Ορθόδοξος Συναξαριστής :: ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Β'

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Β' - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18 (ΙΗ)

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα	Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα	Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
¹ ΚΑΙ ἐγενήθη τῷ ᾿Ιωσαφὰτ ἔτι πλοῦτος καὶ δόξα πολλή, καὶ ἐπεγαμβρεύσατο ἐν οἴκῳ ᾿Αχαάβ.	¹ Ο Ιωσαφάτ απέκτησεν ακόμη περισσότερον πλούτον και πάρα πολλήν δόξαν και συνεδέθη δια γάμου με τον οίκον του Αχαάβ.	¹ Ο Ἰωσαφὰτ ἀπέκτησεν ἀκόμη ἄφθονον πλοῦτον καὶ δόξαν πολλὴν καὶ συνεδέθη, διὰ τὸν γάμου τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωρὰμ μὲ τὴν θυγατέρα τοῦ Ἀχαὰβ Γοθολίαν, μὲ τὴν βασιλικὴν οἰκογένειαν τοῦ Ἀχαάβ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ.
² καὶ κατέβη διὰ τέλους ἐτῶν πρὸς ᾿Αχαὰβ εἰς Σαμάρειαν· καὶ ἔθυσεν αὐτῷ ᾿Αχαὰβ πρόβατα καὶ μόσχους πολλοὺς καὶ τῷ λαῷ τῷ μετ' αὐτοῦ καὶ ἠγάπα αὐτὸν τοῦ συναναβῆναι μετ' αὐτοῦ εἰς Ραμὼθ τῆς Γαλααδίτιδος.	² Επειτα από μερικά έτη ο Ιωσαφάτ κατέβηκε προς τον Αχαάβ εις την Σαμάρειαν. Ο δε Αχαάβ έσφαξε προς χάριν αυτού και της συνοδείας του πρόβατα και πολλούς μόσχους. Του επρότεινε δε να εκστρατεύση μαζή του εναντίον της Ραμώθ, η οποία ευρίσκετο εις την χώραν Γαλαάδ.	² Ὀλίγα χρόνια μετὰ τὸν γάμον Ἰωρὰμ καὶ Γοθολίας ὁ Ἰωσαφὰτ κατέβη διὰ νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν Ἀχαὰβ εἰς τὴν Σαμάρειαν· ὁ δὲ Ἀχαάβ, διὰ νὰ τιμήσῃ τὸν Ἰωσαφὰτ καὶ τὴν ἀκολουθίαν του, ἔσφαξε πρὸς χάριν του πολλὰ πρόβατα καὶ μοσχάρια. Ὁ Ἀχαὰβ ἐπροσπάθησε νὰ παρακινήσῃ καὶ νὰ πείσῃ τὸν Ἰωσαφάτ, ὥστε νὰ ἐκστρατεύσῃ μαζί του διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς πόλεως Ραμώθ, ἡ ὁποία εὑρίσκετο εἰς τὴν περιοχὴν τῆς χώρας Γαλαάδ.
³ καὶ εἶπεν ᾿Αχαὰβ βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ πρὸς ᾿Ιωσαφὰτ βασιλέα ᾿Ιούδα· εἰ πορεύσῃ μετ' ἐμοῦ εἰς Ραμὼθ τῆς Γαλααδίτιδος; καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὡς ἐγώ, οὕτω καὶ σύ· ὡς ὁ λαός σου καὶ ὁ λαός μου μετὰ σοῦ εἰς πόλεμον.	³ Ο Αχαάβ, ο βασιλεύς του ισραηλιτικού λαού, είπε προς τον Ιωσαφάτ, τον βασιλέα του 'Ιουδα· “έρχεσαι να εκστρατεύσης μαζή μου εναντίον της Ραμώθ, η οποία ευρίσκεται εις την χώραν της Γαλαάδ;” Ο Ιωσαφάτ του απήντησε· “όπως είμαι εγώ, έτσι είσαι και συ. Οπως είναι ο λαός σου, έτσι είναι και ο λαός μου μαζή σου προς πόλεμον”.	³ Ἔτσι ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ, ἐρώτησε τὸν Ἰωσαφάτ, βασιλιᾶ τοῦ Ἰούδα: «Θὰ ἔλθῃς καὶ σὺ μαζί μου εἰς πόλεμον κατὰ τῆς πόλεως Ραμώθ, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὴν περιοχὴν τῆς χώρας Γαλαάδ;» Ὁ Ἰωσαφὰτ τοῦ ἀπάντησε: «Ὅπως εἶμαι ἐγώ, ἔτσι εἶσαι καὶ σύ· ὅπως εἶναι ὁ λαός σου, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ λαός μου· μαζί σου θὰ ἐκστρατεύσωμεν εἰς πόλεμον».
⁴ καὶ εἶπεν ᾿Ιωσαφὰτ πρὸς βασιλέα ᾿Ισραήλ· ζήτησον δὴ σήμερον τὸν Κύριον.	⁴ Προσεθεσεν όμως ακόμη ο Ιωσαφάτ στον βασιλέα του Ισραήλ· “Ζητησε όμως, σε παρακαλώ, σήμερον, δια να γνωρίσωμεν τι λέγει ο Θεός επί του σημείου αυτού”.	⁴ «Ὅμως», ἐπρόσθεσε ὁ βασιλιᾶς Ἰωσαφὰτ πρὸς τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, «συμβουλεύσου, σὲ παρακαλῶ, σήμερα διὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ τὸν Κύριον».
