| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 [Καὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσε λαλῶν πρὸς Σαούλ, καὶ ἡ ψυχὴ ᾿Ιωνάθαν συνεδέθη τῇ ψυχῇ Δαυὶδ καὶ ἠγάπησεν αὐτὸν ᾿Ιωνάθαν κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. | 1 Οταν ο Δαυίδ ετελείωσε την συνομιλίαν του με τον Σαούλ, η ψυχή του Ιωνάθαν συνεδέθη με στενήν φιλίαν με την ψυχήν του Δαυίδ. Ο Ιωνάθαν τον ηγάπησεν, όπως και τον εαυτόν του. | 1 |
| 2 καὶ ἔλαβεν αὐτὸν Σαοὺλ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτὸν ἐπιστρέψαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. | 2 Επήρεν ο Σαούλ τον Δαυίδ κατά την ημέραν εκείνην μαζή του και δεν τον αφήκε να επιστρέψη εις την οικογένειαν του πατρός του. | 2 |
| 3 καὶ διέθετο ᾿Ιωνάθαν καὶ Δαυὶδ ἐν τῷ ἀγαπᾶν αὐτὸν κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. | 3 Ο Ιωνάθαν συνεδέθη δια στενής φιλίας με τον Δαυίδ, διότι τον ηγάπα όπως και τον εαυτόν του. | 3 |
| 4 καὶ ἐξεδύσατο ᾿Ιωνάθαν τὸν ἐπενδύτην τὸν ἐπάνω καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῷ Δαυὶδ καὶ τὸν μανδύαν αὐτοῦ καὶ ἕως τῆς ρομφαίας αὐτοῦ καὶ ἕως τοῦ τόξου αὐτοῦ καὶ ἕως τῆς ζώνης αὐτοῦ. | 4 Και, επάνω εις την μεγάλην του αυτήν προς αυτόν αγάπην, έβγαλεν ο Ιωνάθαν το επανωφόρι του και το έδωκεν στον Δαυίδ, όπως επίσης τον στρατιωτικόν μανδύαν του, την ρομφαίαν, το τόξον του και την ζώνην του. | 4 |
| 5 καὶ ἐξεπορεύετο Δαυίδ, ἐν πᾶσιν, οἷς ἀπέστειλεν αὐτὸν Σαούλ, συνῆκε· καὶ κατέστησεν αὐτὸν Σαοὺλ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας τοῦ πολέμου, καὶ ἤρεσεν ἐν ὀφθαλμοῖς παντὸς τοῦ λαοῦ καί γε ἐν ὀφθαλμοῖς δούλων Σαούλ.] | 5 Ο Δαυίδ ανελάμβανε προθύμως κάθε επιχείρησιν, προς την οποίαν τον έστελλεν ο Σαούλ, και την έφερε πάντοτε εις πέρας. Δια τούτο ο Σαούλ διώρισεν αυτόν αρχηγόν του στρατού του. Η πράξις αυτή ήρεσεν εις όλον τον ισραηλιτικόν λαόν και εις αυτούς ακόμη τους αυλικούς του Σαούλ. | 5 |
| 6 Καὶ ἐξῆλθον αἱ χορεύουσαι εἰς συνάντησιν Δαυὶδ ἐκ πασῶν πόλεων ᾿Ισραὴλ ἐν τυμπάνοις καὶ ἐν χαρμοσύνῃ καὶ ἐν κυμβάλοις. | 6 Οταν ο Δαυίδ επέστρεψε μετά τον φόνον του Φιλισταίου, αι γυναίκες εβγήκαν από όλας τας πόλεις των Ισραηλιτών, χορεύουσαι και τραγουδούσαι, εις συνάντησιν του Δαυίδ με τύμπανα και κύμβαλα και με χαράν μεγάλην. | 6 |
| 7 καὶ ἐξῆρχον αἱ γυναῖκες καὶ ἔλεγον· ἐπάταξε Σαοὺλ ἐν χιλιάσιν αὐτοῦ καὶ Δαυὶδ ἐν μυριάσιν αὐτοῦ. | 7 Αι δε γυναίκες, που διηύθυναν τον χορόν των γυναικών, έλεγαν· “ο Σαούλ εφόνευσε χιλιάδες εχθρών, ο δε Δαυίδ εφόνευσε μυριάδες εχθρών”. | 7 |
