| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΑΙ ἀνέστη μετὰ ᾿Αβιμέλεχ τοῦ σῶσαι τὸν ᾿Ισραὴλ Θωλὰ υἱὸς Φουά, υἱὸς πατραδέλφου αὐτοῦ, ἀνὴρ ᾿Ισσάχαρ, καὶ αὐτὸς ᾤκει ἐν Σαμὶρ ἐν ὄρει ᾿Εφραίμ. | 1 Επειτα από τον Αβιμέλεχ παρουσιάσθη Κριτής να σώση τον ισραηλιτικόν λαόν ο Θωλά, υιός του Φουα, ο οποίος ήτο αδελφός του Γεδεών. Αυτός ήτο ανήρ της φυλής Ισσάχαρ και κατοικούσεν εις την Σαμίρ η οποία ευρίσκετο στο όρος Εφραίμ. | 1 Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀβιμέλεχ παρουσιάσθη ὡς Κριτής, διὰ νὰ ὑπερασπίσῃ καὶ ἐλευθερώσῃ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, ὁ Θωλά, υἱὸς τοῦ Φουά, ποὺ ἦταν ἀδελφὸς τοῦ πατέρα τοῦ Ἀβιμέλεχ (δηλαδὴ ἀδελφὸς τοῦ Γεδεών). Ὁ Θωλὰ ἀνῆκεν εἰς τὴν φυλὴν Ἰσσάχαρ καὶ ἑκατοικοῦσε εἰς τὴν Σαμίρ, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τοῦ Ἐφραίμ. |
| 2 καὶ ἔκρινε τὸν ᾿Ισραὴλ εἴκοσι τρία ἔτη καὶ ἀπέθανε καὶ ἐτάθη ἐν Σαμίρ. | 2 Αυτός εκυβέρνησε τον ισραηλιτικόν λαόν επί είκοσι τρία έτη, μετά τα οποία απέθανε και ετάφη εις την πόλιν Σαμίρ. | 2 Ὁ Θωλὰ ἔκρινε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἐπὶ εἴκοσι τρία χρόνια· κατόπιν ἀπέθανε καὶ ἐτάφη εἰς τὴν πόλιν Σαμίρ. |
| 3 Καὶ ἀνέστη μετ᾿ αὐτὸν ᾿Ιαΐρ ὁ Γαλαάδ, καὶ ἔκρινε τὸν ᾿Ισραὴλ εἴκοσι δύο ἔτη. | 3 Επειτα από αυτόν παρουσιάσθη ο Ιαΐρ, από την χώραν Γαλαάδ, ο οποίος εκυβέρνησε και έσωσε τον Ισραήλ επί είκοσι δύο έτη. | 3 Μετὰ τὸν Θωλὰ παρουσιάσθη ὡς Κριτὴς ὁ Ἰαῒρ ἀπὸ τὴν ἀπόμερη καὶ ἀπομακρυσμένη Γαλαάδ· αὐτὸς ἔκρινε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἐπὶ εἴκοσι δύο χρόνια. |
| 4 καὶ ἦσαν αὐτῷ τριάκοντα καὶ δύο υἱοὶ ἐπιβαίνοντες ἐπὶ τριάκοντα δύο πώλους· καὶ τριάκοντα δύο πόλεις αὐτοῖς, καὶ ἐκάλουν αὐτὰς ἐπαύλεις ᾿Ιαΐρ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης ἐν γῇ Γαλαάδ. | 4 Αυτός είχε τριάκοντα δύο υιούς οι οποίοι ως πλούσιοι που ήσαν, επέβαιναν εις τριάκοντα δύο πώλους, είχον δε αυτοί εις την Γαλαάδ τριάκοντα δύο πόλεις όπου κατοικούσαν και τας οποίας ωνόμαζαν μέχρι της ημέρας αυτής “Επαύλστου Ιαΐρ”. | 4 Ὁ κριτῆς Ἰαῒρ εἶχε τριάντα δύο υἱούς, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ ἦσαν πλούσιοι, ἐκάθοντο ἐπάνω εἰς τριάντα δύο πουλάρια. Αὐτοὶ εἶχαν ἐπίσης τριάντα δύο πόλεις εἰς τὴν περιοχὴν Γαλαάδ, τὶς ὁποῖες ὠνόμαζαν, μέχρι τῆς ἡμέρας ποὺ γράφονται οἰ γραμμὲς αὐτές, «ἐπαύλεις του Ἰαΐρ». |
| 5 καὶ ἀπέθανεν ᾿Ιαΐρ καὶ ἐτάφη ἐν Ραμνών. | 5 Ο Ιαΐρ απέθανε και ετάφη εις την Ραμνών. | 5 Καὶ ἀπέθανεν ὁ Ἰαῒρ καὶ ἐτάφη εἰς τὴν πόλιν Ραμνών. |
