ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 (Ζ)

 

• ❮
• ❯

 

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

 

Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα	Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα	Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
1 ΚΑΙ οὗτος ὁ νόμος τοῦ κριοῦ τοῦ περὶ τῆς πλημμελείας· ἅγια ἁγίων ἐστίν.	1 Αυτός είναι ο νόμος, η τυπική διάταξις, περί της προσφοράς θυσίας κριου δια βαρύτερον αμάρτημα. Η θυσία αυτή είναι αγιωτάτη.	1 Αὐτὸς δὲ εἶναι ὁ νόμος, βάσει τοῦ ὁποίου θὰ θυσιάζεται τὸ κριάρι, διὰ νὰ ἐπανορθωθῇ κάποιο πλημμέλημα. Ἡ θυσία αὐτὴ εἶναι ἁγιωτάτη.
2 ἐν τόπῳ οὗ σφάζουσι τὸ ὁλοκαύτωμα, σφάξουσι τὸν κριὸν τῆς πλημμελείας ἔναντι Κυρίου, καὶ τὸ αἷμα προσχεεῖ ἐπὶ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου κύκλῳ.	2 Εκεί όπου σφάζουν τα ολοκαυτώματα, εις την αυλήν της Σκηνής του Μαρτυρίου ενώπιον του Κυρίου, θα σφάξουν και τον κριον τον πρασφερόμενον δια σοβαρωτέραν τινα αμαρτίαν. Το αίμα τούτου θα χυθή υπό του ιερέως κύκλω περί την βάσιν του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων.	2 Θὰ σφάξουν ἐνώπιον Κυρίου, εἰς τὴν αὐλὴν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου τὸ κριάρι, ποὺ προσφέρεται δι’ ἐπανόρθωσιν πλημμελήματος, εἰς τὸν ἴδιον ἀκριβῶς τόπον, ὅπου σφάζουν καὶ τὸ ζῶον, ποὺ προσφέρεται ὡς ὁλοκαύτωμα. Τὸ δὲ αἷμα του θὰ τὸ χύσουν ὁλόγυρα εἰς τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου.
3 καὶ πᾶν τὸ στέαρ αὐτοῦ προσοίσει ἀπ᾿ αὐτοῦ, καὶ τὴν ὀσφὺν καὶ πᾶν τὸ στέαρ τὸ κατακαλύπτον τὰ ἐνδόσθια καὶ πᾶν τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τῶν ἐνδοσθίων	3 Επάνω στο θυσιαστήριον θα προσφέρη ο ιερεύς όλον το λίπος του κριου, το περί την οσφύν κρέας, το λίπος το οποίον καλύπτει τα εντόσθια και όλον το λίπος το οποίον υπάρχει εσωτερικώς μεταξύ των εντοσθίων.	3 Καὶ θὰ προσφέρῃ ὁ ἱερεὺς ἀπὸ αὐτὸ εἰς τὸ θυσιαστήριον ὅλον τὸ λίπος του. Θὰ προσφέρῃ δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ εὑρίσκεται γύρω ἀπὸ τὴν μέσην τοῦ ζώου καὶ ὅλον τὸ λίπος, ποὺ καλύπτει τελείως τὰ ἐντόσθια καὶ ὅλον τὸ λίπος, ποὺ ὑπάρχει εἰς τὰ ἐντόσθια·
4 καὶ τοὺς δύο νεφροὺς καὶ τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ αὐτῶν, τὸ ἐπὶ τῶν μηρίων, καὶ τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς νεφροῖς, περιελεῖ αὐτά,	4 Θα αφαιρέση προηγουμένως ο ιερεύς τους νεφρούς και το λίπος, που υπάρχει επάνω εις αυτούς και το οποίον φθάνει έως εις τα επάνω μέρη του μηρού. Θα προσφέρη τον λοβόν του συκωτιού μαζή με τα νεφρά.	4 καὶ τοὺς δύο νεφρούς, καὶ τὸ λίπος, ποὺ ὑπάρχει ἐπάνω εἰς αὐτοὺς καὶ φθάνει μέχρι τοὺς μηρούς, καθὼς καὶ τὸν λοβόν, ποὺ ἔχει εἰς τὴν ἄκρην τοῦ τὸ συκώτι. Θὰ τὰ ἀφαιρέσῃ
5 καὶ ἀνοίσει αὐτὰ ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κάρπωμα τῷ Κυρίῳ· περὶ πλημμελείας ἐστί.	5 Ολα αυτά θα τα προσφέρη ο ιερεύς θυσίαν προς τον Κυριον στο θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων. Αυτή προσφέρεται δια βαρυτέραν αμαρτίαν.	5 καὶ θὰ τὰ προσφερῆ ὁ ἱερεὺς ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον, διὰ νὰ καοῦν ς θυσία εἰς τὸν Κύριον. Ἡ θυσία αὐτὴ εἶναι προσφορὰ δι’ ἐπανόρθωσιν πλημμελήματος.
