| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΥΙΟΣ σοφὸς εὐφραίνει πατέρα, υἱὸς δὲ ἄφρων λύπη τῇ μητρί. | 1 Ο συνετός και ενάρετος υιός ευφραίνει τον πατέρα του. Εξ αντιθέτου το άμυαλο και άστοργο παιδί είναι λύπη και πικρία δια την μητέρα του. | 1 Τὸ συνετὸν καὶ ἐνάρετον παιδὶ προξενεῖ εὐφροσύνην εἰς τὸν πατέρα του, ἐνῷ τὸ ἄμυαλο καὶ ἀσεβὲς γεμίζει θλῖψιν καὶ πικρίαν τὴν εὐαίσθητον ψυχὴν τῆς μητέρας του. |
| 2 οὐκ ὠφελήσουσι θησαυροὶ ἀνόμους, δικαιοσύνη δὲ ρύσεται ἐκ θανάτου. | 2 Οι θησαυροί, που απεκτήθησαν με παρανομίας, δεν έχουν να ωφελήσουν τίποτε τους παρανόμους ανθρώπους. Εξ αντιθέτου η ελεημοσύνη και γενικώτερον η αρετή θα σώση τον άνθρωπον από την καταστροφήν και τον πνευματικόν θάνατον. | 2 Οἱ θησαυροί, ποὺ ἀπεκτήθησαν μὲ ἀδικίαν, δὲν θὰ ὠφελήσουν τοὺς ἀδίκους, ἡ ἐλεημοσύνη ὅμως θὰ λυτρώσῃ τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὸν πνευματικὸν θάνατον. |
| 3 οὐ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχὴν δικαίαν, ζωὴν δὲ ἀσεβῶν ἀνατρέψει. | 3 Ο Κυριος δεν θα επιτρέψη να πεθάνη από την πείναν ο δίκαιος. Την καλοζωΐαν όμως και ευημερίαν των ασεβών θα την αναποδογυρίση και θα την εξαφανίση | 3 Δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ ὁ Κύριος να ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖναν ὁ δίκαιος ἄνθρωπος, τὴν ζωὴν ὅμως τῶν ἁμαρτωλῶν θὰ ἀνατρέψῃ καὶ θὰ ἐξαφανίσῃ. |
| 4 πενία ἄνδρα ταπεινοῖ, χεῖρες δὲ ἀνδρείων πλουτίζουσιν. 4α υἱὸς πεπαιδευμένος σοφὸς ἔσται, τῷ δὲ ἄφρονι διακόνῳ χρήσεται. | 4 Η πτωχεία εξευτελίζει τον οκνηρόν και ράθυμον. Εξ αντιθέτου τα χέρια των εργατικών ανθρώπων φέρουν πλούτη. 4α Το παιδί, που έχει ακολουθήσει και δεχθή την παιδαγωγίαν του Θεού, θα είναι σοφόν. Θα χρησιμοποιή δε ως υπηρέτην του τον ασύνετον, που δεν ηθέλησε να παιδαγωγηθή εκ μέρους του Θεού. | 4 Ἡ ἐξ αἰτίας τῆς τεμπελιᾶς πτωχεία ἐξευτελίζει τὸν ἄνθρωπον, ἐνῷ τὰ χέρια τῶν ἐργατικῶν καὶ τῶν φιλοπόνων εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ ἀγαθά. 4α Τὸ παιδί, ποὺ ἔχει διαπαιδαγωγηθῆ ἀπὸ τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, θὰ εἶναι σοφόν, θὰ χρησιμοποιήσῃ δὲ ὡς ὑπηρέτην του τὸν μὴ διαπαιδαγωγημένον καὶ ὡς ἐκ τούτου εἰς ἀφροσύνην καταλήξαντα. |