⁵ καὶ συνήγαγεν ὁ βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ τοὺς προφήτας τετρακοσίους ἄνδρας καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ πορευθῶ εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ ἐπίσχω; καὶ εἶπαν· ἀνάβαινε, καὶ δώσει ὁ Θεὸς εἰς τὰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.	⁵ Ο βασιλεύς του Ισραήλ συνεκέντρωσε τετρακοσίους άνδρας προφήτας και τους ηρώτησε· “να εκστρατεύσω εναντίον της Ραμώθ εις την χώραν Γαλαάδ η να απόσχω;” Οι προφήται του απήντησαν· “να εκστρατεύσης και θα δώση ο Θεός εις τα χέρια σου, του βασιλέως, αυτήν την πόλιν”.	⁵ Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἐμάζευσε τοὺς ψευδοπροφῆτες, τετρακοσίους ἄνδρες, καὶ τοὺς ἐρώτησε: «Πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;» Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν: «Προχώρησε καὶ ὁ Θεὸς θὰ παραδώσῃ τὴν πόλιν εἰς τὰ χέρια (σοῦ) τοῦ βασιλιᾶ».
⁶ καὶ εἶπεν ᾿Ιωσαφάτ· οὐκ ἔστιν ὧδε προφήτης τοῦ Κυρίου ἔτι καὶ ἐπιζητήσομεν παρ' αὐτοῦ;	⁶ Ο Ιωσαφάτ ηρώτησε πάλιν· “δεν υπάρχει εδώ άλλος προφήτης του Κυρίου, δια να ζητήσωμεν και από αυτόν να μάθωμεν την γνώμην του Θεού;”	⁶ Ὁ Ἰωσαφὰτ ὅμως ἐρώτησε: «Δὲν ὑπάρχει ἐδῶ ἄλλος, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτούς, προφήτης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ συμβουλευθῶμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ;»
⁷ καὶ εἶπε βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ πρὸς ᾿Ιωσαφάτ· ἔτι ἀνὴρ εἷς τοῦ ζητῆσαι τὸν Κύριον δι' αὐτοῦ, καὶ ἐγὼ ἐμίσησα αὐτόν, ὅτι οὐκ ἔστι προφητεύων περὶ ἐμοῦ εἰς ἀγαθά, ὅτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι αὐτοῦ εἰς κακά, οὗτος Μιχαίας υἱὸς ᾿Ιεμβλά. καὶ εἶπεν ᾿Ιωσαφάτ· μὴ λαλείτω ὁ βασιλεὺς οὕτως·	⁷ Ο βασιλεύς του βασιλείου των Ισραηλιτών είπε προς τον Ιωσαφάτ· “υπάρχει ακόμη κάποιος, δια να ζητήσωμεν μεσώ αυτού την γνώμην του Κυρίου. Εγώ όμως εμίσησα αυτόν, διότι ποτέ δεν προφητεύει καλά και ευχάριστα δι' εμέ, αλλά όλας τας ημέρας αυτού ομιλεί κακά εναντίον μου. Αυτός είναι ο Μιχαίας, ο υιός του Ιεμβλά”. Ο Ιωσαφάτ είπεν στον Αχαάβ· “ας μη ομιλή έτσι ο βασιλεύς”.	⁷ Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπάντησε εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: «Ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας ἄνθρωπος (προφήτης) διὰ νὰ ἐρωτήσωμεν τὸν Κύριον μέσῳ αὐτοῦ, ἐγὼ ὅμως τὸν ἐμίσησα, διότι οὐδέποτε προφητεύει δι’ ἐμὲ εὐχάριστα, ἀλλὰ ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς του προφητεύει δι’ ἐμὲ δυσάρεστα· ὁ Προφήτης αὐτὸς εἶναι ὁ Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμβλά». Ὁ ἸωσαφᾺτ εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: «Δὲν πρέπει νὰ ὁμιλῇ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς διὰ τὸν Προφήτην αὐτόν».
⁸ καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς εὐνοῦχον ἕνα καὶ εἶπε· τάχος Μιχαίαν υἱὸν ᾿Ιεμβλά.	⁸ Ο βασιλεύς των Ισραηλιτών εκάλεσεν ένα από τους αυλικούς του και του είπε· “πήγαινε γρήγορα και φέρε εδώ τον Μιχαίαν, τον υιόν του Ιεμβλά”.	⁸ Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἀχαὰβ ἐκάλεσεν ἕνα εὐνοῦχον αὐλικὸν καὶ τοῦ εἶπε: «Πήγαινε γρήγορα καὶ κάλεσε ἀμέσως τὸν Μιχαίαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμβλά!»