6 πᾶς ἄρσην ἐκ τῶν ἱερέων ἔδεται αὐτά, ἐν τόπῳ ἁγίῳ ἔδονται αὐτά· ἅγια ἁγίων ἐστίν.	6 Μονον οι άρρενες εκ των μελών της ιερατικής οικογενείας θα φάγουν αυτά και στον άγιον τόπον, διότι είναι αγιώτατα.	6 Κάθε ἀρσενικὸν μέλος τῆς οἰκογενείας τῶν ἱερέων ἠμπορεῖ νὰ τρώγῃ ἀπὸ τὰ σφακτὰ αὐτά. Θὰ τρώγωνται δὲ εἰς τόπον ἅγιον, διότι εἶναι ἁγιώτατα.
7 ὥσπερ τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας, οὕτω καὶ τὸ τῆς πλημμελείας, νόμος εἷς αὐτῶν· ὁ ἱερεὺς ὅστις ἐξιλάσσεται ἐν αὐτῷ, αὐτῷ ἔσται.	7 Οπως γίνεται η προσφορά θυσίας δι' ελαφρόν αμάρτημα, έτσι θα γίνεται και δια βαρυτέραν αμαρτίαν. Ενα τυπικόν θα διέπη αυτά. Ο ιερεύς δε ο οποίος θα προσφέρη προς εξιλέωσιν τας θυσίας αυτάς, θα παίρνη ως ιδικά του τα υπόλοιπα από αυτάς τας θυσίας.	7 Ὅ,τι ἰσχύει διὰ τὰς προσφορὰς τῆς ἐξιλαστηρίου θυσίας δι’ ἁμαρτίαν, τὸ ἴδιο θὰ ἰσχύῃ καὶ διὰ τὴν προσφορὰν θυσίας δι’ ἐπανόρθωσιν πλημμελήματος. Ἕνας νόμος ρυθμίζει καὶ τὰς δύο θυσίας. Ὁ ἱερεύς, ποὺ ἐξιλεώνει μὲ τὴν θυσίαν αὐτὴν τὸν προσφέροντα, θὰ λαμβάνῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του ὅ,τι θὰ ἀπομένῃ ἀπὸ τὰ σφακτὰ τῆς θυσίας.
8 καὶ ὁ ἱερεὺς ὁ προσάγων ὁλοκαύτωμα ἀνθρώπου, τὸ δέρμα τῆς ὁλοκαυτώσεως, ἧς προσφέρει αὐτός, αὐτῷ ἔσται.	8 Ο ιερεύς επίσης ο οποίος προσφέρει θυσίαν ολοκαυτώματος, προσφοράν Ισραηλίτου τινός, θα λαμβάνη το δέρμα του θυσιασθέντος ζώου.	8 Ὁ ἱερεὺς ἐπίσης, ποὺ προσφέρει τὴν θυσίαν ὁλοκαυτώσεως διὰ λογαριασμὸν κάποιου ἀνθρώπου, θὰ λαμβάνῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του τὸ δέρμα τοῦ ζώου, ποὺ προσφέρεται ὁλοκαύτωμα.
9 καὶ πᾶσα θυσία, ἥτις ποιηθήσεται ἐν τῷ κλιβάνῳ, καὶ πᾶσα, ἥτις ποιηθήσεται ἐπ᾿ ἐσχάρας ἢ ἐπὶ τηγάνου, τοῦ ἱερέως τοῦ προσφέροντος αὐτήν, αὐτῷ ἔσται.	9 Αλλά και τα υπολείμματα πάσης άλλης θυσίας, η οποία θα γίνη στον κλίβανον και εκείνης η οποία θα γίνη εις την εσχάραν η το τηγάνι, ανήκουν στον ιερέα, ο οποίος τα προσέφερε.	9 Κάθε δὲ προσφορὰ ἀναίμακτος, ποὺ θὰ ἐτοιμασθῇ εἰς τὸν φοῦρνον, καὶ κάθε προσφορά, ποὺ θὰ γίνῃ εἰς τὴν ἐσχάραν ἢ εἰς τὸ τηγάνι, θὰ ἀνήκῃ μετὰ τὴν θυσίαν εἰς τὸν ἱερέα, ποὺ τὴν προσφέρει.
