Τό βιβλίο αὐτό συνεχίζει τήν ἱστορία, πού ἔχει ἤδη ἀρχίσει τό Παραλειπομένων Α΄. Χωρίζεται σέ δεκαοκτώ μέρη, ὅσες καί οἱ βασιλεῖες ἀπό τοῦ Σολομῶντος, μέχρι τῶν αἰχμαλωσιῶν. Ἀναφέρει τή διαίρεση τοῦ Βασιλείου τοῦ Δαβίδ σέ δύο βασίλεια στό βόρειο (τοῦ Ἰσραήλ μέ πρωτεύουσα τήν Σαμάρεια) καί τό νότιο (τοῦ Ἰούδα μέ πρωτεύουσα τήν Ἱερουσαλήμ). Στό βόρειο κατοικοῦσαν οἱ ἀπόγονοι τῶν 10 φυλῶν τῶν Ἰσραηλιτῶν. Στό νότιο κατοικοῦσαν οἱ ἀπόγονοι τῶν δύο φυλῶν τῶν Ἰσραηλιτῶν μέ βασιλεῖς τούς δύο υἱούς τοῦ Σολομώντα τόν Ἱεροβοάμ καί τόν Ροβοάμ. Ἡ περίοδος χαρακτηρίζεται ἀπό μία συνεχῶς αὐξανομένη ἀποστασία, πού διακόπτεται σποραδικῶς ἀπό μεταρρυθμίσεις ὑπό τούς Ἀσά ιδ΄-ιστ΄, Ἰωσαφάτ ιζ΄ 1-19, Ἰωάς κδ΄, Ἐζεκία κθ΄-λβ΄ καί Ἰωσία λδ΄, λε΄. Ἀλλά ἡ θρησκευτική κατάσταση τοῦ λαοῦ, ἀκόμα καί ἡ καλυτέρα, περιγράφεται στόν Ἠσαΐα α΄-ε΄.

Τά γεγονότα πού ἀναφέρονται στό Β΄ Παραλειπομένων, καλύπτουν περίοδο 427 ἐτῶν.