⁹ καὶ βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ καὶ ᾿Ιωσαφὰτ βασιλεὺς ᾿Ιούδα καθήμενοι ἕκαστος ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ καὶ ἐνδεδυμένοι στολάς, καθήμενοι ἐν τῷ εὐρυχώρῳ θύρας πύλης Σαμαρείας, καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον ἐναντίον αὐτῶν.	⁹ Ο βασιλεύς του Ισραήλ ο Αχαάβ και ο βασιλεύς του Ιούδα ο Ιωσαφάτ εκάθηντο ο καθένας επί του θρόνου του φορούντες τας βασιλικάς στολάς των. Εκάθηντο δε εις την πλατείαν προ της πύλης της Σαμαρείας. Ενώπιόν των ήσαν όλοι οι προφήται, οι οποίοι και προεφήτευον ευνοϊκά δια την έκβασιν του πολέμου.	⁹ Ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰούδα, ἐκάθηντο ὁ καθένας εἰς τὸν φορήτον θρόνον του καὶ ἦσαν ντυμένοι τὶς βασιλικές των στολές· ἐκάθηντο εἰς τὸν ἀνοικτὸν χῶρον ἐμπρὸς ἀπὸ τὴν πύλην τῆς Σαμαρείας· ὅλοι δὲ οἱ ψευδοπροφῆται ἐπροφήτευαν ἐμπρός των.
¹⁰ καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Σεδεκίας υἱὸς Χαναὰν κέρατα σιδηρᾶ καὶ εἶπε· τάδε λέγει Κύριος· ἐν τούτοις κερατιεῖς τὴν Συρίαν ἕως ἂν συντελεσθῇ.	¹⁰ Ενας μάλιστα από τους προφήτας, ο Σεδεκίας ο υιός του Χαναάν, κατεσκεύασε και έθεσεν στο κεφάλι του κέρατα σιδηρά και είπε· “αυτά λέγει ο Κυριος· Με τέτοια δύναμιν, σαν με σιδηρά κέρατα, θα κτυπήσης την Συρίαν, μέχρις ότου καταστραφή εντελώς”.	¹⁰ Ἕνας δὲ ἀπὸ αὐτούς, ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, κατεσκεύασε διὰ τὸν ἑαυτόν του κέρατα σιδερένια καὶ εἶπεν: «Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· μὲ αὐτὰ θὰ κτυπήσῃς τοὺς Σύρους, μέχρις ὅτου τοὺς συντρίψῃς ἐντελῶς».
¹¹ καὶ πάντες οἱ προφῆται ἐπροφήτευον οὕτω λέγοντες· ἀνάβαινε εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ καὶ εὐοδωθήσῃ, καὶ δώσει Κύριος εἰς χεῖρας τοῦ βασιλέως.	¹¹ Και όλοι οι άλλοι οι προφήται παρόμοια επροφήτευαν λέγοντες· “κάμε εκστρατείαν εναντίον της πόλεως Ραμώθ εις την χώραν Γαλαάδ και αι ενέργειαί σου θα ευοδωθούν. Ο Κυριος θα παραδώση εις τα χέρια του βασιλέως την πόλιν αυτήν”.	¹¹ Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ψευδοπροφῆται τὰ ἴδια ἐπροφήτευαν καὶ ἔλεγαν: «Προχώρει ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ θὰ ἐπιτύχῃ ἡ ἐπίθεσίς σου, ὁ δὲ Κύριος θὰ παραδώσῃ εἰς τὰ χέρια (σοῦ) τοῦ βασιλιᾶ τὴν πόλιν».
¹² καὶ ὁ ἄγγελος ὁ πορευθεὶς τοῦ καλέσαι τὸν Μιχαίαν ἐλάλησεν αὐτῷ λέγων· ἰδοὺ ἐλάλησαν οἱ προφῆται ἐν στόματι ἑνὶ ἀγαθὰ περὶ τοῦ βασιλέως, καὶ ἔστωσαν δὴ οἱ λόγοι σου ὡς ἑνὸς αὐτῶν, καὶ λαλήσεις ἀγαθά.	¹² Ο αγγελιαφόρος, ο οποίος είχε μεταβή δια να καλέση τον Μιχαίαν, του είπε τα εξής· “ιδού οι άλλοι προφήται ωμίλησαν με ένα στόμα αγαθάς προαγγελίας δια τον βασιλέα. Ας είναι λοιπόν, και οι ιδικοί σου λόγοι, όπως ενός από αυτούς· να ομιλήσης δηλαδή ευχάριστα πράγματα δια τον βασιλέα”.	¹² Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἀγγελιαφόρος, ποὺ ἐπῆγε νὰ καλέσῃ τὸν Μιχαίαν, ἐμίλησε εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: «Νά· ὅλοι οἰ προφῆται ἐμίλησαν μὲ ἕνα στόμα καὶ εἶπαν εὐχάριστα πράγματα εἰς τὸν βασιλιᾶ. Ἂς εἶναι λοιπὸν καὶ τὰ ἰδικά σου λόγια, ὅπως τὰ λόγια τοῦ καθενὸς ἀπ’ αὐτούς· μίλησε λοιπὸν καὶ σὺ καὶ πὲς εὐχάριστα πράγματα εὶς τὸν βασιλιᾶ».
