Ορθόδοξος Συναξαριστής :: ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 (ΙΑ)

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα	Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα	Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
¹ ΖΥΓΟΙ δόλιοι βδέλυγμα ἐνώπιον Κυρίου, στάθμιον δὲ δίκαιον δεκτὸν αὐτῷ.	¹ Δολιες ζυγαριές, που ζυγίζουν άδικα, είναι αποκρουστικές και μισητές ενώπιον του Κυρίου. Ζυγια δε ορθά και σωστά είναι δεκτά και ευλογημένα από τον Θεόν.	¹ Οἱ ζυγαριὲς ποὺ ζυγίζουν μὲ ἀπάτην καὶ κλέπτουν, εἶναι σιχαμερὲς εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος δέχεται καὶ εὐλογεῖ τὸ σωστὸν καὶ δίκαιον μέτρον καὶ ζύγι.
² οὗ ἐὰν εἰσέλθῃ ὕβρις, ἐκεῖ καὶ ἀτιμία· στόμα δὲ ταπεινῶν μελετᾷ σοφίαν [Τελειότης εὐθέων ὁδηγήσει αὐτούς, καὶ ὑποσκελισμὸς ἀθετούντων προνομεύσει αὐτοὺς]	² Οπου θα εισέλθη και θα κυριαρχήση υπερηφάνεια, εκεί θα ακολουθήση ο εξευτελισμός και η ταπείνωσις. Η διάνοια δε των αληθινά ταπεινών ανθρώπων μελετά ορθά και συνετά και το στόμα των εκφράζει σοφά λόγια. Η τελειότης των εναρέτων ανθρώπων θα οδηγή αυτούς με ασφάλειαν, ενώ αυτούς, που παραβαίνουν τον θείον νόμον, η υποδούλωσις και η αποτυχία θα τους έχουν λάφυρόν των.	² Ὅπου θὰ εἰσχωρήσῃ ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία περιφρονεῖ τὰ πάντα καὶ ὑβρίζει τοὺς πάντας, ἐκεῖ θὰ ἐπακολουθήσῃ ἀτιμία καὶ ἐξευτελισμὸς τῶν ἀγερώχων αὐτῶν ἀνθρώπων. Τὸ στόμα δὲ τῶν ταπεινῶν καὶ ὑποχωρητικῶν κατόπιν σκέψεως συνετῆς λέγει τὸ ὀρθὸν καὶ τὸ πρέπον. Ἡ σύνεσις καὶ ἡ τελειότης τῶν ἐναρέτων ἀνθρώπων θὰ ὁδηγήσῃ αὐτοὺς ἀπροσκόπτως, ἐνῷ ἐκείνους, ποὺ παραβαίνουν τὸν θεῖον νόμον, θὰ καταστήσῃ λάφυρόν της ἡ ὑποδούλωσις καὶ ἡ ἀποτυχία.
³ ἀποθανὼν δίκαιος ἔλιπε μετάμελον, πρόχειρος δὲ γίνεται καὶ ἐπίχαρτος ἀσεβῶν ἀπώλεια.	³ Ο δίκαιος όταν αποθάνη, αφήνει όπισθέν του λύπην δια τον θάνατόν του· ο όλεθρος όμως των ασεβών γίνεται αμέσως και μετά χαράς δεκτός.	³ Ὁ θάνατος τοῦ δικαίου ἀφήνει θλῖψιν καὶ ὀδύνην εἰς τοὺς ἐπιζῶντας, ἐπειδὴ οὖτοι ἐνθυμοῦνται τὴν ἀρετήν του, ἐνῷ ἡ ἑξαφάνισις τῶν ἀσεβῶν γίνεται ἀμέσως δεκτὴ μὲ ἀνακούφισιν καὶ εὐχαρίστησιν.