| 5 διεσώθη ἀπὸ καύματος υἱὸς νοήμων, ἀνεμόφθορος δὲ γίνεται ἐν ἀμητῷ υἱὸς παράνομος. | 5 Ο φρόνιμος και εξυπνος υιός γνωρίζει να προφυλάσσεται από τας παγίδας της αμαρτίας, όπως από την ηλίασιν εν καιρώ θέρους. Ο ασύνετος όμως και παράνομος υιός γίνεται δυστυχής και άθλιος, σαν το μαραμμένον φυτόν κατά τον καιρόν του θερισμού, το οποίον κατέστρεψεν ο καυστικος λίβας. | 5 Ὁ ἔξυπνος καὶ νουνεχὴς ἄνθρωπος θὰ προφυλαχθῇ ἀπὸ τὸ καῦμα καὶ τὴν ἠλίασιν, διότι καταφεύγει εἰς τὴν σκιάν, ἐνῷ ὁ ἀνόητος κατὰ τὸν θερισμόν, ἐπειδὴ δὲν λαμβάνει περὶ τοῦ ἑαυτοῦ του προφυλακτικὰ μέτρα, παθαίνει ἠλίασιν ἀπὸ τὸν καυστικὸν ἄνεμον. |
| 6 εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου, στόμα δὲ ἀσεβῶν καλύψει πένθος ἄωρον. | 6 Η ευλογία του Θεού πλουσία κατέρχεται εις την κεφαλήν του εναρέτου. Το δε στόμα των ασεβών θα το σκεπάση πρόωρα η σιγή του θανάτου. | 6 Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καταβαίνει εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ ἐναρέτου, τὸ κακὸν ὅμως στόμα τῶν ἀσεβῶν γρήγορα θὰ τὸ βουλώσῃ πένθος πρόωρον. |
| 7 μνήμη δικαίων μετ᾿ ἐγκωμίων, ὄνομα δὲ ἀσεβοῦς σβέννυται. | 7 Η ανάμνησις των δικαίων συνοδεύεται πάντοτε από επαίνους και εγκώμια, ενώ το όνομα του ασεβούς θα σβήση δια παντός. | 7 Ὁσάκις οἱ ἄνθρωποι ἐνθυμοῦνται τοὺς ἀποθανόντας ἤδη δικαίους, ἡ ἐνθύμησίς των αὐτὴ συνοδεύεται πάντοτε ἀπὸ ἐγκώμια καὶ ἐπαίνους, διότι ἡ ἀρετή των ἀναγνωρίζεται ἀπὸ ὅλους· τὸ ὄνομα ὅμως τοῦ κακοῦ, ὀσονδήποτε λαμπρὸν καὶ ἂν ἦτο καθ' ὅν χρόνον ἔζη, γρήγορα θὰ σβησθῇ καὶ θὰ λησμονηθῇ. |
| 8 σοφὸς καρδίᾳ δέξεται ἐντολάς, ὁ δὲ ἄστεγος χείλεσι σκολιάζων ὑποσκελισθήσεται. | 8 Ο κατά Θεόν παιδαγωγημένος και μορφωμένος, ο σοφός, δέχεται συμβουλάς εκ μέρους των άλλων. Εκείνος όμως που έχει απύλωτον και αχαλίνωτον το στόμα του και λέγει πονηρά και διεστραμμένα, θα καταφρονηθή από τους άλλους. | 8 Αὐτός, ποὺ ἔχει μορφωμένην ἀπὸ τὴν θείαν σοφίαν τὴν ψυχὴν καὶ τὴν καρδίαν του, θὰ δεχθῇ τὰς συμβουλὰς καὶ ὑποδείξεις τῶν ἐμπειροτέρων καὶ ἐναρετωτέρων, ἐνῷ ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει ἀπύλωτον τὸ στόμα του καὶ δὲν συγκρατεῖ τὰ χείλη του, ἐπειδὴ λέγει διεστραμμένα καὶ πονηρά, θὰ ὑπερπηδηθῇ καὶ θὰ περιφρονηθῇ ἀπὸ τοὺς ἄλλους. |