¹³ καὶ εἶπε Μιχαίας· ζῇ Κύριος, ὅτι ὃ ἐὰν εἴπῃ ὁ Θεὸς πρός με, αὐτὸ λαλήσω.	¹³ Ο Μιχαίας απήντησεν· “ορκίζομαι στον ζώντα Κυριον, ότι εγώ θα ομιλήσω εκείνο, το οποίον ο Θεός θα μου είπη”.	¹³ Ἀλλ’ ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: «Ζῇ ὁ Θεὸς καὶ εἶναι μάρτυς τῶν ὅσων θὰ βεβαιώσω· ὁρκίζομαι λοιπὸν εἰς Αὐτὸν ὅτι ἐκεῖνο, ποὺ θὰ μοῦ εἰπῇ ὁ Θεός, αὐτὸ καὶ θὰ εἴπω εἰς τὸν βασιλιᾶ».
¹⁴ καὶ ἦλθε πρὸς τόν βασιλέα, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· Μιχαία, εἰ πορευθῶ εἰς Ραμὼθ Γαλαὰδ εἰς πόλεμον ἢ ἐπίσχω; καὶ εἶπεν· ἀνάβαινε καὶ εὐοδώσεις, καὶ δοθήσονται εἰς χεῖρας ὑμῶν.	¹⁴ Ηλθεν ο Μιχαίας προς τον βασιλέα, ο δε βασιλεύς τον ηρώτησε· “Μιχαία, να εκστρατεύσω εναντίον της Ραμώθ εις την χώραν Γαλαάδ η να απόσχω;” Ο Μιχαίας ειρωνικώς απήντησε· “να εκστρατεύσης ! Θα ευοδωθή η εκστρατεία σου και οι εχθροί θα παραδοθούν εις τα χέρια σας” !	¹⁴ Ὁ Μιχαίας παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλιᾶ καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ εἶπε: «Μιχαία, πρέπει νὰ προχωρήσω εἰς πόλεμον ἐναντίον τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ ἢ πρέπει νὰ ἀποφύγω τὸν πόλεμον;» Ὁ Μιχαίας ἀπάντησε (εἰρωνικῶς): «Προχώρει καὶ θὰ ἐπιτύχῃ ἡ ἐκστρατεία σου· οἱ δὲ ἐχθροί σου θὰ παραδοθοῦν εἰς τὰ χέρια σας».
¹⁵ καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· ποσάκις ὁρκίζω σε ἵνα μὴ λαλήσῃς πρός με πλὴν τὴν ἀλήθειαν ἐν ὀνόματι Κυρίου;	¹⁵ Ο βασιλεύς Αχαάβ του είπεν· “πόσες φορές σε έχω εξορκίσει να πης εις εμέ εν ονόματι του Κυρίου μόνον την αλήθειαν;”	¹⁵ Τότε ὁ βασιλιᾶς Ἀχαάβ εἶπεν εἰς τὸν Μιχαίαν: «Πόσες φορὲς σὲ ἐκάλεσα, διὰ νάμη μοῦ εἰπῇς μὲ ὅρκον τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνον τὴν ἀλήθειαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κηρίου;»
¹⁶ καὶ εἶπεν· εἶδον τὸν ᾿Ισραὴλ διεσπαρμένους ἐν τοῖς ὄρεσιν ὡς πρόβατα, οἷς οὐκ ἔστι ποιμήν, καὶ εἶπε Κύριος· οὐκ ἔχουσιν ἡγούμενον οὗτοι, ἀναστρεφέτωσαν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ.	¹⁶ Ο Μιχαίας απήντησεν· “είδα εις ένα όραμα τους Ισραηλίτας διεσκορπισμένους εις τα όρη ωσάν πρόβατα, εις τα οποία δεν υπάρχει ποιμήν, και ο Κυριος μου είπε· Δεν έχουν αυτοί αρχηγόν· ας επιστρέψη ο καθένας ειρηνικώς στο σπίτι του”.	¹⁶ Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: «Βλέπω τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν νὰ εἶναι διασκορπισμένος εἰς τὰ βουνὰ ὡς πρόβατα, ποὺ δὲν ἔχουν βοσκὸν νὰ τὰ προφύλαξῃ; καὶ τὰ ὁδηγήσῃ εἰς τόπους βοσκῆς. Καὶ ὁ Κύριος εἶπεν: «Αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἀρχηγόν· ἂς ἐπιστρέψουν ὁ καθένας τους εἰρηνικὰ εἰς τὸ σπίτι του».