10 καὶ πᾶσα θυσία ἀναπεποιημένη ἐν ἐλαίῳ καὶ μὴ ἀναπεποιημένη πᾶσι τοῖς υἱοῖς ᾿Ααρὼν ἔσται, ἑκάστῳ τὸ ἴσον.	10 Τα υπόλοιπα όμως πάσης άλλης θυσίας, η οποία είναι αναμεμιγμένη με έλαιον, η και δεν είναι αναμεμιγμένη με έλαιον, θα ανήκη εις όλους τους ιερείς τους υιούς του ' Ααρών, κατά ίσον μερίδιον εις καθένα από αυτούς.	10 Καὶ κάθε ἄζυμος προσφορά, εἴτε ἔχει παρασκευασθῇ μὲ λάδι εἴτε ὄχι, θὰ ἀνήκῃ εἰς ὅλους τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἀαρών, τοὺς ἱερεῖς. Θὰ μοιράζεται ἐξ ἴσου εἰς τὸν καθένα.
11 Οὗτος ὁ νόμος θυσίας σωτηρίου, ἣν προσοίσουσι Κυρίῳ.	11 Ο κατωτέρω νόμος θα κανονίζη ευχαριστήριον δια σωτηρίαν θυσίαν, την οποίαν οι Ισραηλίται εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης θα προσφέρουν στον Κυριον.	11 Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῆς εὐχαριστηρίου θυσίας διὰ σωτηρίαν ἀπὸ θλῖψιν ἢ ἄλλην δυσκολίαν, τὴν ὁποίαν θὰ προσφέρουν εἰς τὸν Κύριον.
12 ἐὰν μὲν περὶ αἰνέσεως προσφέρῃ αὐτήν, καὶ προσοίσει ἐπὶ τῆς θυσίας τῆς αἰνέσεως ἄρτους ἐκ σεμιδάλεως ἀναπεποιημένους ἐν ἐλαίῳ, λάγανα ἄζυμα διακεχρισμένα ἐν ἐλαίῳ καὶ σεμίδαλιν πεφυραμένην ἐν ἐλαίῳ·	12 Εάν μεν προσφέρη κανείς αυτήν εις δοξολογίαν προς τον Θεόν, θα προσφέρη εις απαρτισμόν αυτής άρτους από σημιγδάλι αναμεμιγμένους με λάδι, λαγάνες χωρίς προζύμι αλειμμένες με λάδι και σημιγδάλι ζυμωμένον και ψημένον με λάδι.	12 Ἐὰν μὲν προσφέρῃ κάποιος τὴν θυσίαν αὐτὴν διὰ δοξολογίαν τοῦ Κυρίου, θὰ προσφέρῃ ἐπὶ πλέον τῆς προσφορὰς τοῦ ζώου διὰ τὴν δοξολογητικὴν θυσίαν, καὶ ψωμιὰ ἀπὸ σιμιγδάλι παρεσκευασμένα μὲ λάδι, λαγάνες χωρὶς προζύμι ἀλειμμένες μὲ λάδι καὶ σιμιγδάλι ζυμωμένο μὲ λάδι.
13 ἐπ᾿ ἄρτοις ζυμίταις προσοίσει τὰ δῶρα αὐτοῦ ἐπὶ θυσίᾳ αἰνέσεως σωτηρίου.	13 Μαζή με ενζύμους άρτους θα προσφέρη αυτά τα δώρα του προς θυσίαν δοξολογίας στον Θεόν δια την σωτηρίαν.	13 Θὰ προσφέρῃ τὰ δῶρα του αὐτὰ μαζὶ μὲ ψωμιά, ποὺ ἐζυμώθηκαν μὲ προζύμι, ὡς θυσίαν δοξολογίας διὰ τὴν διάσωσίν του.
14 καὶ προσάξει ἓν ἀπὸ πάντων τῶν δώρων αὐτοῦ, ἀφαίρεμα Κυρίῳ. τῷ ἱερεῖ τῷ προσχέοντι τὸ αἷμα τοῦ σωτηρίου, αὐτῷ ἔσται.	14 Ενα μέρος από τα δώρα, που θα προσφέρη προς τον Κυριον, θα ανήκη στον ιερέα, ο οποίος θα χύση το αίμα, της δια την σωτηρίαν αυτής θυσίας γύρω από την βάσιν του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων.	14 Θὰ προσφέρῃ δὲ ἕνα ἀπὸ κάθε εἶδος τῶν προσφορῶν του εἰς τὸ θυσιαστήριον ὡς ἀφιέρωμα εἰς τὸν Κύριον. Τὰ δῶρα αὐτῆς τῆς θυσίας θὰ ἀνήκουν εἰς τὸν ἱερέα, ποὺ χύνει εἰς τὸ θυσιαστήριον τὸ αἷμα τοῦ ζώου, ποὺ προσφέρεται ὡς εὐχαριστήριος θυσία διὰ σωτηρίαν.