| 9 ὃς πορεύεται ἁπλῶς, πορεύεται πεποιθώς, ὁ δὲ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, γνωσθήσεται. | 9 Οποιος πορεύεται με αθωότητα και ευθύτητα, προχωρεί με πεποίθησιν και θάρρος, διότι δεν θα καταισχυνθή. Εξ αντιθέτου εκείνος, του οποίου οι δρόμοι της ζωής είναι δόλιοι και διεστραμμένοι, θα γίνη μίαν ημέραν γνωστός και θα καταφρονηθή. | 9 Ἐκεῖνος, ποὺ βαδίζει μὲ ἁπλότητα καὶ μὲ εἰλικρίνειαν, βαδίζει μὲ θάρρος, διότι δὲν φοβεῖται ὅτι θὰ καταισχυνθῇ ἢ θὰ ἀποδειχθῇ ψεύστης ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἐνῷ ὁ ἀνειλικρινής, τοῦ ὁποίου οἱ τρόποι τῆς ζωῆς εἶναι δόλιοι καὶ διεστραμμένοι, θὰ γίνῃ γνωστὸς μίαν ἡμέραν. |
| 10 ὁ ἐννεύων ὀφθαλμοῖς μετὰ δόλου, συνάγει ἀνδράσι λύπας, ὁ δὲ ἐλέγχων μετὰ παρρησίας, εἰρηνοποιεῖ. | 10 Εκείνος που κάνει με τα μάτια του νοήματα συγκατανεύσεως, ανειλικρινή όμως και δόλια, συσσωρεύει πικρίας και λύπας στους ανθρώπους. Εξ αντιθέτου εκείνος ο οποίος ελέγχει φανερά και μετά θάρρους, αποκαθιστά ειρήνην στον ίδιον τον άνθρωπον και στους ανθρώπους μεταξύ των. | 10 Ἐκεῖνος, ποὺ συγκατανεύει προσποιητῶς καὶ μὲ ἀνειλικρίνειαν κάμνει νεύματα μὲ τὰ μάτια, λυπεῖ καὶ πικραίνει ἐκείνους, εἰς τοὺς ὁποίους δὲν θέλει νὰ φανῇ δυσάρεστος, ἐνῷ ἐκεῖνος, ποὺ μὲ εἰλικρίνειαν καὶ φανερὰ ἐλέγχει τὸν ἄλλον, ὅταν πταίῃ, τοῦ χαρίζει εἰρήνην. |
| 11 πηγὴ ζωῆς ἐν χειρὶ δικαίου, στόμα δὲ ἀσεβοῦς καλύψει ἀπώλεια. | 11 Εις το χέρι του δικαίου υπάρχει η πηγή της ζωής, της καλωσύνης και της αγάπης. Εξ αντιθέτου το πονηρόν στόμα του ασεβούς θα το σκεπάση η απώλεια και ο όλεθρος. | 11 Εἰς τὸ χέρι τοῦ ἐναρέτου εἶναι πηγή, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἀναβλύζει ζωή, καλωσύνη καὶ ἐλεημοσύνη, τὸ στόμα ὅμως τοῦ ἀσεβοῦς θὰ σκεπάσῃ ἡ ἀπώλεια, διότι δὲν ἔδειξεν ἔλεος καὶ συμπάθειαν. |
| 12 μῖσος ἐγείρει νεῖκος, πάντας δὲ τοὺς μὴ φιλονεικοῦντας καλύπτει φιλία. | 12 Το μίσος προκαλεί και δημιουργεί φιλονεικίας και έριδας, όλους δε εκείνους που δεν φιλονεικούν, τους στεγάζει και τους συνδέει φιλία και αγάπη. | 12 Τὸ μῖσος καὶ ἡ ἐχθρικὴ διάθεσις, ὅταν ὑπάρχῃ εἰς τὴν καρδίαν, δημιουργεῖ λογομαχίας καὶ φιλονικίας· ὅλους δὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δὲν φιλονικοῦν, σκεπάζει φιλία καὶ ἀγάπη. |