¹⁷ καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ πρὸς ᾿Ιωσαφάτ· οὐκ εἶπόν σοι, ὅτι οὐ προφητεύει περὶ ἐμοῦ ἀγαθά, ἀλλ' ἢ κακά;	¹⁷ Ο βασιλεύς του Ισραήλ, ο Αχαάβ, είπε τότε προς τον Ιωσαφάτ· “δεν σου είπα ότι αυτός δεν προφητεύει ποτέ δι' εμέ ευχάριστα πράγματα, παρά μόνον δυσάρεστα;”	¹⁷ Μετὰ τὴν ἀπάντησιν αὐτὴν τοῦ Μιχαία ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: «Δὰν σο·υ εἶπα ὅτι αὐτὸς δὲν προφητεύει δι’ ἐμὲ εὐχάριστα πράγματα, παρὰ μόνον δυσάρεστα;»
¹⁸ καὶ εἶπεν· οὐχ οὕτως· ἀκούσατε λόγον Κυρίου· εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου αὐτοῦ, καὶ πᾶσα δύναμις τοῦ οὐρανοῦ παρειστήκει ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ ἀριστερῶν αὐτοῦ.	¹⁸ Ο Μιχαίας ωμίλησε πάλιν και είπε· “το ζήτημα δεν είναι αν εγώ προφητεύω ευχάριστα η δυσάρεστα δια σέ. Ακούσατε, λοιπόν, τον λόγον του Κυρίου. Εγώ είδα εις όραμα τον Κυριον να κάθεται επάνω στον θρόνον του. Και όλη η δύναμις του ουρανού παρίστατο όρθια εκ δεξιών και εξ αριστερών του.	¹⁸ Τότε ὁ Μιχαίας ἀπάντησε: «Δὲν εἶναι τὰ πράγματα ἔτσι, ὅπως ἐπιμένεις· προσέξετε εἰς τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Εἶδα μὲ τὰ μάτια τῆς διανοίας μου εἰς ἔκστασιν προφητικὴν τὸν Κύριον νὰ κάθεται ἐπάνω εἰς τὸν Θρόνον του καὶ ὅλες οἱ οὐράνιες ἀγγελικὲς δυνάμεις νὰ στέκωνται ὄρθιες εἰς τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερά του.
¹⁹ καὶ εἶπε Κύριος· τίς ἀπατήσει τὸν ᾿Αχαὰβ βασιλέα ᾿Ισραὴλ καὶ ἀναβήσεται καὶ πεσεῖται ἐν Ραμὼθ Γαλαάδ; καὶ οὗτος εἶπεν οὕτως, καὶ οὗτος εἶπεν οὕτως.	¹⁹ Ο Κυριος τότε ηρώτησε· Ποίος και με ποίον τρόπον θα εξαπατήση τον Αχαάβ, βασιλέα του Ισραήλ, δια να εκστρατεύση εναντίον της Ραμώθ εις την περιοχήν Γαλαάδ και να φονευθή; Ενας έλεγε τούτο και άλλος έλεγε το άλλο.	¹⁹ Καὶ ὁ Κύριος ἐρώτησε: «Ποιὸς θὰ ἀπατήσῃ καὶ θὰ πείσῃ τὸν Ἀχαάβ, τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ, ὥστε νὰ προχωρήσῃ εἰς πόλεμον κατὰ τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαὰδ καὶ ἔτσι νὰ σκοτωθῇ ἐκεῖ;» Καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔλεγε· « μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον», ὁ δὲ ἄλλος ἔλεγε· «μὲ ἐκεῖνον τὸν τρόπον»·
²⁰ καὶ ἐξῆλθε τὸ πνεῦμα καὶ ἔστη ἐνώπιον Κυρίου καὶ εἶπεν· ἐγὼ ἀπατήσω αὐτόν. καὶ εἶπε Κύριος· ἐν τίνι;	²⁰ Τοτε ένα πνεύμα εξήλθεν, εστάθη ενώπιον του Κυρίου και είπεν· εγώ θα εξαπατήσω τον Αχαάβ. Ο Κυριος το ηρώτησε· “με ποιόν τρόπον;”	²⁰ μέχρις ὅτου παρουσιάσθη ἕνα πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἐστάθη ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον καὶ εἶπεν: «Ἐγὼ θὰ τὸν ἀπατήσω καὶ θὰ τὸν πείσω νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸν πόλεμον αὐτόν!» Καὶ ὁ Κύριος τὸ ἐρώτησε: «Μὲ ποῖον τρόπον;»
²¹ καὶ εἶπεν· ἐξελεύσομαι καὶ ἔσομαι πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι πάντων τῶν προφητῶν αὐτοῦ. καὶ εἶπεν· ἀπατήσεις καὶ δυνήσῃ, ἔξελθε καὶ ποίησον οὕτω.	²¹ Το πνεύμα απήντησε. “Θα εξέλθω από εδώ και θα μεταβώ εκεί και θα είμαι πνεύμα ψεύδους, που θα ομιλώ με το στόμα όλων αυτών των ψευδοπροφητών του”. Ο Κυριος απήντησεν· “Ετσι πράγματι θα τον εξαπατήσης και ημπορείς να πραγματοποίησης την απάτην. Πηγαινε και κάμε, όπως είπες”.	²¹ Τὸ πνεῦμα ἀπάντησε: «Θὰ φύγω ἀπὸ ἐδῶ καὶ θὰ γίνω πνεῦμα, ποὺ θὰ λαλήσῃ ψεύδη εἰς τὸ στόμα ὅλων τῶν ψευδοπροφητῶν τοῦ Ἀχαάβ». Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: «Ναί· θὰ τὸν ἀπατήσῃς καὶ θὰ ἐπιτύχῃς νὰ τὸν πείσῃς νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸν πόλεμον. Λοιπὸν φύγε ἀπὸ ἐδῶ καὶ κάμε ἔτσι, ὅπως ἀκριβῶς εἶπες».