| 6 Καὶ προσέθεντο οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ τοῦ ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἐδούλευσαν τοῖς Βααλὶμ καὶ τοῖς ᾿Ασταρὼθ καὶ τοῖς θεοῖς ᾿Αρὰδ καὶ τοῖς θεοῖς Σιδῶνος καὶ τοῖς θεοῖς Μωὰβ καὶ τοῖς θεοῖς υἱῶν ᾿Αμμὼν καὶ τοῖς θεοῖς Φυλιστιΐμ καὶ ἐγκατέλιπον τὸν Κύριον καὶ οὐκ ἐδούλευσαν αὐτῷ. | 6 Οι Ισραηλίται όμως διέπραξαν και πάλιν το πονηρόν ενώπιον του Κυρίου, ελάτρευσαν τα αγάλματα του Βααλ και της Αστάρτης, τους θεούς της Αράδ, τους θεούς της Σιδώνος, τους θεούς των Μωαβιτών, τους θεούς των Αμμωνιτών και τους θεούς των Φιλισταίων. Εγκατέλειψαν τον Κυριον και δεν τον ελάτρευαν πλέον. | 6 Οἱ Ἰσραηλῖται παρεσύρθησαν πάλιν εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμαν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἐλάτρευσαν τὰ εἴδωλα. Ἐλάτρευσαν καὶ ἔγιναν δοῦλοι εἰς τὰ ἀγάλματα τοῦ θεοῦ Βαὰλ καὶ τῆς θεᾶς Ἀστάρτης καὶ τῶν θεῶν τῆς Ἀρὰδ καὶ τῶν θεῶν τῆς Σιδῶνος καὶ τῶν θεῶν τῆς Μωὰβ καὶ τῶν θεῶν τῶν Ἀμμωνιτῶν καὶ τῶν θεῶν τῶν Φιλισταίων· ἔτσι ἐγκατέλειψαν καὶ ἐχωρίσθησαν ἀπὸ τὸν Κύριον, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θέον, καὶ ἔπαυσαν νὰ Τὸν λατρεύουν καὶ νὰ εἶναι δοῦλοι Του! |
| 7 καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριος ἐν ᾿Ισραὴλ καὶ ἐπέδοτο αὐτοὺς ἐν χειρὶ Φυλιστιΐμ καὶ ἐν χειρὶ υἱῶν ᾿Αμμών. | 7 Διο τούτο ωργίσθη οργήν μεγάλην εναντίον των ο Κυριος και τους παρέδωσεν εις τα χέρια των Φιλισταίων και εις τα χέρια των Αμμωνιτών. | 7 Ἕνεκα τούτου ὁ Κύριος ὠργίσθη πάρα πολύ, ἄναψε ὁ θυμός του κατὰ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, τὸν ἐγκατέλειψε καὶ παρέδωσε τοὺς Ἰσραηλίτες ὡς δούλους εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν Φιλισταίων καὶ εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν Ἀμμωνιτῶν. |
| 8 καὶ ἔθλιψαν καὶ ἔθλασαν τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραὴλ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ὀκτωκαίδεκα ἔτη, τοὺς πάντας υἱοὺς ᾿Ισραὴλ τοὺς ἐν τῷ πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου ἐν γῇ τοῦ ᾿Αμορρὶ τοῦ ἐν Γαλαάδ. | 8 Εκείνοι δε κατέθλιψαν και συνέτριψαν τους Ισραηλίτας κατά την περίοδον εκείνην επί δέκα οκτώ έτη, μάλιστα δε όλους τους Ισραηλίτας, οι οποίοι κατοικούσαν ανατολικώς πέραν από τον Ιορδάνην εις την χώραν των Αμορραίων της περιοχής Γαλαάδ. | 8 Καὶ ἐκεῖνοι τοὺς συνέθλιψαν μὲ ὅλην τὴν σκληρότητα, τὴν βιαιότητα καὶ τὴν δύναμίν των, τοὺς κατεπίεσαν τόσον πολύ, ὥστε κυριολεκτικῶς ἔσπασαν τὰ κόκκαλα τῶν Ἰσραηλιτῶν κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην ἐπὶ δεκαοκτὼ χρόνια. Πρὸ πάντων κατεπίεσαν τοὺς Ἰσραηλίτες, ποὺ ἑκατοικοῦσαν εἰς τὰ ἀνατολικὰ τοῦ Ἰορδάνη, εἰς τὴν χώραν τῶν Ἀμορραίων, (ποὺ ἦσαν ἐγκατεστημένοι) εἰς τὴν περιοχὴν Γαλαάδ. |