| 8 καὶ πονηρὸν ἐφάνη τὸ ρῆμα ἐν ὀφθαλμοῖς Σαοὺλ περὶ τοῦ λόγου τούτου, καὶ εἶπε· τῷ Δαυὶδ ἔδωκαν τὰς μυριάδας καὶ ἐμοὶ ἔδωκαν τὰς χιλιάδας. | 8 Το εγκώμιον αυτό των γυναικών προς τον Δαυίδ δεν ήρεσεν στον Σαούλ. Αυτός δε παραπονούμένος έλεγεν· “στον Δαυίδ απέδωκαν τας μυριάδας, εις εμέ δε τας χιλιάδας”. | 8 |
| 9 [Καὶ ἦν Σαοὺλ ὑποβλεπόμενος τὸν Δαυὶδ ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ἐπέκεινα. | 9 Από την ημέραν εκείνην και εντεύθεν ο Σαούλ υπέβλεπε τον Δαυίδ. | 9 |
| 10 καὶ ἐγενήθη ἀπὸ τῆς ἐπαύριον καὶ ἔπεσε πνεῦμα Θεοῦ πονηρὸν ἐπὶ Σαοὺλ καὶ προεφήτευσεν ἐν μέσῳ οἴκου αὐτοῦ. Καὶ Δαυὶδ ἔψαλλεν ἐν χειρὶ αὐτοῦ ὡς καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν, καὶ τὸ δόρυ ἐν τῇ χειρὶ Σαούλ. | 10 Δια τούτο την επομένην ημέραν κατέλαβε τον Σαούλ, κατά παραχώρησιν Θεού, ένα πονηρόν πνεύμα και τον περιέφερεν εις έκστασιν μέσα στον οίκον του. Ο Δαυίδ έπαιζε με τα χέρια του κιθάραν, όπως συνήθως, το δε δόρυ ευρίσκετο στο χέρι του Σαούλ. | 10 |
| 11 καὶ ἦρε Σαοὺλ τὸ δόρυ καὶ εἶπε· πατάξω ἐν Δαυὶδ καὶ ἐν τῷ τοίχῳ· καὶ ἐξέκλινε Δαυὶδ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ δίς.] | 11 Εσήκωσε ο Σαούλ το δόρυ του και είπε από μέσα του· “θα καρφώσω τον Δαυίδ στον τοίχον”. Ο Δαυίδ όμως δύο φοράς εφυλάχθη και εσώθη. | 11 |
| 12 καὶ ἐφοβήθη Σαοὺλ ἀπὸ προσώπου Δαυίδ, | 12 Ο Σαούλ εφοβήθη και δεν ήθελε πλέον να βλέπη τον Δαυίδ. | 12 |
| 13 καὶ ἀπέστησεν αὐτὸν ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἑαυτῷ χιλίαρχον, καὶ ἐξεπορεύετο καὶ εἰσεπορεύετο ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ. | 13 Τον απεμάκρυνεν από εμπρός του και τον διώρισεν αρχηγόν χιλίων μόνον ανδρών. Ο Δαυίδ πηγαινοήρχετο ανάμεσα στον λαόν. | 13 |
| 14 καὶἦν Δαυὶδ ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ συνιῶν, καὶ Κύριος ἦν μετ᾿ αὐτοῦ. | 14 Ο Δαυίδ υπήρξε συνετός εις όλας τας ενεργείας του, διότι ο Κυριος ήτο μαζή του. | 14 |
| 15 καὶ εἶδε Σαοὺλ ὡς αὐτὸς συνιεῖ σφόδρα, καὶ εὐλαβεῖτο ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ. | 15 Είδεν ο Σαούλ, ότι ο Δαυίδ ενεργεί με πολλήν σύνεσιν και κατελήφθη από ένα δέος προς αυτόν. | 15 |
| 16 καὶ πᾶς ᾿Ισραὴλ καὶ ᾿Ιούδας ἠγάπα τὸν Δαυίδ, ὅτι αὐτὸς εἰσεπορεύετο καὶ ἐξεπορεύετο πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ. | 16 Ολοι όμως οι Ισραηλίται και μάλιστα οι Ιουδαίοι αγαπούσαν τον Δαυίδ, ο οποίος επικοινωνούσε με τον λαόν και πηγαινοήρχετο ανάμεσα από τους ανθρώπους. | 16 |