⁴ [ούκ ωφελήσει υπάρχοντα έν ημέρα θυμού, δικαιοσύνη δε ρύσεται από θανάτου.]	⁴ Δεν θα ωφελήσουν τα πλουτή, όταν εκσπάση η θεία οργή. Ενῷ η αρετή θα σώση τον άνθρωπον από πολλά δεινά και από τον αιώνιον θάνατον.	⁴ Δὲν θὰ ὠφελήσουν εἰς τίποτε τὰ πλούτη, ὅταν ἐνσκήψῃ ἡ θεία ὀργὴ κατὰ τῶν ἀσεβῶν καὶ ἀδίκων πλουσίων, ἐνῷ ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἡ ἀρετὴ λυτρώνει ἀπὸ τὸν αἰώνιον θάνατον.
⁵ δικαιοσύνη ἀμώμους ὀρθοτομεῖ ὁδούς, ἀσέβεια δὲ περιπίπτει ἀδικίᾳ.	⁵ Η αρετή χαράσσει άψογον και ευθείαν την οδόν των ανθρώπων. Η ασέβεια όμως περιπίπτει και περιπλέκεται μέσα εις πολλάς αδικίας.	⁵ Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀρετὴ τέμνει εὐθείας ὁδοὺς καὶ χρησιμοποιεῖ μέσα νόμιμα καὶ δίκαια, ἐνῷ ἡ ἀσέβεια περιπίπτει εἰς πολλὰς ἀνομίας καὶ ἀδικίας, διότι προτιμᾷ τὴν στρεβλὴν καὶ σκολιὰν ὁδόν.
⁶ δικαιοσύνη ἀνδρῶν ὀρθῶν ρύεται αὐτούς, τῇ δὲ ἀπωλείᾳ αὐτῶν ἁλίσκονται παράνομοι.	⁶ Η αρετή λυτρώνει τους ευσυνειδήτους και εντίμους ανθρώπους. Ενῷ οι παραβάται του θείου νόμου συλλαμβάνονται εις την παγίδα της απωλείας και του ολέθρου.	⁶ Ἡ ἀρετὴ καὶ ἰδίως ἡ ἐλεημοσύνη λυτρώνει τοὺς ἐναρέτους ἀνθρώπους ἀπὸ πολλὰ δεινά, ἐνῷ οἱ παραβάται τοῦ θείου νόμου ἐξ ὑπαιτιότητός των συλλαμβάνονται σὰν εἰς παγίδα ἀπωλείας καὶ ὀλέθρου.
⁷ τελευτήσαντος ἀνδρὸς δικαίου οὐκ ὄλλυται ἐλπίς, τὸ δὲ καύχημα τῶν ἀσεβῶν ὄλλυται.	⁷ Οταν τελευτήση ο δίκαιος άνθρωπος, δεν χάνεται η ελπίς της σωτηρίας του· εξ αντιθέτου δε εκείνα δια τα οποία εκαυχώντο οι ασεβείς, ο πλούτος, η δύναμις και η δόξα των, εξαφανίζονται εξ ολοκλήρου.	⁷ Ὅταν ἀποθάνῃ ὁ δίκαιος ἄνθρωπος, ἡ ἐλπὶς τῆς σωτηρίας του δὲν χάνεται, ἐκεῖνα ὅμως, διὰ τὰ ὁποῖα ἐκαυχῶντο οἱ ἀσεβεῖς, ἑξαφανίζονται τελείως.
⁸ δίκαιος ἐκ θήρας ἐκδύνει, ἀντ᾿ αὐτοῦ δὲ παραδίδοται ὁ ἀσεβής.	⁸ Ο δίκαιος διαφεύγει τας παγίδας, που του στήνουν ως πονηροί θηρευταί οι ασεβείς, αντ' αυτού δε συλλαμβάνεται εις την παγίδα και παραδίδεται ο ασεβής.	⁸ Ὁ δίκαιος ἐξέρχεται σῶος καὶ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὸν κίνδυνον, ποὺ διέτρεξεν ἀπὸ τοὺς διώκτας του, ἀντ' αὐτοῦ δὲ θὰ παραδοθῇ ὑπὸ τῆς θείας δικαιοσύνης καὶ θὰ συλληφθῇ εἰς τὴν ἰδίαν παγίδα ὁ ἀσεβής.