| 13 ὃς ἐκ χειλέων προφέρει σοφίαν, ράβδῳ τύπτει ἄνδρα ἀκάρδιον. | 13 Οποιος βγάζει από τα χείλη του σοφούς κατά Θεόν λόγους, είναι σαν να κτυπά με ράβδον τον ψυχικώς ακαλλιέργητον άνθρωπον. | 13 Ὅποιος ἀπὸ τὰ χείλη του βγάζει σοφοὺς λόγους, εἶναι ὡς νὰ κτυπᾷ μὲ ράβδον τὸν ψυχικῶς ἀμόρφωτον καὶ ἀγροῖκον. |
| 14 σοφοὶ κρύψουσιν αἴσθησιν, στόμα δὲ προπετοῦς ἐγγίζει συντριβῇ. | 14 Οι πραγματικά σοφοί αποταμιεύουν και κρύπτουν εντός των την γνώσιν, δια να την χρησιμοποιήσουν εκεί που πρέπει, ενώ το στόμα του απερίσκεπτου, που επιπολαίως πετάει τα λόγια του, οδηγεί εις πλήρη συντριβήν. | 14 Οἱ πραγματικῶς σοφοὶ ἀποταμιεύουν τὴν γνῶσιν διὰ νὰ τὴν χρησιμοποιήσουν εἰς τὴν ὥραν της, τὸ ἀνοικονόμητον ὅμως στόμα τοῦ ἐπιπολαίου καὶ προπετοῦς τὸν ὁδηγεῖ εἰς ὁλοκληρωτικὴν συντριβήν. |
| 15 κτῆσις πλουσίων πόλις ὀχυρά, συντριβὴ δὲ ἀσεβῶν πενία. | 15 Η περιουσία των ευσεβών πλουσίων μένει σταθερά ωσάν την ωχυρωμένην πόλιν, τους ασεβείς όμως, και αν πλουτήσουν, θα τους συντρίψη εν τέλει η φτώχεια. | 15 Ὁ πλοῦτος, τὸν ὁποῖον δίδει ὁ Θεὸς εἰς ὅσους τὸν φοβοῦνται, εἶναι ὡσὰν πόλις ὠχυρωμένη, διότι τοὺς προστατεύει ἀπὸ ἀσθενείας καὶ κινδύνους. Ἡ πτωχεία δὲ στέλλεται ὡς συντριβὴ τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων. |
| 16 ἔργα δικαίων ζωὴν ποιεῖ, καρποὶ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτίας. | 16 Τα έργα των δικαίων καθιστούν την ζωήν αυτών των ιδίων και των άλλων ευτυχισμένην, ενώ οι καρποί των ασεβών είναι αι ψυχοκτόνοι αμαρτίαι. | 16 Αἱ πράξεις τῶν ἐναρέτων ἔχουν ὡς μισθόν των τὴν ζωήν, οἱ καρποὶ ὅμως τῶν ἀσεβῶν εἶναι ἁμαρτίαι, αἱ ὁποῖαι φέρουν θάνατον. |
| 17 ὁδοὺς δικαίας ζωῆς φυλάσσει παιδεία, παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται. | 17 Η κατά Θεόν διαπαιδαγώγησις και μόρφωσις διατηρεί ορθάς τας πορείας της ζωής μας. Εξ αντιθέτου η κακή ανατροφή, η χωρίς υποδείξεις και ελέγχους παιδαγωγία οδηγεί εις ολεθρίας πλάνας. | 17 Τὴν ἐνάρετον ζωὴν διατηρεῖ καὶ προφυλάττει ἡ ἐκ τοῦ θείου νόμου μόρφωσις, ἐνῷ ἡ ἀνατροφή, ἡ ἱστορημένη ἐλέγχων καὶ παιδαγωγικῶν τιμωριῶν, εἶναι πεπλανημένη καὶ ἀποπλανᾷ τὸν ἄνθρωπον. |