15 καὶ τὰ κρέα θυσίας αἰνέσεως σωτηρίου αὐτῷ ἔσται, καὶ ἐν ᾗ ἡμέρᾳ δωρεῖται, βρωθήσεται· οὐ καταλείψουσιν ἀπ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸ πρωΐ.	15 Τα κρέατα της θυσίας προς δοξολογίαν του Κυρίου δια την σωτηρίαν θα ανήκουν στον ιερέα, που τα προσφέρει. Θα φαγωθούν δε κατά την ημέραν, κατά την οποίαν προσφέρονται και δεν θα αφεθή τίποτε από αυτά δια την επομένην ημέραν.	15 Εἰς τὸν ἱερέα θὰ ἀνήκουν ἐπίσης καὶ τὰ κρέατα τῆς δοξολογητικῆς θυσίας διὰ σωτηρίαν. Θὰ τρώγωνται ὅμως εἰς τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας, κατὰ τὴν ὁποίαν προσφέρονται. Δὲν θὰ ἀφήνουν τίποτε διὰ τὸ πρωῒ τῆς ἄλλης ἡμέρας.
16 καὶ ἐὰν εὐχὴ ᾖ, ἢ ἑκούσιον θυσιάζῃ τὸ δῶρον αὐτοῦ, ᾗ ἂν ἡμέρᾳ προσαγάγῃ τὴν θυσίαν αὐτοῦ, βρωθήσεται, καὶ τῇ αὔριον·	16 Εάν προοφέρη κανείς θυσίαν, την οποίαν έκαμε τάμα η άλλην αυτοπροαίρετον, θα φαγωθή το προς βρώσιν μέρος της θυσίας κατά την ημέραν της προσφοράς και κατά την επομένην.	16 Ἐὰν ὅμως ἡ προσφορά του εἶναι διὰ κάποιο τάμα του, ἢ εἶναι θυσία ἑκουσία καὶ αὐθόρμητος, τὰ κρέατα θὰ τρώγωνται κατὰ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ προσφέρῃ τὴν θυσίαν καὶ κατὰ τὴν ἑπομένην.
17 καὶ τὸ καταλειφθὲν ἀπὸ τῶν κρεῶν τῆς θυσίας ἕως ἡμέρας τρίτης, ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται.	17 Το υπόλοιπον, το οποίον τυχόν θα μείνη από τα κρέατα της θυσίας δια την τρίτην ημέραν, θα καή εξ ολοκλήρου.	17 Αὐτὸ δὲ ποὺ θὰ ἀπομείνῃ ἀπὸ τὰ κρέατα τῆς θυσίας μέχρι τὴν τρίτην ἡμέραν, πρέπει νὰ καῇ ἐντελῶς εἰς τὴν φωτιάν.
18 ἐὰν δὲ φαγὼν φάγῃ ἀπὸ τῶν κρεῶν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ, οὐ δεχθήσεται αὐτῷ τῷ προσφέροντι αὐτό, οὐ λογισθήσεται αὐτῷ, μίασμά ἐστιν· ἡ δὲ ψυχή, ἥτις ἐὰν φάγῃ ἀπ᾿ αὐτοῦ, τὴν ἁμαρτίαν λήψεται.	18 Εάν δε κανείς φάγη από τα κρέατα της θυσίας αυτής κατά την τρίτην ημέραν, δεν θα γίνη δεκτή από τον Θεόν η θυσία αυτή και δεν θα του φέρη καμμίαν χάριν, δεν θα ληφθή υπ' όψει υπέρ αυτού, διότι έγινεν αυτή μολυσμός. Ο άνθρωπος, που θα φάγη από αυτήν κατά την τρίτην ημέραν, θα έχει ενοχήν ενώπιον του Θεού.	18 Ἐὰν δὲ κάποιος φάγῃ ἀπὸ τὰ κρέατα αὐτὰ κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν, δὲν θὰ γίνῃ δεκτὴ ἡ θυσία, ποὺ πρόσεφερε, δὲν θὰ ὑπολογισθῇ ὑπὲρ αὐτοῦ. Ἡ θυσία εἶναι μολυσμένη. Ὁ δὲ ἄνθρωπος, ποὺ θὰ φάγῃ ἀπὸ τὰ κρέατά της, θὰ φέρῃ ἐπάνω του τὴν ἐνοχὴν τῆς ἁμαρτίας.