²² καὶ νῦν ἰδοὺ ἔδωκε Κύριος πνεῦμα ψευδὲς ἐν στόματι τῶν προφητῶν σου τούτων, καὶ Κύριος ἐλάλησεν ἐπὶ σὲ κακά.	²² Ιδού λοιπόν ότι ο Κυριος παρεχώρησε πνεύμα ψεύδους στο στόμα αυτών των προφητών σου. Ο Κυριος, λοιπόν, ήτο εκείνος, ο οποίος ωμίλησε δυσάρεστα εναντίον σου και όχι εγώ”.	²² Ὁ Μιχαίας ἐπρόσθεσε: «Καὶ νά, τὶ συνέβη· ὁ Κύριος ἔβαλε πνεῦμα ψεύδους καὶ πλάνης εἰς τὸ στόμα αὐτῶν τῶν ψευδοπροφητῶν σου· ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμίλησε διὰ σέ, Ἀχαάβ, δυσάρεστα· εἶπεν ὅτι σὲ περιμένει ἧττα καὶ καταστροφή!»
²³ καὶ ἤγγισε Σεδεκίας υἱὸς Χαναὰν καὶ ἐπάταξε τὸν Μιχαίαν ἐπὶ τὴν σιαγόνα καὶ εἶπεν αὐτῷ· ποίᾳ τῇ ὁδῷ παρῆλθε πνεῦμα Κυρίου παρ' ἐμοῦ τοῦ λαλῆσαι πρός σε;	²³ Ο Σεδεκίας, ο υιός του Χαναάν, επλησίασε και εκτύπησε τον Μιχαίαν εις την σιαγόνα και του είπε· “Δια ποίας οδού το πνεύμα του Θεού έφυγεν από εμέ, δια να ομιλήση εις σέ;”	²³ Τότε ἐπλησίασεν ὁ Σεδεκίας, ὁ υἱὸς τοῦ Χαναάν, καὶ ἐκτήπησε τὸν Μιχαίαν εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοῦ εἶπεν: «Ἀπὸ ποῖον δρόμον ἐπέρασε τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ἐβγῆκε ἀπὸ ἐμέ, καὶ ἦλθε νὰ ὁμιλήσῃ εἰς σὲ καὶ να σοῦ ἀποκαλύψῃ αὐτὰ ποὺ εἶπες;»
²⁴ καὶ εἶπε Μιχαίας· ἰδοὺ ὄψῃ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ἐν ᾗ εἰσελεύσῃ ταμιεῖον ἐκ ταμιείου τοῦ κατακρυβῆναι.	²⁴ Ο Μιχαίας του απήντησεν· “ιδού θα το ίδης κατά την ημέραν εκείνην, κατά την οποίαν ο βασιλεύς και ο στρατός του θα νικηθή, συ δε θα εισέρχεσαι από δωμάτιον εις δωμάτιον, δια να κρυφθής”.	²⁴ Ὁ Μιχαίας τοῦ ἀπάντησε: «Νά· θὰ ἐννοήσῃς ἀπὸ ποὺ ἦλθε νὰ μοῦ ὁμιλήσῃ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ποὺ θὰ μάθῃς τὴν ἧτταν τοῦ Ἀχαάβ, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ τρέχῃς τρομοκρατημένος ἀπὸ τὸ ἐσωτερικώτερον δωμάτιον εἰς ἄλλο ἐσωτερικώτερον δωμάτων, διὰ νὰ κρυφθῇς καὶ νὰ σωθῇς».
²⁵ καὶ εἶπε βασιλεὺς ᾿Ισραήλ· λάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ἀποστρέψατε πρὸς ᾿Εμὴρ ἄρχοντα τῆς πόλεως καὶ πρὸς ᾿Ιωὰς ἄρχοντα υἱὸν τοῦ βασιλέως	²⁵ Ωργισμένος ο βασιλεύς του Ισραήλ είπε· “πάρετε τον Μιχαίαν και παραδώσατέ τον στον Εμήρ, τον κυβερνήτην της πόλεως και προς τον υιόν μου, τον Ιωάς τον άρχοντα.	²⁵ Κατόπιν αὐτῶν ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ διέταξε: «Συλλάβετε τὸν Μιχαίαν καὶ ὁδηγῆστε τον εἰς τὸν Ἐμήρ, τὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως αὐτῆς, καὶ πρὸς τὸν ἄρχοντα Ἰωάς, τὸν υἱόν μου,
²⁶ καὶ ἐρεῖτε· οὕτως εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἀπόθεσθε τοῦτον εἰς οἶκον φυλακῆς, καὶ ἐσθιέτω ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ θλίψεως ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι με ἐν εἰρήνῃ.	²⁶ Θα πήτε δε εις αυτούς· αυτά διέταξεν ο βασιλεύς· Ριψατε αυτόν τον άνθρωπον εις την φυλακήν. Δια να τον τιμωρήσετε, δώσατέ του ολίγον μόνον άρτον και ολίγον ύδωρ, έως ότου επιστρέψω νικητής από τον πόλεμον”.	²⁶ καὶ νὰ τοὺς εἰπῆτε· (ἔτσι διέταξεν ὁ βασιλιᾶς: Ρίψετε αὐτόν (τὸν Μιχαίαν) εἰς τὴν φυλακὴν καὶ ἂς τρώγῃ ἐκεῖ ψωμὶ ἐλάχιστον καὶ κατωτέρας ποιότητος καὶ ἂς πίνῃ ἐλάχιστον καὶ θολὸν νερόν, μέχρις ὅτου ἐπιστρέψω ἀπὸ τὸν πόλεμον, ποὺ θὰ ἐπιχειρήσω, εἰρηνικὸς καὶ νικητής».