| 18 καλύπτουσιν ἔχθραν χείλη δίκαια, οἱ δὲ ἐκφέροντες λοιδορίας ἀφρονέστατοί εἰσιν. | 18 Και αν υπάρχη κάποια εχθρότης εις την καρδίαν των δικαίων ανθρώπων, το στόμα των δεν την εκφράζει, αλλά την σκεπάζει. Εξ αντιθέτου αυτοί, οι οποίοι εκστομίζουν λόγους υβριστικούς, είναι αφρονέστατοι και ανοητότατοι. | 18 Τὰ χείλη τοῦ δικαίου καὶ ἐναρέτου ἀνθρώπου καλύπτουν καὶ δὲν ἐξωτερικεύουν τὴν ἔχθραν, διότι τὴν συμπνίγουν, προτοῦ ἐκδηλωθῇ. Ὅσοι ὅμως ἀφήνουν ἐλεύθερον τὸ στόμα των νὰ ἐκστομίζῃ λόγους ὑβριστικούς, εἶναι καθ’ ὑπερβολὴν ἄφρονες καὶ ἀνόητοι. |
| 19 ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτίαν, φειδόμενος δὲ χειλέων νοήμων ἔσῃ. | 19 Από την πολυλογίαν δεν θα ξεφύγης την αμαρτίαν, ενώ εάν προσέχης τα χείλη σου και είσαι λιγοστός εις τα λόγια σου, θα φανής συνετός και φρόνιμος. | 19 Ἀπὸ τὴν πολυλογίαν εἶναι ἀδύνατον νὰ ξεφύγῃς τὴν ἁμαρτίαν καὶ νὰ μὴ παρεκτροπῇς λέγων καὶ ἀπερισκέπτους λόγους· ἐκεῖνος ὅμως, ὁ ὁποῖος προσέχει τὰ χείλη του τί θὰ εἴπουν, εἶναι συνετὸς καὶ μυαλωμένος. |
| 20 ἄργυρος πεπυρωμένος γλῶσσα δικαίου, καρδία δὲ ἀσεβοῦς ἐκλείψει. | 20 Η γλώσσα του δικαίου είναι καθαρά ωσάν τον άργυρον, που έχει καθαρισθή δια του πυρός, ενώ η καρδία του ασεβούς είναι διεφθαρμένη και θα εξαφανισθή. | 20 Ἡ γλῶσσα τοῦ καλοῦ καὶ εὐσεβοῦς ἀνθρώπου εἶναι ἀσῆμι ἀνόθευτον, ποὺ ἐκαθαρίσθη εἰς τὴν φωτιά. Ἐξ ἀντιθέτου ἡ διεφθαρμένη καρδία τοῦ ἀσεβοῦς θὰ ἐξαφανισθῇ. |
| 21 χείλη δικαίων ἐπίσταται ὑψηλά, οἱ δὲ ἄφρονες ἐν ἐνδείᾳ τελευτῶσιν. | 21 Τα χείλη των δικαίων γνωρίζουν να ομιλούν δι' υψηλά και σοφά νοήματα. Ενῷ οι αμαρτωλοί και ασύνετοι πεθαίνουν μέσα εις την πνευματικήν των γυμνότητα και πτωχείαν. | 21 Τὰ χείλη τῶν δικαίων γνωρίζουν νὰ λέγουν μεγάλας καὶ ὑψηλὰς ἀληθείας, ἐνῷ οἱ ἀσεβεῖς καὶ ἁμαρτωλοὶ ἀποθνήσκουν οἰκτρῶς μέσα εἰς πνευματικὴν πτωχείαν. |
| 22 εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου· αὕτη πλουτίζει, καὶ οὐ μὴ προστεθῇ αὐτῇ λύπη ἐν καρδία. | 22 Η ευλογία του Κυρίου πλουσία κατέρχεται εις την κεφαλήν του δικαίου. Αυτή τον κάμνει πλούσιον και χάρις εις αυτήν δεν θα κατακυριεύση λύπη την καρδίαν του. | 22 Ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου καταπέμπεται εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ δικαίου. Αὐτὴ τὸν κάμνει πλούσιον. Καὶ αὐτός, ὡπλισμένος μὲ τὴν τοιαύτην εὐλογίαν, δέχεται χωρὶς ἀπογοήτευσιν τὰς ἑφόδους τῆς θλίψεως εἰς τὴν καρδίαν του. |