19 καὶ κρέα ὅσα ἐὰν ἅψηται παντὸς ἀκαθάρτου, οὐ βρωθήσεται, ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. πᾶς καθαρὸς φάγεται κρέα.	19 Κρέας, το οποίον θα ήρχετο εις έπαφήν με κάποιο ακάθαρτον αντικείμενον, δεν θα φαγωθή αλλά θα καi εξ ολοκλήρου. Μονον ο καθαρός, ο εξαγνισθείς, θα φάγη από τα κρέατα των προσφερομένων θυσιών.	19 Ὅσα δὲ κρέατα ἐγγίσουν κάτι, ποὺ θεωρεῖται ἀκάθαρτον, δὲν θὰ φαγωθοῦν. Πρέπει νὰ καοῦν ἐντελῶς εἰς τὴν φωτιάν. Αὐτός, ποὺ εἶναι καθαρός, δικαιοῦται νὰ φάγῃ ἀπὸ τὰ κρέατα τῶν εἰρηνικῶν θυσιῶν.
20 ἡ δὲ ψυχή, ἥτις ἐὰν φάγῃ ἀπὸ τῶν κρεῶν τῆς θυσίας τοῦ σωτηρίου, ὅ ἐστι Κυρίου, καὶ ἡ ἀκαθαρσία αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτῷ, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς.	20 Εάν δε κανείς είναι ακάθαρτος, και δεν έχη φροντίσει προηγουμένως να εξαγνισθή, φάγη δε από κρέας ευχαριστηρίου θυσίας προσφερθείσης στον Κυριον, αυτός ο άνθρωπος θα χαθή εκ μέσου του λαού του.	20 Αὐτὸς δὲ πού, ἐνῷ εἶναι ἀκάθαρτος, θὰ φάγῃ ἀπὸ τὰ κρέατα τῆς εὐχαριστηρίου θυσίας διὰ σωτηρίαν, τὰ ὁποῖα ἀνήκουν εἰς τὸν Κύριον, θὰ ἀποκοπῇ ἀτὸ τὸν λαόν του καὶ θὰ ἐζαφανισθῇ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος.
21 καὶ ψυχή, ἣ ἂν ἅψηται παντὸς πράγματος ἀκαθάρτου, ἢ ἀπὸ ἀκαθαρσίας ἀνθρώπου, ἢ τῶν τετραπόδων τῶν ἀκαθάρτων, ἢ παντὸς βδελύγματος ἀκαθάρτου, καὶ φάγῃ ἀπὸ τῶν κρεῶν τῆς θυσίας τοῦ σωτηρίου, ὅ ἐστι Κυρίου, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς.	21 Καθένας ο οποίος θα εγγίση ακάθαρτον πράγμα, ακαθαρσίαν ανθρώπου η ακάθαρτον τετράποδον η κάθε άλλο βδελυκτόν και ακάθαρτον, και φάγη από το κρέας της ειρηνικής θυσίας, η οποία προσεφέρθη και ανήκει στον Κυριον, θα εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού του”.	21 Καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ ἐγγίσῃ κάθε πρᾶγμα, ποὺ θεωρεῖται ἀκάθαρτον, εἴτε ἀκαθαρσίαν ἀνθρώπου, εἴτε ἀκάθαρτα ζῶα, εἴτε ὁποιοδήποτε ἄλλο ἀκάθαρτον μόλυσμα καὶ θὰ φάγῃ κατόπιν ἀπὸ τὰ κρέατα τῆς εὐχαριστηρίου θυσίας διὰ σωτηρίαν, ποὺ ἀνήκει εἰς τὸν Κύριον, θὰ ἀποκοπῇ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀπὸ τὸν λαόν του καὶ θὰ ἑξαφανισθη».
22 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·	22 Ωμίλησεν ο Κυριος προς τον Μωϋσήν και είπε·	22 Καὶ ἐλάλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ εἶπε:
23 λάλησον τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ λέγων· πᾶν στέαρ βοῶν, καὶ προβάτων, καὶ αἰγῶν οὐκ ἔδεσθε.	23 “λάλησε προς τους Ισραηλίτας και είπε· Το λίπος των βοών και των προβάτων και των αιγών δεν θα το φάγετε.	23 «Νὰ ὁμιλήσῃς εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ νὰ εἰπῇς τὰ ἑξῆς: Κάθε λίπος ἀπὸ βόδια καὶ πρόβατα καὶ γίδια δεν θὰ τὸ τρώγετε.
