὰ σᾶς εἰς ὅλας τὰς γενεάς σας.
⁸ Καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· ἄνθρωπος ἄνθρωπος τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἢ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν προσηλύτων τῶν προσκειμένων ἐν ὑμῖν, ὃς ἂν ποιήσῃ ὁλοκαύτωμα ἢ θυσίαν	⁸ Θα είπης πάλιν προς αυτούς· Εάν Ισραηλίτης η ξένος από αυτούς, οι οποίοι μένουν μαζή σας, προσφέρη ολοκαύτωμα η κάποιαν άλλην θυσίαν	⁸ Θὰ εἰπῇς λοιπὸν πρὸς αὐτούς: «Κάθε ἄνθρωπος ἀπὸ τοὺς ἐντοπίους Ἰσραηλίτας ἢ ἀπὸ τοὺς ξένους, ποὺ ζοῦν μαζί σας, ὁ ὁποῖος θὰ προσφέρῃ θυσίαν ὁλοκαυτώματος ἢ ἅλλου εἴδους θυσίαν
⁹ καὶ ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου μὴ ἐνέγκῃ ποιῆσαι αὐτὸ τῷ Κυρίῳ, ἐξολοθρευθήσεται ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.	⁹ και δεν προσφέρη αυτήν εις την θύραν της Σκηνής του Μαρτυρίου προς θυσίαν δια τον Κυριον, θα εξολοθρευθή ο άνθρωπος αυτός εκ μέσου του λαού του.	⁹ καὶ δεν θὰ φέρῃ τὸ ζῶον εἰς τὴν πύλην τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, διὰ να τὸ προσφέρῃ εἰς τὸν μόνον Κύριον θὰ ἀποκοπῇ καὶ θὰ ἐξολοθρευθῇ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ του»,
¹⁰ Καὶ ἄνθρωπος ἄνθρωπος τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἢ τῶν προσηλύτων τῶν προσκειμένων ἐν ὑμῖν, ὃς ἂν φάγῃ πᾶν αἷμα, καὶ ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν ψυχὴν τὴν ἔσθουσαν τὸ αἷμα καὶ ἀπολῶ αὐτὴν ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς·	¹⁰ Εάν ένας άνθρωπος από τους Ισραηλίτας η, από τους ξένους, που ευρίσκονται μαζή σας, φάγη αίμα, εγώ θα στρέψω ωργισμένος το πρόσωπόν μου εναντίον του ανθρώπου αυτού, ο οποίος έφαγεν αίμα, και θα εξοντώσω αυτόν εκ του λαού του.	¹⁰ Καὶ ἐὰν κάποιος ἄνθρωπος ἀπὸ τοὺς ἐντοπίους Ἰσραηλίτας, ἢ ἀπὸ τοὺς ξένους, ποὺ ζοῦν μαζί σας, φάγῃ αἷμα οἰουδήποτε ζώου, θὰ στρέψω μὲ ὀργὴν τὸ πρόσωπόν μου ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ, ποὺ τρώγει τὸ αἷμα, καὶ θὰ τὸν ἑξαφανίσω μέσα ἀπὸ τὸν λαόν του.
¹¹ ἡ γὰρ ψυχὴ πάσης σαρκὸς αἷμα αὐτοῦ ἐστι, καὶ ἐγὼ δέδωκα αὐτὸ ὑμῖν ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἐξιλάσκεσθαι περὶ τῶν ψυχῶν ὑμῶν· τὸ γὰρ αἷμα αὐτοῦ ἀντὶ ψυχῆς ἐξιλάσεται.	¹¹ Και τούτο, διότι η ζωή κάθε ζωντανού όντος υπάρχει στο αίμα αυτού. Εγώ δέ, ως χορηγός της ζωής, σας έχω νομοθετήσει ως καθήκον να χύνεται τούτο στο θυσιαστήριον, δια να εξιλεώνωνται αι αμαρτίαι των ψυχών σας. Δια του αίματος της θυσίας του ζώου εξιλεώνεται ο άνθρωπος δια τας αμαρτίας του.	¹¹ Δὲν θὰ τρώγετε αἷμα, διότι ἡ ζωὴ κάθε σώματος εἶναι τὸ αἷμα του. Σᾶς ἔδωσα δὲ Ἐγώ, ποὺ εἶμαι ὁ χορηγὸς τῆς ζωῆς, ἐντολὴν νὰ χύνετε τὸ αἷμα εἰς τὸ θυσιαστήριον, διὰ νὰ ἐξιλεώνωνται αἱ ψυχαί σας. Διότι μὲ τὸ αἷμα τοῦ ζώου, ποὺ θυσιάζεται ἀντὶ τοῦ ἀνθρώπου, ἐξιλεώνεται αὐτὸς διὰ τὰς ἁμαρτίας του.
¹² διὰ τοῦτο εἴρηκα τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ· πᾶσα ψυχὴ ἐξ ὑμῶν οὐ φάγεται αἷμα, καὶ ὁ προσήλυτος ὁ προσκείμενος ἐν ὑμῖν οὐ φάγεται αἷμα.	¹² Δια τούτο είπα στους Ισραηλίτας· κανείς Ισραηλίτης και κανείς ξένος παρεπιδημών κοντά σας δεν θα φάγη αίμα. Το αίμα θα προσφέρεται προς εξιλέωσίν σας.	¹² Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, διὰ τὸν ὁποῖον ἔχω δώσει εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας τὴν παραγγελίαν: «Κάθε ἄνθρωπος ἀπὸ σᾶς δὲν θὰ τρώγῃ αἷμα. Δὲν θὰ τρώγῃ αἷμα ἐπίσης καὶ ὁ ξένος, ποὺ διαμένει καὶ ζῇ μαζί σας».