| 23 ἐν γέλωτι ἄφρων πράσσει κακά, ἡ δὲ σοφία ἀνδρὶ τίκτει φρόνησιν. | 23 Με ανόητα γέλια ο ασύνετος διαπράττει τα πονηρά αυτού έργα. Η σοφία όμως χαρίζει στον άνθρωπον σύνεσιν και διάκρισιν, πως να φέρεται εις τας διαφόρους περιστάσεις. | 23 Ὁ ἄφρων καὶ ἀσεβὴς διαπράττει τὸ κακὸν μὲ γέλια καὶ πνευματικὴν ἀναισθησίαν, ἡ σοφία ὅμως χαρίζει εἰς τὸν ἄνθρωπον διάκρισιν πότε νὰ γελᾷ καὶ πότε νὰ πενθῇ ἢ νὰ κλαίῃ. |
| 24 ἐν ἀπωλείᾳ ἀσεβὴς περιφέρεται, ἐπιθυμία δὲ δικαίου δεκτή. | 24 Μέσα εις την φθοράν και τον όλεθρον κινείται συνεχώς ο ασεβής. Οι ευγενείς όμως και ιεροί πόθοι του δικαίου γίνονται δεκτοί από τον Θεόν και εκπληρώνονται. | 24 Εἰς τὴν ἀπώλειαν ζῇ καὶ κινεῖται διαρκῶς ὁ ἀσεβής, καίτοι τὴν ἀπεύχεται καὶ τὴν φοβεῖται, οἱ πόθοι ὅμως τοῦ δικαίου γίνονται δεκτοὶ καὶ εἰσακουστοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. |
| 25 παραπορευομένης καταιγίδος ἀφανίζεται ἀσεβής, δίκαιος δὲ ἐκκλίνας σώζεται εἰς τὸν αἰῶνα. | 25 Οταν εκσπά καταιγίς κινδύνων και περιπετειών ο ασεβής δεν γνωρίζει πως να προφυλαχθή και καταστρέφεται. Εξ αντιθέτου ο δίκαιος, χάρις στον παρά του Θεού φωτισμόν, ευρίσκει τρόπον σωτηρίας, παρεκκλίνει από τον κίνδυνον και σώζεται πάντοτε. | 25 Ὅταν ἐπέρχεται ἡ καταιγὶς τῆς δοκιμασίας, ὁ ἀσεβὴς δὲν ἠμπορεῖ νὰ σταθῇ, ἀλλὰ πίπτει καὶ ἐξαφανίζεται· ὁ δίκαιος ὅμως, διότι στηρίζεται ἐπὶ τοῦ θεμελίου τῆς πίστεως καὶ διότι φωτίζεται ἀπὸ αὐτήν, παραμερίζει ἢ ὑπομένει στερρῶς καὶ σώζεται διαπαντός. |
| 26 ὥσπερ ὄμφαξ ὀδοῦσι βλαβερὸν καὶ καπνὸς ὄμμασιν, οὕτως παρανομία τοῖς χρωμένοις αὐτῇ. | 26 Οπως το άγουρο σταφύλι είναι βλαβερόν δια τα δόντια και ο καπνός δια τα μάτια, έτσι είναι βλαβερά και η παρανομία, δι' όλους τους ανθρώπους οι οποίοι την διαπράττουν. | 26 Ὅπως ἡ ἀγουρίδα εἶναι πρᾶγμα βλαβερὸν εἰς τὰ δόντια καὶ ὁ καπνὸς εἰς τὰ μάτια, ἔτσι καὶ ἡ παράβασις τοῦ θείου νόμου εἰς ἐκείνους, ποὺ ἐργάζονται αὐτήν. |