| 9 καὶ διέβησαν οἱ υἱοὶ ᾿Αμμὼν τὸν ᾿Ιορδάνην παρατάξασθαι πρὸς ᾿Ιούδαν καὶ Βενιαμὶν καὶ πρὸς ᾿Εφραὶμ καὶ ἐθλίβη ᾿Ισραὴλ σφόδρα. | 9 Οι Αμμωνίται αποθρασυνθέντες επέρασαν τον Ιορδάνην ποταμόν, επολέμησαν και ενίκησαν τας φυλάς του Ιούδα, του Βενιαμίν και του Εφραίμ. Ετσι δε και αυταί αι φυλαί κατετυραννήθησαν πολύ. | 9 Ἡ κατάστασις ἔγινε πολὺ κρίσιμος, ὅταν οἱ Ἀμμωνῖται ἐπέρασαν τὸν ποταμὸν Ἰορδάνην διὰ νὰ ἐπιτεθοῦν καὶ πολεμήσουν ἐναντίον τῶν φυλῶν τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Βενιαμὶν καὶ τοῦ Ἐφραίμ. Τότε ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς (οἱ φυλὲς αὐτές) ἐπιέσθη, ὑπέφερε πάρα πολὺ καὶ ἦταν φοβερὰ στενοχωρημένος. |
| 10 καὶ ἐβόησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ πρὸς Κύριον λέγοντες· ἡμάρτομέν σοι, ὅτι ἐγκατελίπομεν τὸν Θεὸν καὶ ἐδουλεύσαμεν τῷ Βααλίμ. | 10 Τοτε οι Ισραηλίται εφώναξαν εν μετανοία προς τον Θεόν λέγοντες· “ημαρτήσαμεν απέναντί σου, διότι εγκατελείψαμεν σε τον αληθινόν Θεόν και ελατρεύσαμεν τα αγάλματα του Βααλ”. | 10 Τότε οἱ Ἰσραηλῖται ὕψωσαν κραυγὴν ἰσχυρὰν καὶ ἐφώναξαν μὲ ἱκεσίαν δυνατὴν πρὸς τὸν Κύριον διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ καὶ εἶπαν: «Ἁμαρτήσαμε εἰς σέ, διότι ἐγκατελείψαμεν καὶ ἐχωρισθήκαμε ἀπὸ σέ, τὸν Κύριον καὶ μόνον ἀληθινὸν Θεόν, καὶ ἐλατρεύσαμεν καὶ ἐγίναμε δοῦλοι εἰς τὸν Βάαλ». |
| 11 καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ· μὴ οὐχὶ ἐξ Αἰγύπτου καὶ ἀπὸ τοῦ ᾿Αμορραίου καὶ ἀπὸ υἱῶν ᾿Αμμὼν καὶ ἀπὸ Φυλιστιΐμ | 11 Είπε δε ο Κυριος προς τους Ισραηλίτας· “εγώ δεν είμαι εκείνος ο οποίος σας απηλευθέρωσα από τους Αιγυπτίους και σας έσωσα από τους Αμορραίους τους Αμμωνίτας και Φιλισταίους; | 11 Ὁ Κύριος ἀπάντησε εἰς τοὺς Ἰσραηλίτες: «Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἐκεῖνος, ποὺ σᾶς ἐλευθέρωσα ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ τοὺς Ἀμορραίους καὶ τοὺς Ἀμμωνῖτες καὶ τοὺς Φιλισταίους |