⁹ ἐν στόματι ἀσεβῶν παγὶς πολίταις, αἴσθησις δὲ δικαίων εὔοδος.	⁹ Οι ασεβείς με τα δόλια λόγιοι των στήνουν παγίδας δια τους συμπολίτας των· ενώ οι δίκαιοι με την συνετήν συμπεριοοράν των καθιστούν ομαλούς τους δρόμους της ζωής των άλλων.	⁹ Διὰ τῆς δημοκοπικῆς καὶ λαοπλάνου γλώσσης τῶν ἀσεβῶν παγιδεύονται οἱ πολῖται, παρασυρόμενοι εἰς κινήματα καὶ ἔργα καταστρεπτικά, διὰ τῆς συνετῆς ὅμως καὶ γνωστικῆς συμπεριφορᾶς τῶν δικαίων καὶ ἐναρέτων ἡγετῶν εὐοδοῦνται αἱ κοιναὶ καὶ ἐθνικαὶ ὑποθέσεις.
¹⁰ ἐν ἀγαθοῖς δικαίων κατώρθωσε πόλις, [Καὶ ἐν ἀπωλείᾳ ἀσεβῶν ἀγαλλίαμα, ἐν εὐλογίᾳ εὐθέων ὑψωθήσεται πόλις,]	¹⁰ Με τα συνετά λόγια και τα ενάρετα έργα των δικαίων ανορθώνονται και προοδεύουν αι πόλεις. Οταν οι ασεβείς καταστρέφωνται, επικρατεί χαρά και αγαλλίασις. Με τας ευλογίας, που δίδει ο Θεός στους ειλικρινείς και εντίμους, θα δοξασθή και θα προοδεύση η πόλις.	¹⁰ Μὲ τὰ καλὰ κατορθώματα τῶν δικαίων ἡ πόλις, εἰς τὴν ὁποίαν ζοῦν, εὐτυχεῖ καὶ προοδεύει. Ὅταν δὲ ἐκλείψουν οἱ ἀσεβεῖς, δοκιμάζουν ἀγαλλίασιν οἱ λαοί. Διὰ τῆς εὐλογίας, ποὺ δίδει ὁ Θεὸς εἰς τοὺς εὐθεῖς καὶ εἰλικρινεῖς, θὰ ὑψωθῇ καὶ θὰ δοξασθῇ ἡ πόλις.
¹¹ στόμασι δὲ ἀσεβῶν κατεσκάφη.	¹¹ Με τα ψευδή, τα πονηρά και τα φαύλα λόγια, που εξέρχονται από τα στόματα των ασεβών, ανασκάπτεται εκ θεμελίων και καταστρέφεται η πόλις.	¹¹ Μὲ τὰ στόματα δὲ τῶν ἀσεβῶν, ποὺ διαστρέφουν τὴν ἀλήθειαν, προπαγανδίζουν ὑπὲρ τοῦ ψεύδους καὶ ἐξαχρειώνουν τὰ πάντα, ἡ πόλις, εἰς τὴν ὁποίαν κατοικοῦν, θὰ καταστραφῇ καὶ θὰ σκαφῇ ἐκ θεμελίων.
¹² μυκτηρίζει πολίτας ἐνδεὴς φρενῶν, ἀνὴρ δὲ φρόνιμος ἡσυχίαν ἄγει.	¹² Ο ασύνετος και ανόητος περιγελά τους συμπολίτας του, ενώ ο φρόνιμος ανήρ μένει ήσυχος, διότι γνωρίζει να συγκρατή την γλώσσαν του.	¹² Ὁ ἀνόητος περιπαίζει καὶ ἐξουθενεῖ τοὺς συμπολίτας του, ἐνῷ ὁ συνετὸς εἶναι ἥσυχος, διότι συγκρατεῖ καὶ κυβερνᾷ τὴν γλῶσσαν του καὶ γενικῶς τὸν ἑαυτόν του.