| 17 [Καὶ εἶπε Σαοὺλ πρὸς Δαυίδ· ἰδοὺ ἡ θυγάτηρ μου ἡ μείζων Μερόβ, αὐτὴν δώσω σοι εἰς γυναῖκα, καὶ πλὴν γίνου μοι εἰς υἱὸν δυνάμεως καὶ πολέμει τοὺς πολέμους Κυρίου. καὶ Σαοὺλ εἶπε· μὴ ἔστω χείρ μου ἐπ᾿ αὐτῷ, καὶ ἔσται ἐπ᾿ αὐτὸν χεὶρ ἀλλοφύλων. | 17 Ο Σαούλ είπε κάποιαν ημέραν προς τον Δαυίδ· “η μεγαλυτέρα μου κόρη είναι η Μερόβ. Αυτήν θα σου δώσω ως σύζυγον υπό τον όρον ότι συ θα αναδειχθής γενναίος πολεμιστής και θα λαμβάνης μέρος στους πολέμους, τους οποίους ορίζει ο Κυριος”. Επρότεινε δε αυτό ο Σαούλ συλλογιζόμενος καθ' εαυτόν και λέγων· “ας μην απλώσω εγώ φονικόν το χέρι μου εναντίον του. Ας αφήσω να φονευθή από τα χέρια των αλλοφύλων”. | 17 |
| 18 καὶ εἶπε Δαυὶδ πρὸς Σαούλ· τίς ἐγώ εἰμι καὶ τίς ἡ ζωὴ τῆς συγγενείας τοῦ πατρός μου ἐν ᾿Ισραήλ, ὅτι ἔσομαι γαμβρὸς τοῦ βασιλέως; | 18 Ο Δαυίδ όμως είπε προς τον Σαούλ· “ποιός είμαι εγώ και ποιά είναι η ζωή και η αξία της συγγενείας του πατρός μου μεταξύ των Ισραηλιτών, ώστε εγώ να γίνω γαμβρός του βασιλέως; Είναι δι' εμέ αυτό πάρα πολύ”. | 18 |
| 19 καὶ ἐγενήθη ἐν τῷ καιρῷ τοῦ δοθῆναι τὴν Μερὸβ θυγατέρα Σαοὺλ τῷ Δαυίδ, καὶ αὕτη ἐδόθη τῷ ᾿Ισραὴλ τῷ Μοθυλαθείτῃ εἰς γυναῖκα.] | 19 Οταν όμως ήλθεν ο καιρός να δοθή η κόρη του Σαούλ η Μερόβ ως σύζυγος εις τον Δαυίδ εδόθη αυτή εις ένα Ισραηλίτην Μοθυλαθείτην. | 19 |
| 20 Καὶ ἠγάπησε Μελχὸλ ἡ θυγάτηρ Σαοὺλ τὸν Δαυίδ, καὶ ἀπηγγέλη τῷ Σαούλ, καὶ ηὐθύνθη ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ. | 20 Η Μελχόλ όμως, η άλλη κόρη του Σαούλ, ηγάπησε τον Δαυίδ και έγινεν αυτό γνωστόν στον Σαούλ, πράγμα το οποίον ιδιαιτέρως τον ηυχαρίστησε. | 20 |
| 21 καὶ εἶπε Σαούλ· δώσω αὐτὴν αὐτῷ, καὶ ἔσται αὐτῷ εἰς σκάνδαλον. καὶ ἦν ἐπὶ Σαοὺλ χεὶρ ἀλλοφύλων. | 21 Ο Σαούλ είπεν από μέσα του· “θα δώσω την Μελχόλ ως σύζυγον στον Δαυίδ και αυτή θα γίνη δι' αυτόν πρόσκομμα και πειρασμός”. Κατά την εποχήν εκείνην οι Φιλισταίοι επίεζαν πάλιν τους Ισραηλίτας. | 21 |
| 22 καὶ ἐνετείλατο Σαοὺλ τοῖς παισὶν αὐτοῦ λέγων· λαλήσετε ὑμεῖς λάθρᾳ τῷ Δαυὶδ λέγοντες· ἰδοὺ θέλει ἐν σοὶ ὁ βασιλεύς, καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ ἀγαπῶσί σε, καὶ σὺ ἐπιγάμβρευσον τῷ βασιλεῖ. | 22 Ο Σαούλ διέταξε τους δούλους του και είπε προς αυτούς· “είπατε εις τον Δαυίδ εμπιστευτικώς ότι να, ο βασιλεύς θέλει να σου δώση την κόρην του ως σύζυγον. Ολοι δε οι αυλικοί σε αγαπούν. Γινε λοιπόν γαμβρός του βασιλέως”. | 22 |