24 καὶ στέαρ θνησιμαίων καὶ θηριαλώτων ποιηθήσεται εἰς πᾶν ἔργον, καὶ εἰς βρῶσιν οὐ βρωθήσεται.	24 Λίπος από σώματα θνησιμαίων η υπό θηρίων σπαραχθέντων ζώων θα το χρησιμοποιήτε εις άλλας χρήσεις, ποτέ όμως δια φαγητόν.	24 Τὸ λίπος ὅμως τῶν ζώων, ποὺ ἐψόφησαν ἢ ἔχουν κατασπαραχθῆ ἀπὸ ἄγρια θηρία, ἠμπορεῖτε νὰ τὸ χρησιμοποιῆτε εἰς ὁποιανδήποτε ἐργασίαν σας. Δὲν θὰ τὸ τρώγετε ὅμως εἰς τὸ φαγητόν σας.
25 πᾶς ὁ ἔσθων στέαρ ἀπὸ τῶν κτηνῶν, ὧν προσάξει ἀπ᾿ αὐτῶν κάρπωμα Κυρίῳ, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἀπὸ τοῦ λαοῦ αὐτῆς.	25 Εκείνος που θα φάγη λίπος από τα θρέμματα, τα οποία θα προσφέρη ως θυσίαν ολοκαυτώματος προς τον Κυριον, αυτός θα εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού.	25 Αὐτὸς ποὺ τρώγει λίπος ἀπὸ τὰ ζῶα, ποὺ θὰ προσφέρῃ ὡς θυσίαν εἰς τὸν Κύριον, θὰ ἀποκοπῇ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀπὸ τὸν λαόν του καὶ θὰ ἑξαφανισθῇ.
26 πᾶν αἷμα οὐκ ἔδεσθε ἐν πάσῃ τῇ κατοικίᾳ ὑμῶν ἀπό τε τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ τῶν πετεινῶν.	26 Ποτέ και εις καμμίαν από τας κατοικίας σας δεν θα φάγετε αίμα από τα κατοικίδια ζώα και από τα πτηνά.	26 Κάθε αἷμα καὶ ἀπὸ τὰ κτήνη καὶ ἀπὸ τὰ πουλιὰ δὲν θὰ τὸ τρώγετε, ὁπουδήποτε καὶ ἂν κατοικῆτε.
27 πᾶσα ψυχή, ἣ ἂν φάγῃ αἷμα, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἀπὸ τοῦ λαοῦ αὐτῆς.	27 Εκείνος που θα φάγη αίμα, θα καταστραφή εκ μέσου του λαού του”.	27 Κάθε ἄνθρωπος, ποὺ θὰ φάγῃ αἷμα, θὰ ἀποκοπῇ ἀπὸ τὸν λαόν του καὶ θὰ χαθῇ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος».
28 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·	28 Ωμίλησεν ακόμη ο Κυριος προς τον Μωϋσήν και είπε·	28 Καὶ ἐλάλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ τοῦ εἶπε:
29 καὶ τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ λαλήσεις, λέγων· ὁ προσφέρων θυσίαν σωτηρίου, οἴσει τὸ δῶρον αὐτοῦ Κυρίῳ καὶ ἀπὸ τῆς θυσίας τοῦ σωτηρίου.	29 “στους Ισραηλίτας θα είπης και τα εξής· Εκείνος που προσφέρει ευχαριστήριον ειρηνικήν θυσίαν, θα προσφέρη από την θυσίαν του αυτήν ως δώρον προς τον Κυριον ένα μέρος αυτής.	29 «Νὰ ὁμιλήσῃς πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ νὰ εἰπῇς τὰ ἑξῆς: Αὐτὸς ποὺ προσφέρει θυσίαν, διὰ νὰ ἐκδηλώσῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του εἰς τὸν Κύριον διὰ τὴν διάσωσίν του ἀπὸ κάποιαν δυσκολίαν, θὰ προσφέρῃ ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν θυσίαν του αὐτὴν ὡς δῶρον εἰς τὸν Κύριον.
30 αἱ χεῖρες αὐτοῦ προσοίσουσι τὰ καρπώματα Κυρίῳ· τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τοῦ στηθυνίου, καὶ τὸν λοβὸν τοῦ ἥπατος, προσοίσει αὐτά, ὥστε ἐπιτιθέναι δόμα ἔναντι Κυρίου.	30 Με τα ίδια του τα χέρια θα προσφέρη το μιρίδιον τούτο ίστον Κυριον. Το λίπος όμως του στήθους και τον λοβόν του συκωτιού θα προσφέρη στον ιερέα, δια να τα θέση εκείνος επί του θυσιαστηρίου θυσίαν προς τον Κυριον.	30 Μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια θὰ προσφέρῃ τὰ τμήματα αὐτά, ποὺ θὰ καοῦν ὡς δῶρον εἰς τὸν Κύριον· τὸ λίπος δηλαδή, ποὺ εἶναι εἰς τὸ στῆθος, καὶ τὸν λοβόν, ποὺ ἔχει εἰς τὴν ἄκρην του τὸ συκώτι. Θὰ τὰ προσφέρῃ, διὰ νὰ τεθοῦν ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον ὡς δῶρον ἐνώπιον Κυρίου.