¹³ ἀνὴρ δίγλωσσος ἀποκαλύπτει βουλὰς ἐν συνεδρίῳ, πιστὸς δὲ πνοῇ κρύπτει πράγματα.	¹³ Ο διπρόσωπος και ακριτόμυθος άνθρωπος φανερώνει τας απορρήτους αποφάσεις των συμβουλίων, ενώ ο εχέμυθος και αξιόπιστος δεν εκφράζει, αλλά αποκρύπτει επιμελώς τας μυστικάς συζητήσεις και αποφάσεις.	¹³ Ὁ διπρόσωπος καὶ ἀκριτόμυθος ἄνθρωπος δὲν δυσκολεύεται νὰ φανερώσῃ καὶ ἐνώπιον πολυμελοῦς συγκεντρώσεως τὰς εἰς ἰδιαίτερα συμβούλια ληφθείσας ἀποφάσεις καὶ τὰ μυστικά, ποὺ τοῦ ἐνεπιστεύθησαν. Ὁ ἀξιόπιστος ὅμως καὶ ἐχέμυθος, ὁ ὁποῖος συγκρατεῖ τὴν γλῶσσαν του, κρύπτει ὅσα τοῦ ἐξεμυστηρεύθησαν.
¹⁴ οἷς μὴ ὑπάρχει κυβέρνησις, πίπτουσιν ὥπερ φύλλα, σωτηρία δὲ ὑπάρχει ἐν πολλῇ βουλῇ.	¹⁴ Οι άνθρωποι, από τους οποίους λείπει η συνετή διακυβέρνησις, πίπτουν όπως τα μαραμμένα φύλλα των δένδρων. Η σωτηρία δε κατορθώνεται δια μέσου πολλής σκέψεως και μελέτης.	¹⁴ Ὅπου δὲν ὑπάρχει καλὴ διακυβέρνησις, οἱ πολῖται πίπτουν ὅπως τὰ ξηρὰ φύλλα τῶν δένδρων. Σωτηρία δὲ καὶ ἀσφάλεια ὑπάρχει μόνον εἰς τὴν βαθεῖαν ἐξέτασιν καὶ μελέτην τῶν ζητημάτων καὶ τὴν σύμφωνον ἀπόφασιν τῶν πολλῶν.
¹⁵ πονηρὸς κακοποιεῖ ὅταν συμμίξῃ δικαίῳ, μισεῖ δὲ ἦχον ἀσφαλείας.	¹⁵ Ο πονηρός άνθρωπος, προσεταιριζόμενος τον δίκαιον και κρυπτόμενος όπισθεν του κύρους εκείνου, διαπράττει ευχερέστερον το κακόν. Μισεί δε κάθε φωνήν ανθρώπου και ήχον σάλπιγγας, δια του οποίου θα ειδοποιηθούν οι άλλοι και θα ασφαλισθούν από αυτόν.	¹⁵ Ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος, πλησιάζων τὸν ἐνάρετον καὶ ὄπισθεν αὐτοῦ κρυπτόμενος καὶ καλυπτόμενος, κακοποιεῖ, μισεῖ δὲ καὶ ἀπεχθάνεται κάθε ἦχον σάλπιγγας ἢ κώδωνος, ὁ ὁποῖος προειδοποιεῖ τοὺς ἀπονηρεύτους διὰ τὸν ἐξ αὐτοῦ κίνδυνον καὶ τοὺς προφυλάσσει ἀπὸ τοὺς σκοτεινοὺς σκοπούς του.