| 27 φόβος Κυρίου προστίθησιν ἡμέρας, ἔτη δὲ ἀσεβῶν ὀλιγωθήσεται. | 27 Η ευσέβεια προς τον Θεόν χαρίζει μακροβιότητα. Εξ αντιθέτου τα έτη της ζωής των ασεβών θα είναι ολίγα. | 27 Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου, ἐπειδὴ ἐξασφαλίζει εἰρήνην καὶ γαλήνην εἰς τὴν ψυχήν, προσθέτει ἡμέρας εἰς τὴν ἐπίγειον ζωήν, ἐνῷ τὰ χρόνια τῶν ἁμαρτωλῶν θὰ ὀλιγοστεύσουν. |
| 28 ἐγχρονίζει δικαίοις εὐφροσύνη, ἐλπὶς δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. | 28 Η χαρά και η ευφροσύνη παραμένει επί πολύν χρόνον στους δικαίους. Η ελπίς όμως των ασεβών δια μίαν καλυτέραν ζωήν, θα μείνη ανεκπλήρωτος, θα χαθή και θα εξαφανισθή. | 28 Μὲ τοὺς ἐναρέτους παραμένει διαρκῶς ἡ εὐφροσύνη καὶ ἡ ψυχικὴ ἀγαλλίασις, ἐνῷ αἱ ἐλπίδες καὶ αἱ προσδοκίαι τῶν ἀσεβῶν θὰ χαθοῦν. |
| 29 ὀχύρωμα ὁσίου φόβος Κυρίου, συντριβὴ δὲ τοῖς ἐργαζομένοις κακά. | 29 Η ευλάβεια και ο σεβασμός του δικαίου προς τον Κυριον είναι δι' αυτόν απόρθητον οχύρωμα. Εκείνοι όμως, που διαπράττουν τα κακά, θα καταστραφούν. | 29 Ὀχύρωμα ἰσχυρὸν διὰ τὸν εὐσεβῆ καὶ ἐνάρετον εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, διότι ἐμπνέει εἰς αὐτοὺς θάρρος καὶ παρηγορίαν. Ἐνῷ διὰ τοὺς κακοποιοὺς ἐπιφυλάσσεται καταδίκη καὶ συντριβὴ λόγῳ τῆς ἀπελπισίας, ὑπὸ τῆς ὁποίας συνήθως καταλαμβάνονται. |
| 30 δίκαιος εἰς τὸν αἰῶνα οὐκ ἐνδώσει, ἀσεβεῖς δὲ οὐκ οἰκήσουσι γῆν. | 30 Ο δίκαιος ποτε δεν θα μετακινηθή από την θέσιν του, δεν θα εκδιωχθή από τον οίκον, από το πάτριον εδαφος· ενώ οι ασεβείς εξ αντιθέτου θα ξερριζωθούν, δεν θα κατοικήσουν μονίμως εις αυτό. | 30 Ὁ δίκαιος ἄνθρωπος δὲν θὰ ἐκριζωθῇ ἀπὸ τὸ πάτριον ἔδαφος, οἱ ἀσεβεῖς ὅμως δὲν θὰ κατοικήσουν μονίμως εἰς αὐτό, ἀλλὰ θὰ ἐκπατρισθοῦν. |
| 31 στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν, γλῶσσα δὲ ἀδίκου ἐξολεῖται. | 31 Το στόμα του δικαίου στάζει, ωσάν γλυκύ μέλι, την σοφίαν πάντοτε. Η γλώσσα όμως του πονηρού και αδίκου θα εξολοθρευθή. | 31 Τὸ στόμα τοῦ δικαίου ἀνθρώπου στάζει πάντοτε σοφίαν, ἡ γλῶσσα ὅμως τοῦ ἀσεβοῦς καὶ ἀδίκου θὰ ἐξολοθρευτῇ. |
| 32 χείλη ἀνδρῶν δικαίων ἀποστάζει χάριτας, στόμα δὲ ἀσεβῶν ἀποστρέφεται. | 32 Τα χείλη των δικαίων στάζουν πάντοτε χάριτας Θεού, ενώ το στόμα των ασεβών προκαλεί την αηδίαν και αποστροφήν. | 32 Τὰ χείλη τῶν δικαίων σταλάζουν χάριν, ἐνῷ τὸ στόμα τῶν ἀσεβῶν κινεῖ τὴν ἀηδίαν καὶ τὴν ἀποστροφήν. |