²⁷ καὶ εἶπε Μιχαίας· ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπιστρέψῃς ἐν εἰρήνῃ, οὐκ ἐλάλησε Κύριος ἐν ἐμοί· ἀκούσατε λαοὶ πάντες.	²⁷ Ο Μιχαίας είπε· “εάν όντως συ επιστρέψης νικητής από τον πόλεμον, τότε δεν ωμίλησεν εις εμέ ο Κυριος. Ακούσατέ το όλοι σεις οι άνθρωποι, που είσθε εδώ”.	²⁷ Τότε ὁ Μιχαίας εἶπεν εἰς τὸν Ἀχαάβ: «Ἐὰν ἐπιστρέψῃς πράγματι νικητὴς ἀπὸ τὸν πόλεμον αὐτόν, δὲν μοῦ τὸ ἔχει εἰπεῖ ὁ Κύριος!» Καὶ ἐπρόσθεσε: «Ἀκοῦστε αὐτὰ ποὺ εἶπα, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι!»
²⁸ Καὶ ἀνέβη βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ καὶ ᾿Ιωσαφὰτ βασιλεὺς ᾿Ιούδα εἰς Ραμὼθ Γαλαάδ.	²⁸ Ο βασιλεύς του βασιλείου του Ισραήλ, ο Αχαάβ, και ο Ιωσαφάτ, ο βασιλεύς του Ιούδα, εξεστράτευσαν εναντίον της Ραμώθ εις την χώραν Γαλαάδ.	²⁸ Ὁ Ἀχαάβ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, καὶ μαζί του ὁ Ἰωσαφάτ, ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰούδα, ἀνέβησαν διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς πόλεως Ραμὼθ τῆς περιοχῆς Γαλαάδ,
²⁹ καὶ εἶπε βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ πρὸς ᾿Ιωσαφάτ· κατακάλυψόν με καὶ εἰσελεύσομαι εἰς τὸν πόλεμον, καὶ σὺ ἔνδυσαι τὸν ἱματισμόν μου· καὶ συνεκαλύψατο βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν πόλεμον.	²⁹ Πριν αρχίση η μάχη είπεν ο βασιλεύς του Ισραήλ Αχαάβ προς τον Ιωσαφάτ· “βοήθησέ με να μεταμφιεσθώ και να λάβω κατόπιν μέρος στον πόλεμον. Φορεσε, λοιπόν, συ τα βασιλικά μου ενδύματα”. Ετσι ο βασιλεύς του Ισραήλ Αχαάβ ήλλαξε την στολήν του και μετημφιεσμένος εισήλθεν στον πόλεμον.	²⁹ Καὶ ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραὴλ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωσαφάτ: «Βοήθησέ με νὰ μεταμφιεσθῶ, ὥστε νὰ λάβω μέρος εἰς τὴν μάχην ὡς ἁπλὸς καὶ ἄγνωστος στρατιώτης, σὺ δὲ φόρεσε τὴν ἰδικήν μου βασιλικὴν στολήν». Ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ μετημφιέσθη καὶ ἐρρίφθη εἰς τὴν μάχην.
³⁰ καὶ βασιλεὺς Συρίας ἐνετείλατο τοῖς ἄρχουσι τῶν ἁρμάτων τοῖς μετ' αὐτοῦ λέγων· μὴ πολεμεῖτε τὸν μικρὸν καὶ τὸν μέγαν, ἀλλ' ἢ τὸν βασιλέα ᾿Ισραὴλ μόνον.	³⁰ Ο βασιλεύς της Συρίας έδωσεν εντολήν στους διοικητάς των πολεμικών του αρμάτων, που ήσαν μαζή του, και τους είπε· “μη πολεμήσετε εναντίον κανενός άλλου μικρού η μεγάλου, αλλά μόνον να στραφήτε εναντίον του βασιλέως των Ισραηλιτών”.	³⁰ Ἀλλ' ὁ βασιλιᾶς τῆς Συρίας ἔδωσε διαταγὴν εἰς τοὺς ἀξιωματικοὺς τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν μαζί του, καὶ τοὺς εἶπε: «Μὴ πολεμεῖτε ἐναντίον τοῦ μικροῦ ἢ τοῦ μεγάλου ἐχθροῦ, ἀλλὰ μόνον ἐναντίον τοῦ ἰδίου τοῦ βασιλιᾶ του Ἰσραήλ»,
³¹ καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων τὸν ᾿Ιωσαφάτ, καὶ αὐτοὶ εἶπαν· βασιλεὺς ᾿Ισραήλ ἐστι, καὶ ἐκύκλωσαν αὐτὸν τοῦ πολεμεῖν· καὶ ἐβόησεν ᾿Ιωσαφάτ, καὶ Κύριος ἔσωσεν αὐτόν, καὶ ἀπέστρεψεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἀπ' αὐτοῦ.	³¹ Οταν οι αρχηγοί των πολεμικών αρμάτων είδαν τον Ιωσαφάτ, είπαν· “αυτός είναι ο βασιλεύς των Ισραηλιτών”. Τον περιεκύκλωσαν, δια να επιτεθούν εναντίον του. Ο Ιωσαφάτ εκραύγασε προς τον Κυριον και ο Κυριος απεμάκρυνεν από αυτόν εκείνους, που τον είχαν περικυκλώσει και τον έσωσεν.	³¹ Συνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων εἶδαν τὸν Ἰωσαφάτ, εἶπαν μεταξύ των: «Νά· αὐτὸς εἶναι ὁ βασιλιᾶς τοῦ Ἰσραήλ»· καὶ ἀμέσως τὸν περιεκύκλωσαν διὰ νὰ τὸν κτυπήσουν καὶ νὰ τὸν σκοτώσουν. Ἀλλ’ ὁ Ἰωσαφὰτ ἐφώναξε δυνατὰ καὶ ὁ Κύριος τὸν ἔσωσε καὶ ὁ Θεὸς ἀπεμάκρυνε τοὺς ἐχθροὺς ἀπὸ τὸν Ἰωσαφάτ.