¹⁶ γυνὴ εὐχάριστος ἐγείρει ἀνδρὶ δόξαν, θρόνος δὲ ἀτιμίας γυνὴ μισοῦσα δίκαια. πλούτου ὀκνηροὶ ἐνδεεῖς γίνονται, οἱ δὲ ἀνδρεῖοι ἐρείδονται πλούτῳ.	¹⁶ Γυνή κοσμημένη με ηθικά χαρίσματα γίνεται αφορμή και αιτία δόξης δια τον σύζυγόν της. Εξ αντιθέτου η γυναίκα, η οποία μισεί και αποστρέφεται την δικαιοσύνην και την αρετήν, γίνεται αιτία και εστία καταφρονήσεως και εξευτελισμού δια τον άνδρα της. Οι οκνηροί, κατασωτεύοντες τα όσα έχουν, απογυμνώνονται από τα πλούτη των. Εξ αντιθέτου δε οι εργατικοί και δραστήριοι πλουτίζουν και στηρίζονται ασφαλείς εις τα πλούτη των.	¹⁶ Ἡ χαριτωμένη σύζυγος γίνεται αἰτία νὰ ἐπαινῆται ὁ σύζυγός της, θρόνος δὲ πλήρης ἀτιμιῶν καὶ περιφρονήσεων γίνεται ἡ σύζυγος, ἡ ὁποία μισεῖ καὶ ἀπεχθάνεται τὴν ἐνάρετον ζωὴν καὶ ζῇ ζωὴν παρεκτροπῶν. Οἱ ὀκνηροὶ κατεξοδεύουν τὴν πλουσίαν κληρονομίαν των καὶ τελικῶς στεροῦνται αὐτῆς· ἐνῷ οἱ ἐργατικοὶ καὶ φιλόπονοι πλουτίζουν καὶ ὁ πλοῦτος των γίνεται στήριγμά των.
¹⁷ τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἀγαθὸν ποιεῖ ἀνὴρ ἐλεήμων, ἐξολλύει δὲ αὐτοῦ σῶμα ὁ ἀνελεήμων.	¹⁷ Ο άνθρωπος, που ελεεί τους άλλους, κάμνει εις την πραγματικότητα μεγάλο καλόν στον εαυτόν του, εις την ψυχήν και το σώμα του. Ο δε άσπλαγχνος και ανελεήμων καταστρέφει την επίγειον ζωήν του και την ψυχήν του.	¹⁷ Ὁ ἐλεήμων καὶ εὐσπλαγχνικὸς ἄνθρωπος ὠφελεῖ τὴν ψυχήν του, καταστρέφει δὲ τὸν ἑαυτόν του ὁ ἄσπλαγχνος καὶ ἀνελεήμων.
¹⁸ ἀσεβεῖς ποιεῖ ἔργα ἄδικα, σπέρμα δὲ δικαίων μισθὸς ἀληθείας.	¹⁸ Ο ασεβής διαπράττει έργα άδικα και μάταια χωρίς καμμίαν ωφέλειαν δια τον εαυτόν του. Οσα όμως έργα καλά σπείρουν και πραγματοποιήσουν οι δίκαιοι, θα είναι δι' αυτούς αληθινή μισθαποδοσία και ανταμοιβή.	¹⁸ Ὁ ἀσεβὴς κοπιάζει ματαίως εἰς ἔργα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα δὲν πρόκειται νὰ ὠφεληθῇ τίποτε, ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἐργάζονται καὶ σπείρουν οἱ δίκαιοι, θὰ ἔχῃ δι’ αὐτοὺς ἀληθινὴν μισθαποδοσίαν καὶ ἀνταμοιβήν.