¹³ καὶ ἄνθρωπος ἄνθρωπος τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἢ τῶν προσηλύτων τῶν προσκειμένων ἐν ὑμῖν, ὃς ἂν θηρεύσῃ θήρευμα θηρίον ἢ πετεινόν, ὃ ἔσθεται, καὶ ἐκχεεῖ τὸ αἷμα καὶ καλύψει αὐτὸ τῇ γῇ·	¹³ Εάν κανείς από τους Ισραηλίτας η από τους ξένους, που μένουν μαζή σας, συλλάβη δια κυνηγίου θηρίον τι η πτηνόν και πρόκειται να το φάγη, θα χύση το αίμα αυτού εις την γην και θα το σκεπάση με χώμα.	¹³ Ὁποιοσδήποτε ἐπίσης ἄνθρωπος ἀπὸ τοὺς ἐντοπίους Ἰσραηλίτας ἢ ἀπὸ τοὺς ξένους, ποὺ ζοῦν μεταξύ σας, θὰ πιάσῃ εἰς τὸ κυνήγι ζῶον ἢ πουλί, ποὺ εἶναι καθαρὸν καὶ ἠμπορεῖ νὰ φαγωθῇ, θὰ πρέπῃ νὰ χύσῃ τὸ αἷμα του καὶ νὰ τὸ σκεπάσῃ μὲ χῶμα.
¹⁴ ἡ γὰρ ψυχὴ πάσης σαρκὸς αἷμα αὐτοῦ ἐστι. καὶ εἶπα τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ· αἷμα πάσης σαρκὸς οὐ φάγεσθε, ὅτι ἡ ψυχὴ πάσης σαρκὸς αἷμα αὐτοῦ ἐστι· πᾶς ὁ ἔσθων αὐτὸ ἐξολοθρευθήσεται.	¹⁴ Διότι η ζωή παντός εμβίου όντος είναι στο αίμα αυτού. Δια τούτο είπα στους Ισραηλίτας, δεν θα φάγετε αίμα παντός εμβίου όντος, διότι η ζωή αυτού υπάρχει στο αίμα. Εκείνος που τρώγει το αίμα, θα εξολοθρευθή.	¹⁴ Διότι ἡ ζωὴ κάθε σώματος εἶναι τὸ αἷμα του. Εἶπα δὲ Ἐγὼ εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας: «Δὲν θὰ τρώγετε αἷμα κάθε ζώου, διότι ἡ ζωὴ κάθε ζώου εἶναι τὸ αἷμα του. Καθένας ποὺ τρώγει τὸ αἷμα, θὰ ἐξολοθρευθῇ.
¹⁵ Καὶ πᾶσα ψυχή, ἥτις φάγεται θνησιμαῖον ἢ θηριάλωτον ἐν τοῖς αὐτόχθοσιν ἢ ἐν τοῖς προσηλύτοις, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ λούσεται ὕδατι καὶ ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας καὶ καθαρὸς ἔσται.	¹⁵ Καθε άνθρωπος, είτε εντόπιος Ισραηλίτης η από τους ξένους που θα φάγη ζώον θνησιμαίον η κατασπαραγθέν από θηρίον, είναι ένοχος. Θα πλύνη τα ενδύματα αυτού, θα λουσθή με νερό και θα είναι ακάθαρτος έως την εσπέραν. Κατόπιν θα είναι καθαρός.	¹⁵ Καὶ κάθε ἄνθρωπος μεταξὺ τῶν ἐντοπίων Ἰσραηλιτῶν ἢ τῶν ξένων, ποὺ εἶναι κοντά σας, ὁ ὁποῖος θὰ φάγῃ ζῶον ποὺ ἐψόφησεν, ἢ ποὺ κατεσπαράχθη ἀπὸ ἄγρια θηρία, θὰ πλύνῃ τὰ ἐνδύματά του καὶ θὰ λουσθῇ μὲ νερὸ καὶ θὰ εἶναι ἀκάθαρτος μέχρι τὸ βράδυ τῆς ἡμέρας ἐκείνης. Μετὰ ταῦτα θὰ εἶναι καθαρός.
¹⁶ ἐὰν δὲ μὴ πλύνῃ τὰ ἱμάτια καὶ τὸ σῶμα μὴ λούσηται ὕδατι, καὶ λήψεται ἀνόμημα αὐτοῦ.	¹⁶ Εάν δεν πλύνη τα ενδύματα αυτού και δεν λούση το σώμα αυτού με νερό, θα έχη ενοχήν δια την παραινομίαν του και θα τιμωρηθή.	¹⁶ Ἐὰν ὅμως δὲν πλύνῃ τὰ ἐνδύματά του καὶ δεν λούσῃ τὸ σῶμα του μὲ νερό, θὰ πάρῃ ἐπάνω του τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς του διὰ τὸ παράπτωμα μὲ ὅλας τὰς συνεπείας».