31 καὶ ἀνοίσει ὁ ἱερεὺς τὸ στέαρ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἔσται τὸ στηθύνιον ᾿Ααρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ.	31 Ο ιερεύς, δηλαδή, θα λάβη και θα προσφέρη το λίπος τούτο επάνω στο θυσιαστήριον, το δε στήθος αφού αγιασθή θα ανήκη στον Ααρών και τους υιούς του.	31 Θὰ προσφέρῃ λοιπὸν ὁ ἱερεὺς εἰς τὸ θυσιαστήριον τὸ λίπος, διὰ νὰ καῇ, τὸ δὲ στῆθος τῆς προσφορᾶς θὰ δίδεται εἰς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱούς του.
32 καὶ τὸν βραχίονα τὸν δεξιὸν δώσετε ἀφαίρεμα τῷ ἱερεῖ ἀπὸ τῶν θυσιῶν τοῦ σωτηρίου ὑμῶν·	32 Εκτός δε του στήθους και η δεξιά ωμοπλάτη του ζώου, του προς ειρηνικήν θυσίαν σφαγέντος, θα δοθή στον ιερέα.	32 Θὰ δίδετε ἐπίσης ὡς ἰδιαίτερον δῶρον εἰς τὸν ἱερέα ἀπὸ τὰς εὐχαριστηρίους θυσίας σας καὶ τὴν δεξιὰν ὠμοπλάτην του ζώου.
33 ὁ προσφέρων τὸ αἷμα τοῦ σωτηρίου καὶ τὸ στέαρ τὸ ἀπὸ τῶν υἱῶν ᾿Ααρών, αὐτῷ ἔσται ὁ βραχίων ὁ δεξιὸς ἐν μερίδι·	33 Εις τον ιερέα, τον προσφέροντα επί του θυσιαστηρίου το αίμα και το λίπος του προς ειρηνικήν θυσίαν σφαγέντος ζώου, θα ανήκη ο δεξιός εμπρόσθιος πούς, η δεξιά ωμοπλάτη.	33 Ἡ δεξιὰ ὠμοπλάτη τοῦ ζώου θὰ ἀνήκῃ ὡς μερίδιον εἰς ἐκεῖνον ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἀαρών, ποὺ προσφέρει τὸ αἷμα καὶ τὸ λίπος τοῦ ζώου τῆς εὐχαριστηρίου θυσίας διὰ σωτηρίαν.
34 τὸ γὰρ στηθύνιον τοῦ ἐπιθέματος καὶ τὸν βραχίονα τοῦ ἀφαιρέματος εἴληφα παρὰ τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἀπὸ τῶν θυσιῶν τοῦ σωτηρίου ὑμῶν καὶ ἔδωκα αὐτὰ ᾿Ααρὼν τῷ ἱερεῖ καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ, νόμιμον αἰώνιον παρὰ τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ.	34 Διότι το στήθος και η δεξιά ωμοπλάτη από το προσφερθέν ως θυσία ζώον έλαβα, λέγει ο Θεός, από τας ειρηνικάς θυσίας των Ισραηλιτών και έδωκα αυτά εις τον Ααρών τον αρχιερέα και στους υιούς του. Αυτό θα είναι νόμος παντοτεινός και απαράβατος δι' όλους τους Ισραηλίτας”.	34 Διότι τὸ στῆθος καὶ τὴν ὠμοπλάτην, ποὺ ἐξεχωρίσθησαν καὶ ὑψώθησαν εἰς τὸ θυσιαστήριον ὡς ἀφιερώμα, τὰ ἐπῆρα ἐγὼ ὁ Κύριος ἀπὸ σᾶς τοὺς Ἰσραηλίτας, ἀπὸ τὰς εὐχαριστηρίους θυσίας σας διὰ σωτηρίαν καὶ τὰ ἔδωσα εἰς τὸν Ἀαρὼν τὸν ἀρχιερέα καὶ εἰς τοὺς υἱούς του. Τὸ δικαίωμα αὐτὸ τῶν ἱερέων θὰ ἰσχύῃ ὡς νόμος αἰώνιος εἰς τὰς γενεᾶς τῶν Ἰσραηλιτῶν.