³² καὶ ἐγένετο ὡς εἶδον οἱ ἄρχοντες τῶν ἁρμάτων ὅτι οὐκ ἦν βασιλεὺς ᾿Ισραήλ, καὶ ἀπέστρεψαν ἀπ' αὐτοῦ.	³² Οταν είδον οι αρχηγοί των συριακών αρμάτων, ότι δεν είναι αυτός ο βασιλεύς του Ισραήλ, απεμακρύνθησαν από αυτόν.	³² Καὶ συνέβη τοῦτο: Μόλις οἱ ἀξιωματικοὶ τῶν πολεμικῶν ἁρμάτων ἀντελήφθησαν ὅτι αὐτὸς δὲν ἦταν ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεχώρησαν καὶ ἐσταμάτησαν νὰ τὸν πολεμοῦν.
³³ καὶ ἀνὴρ ἔτεινε τόξον εὐστόχως καὶ ἐπάταξε τὸν βασιλέα ᾿Ισραὴλ ἀνὰ μέσον τοῦ πνεύμονος καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ θώρακος. καὶ εἶπε τῷ ἡνιόχῳ· ἐπίστρεφε τὴν χεῖρά σου καὶ ἐξάγαγέ με ἐκ τοῦ πολέμου, ὅτι ἐπόνεσα.	³³ Ενας από τους στρατιώτας ετέντωσεν ευστόχως το τόξον του και εκτύπησε τον Αχαάβ, τον βασιλέα των Ισραηλιτών, ανάμεσα στον πνεύμονα και τον θώρακα. Ο βασιλεύς του Ισραήλ, ο Αχαάβ, είπεν στον ηνίοχόν του· “στρέψε με το χέρι σου προς τα οπίσω το άρμα και βγάλε με από το πεδίον της μάχης, διότι επληγώθηκα βαρειά”.	³³ Κάποιος ὅμως Σύρος ἐτέντωσε τὴν χορδὴν τοῦ τόξου του καὶ ἐπέτυχε νὰ κτυπήσῃ τυχαίως τὸν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραὴλ μεταξὺ τοῦ πνεύμονος καὶ τοῦ θώρακος. Τότε ὁ Ἀχαὰβ εἶπεν εἰς τὸν ὁδηγὸν τοῦ πολεμικοῦ του ἅρματος: «Γύρισε πίσω τὸ ἅρμα καὶ ὁδήγησέ με ἔξω ἀπὸ τὸ πεδίον τῆς μάχης, διότι ἐπληγώθηκα σοβαρὰ καὶ πονῶ!»
³⁴ καὶ ἐτροπώθη ὁ πόλεμος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· καὶ ὁ βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ ἦν ἑστηκὼς ἐπὶ τοῦ ἅρματος ἐξεναντίας Συρίας ἕως ἑσπέρας καὶ ἀπέθανε δύνοντος τοῦ ἡλίου.	³⁴ Εν τω μεταξύ κατά την ημέραν εκείνην η μάχη είχε γίνει πολύ αγρία. Ο βασιλεύς του Ισραήλ ο Αχαάβ ήτο όρθιος επάνω στο άρμα του απέναντι του στρατού της Συρίας μέχρι της εσπέρας, οπότε κατά την δύσιν του ηλίου απέθανε.	³⁴ Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ πόλεμος ἔγινε πάρα πολὺ σκληρὸς καὶ ἄγριος. Διὰ τοῦτο ὁ ὁδηγὸς τοῦ ἅρματος δὲν ἠμπόρεσε νὰ τὸ ἀποσύρῃ ἕνεκα τῆς σφοδρότητος τοῦ πολέμου καὶ ἔτσι ὁ βασιλιᾶς τοῦ βασιλείου τοῦ Ἰσραὴλ ἐστέκετο ἐπάνω εἰς τὸ πολεμικόν του ἅρμα ἀπέναντι ἀπὸ τὸν στρατὸν τῶν Σύρων, ἐνῷ ὁ στρατὸς ἐπολεμοῦσε, μέχρι τὸ βράδυ. Τελικῶς δὲ ὁ Ἀχαὰβ ἀπέθανε (ἀπὸ τὴν ὁλοήμερον συνεχῆ αἱμορραγίαν) κατὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου.