| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΑΙ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· | 1 Ομίλησεν ο Κυριος προς τον Μωϋσήν και είπε· | 1 Καὶ ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ εἶπε: |
| 2 ἔντειλαι ᾿Ααρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ, λέγων· οὗτος ὁ νόμος τῆς ὁλοκαυτώσεως· αὐτὴ ἡ ὁλοκαύτωσις ἐπὶ τῆς καύσεως αὐτῆς ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ὅλην τὴν νύκτα ἕως τὸ πρωΐ, καὶ τὸ πῦρ τοῦ θυσιαστηρίου καυθήσεται ἐπ᾿ αὐτοῦ, οὐ σβεσθήσεται. | 2 “Δώσε τας ακολούθους εντολάς στον Ααρών και τους υιούς του· Αυτός είναι ο Νομος δια την θυσίαν των ολοκαυτωμάτων. Το επί του θυσιαστηρίου προς ολοκαύτωσιν προσφερόμενον ζώον θα μείνη επί του θυσιαστηρίου καθ' όλην την νύκτα μέχρι της πρωΐας και καθ' όλον αυτό το διάστημα το πυρ του θυσιαστηρίου θα είναι αναμμένον και δεν θα σβήση. | 2 «Νὰ δώσῃς ἐντολὰς εἰς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱούς του καὶ νὰ τοὺς εἰπῇς τὰ ἑξῆς: Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῆς προσφορᾶς τῆς θυσίας ὁλοκαυτώματος: Τὸ ζῶον ποὺ προσφέρεται ὡς θυσία ὁλοκαυτώσεως θὰ εὑρίσκεται ἐπάνω εἰς τὴν φωτιὰν τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων καθ' ὅλην τὴν νύκτα μέχρι τὸ πρωΐ. Εἰς τὸ θυσιαστήριον θὰ καίῃ συνεχῶς ἡ φωτιὰ καὶ δεν θὰ σβήνῃ. |
| 3 καὶ ἐνδύσεται ὁ ἱερεὺς χιτῶνα λινοῦν καὶ περισκελὲς λινοῦν ἐνδύσεται περὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, καὶ ἀφελεῖ τὴν κατακάρπωσιν, ἣν ἂν καταναλώσῃ τὸ πῦρ, τὴν ὁλοκαύτωσιν, ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ παραθήσει αὐτὸ ἐχόμενον τοῦ θυσιαστηρίου. | 3 Την πρωΐαν ο ιερεύς θα φορέση τον λινόν χιτώνα χαι επί της σαρκός αυτού θα φορέση την λινήν περιισκελίδα. Θα αφαιρέση από το θυσιαστήριον την στάκτην του καέντος ολοκαυτώματος και θα θέση αυτήν πλησίον του θυσιαστηρίου. | 3 Ὁ δὲ ἱερεὺς θὰ ἐνδύεται λινοῦν χιτῶνα καὶ θὰ φορῇ κατασάρκα λινὴν περισκελίδα. Θὰ βγάζῃ δὲ τὴν στάκτην, ποὺ ἀπομένει ἀπὸ τὴν προσφοράν, τὴν ὁποίαν θὰ ἔχῃ καταφάγει ἡ φωτιὰ ὡς ὁλοκαύτωσιν καὶ θὰ τὴν ἀποθέτῃ δίπλα εἰς τὸ θυσιαστήριον. |
| 4 καὶ ἐκδύσεται τὴν στολὴν αὐτοῦ καὶ ἐνδύσεται στολὴν ἄλλην, καὶ ἐξοίσει τὴν κατακάρπωσιν ἔξω τῆς παρεμβολῆς εἰς τόπον καθαρόν. | 4 Κατόπιν θα αφαιρέση την ιερατικήν αυτήν στολήν και θα ενδυθή την άλλην, την καθημερινήν, και θα φέρη την στάκτην έξω από την κατασκήνωσιν εις καθαρόν ωρισμένον τόπον. | 4 Θὰ βγάζῃ καὶ τὴν στολήν του καὶ θὰ φορῇ ἐνδυμασίαν διαφορετικὴν καὶ θὰ μεταφέρῃ τὴν στάκτην ἔξω ἀπὸ τὸν τόπον τῆς διαμονῆς τοῦ λαοῦ, εἰς τοποθεσίαν καθαράν, ὡρισμένην πρὸς τοῦτο. |
| 5 καὶ πῦρ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον καυθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ οὐ σβεσθήσεται, καὶ καύσει ἐπ᾿ αὐτοῦ ὁ ἱερεὺς ξύλα τὸ πρωΐ πρωΐ· καὶ στοιβάσει ἐπ᾿ αὐτοῦ τὴν ὁλοκαύτωσιν καὶ ἐπιθήσει ἐπ᾿ αὐτὸ τὸ στέαρ τοῦ σωτηρίου· | 5 Το πυρ επάνω στο θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων θα διατηρήται άσβεστον και δεν θα σβήση ποτέ. Προς τον σκοπόν τούτον ο ιερεύς κάθε πρωί και εν συνεχεία θα στοιβάζη ξύλα και θα θέση επάνω εις τα καιόμενα ξύλα το προς ολοκαύτωσιν προσφερθέν ζώον όπως επίσης και το λίπος του ζώου, όταν πρόκειται περί ευχαριστηρίου θυσίας. | 5 Ἡ δὲ φωτιὰ ἐπανῶ εἰς τὸ θυσιαστήριον θὰ καίῃ καὶ δεν θὰ σβήνῃ ποτέ. Ἐνωρὶς κάθε πρωῒ θὰ βάζῃ ὁ ἱερεὺς ξύλα ἐπάνω εἰς τὴν φωτιὰν καὶ θὰ στοιβάζῃ ἐπάνω της τὸ σφαγμένον ζῶον, ποὺ προσφέρεται διὰ νὰ καῇ ἐντελῶς. Ἐπάνω εἰς τὴν φωτιὰν αὐτὴν θὰ βάζῃ καὶ τὸ λίπος τῆς εὐχαριστηρίου θυσίας διὰ σωτηρίαν. |
| 6 καὶ πῦρ διὰ παντὸς καυθήσεται ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, οὐ σβεσθήσεται. | 6 Το πυρ θα καίη πάντοτε νυχθημερόν επάνω στο θυσιαστήριον. Δεν θα σβησθή ποτέ. | 6 Ἡ δὲ φωτιὰ θὰ καίῃ συνεχῶς ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον. Δὲν θὰ σβήνῃ ποτέ. |
| 7 Οὗτος ὁ νόμος τῆς θυσίας, ἣν προσάξουσιν αὐτὴν οἱ υἱοὶ ᾿Ααρὼν ἔναντι Κυρίου ἀπέναντι τοῦ θυσιαστηρίου· | 7 Η τυπική διάταξις δια την θυσίαν, την οποίαν θα προσφέρουν ενώπιον του Κυρίου προ του θυσιαστηρίου οι υιοί του Ααρών, οι ιερείς, είναι η εξής· | 7 Αὐτὸς εἶναι ὁι νόμος τῆς ἀναιμάκτου θυσίας, ποὺ θὰ τὴν προσφέρουν οἱ υἱοὶ τοῦ Ἀαρὼν ἐνώπιον Κυρίου, ἐμπρὸς εἰς τὸ θυσιαστήριον. |
| 8 καὶ ἀφελεῖ ἀπ᾿ αὐτοῦ τῇ δρακὶ ἀπὸ τῆς σεμιδάλεως τῆς θυσίας σὺν τῷ ἐλαίῳ αὐτῆς καὶ σὺν παντὶ τῷ λιβάνῳ αὐτῆς τὰ ὄντα ἐπὶ τῆς θυσίας καὶ ἀνοίσει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κάρπωμα, ὀσμὴν εὐωδίας, τὸ μνημόσυνον αὐτῆς τῷ Κυρίῳ. | 8 Θα αφαιρέση ο ιερεύς από το προς θυσίαν προσφερθέν μίαν χούφταν από το σημιγδάλι το αναμεμιγμένον με το προσφερθέν έλαιον, θα πάρη ακόμη ολο το λιβάνι το προσφερθέν προς θυσίαν, και όλα αυτά θα τα φέρη ως ολοκαύτωσιν προς τον Κυριον. Αυτή θα είναι ευάρεστος και ευπρόσδεκτος οσμή προς τον Κυριον εις μνήμην του προσφέροντος. | 8 Θὰ ἀφαιρῇ ὁ ἱερεὺς με τὴν χούφταν του ἀπὸ τὸ σιμιγδάλι, ποὺ προσφέρεται ὡς θυσία, καὶ μαζὶ μὲ τὸ λάδι τῆς προσφορᾶς καθὼς καὶ ὅλο τὸ λιβάνι της, ποὺ εὑρίσκονται ἐπάνω εἰς τὴν προσφοράν, θὰ τὰ προσφέρῃ εἰς τὸ θυσιαστήριον, διὰ νὰ καοῦν ὡς ὀσμὴ εὐωδίας καὶ εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ, ποὺ τὰ προσφέρει, ἐνώπιον Κυρίου. |
| 9 τὸ δὲ καταλειφθὲν ἀπ᾿ αὐτῆς ἔδεται ᾿Ααρὼν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ· ἄζυμα βρωθήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ, ἐν αὐλῇ τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἔδονται αὐτήν. | 9 Το υπόλοιπον της θυσίας αυτής θα φάγουν ο Ααρών και οι υιοί του. Τα άζυμα αυτά θα φαγωθούν στον άγιον τόπον, δηλαδή εις την αυλήν της Σκηνής του Μαρτυρίου. Εκεί θα τα φάγουν. | 9 Αὐτὸ δὲ ποὺ θὰ ἀπομένῃ ἀπὸ τὸ σιμιγδάλι τῆς προσφορᾶς, θὰ τὸ τρώγῃ ὁ Ἀαρὼν μαζὶ μὲ τοὺς υἱούς του. Θὰ τρώγεται δέ, χωρὶς νὰ ζυμωθῇ μὲ προζύμι, εἰς τόπον ἅγιον. Θὰ τὸ τρώγουν δηλαδὴ οἱ ἱερεῖς εἰς τὴν αὐλὴν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. |
| 10 οὐ πεφθήσεται ἐζυμωμένη· μερίδα αὐτὴν ἔδωκα αὐτοῖς ἀπὸ τῶν καρπωμάτων Κυρίου· ἅγια ἁγίων ἐστίν, ὥσπερ τὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ ὥσπερ τὸ τῆς πλημμελείας. | 10 Το σημιγδάλι, που προσφέρεται προς θυσίαν, δεν θα ψηθή ζυμωμένον με προζύμι. Το φύραμα θα είναι άζυμον. Αυτό το υπόλοιπον σημιγδάλι το έδωκα εις αυτούς ως μερίδιόν των από την προς τον Κυριον θυσίαν. Είναι αγιώτατον· το ίδιο θα γίνεται και όταν πρόκειται είτε περί θυσίας προσφερομένης υπέρ αμαρτίας ελαφράς είτε περί θυσίας προσφερομένης δια βαρυτέραν αμαρτίαν. | 10 Δὲν πρέπει νὰ ψηθῇ τὸ σιμιγδάλι τῆς προσφορᾶς ζυμωμένο μὲ προζύμι. Τό ἔδωκα τοῦτο ὡς μερίδιον εἰς τοὺς ἱερεῖς ἀπὸ αὐτά, ποὺ προσφέρονται εἰς τὸν Κύριον. Ἀνήκει εἰς τὰ ἁγιώτατα, τὰ ἀφιερωμένα εἰς τὸν Θεὸν πράγματα, ὅπως γίνεται καὶ εἰς τὴν θυσίαν δι’ ἐξιλέωσιν ἁμαρτίας καὶ εἰς τὴν θυσίαν δι’ ἐπανόρθωσιν παραβάσεως. |
| 11 πᾶν ἀρσενικὸν τῶν ἱερέων ἔδονται αὐτήν· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν ἀπὸ τῶν καρπωμάτων Κυρίου. πᾶς ὃς ἐὰν ἅψηται αὐτῶν, ἁγιασθήσεται. | 11 Καθε άρρεν μέλος των οικογενειών των ιερέων θα τρώγουν αυτήν. Αυτό είναι νόμος παντοτεινός εις όλας τας γενεάς σας σχετικώς με τας θυσίας τας προσφερομένας προς τον Κυριον. Καθε άλλος, ο οποίος ήθελεν εγγίσει τας θυσίας αυτάς, είναι