35 Αὕτη ἡ χρῖσις ᾿Ααρὼν καὶ ἡ χρῖσις τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρπωμάτων Κυρίου, ἐν ᾗ ἡμέρᾳ προσηγάγετο αὐτοὺς τοῦ ἱερατεύειν τῷ Κυρίῳ.	35 Την ημέραν κατά την οποίαν ο Κυριος ωδήγησε τον Ααρών και τους υιούς αυτού και έχρισεν αυτούς, ώστε να ασκούν τα ιερατικά των καθήκοντα, τους έδωσε και αυτό το δικαίωμα, το απορρέον από την χρίσιν των με το άγιον έλαιον, να λαμβάνουν, δηλαδή, ένα μέρος από τας προσφερομένας ειρηνικάς θυσίας.	35 Αὐτὸ εἶναι τὸ δικαίωμα, ποὺ θὰ λαμβάνουν ἀπὸ τὰς θυσίας τοῦ Κυρίου καὶ τὸ ὁποῖον ἀπορρέει ἀπὸ τὴν χρῖσιν τοῦ Ἀαρὼν καὶ τὴν χρῖσιν τῶν υἱῶν του εἰς τὸ ἱερατικὸν ἔργον των καὶ τοὺς ἐδόθη κατὰ τὴν ἡμέραν, ποὺ ὠδηγηθήσαν ἐμπρὸς εἰς τὸ θυσιαστήριον, διὰ νὰ λειτουργοῦν εἰς τὸν Κύριον.
36 καθὰ ἐνετείλατο Κύριος δοῦναι αὐτοῖς ᾗ ἡμέρᾳ ἔχρισεν αὐτοὺς παρὰ τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς αὐτῶν.	36 Οπως διέταξεν ο Κυριος να δώσουν εις αυτούς προσφοράς κατά την ημέραν, που τους εξέλεξεν από όλους τους Ισραηλίτας και τους έχρισεν ιερείς, έτσι και έγινε. Αυτό έγινε και μένει νόμος παντοτεινός και απαράβατος εις τας γενεάς των Ισραηλιτών.	36 Αὐτὸ δὲ τὸ δικαίωμα εἶναι σύμφωνον πρὸς ὅσα διέταξεν ὁ Κύριος νὰ τοὺς δίδουν, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ τοὺς ἐξεχώρισεν ἀπὸ τοὺς Ἰσραηλίτας καὶ τοὺς ἔχρισεν εἰς τὸ ἔργον των. Εἶναι νόμος αἰώνιος διὰ τὰς γενεᾶς τῶν Ἰσραηλιτῶν».
37 οὗτος ὁ νόμος τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσίας καὶ περὶ ἁμαρτίας καὶ τῆς πλημμελείας καὶ τῆς τελειώσεως καὶ τῆς θυσίας τοῦ σωτηρίου,	37 Αυτός είναι ο νόμος ο οποίος κανονίζει τα ολοκαυτώματα, τας θυσίας περί ελαφρών και βαρέων αμαρτημάτων, τας της χειροτονίας και καθιερώσεως των ιερέων και τας ευχαριστηρίους δια την σωτηρίαν,	37 Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος, ποὺ ρυθμίζει τὴν θυσίαν τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τὴν ἀναίμακτον θυσίαν καὶ τὴν θυσίαν δι' ἐξιλέωσιν ἁμαρτίας καὶ δι' ἐπανόρθωσιν πλημμελήματος καὶ διὰ καθιέρωσιν προσώπων εἰς τὸν Θεόν, καθὼς καὶ τὴν εὐχαριστήριον θυσίαν διὰ διάσωσιν ἀπὸ κάποιαν δυσκολίαν.
38 ὃν τρόπον ἐνετείλατο Κύριος τῷ Μωυσῇ ἐν τῷ ὄρει Σινά, ᾗ ἡμέρᾳ ἐνετείλατο τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ προσφέρειν τὰ δῶρα αὐτῶν ἔναντι Κυρίου ἐν τῇ ἐρήμῳ Σινά.	38 Οπως διέταξεν ο Κυριος τον Μωϋσήν στο όρος Σινά, τη ημέραν, κατά την οποίαν έδωσεν εντολάς στους Ισραηλίτας να προσφέρουν τα θυσίας των ενώπιον του Κυρίου εις την έρημον Σινά, έτσι και έγινε.	38 Ὁ νόμος αὐτὸς τῶν θυσιῶν εἶναι σύμφωνος πρὸς ὅσα διέταξεν ὁ Κύριος εἰς τὸν Μωϋσῆν εἰς τὸ ὅρος Σινᾶ, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἔδωσεν ἐντολὴν εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας νὰ προσφέρουν τὰς θυσίας των ἐνώπιον Κυρίου εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Σινᾶ.