¹⁹ υἱὸς δίκαιος γεννᾶται εἰς ζωήν, διωγμὸς δὲ ἀσεβοῦς εἰς θάνατον.	¹⁹ Ανθρωπος δίκαιος θα ζήση ευτυχισμένην ζωήν, ο ασεβής όμως, ο οποίος επιδιώκει το κακόν, θα καταλήξη στον όλεθρον.	¹⁹ Τὸ ἐνάρετον παιδὶ γεννᾶται διὰ νὰ ζήσῃ πολλὰ ἔτη, αἱ ἐπιδιώξεις ὅμως τοῦ ἀσεβοῦς θὰ τὸν ὁδηγήσουν εἰς θάνατον σωματικόν, ἀλλὰ καὶ αἰώνιον.
²⁰ βδέλυγμα Κυρίῳ διεστραμμέναι ὁδοί, προσδεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντες ἄμωμοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν.	²⁰ Οι διεστραμμένοι τρόποι ζωής του ασεβούς είναι αποκρουστικοί και μισητοί ενώπιον του Κυρίου. Εξ αντιθέτου είναι αγαπητοί εις αυτόν οι ακέραιοι και άμωμοι εις όλας τας εκδηλώσεις της ζωής των.	²⁰ Εἶναι σιχαμεροὶ εἰς τὸν Θεὸν οἱ κακοὶ δρόμοι, τοὺς ὁποίους βαδίζουν οἱ ἁμαρτωλοί, ἀγαπητοὶ δὲ εἰς αὐτὸν εἶναι οἱ ἄμεμπτοι εἰς ὅλας τὰς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς των.
²¹ χειρὶ χεῖρας ἐμβαλὼν ἀδίκως οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται, ὁ δὲ σπείρων δικαιοσύνην λήψεται μισθὸν πιστόν.	²¹ Εκείνος που δίδει το χέρι του στο χέρι του άλλου και συνάπτει συμφωνίαν δια την πραγματοποίησιν αδίκων έργων, δεν θα μείνη ατιμώρητος παρά Θεού και ανθρώπων. Οποιος όμως σκορπίζει παντού τα έργα της αρετής θα πάρη τον πρέποντα μισθόν.	²¹ Δὲν θὰ μείνῃ ἀτιμώρητος ἐκεῖνος, ποὺ θὰ βάλῃ τὸ χέρι του εἰς χεῖρας ἄλλου, διὰ να συμφωνήσῃ μαζί του πρὸς διάπραξιν ἀδικίας. Ὅποος ὅμως κατὰ τὴν ἐπίγειον ζωήν του σπείρει ἀρετήν, θὰ ἀπολαύσῃ δίκαιον καὶ ἀσφαλῆ μισθόν.
²² ὥσπερ ἐνώτιον ἐν ρινὶ ὑός, οὕτως γυναικὶ κακόφρονι κάλλος.	²² Ο,τι είναι το χρυσό σκουλαρίκι εις την μύτην του χοίρου, κάτι τέτοιο είναι και το κάλλος εις την ασύνετον και με αμαρτωλά φρονήματα γυναίκα.	²² Καθὼς εἶναι ἀταίριαστον νὰ κρεμασθῇ τὸ σκουλαρίκι εἰς τὴν μύτην τοῦ χοίρου, ἡ ὁποία διαρκῶς ἀνακατώνει τὸν βόρβορον, ἔτσι εἶναι ἀταίριαστον καὶ τὸ σωματικὸν κάλλος εἰς τὴν δύστροπον καὶ κακοκέφαλον γυναῖκα, τῆς ὁποίας τὰ φρονήματα καὶ αἱ διαθέσεις εἶναι ἁμαρτωλά.
²³ ἐπιθυμία δικαίων πᾶσα ἀγαθή, ἐλπὶς δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται.	²³ Ολαι αι επιθυμίαι των δικαίων είναι αγαθαί και θα πραγματοποιηθούν εκ μέρους του Θεού. Καθε δε πονηρά ελπίς των ασεβών ανθρώπων, διότι είναι κακή, θα καταστραφή.	²³ Κάθε πόθος καὶ ἐπιθυμία τῶν δικαίων εἶναι καλή, καὶ δι’ αὐτὸ δὲν θὰ ἀπορριφθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν, ἡ ἐλπὶς ὅμως τῶν ἀσεβῶν θὰ χαθῇ, μένουσα ἀνεκπλήρωτος.
²⁴ εἰσὶν οἳ τὰ ἴδια σπείροντες πλείονα ποιοῦσιν, εἰσὶ δὲ καὶ οἳ συνάγοντες ἐλαττονοῦνται.	²⁴ Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι σκορπίζουν απλόχερα τα αγαθά των δια την εξυπηρέτησιν των άλλων και με την ευλογίαν του Θεού αποκτούν πολύ περισσότερα. Υπάρχουν δε εξ αντιθέτου και άλλοι, οι οποίοι, αν και διαρκώς συγκεντρώνουν υλικά αγαθά με παρανόμους τρόπους, πάντοτε στερούνται.	²⁴ Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ σκορπίζουν εἰς καλοὺς σκοποὺς τὰ ἀγαθά των καὶ ἔτσι τὰ πολλαπλασιάζουν μὲ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὑπάρχουν ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι διαρκῶς μαζεύουν, καὶ ὅμως στεροῦνται, σὰν νὰ λιγοστεύη ὁ πλοῦτος των.
²⁵ ψυχὴ εὐλογουμένη πᾶσα ἁπλῆ, ἀνὴρ δὲ θυμώδης οὐκ εὐσχήμων.	²⁵ Ο ευθύς, ο άκακος άνθρωπος έχει πάντοτε τας ευλογίας εκ μέρους του Θεού και τον έπαινον εκ μέρους των ανθρώπων. Ανθρωπος όμως, που αποθηριώνεται από τον θυμόν, έχει αποκρουστικήν συμπεριφοράν και κακήν την εμφάνισιν.	²⁵ Ἡ ἐλεήμων καὶ γενναιόδωρος ψυχὴ ἐλεεῖ μὲ ἱλαρότητα, ἁπλότητα καὶ εὐκολίαν, ὁ θυμώδης ὅμως ἄνθρωπος ἔχει ἄσχημον καὶ ἀποκρουστικὴν συμπεριφοράν.
²⁶ ὁ συνέχων σῖτον ὑπολείποιτο αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν, εὐλογίαν δὲ εἰς κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντος.	²⁶ Δι' εκείνον, που συνάγει και κρύπτει το σιτάρι εν καιρώ λιμού, με τον σκοπον να το πωλήση πανάκριβα, όλοι εύχονται να του το λεηλατήσουν ξένοι επιδρομείς και εχθροί. Η ευλογία δε του Θεού χορηγείται πλουσία εις εκείνον που δίδει και στους άλλους.	²⁶ Δι’ ἐκεῖνον, ποὺ κρύπτει τὸ σιτάρι ἐν καιρῷ πείνης διὰ νὰ πλουτίσῃ, δηλαδὴ τὸν μαυραγορίτην, ὅλοι εὔχονται νὰ τοῦ τὸ λεηλατήσουν οἱ ἐχθροί, ἡ εὐλογία δὲ τοῦ Θεοῦ δίδεται πλουσία εἰς ἐκεῖνον, ποὺ δίδει καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.
²⁷ τεκταινόμενος ἀγαθὰ ζητεῖ χάριν ἀγαθήν, ἐκζητοῦντα δὲ κακά, καταλήψεται αὐτόν.	²⁷ Αυτός που σκέπτεται πάντοτε και πράττει το καλόν, επιδιώκει και ευρίσκει πολλήν χάριν εκ μέρους του Θεού. Εκείνον όμως, ο οποίος επιζητεί να πράττη τα κακά εις βάρος των άλλων, αυτά τα κακά θα επιπέσουν επί της κεφαλής του και θα τον συντρίψουν.	²⁷ Ἐκεῖνος ποὺ ἐργάζεται τὸ ἀγαθόν, ἐπιδιώκει νὰ εὕρῃ πολλὴν χάριν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἐκεῖνον δέ, ποὺ ἐπιζητεῖ νὰ κάμῃ τὸ κακόν, θὰ τὸν συναντήσῃ δυστυχία.