υπεύθυνος και πρέπει να καθαρθή, να αγιασθή”. | 11 Ὅλα τὰ ἀρσενικὰ παιδιὰ τῶν ἱερέων θὰ δικαιοῦνται νὰ τρώγουν τὸ ὑπόλοιπον τῆς προσφορᾶς. Τὸ δὲ δικαίωμα αὐτό, νὰ τρώγουν δηλαδὴ ἀπὸ τὰς προσφορὰς τοῦ Κυρίου, θὰ εἶναι νόμος αἰώνιος διὰ τὰς γενεᾶς σας. Καθένας δὲ ποὺ θὰ ἐγγίζῃ τὰς προσφορὰς αὐτάς, θὰ θεωρῆται ἅγιος, ἀφιερωμένος δηλαδὴ εἰς τὸν Κύριον |
| 12 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· | 12 Ελάλησεν άκομη ο Κυριος προς τον Μωϋσήν και είπεν· | 12 Καὶ ὡμίλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ εἶπε: |
| 13 τοῦτο τὸ δῶρον ᾿Ααρὼν καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ, ὃ προσοίσουσι Κυρίῳ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἂν χρίσῃς αὐτόν· τὸ δέκατον τοῦ οἰφὶ σεμιδάλεως εἰς θυσίαν διὰ παντός, τὸ ἥμισυ αὐτῆς τὸ πρωΐ, καὶ τὸ ἥμισυ αὐτῆς τὸ δειλινόν. | 13 “αυτή θα είναι η προς θυσίαν προσφορά του Ααρών και των υιών του, που θα προσφέρουν αυτοί προς τον Κυριον την ημέραν κατά την οποίαν θα χρίσης ένα από αυτούς ως αρχιερέα. Θα προσφέρη αυτός το εν δέκατον του οιφί (δύο περίπου κιλά σημιγδάλι ως καθημερινήν θυσίαν, το ήμισυ από αυτό θα το προσφέρη το πρωϊ και το άλλο ήμισυ το δειλινόν. | 13 «Αὐτὴ εἶναι ἡ προσφορὰ τοῦ Ἀαρὼν καὶ τῶν υἱῶν του, ποὺ θὰ τὴν προσφέρουν τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ τὸν χειροτονήσῃς ὡς ἀρχιερέα: Ἕνα δέκατον τοῦ οἰφί (4 κιλὰ) σιμιγδάλι ὡς θυσίαν, ποὺ θὰ προσφέρεται συνεχῶς. Ἡ μισὴ ποσότης του θὰ προσφέρεται τὸ πρωῒ καὶ ἡ ἄλλη μισὴ τὸ δειλινόν. |
| 14 ἐπὶ τηγάνου ἐν ἐλαίῳ ποιηθήσεται, πεφυραμένην οἴσει αὐτήν, ἑλικτά, θυσίαν ἐκ κλασμάτων, θυσίαν εἰς ὀσμὴν εὐωδίας Κυρίῳ. | 14 Η θυσία αυτή ζυμωμένη με λάδι θα κατασκευασθή στο τηγάνι και θα την προσφέρης διπλωμένην εις τεμάχια χωριστά το καθένα. Αυτή είναι θυσία εις οσμήν ευωδίας προς τον Κυριον. | 14 Θὰ ἐτοιμασθῇ ἡ προσφορὰ αὐτὴ μὲ λάδι εἰς τὸ τηγάνι. Θὰ τὴν προσφέρῃ, ἀφοῦ θὰ ἔχῃ ἀναμειχθῆ μὲ τὸ λάδι καὶ ἐτοιμασθῆ εἰς τεμάχια διπλωμένα, ὡς θυσίαν εὐπρόσδεκτον, ὀσμὴν εὐωδίας εἰς τὸν Κύριον. |
| 15 ὁ ἱερεὺς ὁ χριστὸς ἀντ᾿ αὐτοῦ ἐκ τῶν υἱῶν αὐτοῦ ποιήσει αὐτήν· νόμος αἰώνιος, ἅπαν ἐπιτελεσθήσεται. | 15 Αυτήν την καθημερινήν θυσίαν θα την προσφέρη και ο υιός του Ααρών, ο διάδοχός του στο λειτούργημα της ιερωσύνης. Ο νόμος ούτος θα είναι παντοτεινός και απαράβατος και η θυσία αυτή θα προσφέρεται εξ ολοκλήρου στο θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων. | 15 Θὰ προσφέρῃ δὲ αὐτὴν τὴν θυσίαν ὁ ἱερεύς, ποὺ θὰ χρισθῇ ἀπὸ τοὺς υἱούς του ὡς διάδοχός του. Αὐτὸ εἶναι νόμος αἰώνιος. Ὅλη αὐτὴ ἡ προσφορὰ θά, μένῃ καὶ θὰ καίεται ἐντελῶς ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον. |
| 16 καὶ πᾶσα θυσία ἱερέως ὁλόκαυτος ἔσται καὶ οὐ βρωθήσεται. | 16 Καθε θυσία του ιερέως θα είναι ολοκαύτωμα στο θυσιαστήριον των ολοκαυτωμάτων. Θα καίεται εξ ολοκλήρου και κανένα μέρος αυτής δεν θα τρώγεται”. | 16 Καὶ κάθε θυσία, ποὺ προσφέρεται δι' ἱερέα, θὰ καίεται ἐντελῶς καὶ δὲν θὰ τρώγεται κανένα μέρος της ἀπὸ ἀνθρώπους». |
| 17 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· | 17 Ο Κυριος ελάλησε προς τον Μωϋσήν και είπε· | 17 Καὶ ἐλάλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ εἶπε: |
| 18 λάλησον ᾿Ααρὼν καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ λέγων· οὗτος ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας· ἐν τόπῳ, οὗ σφάζουσι τὸ ὁλοκαύτωμα, σφάξουσι τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἔναντι Κυρίου· ἅγια ἁγίων ἐστίν. | 18 “Ειπέ στον Ααρών και τους υιούς του αυτά· Ούτος είναι ο νόμος, το τυπικόν, σύμφωνα με το οποίον θα προσφέρεται η θυσία δια την αμαρτίαν. Εκεί, όπου σφάζουν το προς ολοκαύτωσιν ζώον, θα σφάξουν και τα ζώα, που προσφέρονται ως θυσία περί αμαρτίας, δηλαδή εις την αυλήν ενώπιον της Σκηνής του Κυρίου· είναι αυτά αγιώτατα. | 18 «Νὰ ὁμιλήσῃς εἰς τὸν Ἀαρὼν καὶ τοὺς υἱούς του καὶ νὰ τοὺς εἰπῇς τὰ ἑξῆς: Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῆς θυσίας, ποὺ προσφέρεται δι' ἐξιλέωσιν ἁμαρτίας. Εἰς τὴν ὡρισμένην θέσιν, ὅπου σφάζουν τὰ ζῶα ποὺ πρόκειται νὰ καοῦν ἐντελῶς εἰς τὸ θυσιαστήριον, θὰ σφάξουν καὶ αὐτά, ποὺ προσφέρονται ὡς θυσία ἐξιλαστήριος δι’ ἁμαρτίαν ἐνώπιον Κυρίου. Τὰ σφακτὰ αὐτὰ εἶναι ἁγιώτατα. |
| 19 ὁ ἱερεὺς ὁ ἀναφέρων αὐτὴν ἔδεται αὐτήν· ἐν τόπῳ ἁγίῳ βρωθήσεται, ἐν αὐλῇ τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. | 19 Ο ιερεύς, που προσφέρει την θυσίαν, θα φάγη αυτήν. Θα φαγωθή στον τόπον τον άγιον δηλαδή εις την αυλήν της Σκηνής του Μαρτυρίου. | 19 Ὁ ἱερεύς, ποὺ προσφέρει τὴν θυσίαν, θὰ φάγῃ κατόπιν τὸ ὑπόλοιπον τῆς προσφορᾶς. Πρέπει νὰ τρώγεται εἰς τόπον ἅγιον, εἰς τὴν αὐλὴν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. |
| 20 πᾶς ὁ ἁπτόμενος τῶν κρεῶν αὐτῆς ἁγιασθήσεται· καὶ ᾧ ἐὰν ἐπιρραντισθῇ ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτῆς ἐπὶ τὸ ἱμάτιον, ὃς ἐὰν ραντισθῇ ἐπ᾿ αὐτό, πλυθήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ. | 20 Καθε άλλος, που εγγίζει τα κρέατα αυτά, είναι υπεύθυνος και πρέπει να καθαρθή, να αγιασθή. Και εκείνός που θα ραντισθή με το αίμα αυτό της θυσίας, πρέπει να πλύνη το ιμάτιόν του στον ιερόν τόπον της Σκηνής του Μαρτυρίου. | 20 Καθένας ποὺ ἐγγίζει τὰ κρέατα τῆς θυσίας αὐτῆς θὰ θεωρῆται ἅγιος, ἀφιερωμένος εἰς τὸν Θεόν. Ἐὰν δὲ πέσουν εἰς τὸ ἔνδυμα κάποιου ρανίδες ἀπὸ τὸ αἷμα τῆς θυσίας αὐτῆς, πρέπει νὰ πλυθῇ αὐτὸ ποὺ ἐρραντίσθη εἰς τόπον ξεχωριστὸν καὶ ἱερόν. |
| 21 καὶ σκεῦος ὀστράκινον, οὗ ἐὰν ἑψηθῇ ἐν αὐτῷ, συντριβήσεται· ἐὰν δὲ ἐν σκεύει χαλκῷ ἑψηθῇ, ἐκτρίψει αὐτὸ καὶ ἐκκλύσει ὕδατι. | 21 πήλινον σκεύος, επί του οποίου θα ψηθή κάποια θυσία, πρέπει να συντρίβεται. Εάν δε το δοχείον, όπου θα ψηθή η θυσία, είναι χάλκινον, πρέπει να το τρίψης καλά και να το πλύνης με πολύ νερό. | 21 Τὸ δὲ πήλινον σκεῦος, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον θὰ ψηθῇ τὸ ὑπόλοιπον σφακτὸν τῆς θυσίας αὐτῆς, πρέπει νὰ συντριβῇ. Ἐὰν δὲ ψηθῇ μέσα εἰς σκεῦος χάλκινον, πρέπει τὸ σκεῦος αὐτὸ νὰ τριβῇ καλὰ καὶ νὰ ξεπλυθῇ τελείως μὲ νερό. |
| 22 πᾶς ἄρσην ἐν τοῖς ἱερεῦσι φάγεται αὐτά· ἅγια ἁγίων ἐστὶ Κυρίῳ. | 22 Μονον αρσενικόν μέλος από την οικογένειαν των ιερέων θα φάγη αυτά, διότι είναι αγιώτατα, αφιερωμένα στον Κυριον. | 22 Μόνον κάθε ἀρσενικὸν μέλος τῆς οἰκογενείας τῶν ἱερέων θὰ δικαιοῦται νὰ τρώγῃ τὰ ὑπόλοιπα τῶν θυσιῶν αὐτῶν. Εἶναι ἁγιώτατα, ἀφιερωμένα εἰς τὸν Κύριον. |
| 23 καὶ πάντα τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας, ὧν ἐὰν εἰσενεχθῇ ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτῶν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου ἐξιλάσασθαι ἐν τῷ ἁγίῳ, οὐ βρωθήσεται· ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. | 23 Από θυσίας, αι οποίαι προσφέρονται περί αμαρτίας και από το αίμα των ζώων, που φέρετε εμπρός εις τα άγια της Σκηνής του Μαρτυρίου προς εξιλασμόν, δεν θα φάγετε. Θα καίωνται εξ ολοκλήρου στο θυσιαστήριον. | 23 Ὅσα ὅμως προσφέρονται ὡς θυσία περὶ ἁμαρτίας καὶ εἰσάγεται μέρος ἀπὸ τὸ αἷμα των μέσα εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου (ὅπως συμβαίνει εἰς τὴν θυσίαν περὶ ἁμαρτίας ἀρχιερέως ἢ ὅλου τοῦ λαοῦ), διὰ νὰ γίνῃ ἐξιλασμὸς ἐμπρὸς εἰς τὸν ἅγιον τόπον ἔναντι τοῦ Καταπετάσματος, δὲν πρέπει νὰ τρώγωνται. Θὰ καίωνται ἐντελῶς εἰς τὴν φωτιάν. |