| 23 καὶ ἐλάλησαν οἱ παῖδες Σαοὺλ εἰς τὰ ὦτα Δαυὶδ τὰ ρήματα ταῦτα, καὶ εἶπε Δαυίδ· εἰ κοῦφον ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν ἐπιγαμβρεῦσαι βασιλεῖ; κἀγὼ ἀνὴρ ταπεινὸς καὶ οὐχὶ ἔνδοξος. | 23 Οι αυλικοί του Σαούλ είπαν αυτά εμπιστευτικώς στον Δαυίδ. Ο Δαυίδ απήντησε· “και εις σας τους ιδίους δεν φαίνεται ανόητον να θελήσω εγώ να γίνω γαμβρός του βασιλέως; Εγώ είμαι άσημος και πτωχός άνθρωπος. Επομένως δεν έχω να προσφέρω στον βασιλέα ως δώρον κάτι, που να αξίζη”. | 23 |
| 24 καὶ ἀπήγγειλαν οἱ παῖδες Σαοὺλ αὐτῷ κατὰ τὰ ρήματα ταῦτα, ἃ ἐλάλησε Δαυίδ. | 24 Οι δούλοι του Σαούλ ανήγγειλαν εις αυτόν την απάντησιν, την οποίαν τους είχε δώσει ο Δαυίδ. | 24 |
| 25 καὶ εἶπε Σαούλ· τάδε ἐρεῖτε τῷ Δαυίδ· οὐ βούλεται ὁ βασιλεὺς ἐν δόματι, ἀλλ᾿ ἢ ἐν ἑκατὸν ἀκροβυστίαις ἀλλοφύλων ἐκδικῆσαι ἐχθροὺς τοῦ βασιλέως· καὶ Σαοὺλ ἐλογίσατο ἐμβαλεῖν αὐτὸν εἰς χεῖρας τῶν ἀλλοφύλων. | 25 Ο Σαούλ είπε τότε· “αυτά θα πήτε στον Δαυίδ· Ο βασιλεύς δεν θέλει κανένα γαμήλιον δώρον. Ενα μόνον θέλει. Εκατόν ακροβυστίας αλλοφύλων, δια να εκδικηθής έτσι τους εχθρούς του βασιλέως”. Ο Σαούλ είπεν αυτά σκεπτόμενος να ρίψη τον Δαυίδ εις τα χέρια των Φιλισταίων. | 25 |
| 26 καὶ ἀπαγγέλλουσιν οἱ παῖδες Σαοὺλ τῷ Δαυὶδ τὰ ρήματα ταῦτα, καὶ ηὐθύνθη ὁ λόγος ἐν ὀφθαλμοῖς Δαυὶδ ἐπιγαμβρεῦσαι τῷ βασιλεῖ. | 26 Οι δούλοι του Σαούλ εγνωστοποίησαν στον Δαυίδ αυτά τα λόγια του βασιλέως και ήρεσεν στον Δαυίδ να γίνη κατ' αυτόν τον τρόπον γαμβρός του βασιλέως. | 26 |
| 27 καὶ ἀνέστη Δαυὶδ καὶ ἐπορεύθη αὐτὸς καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ καὶ ἐπάταξεν ἐν τοῖς ἀλλοφύλοις ἑκατὸν ἄνδρας καὶ ἀνήνεγκε τὰς ἀκροβυστίας αὐτῶν. καὶ ἐπιγαμβρεύεται τῷ βασιλεῖ καὶ δίδωσιν αὐτῷ τὴν Μελχὸλ θυγατέρα αὐτοῦ αὐτῷ εἰς γυναῖκα. | 27 Ο Δαυίδ ητοιμάσθη, μετέβη αυτός και οι άνδρες του εναντίον των Φιλισταίων. Εφόνευσαν πράγματι εκατόν Φιλισταίους και έφερε τας ακροβιστίας των στον Σαούλ. Εγινε τότε γαμβρός του βασιλέως, διότι ο βασιλεύς του έδωσε την θυγατέρα του Μελχόλ ως σύζυγον. | 27 |
| 28 καὶ εἶδε Σαοὺλ ὅτι Κύριος μετὰ Δαυὶδ καὶ πᾶς ᾿Ισραήλ ἠγάπα αὐτόν, | 28 Ο Σαούλ είδεν ότι ο Κυριος ήτο μαζή με τον Δαυίδ και ότι όλος ο Ισραηλιτικός λαός τον αγαπούσε. | 28 |
| 29 καὶ προσέθετο εὐλαβεῖσθαι ἀπὸ Δαυὶδ ἔτι. | 29 Αυτό δε το γεγονός του ενέβαλε ακόμη μεγαλύτερον δέος απέναντι του Δαυίδ. | 29 |