²⁸ ὁ πεποιθὼς ἐπὶ πλούτῳ οὗτος πεσεῖται, ὁ δὲ ἀντιλαμβανόμενος δικαίων οὗτος ἀνατελεῖ.	²⁸ Εκείνος, που έχει πεποίθησιν και ελπίδα στον πλούτον του, θα πέση και θα καταστραφή. Εκείνος όμως, που βοηθεί και υποστηρίζει τους αναξιοπαθούντας δικαίους, αυτός θα ανατείλη ωσάν λαμπρός ήλιος.	²⁸ Ὅποιος ἔχει τὴν ἐμπιστοσύνην καὶ τὴν ἐλπίδα του εἰς τὸν πλοῦτον, αὐτὸς θὰ πέσῃ, διότι στηρίζεται εἰς πρᾶγμα φθαρτὸν καὶ μάταιον, ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ ἐλεεῖ τοὺς ἀξίους ἐλεημοσύνης πτωχούς, θὰ καταστῇ λαμπρὸς καὶ περιφανής.
²⁹ ὁ μὴ συμπεριφερόμενος τῷ ἑαυτοῦ οἴκῳ κληρονομήσει ἄνεμον, δουλεύσει δὲ ἄφρων φρονίμῳ.	²⁹ Εκείνος, που δεν ζη και δεν συμπεριφέρεται καλά μέσα στο σπίτι του, θα κληρονομήση αέρα, θα γίνη δηλαδή πτωχός. Ο άμυαλος και ασύνετος θα καταντήση δούλος στον συνετόν.	²⁹ Ὅποιος δὲν καταστέκεται εἰς τὸ σπίτι του καὶ δὲν συμπεριφέρεται καλὰ πρὸς τοὺς οἰκείους του, θὰ κληρονομήσῃ ἀέρα καὶ θὰ πτωχύνῃ. Ὁ ἀσύνετος δὲ καὶ ἄμυαλος θὰ καταντήσῃ ὑπηρέτης καὶ δοῦλος τοῦ φρονίμου καὶ συνετοῦ.
³⁰ ἐκ καρποῦ δικαιοσύνης φύεται δένδρον ζωῆς, ἀφαιροῦνται δὲ ἄωροι ψυχαὶ παρανόμων.	³⁰ Από τους καρπούς και τα έργα της δικαιοσύνης φυτρώνει και μεγεθύνεται το δένδρον της μακράς και ευτυχισμένης ζωής· ενώ η ζωή των παρανόμων ανδρών αφαιρείται πρόωρα.	³⁰ Ἀπὸ τὰ δίκαια κέρδη φυτρώνει δένδρον ζωῆς, δηλαδὴ μακροημέρευσις, ἐνῷ αἱ ψυχαὶ τῶν παραβατῶν τοῦ θείου νόμου ἁρπάζονται προώρως.
³¹ εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σώζεται, ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποὺ φανεῖται;	³¹ Εάν όμως και αυτός ακόμη ο δίκαιος μόλις και μετά βίας σώζεται, ο ασεβής και ο αμαρτωλός πως θα τολμήση να παρουσιασθή ενώπιον του Θεού;	³¹ Ἐὰν ὁ δίκαιος καὶ ἐνάρετος μὲ δυσκολίαν σώζεται, διότι τὰ ἔργα μας πάντοτε ὑπολείπονται ἀπὸ ὅσα μᾶς παραγγέλλει ὁ Θεός, ὁ ἀμετανόητος καὶ ἀσεβὴς ποῦ θὰ φανῇ;