| 12 καὶ Σιδωνίων καὶ ᾿Αμαλὴκ καὶ Μαδιάμ, οἳ ἔθλιψαν ὑμᾶς, καὶ ἐβοήσατε πρός με, καὶ ἔσωσα ὑμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτῶν; | 12 Εγώ δεν σας έσωσα από τα χέρια των Σιδωνίων και των Αμαληκιτών και των Μαδιανιτών, οι οποίοι σας κατατυραννούσαν όταν με πίστιν και ευλάβειάν με είχατε παρακαλέσει; | 12 καὶ τοὺς Σιδωνίους καὶ τοὺς Ἀμαληκῖτες καὶ τοὺς Μαδιανῖτες, ὅταν σᾶς συνέθλιψαν καὶ σᾶς κατεπίεσαν καὶ σεῖς ὑψώσατε κραυγὴν ἰσχυρὰν καὶ ἐφωνάξατε μὲ ἱκεσίαν δυνατὴν πρὸς ἐμέ; |
| 13 καὶ ὑμεῖς ἐγκατελίπετέ με καὶ ἐδουλεύσατε θεοῖς ἑτέροις· διὰ τοῦτο οὐ προσθήσω τοῦ σῶσαι ὑμᾶς. | 13 Παρ' όλα όμως αυτά σεις επανειλημμένως με εγκαταλείψατε και ελατρεύσατε άλλους θεούς. Δια τούτο εγώ δεν θα σας σώσω άλλην φοράν. | 13 Σεῖς ὅμως μὲ ἐγκατελείψατε καὶ ἐχωρισθήκατε ἀπὸ ἐμέ, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεόν, καὶ ἐλατρεύσατε καὶ ἐγίνατε δοῦλοι εἰς ἄλλους θεούς, εἰς εἰδωλολατρικοὺς θεούς. Διὰ τοῦτο δὲν πρόκειται νὰ σᾶς σώσω ἄλλην φοράν. |
| 14 πορεύεσθε καὶ βοήσατε πρὸς τοὺς θεούς, οὓς ἐξελέξασθε ἑαυτοῖς, καὶ αὐτοὶ σωσάτωσαν ὑμᾶς ἐν καιρῷ θλίψεως ὑμῶν. | 14 Πηγαίνετε και φωνάξατε προς τους θεούς, τους οποίους σεις μόνοι δια τον εαυτόν σας εδιαλέξατε, και ας έλθουν αυτοί να σας σώσουν κατά τον καιρόν αυτόν της θλίψεως σας”. | 14 Φύγετε καὶ πηγαίνετε νὰ φωνάξετε δυνατὰ πρὸς τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς, τοὺς ὁποίους ἐδιαλέξατε διὰ τοὺς ἑαυτούς σας· καὶ αὐτοὶ ἂς σᾶς σώσουν κατὰ τὴν περίοδον αὐτὴν τῆς θλίψεως καὶ τῆς καταπιέσεώς σας». |
| 15 καὶ εἶπαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ πρὸς Κύριον· ἡμάρτομεν, ποίησον σὺ ἡμῖν κατὰ πᾶν τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου, πλὴν ἐξελοῦ ἡμᾶς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ. | 15 Συντετριμμένοι οι Ισραηλίται είπαν προς τον Κυριον· “πράγματι ημαρτήσαμεν ! Δεν είμεθα άξιοι της προστασίας σου ! Καμε προς ημάς ο,τι φανή καλόν στους οφθαλμούς σου. Αλλά σε παρακαλούμεν απάλλαξέ μας και κατά την περίοδον αυτήν από την θλίψιν μας”. | 15 Τότε οἱ Ἰσραηλῖται ταπεινωμένοι καὶ μετανοημένοι ἀπάντησαν εἰς τὸν Κύριον: «Ἁμαρτήσαμε· τὸ ὁμολογοῦμεν! Κάμε μας σύ, αὐτὸ ποὺ ἡ ἀγαθότης σου θὰ ἀποφασίσῃ· ὅμως, σὲ ἱκετεύομεν, γλύτωσέ μας τώρα ἀπὸ τὴν δυστυχίαν καὶ καταπίεσιν αὐτήν, ποὺ ὑποφέρομεν». |
| 16 καὶ ἐξέκλιναν τοὺς θεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἐδούλευσαν τῷ Κυρίῳ μόνῳ, καὶ ὠλιγώθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν κόπῳ ᾿Ισραήλ. | 16 Οι Ισραηλίται επέταξαν τους ξένους θεούς από ανάμεσά των και ελάτρευσαν πάλιν τον Κυριον. Η καρδιά του Κυρίου επόνεσε δια τας ταλαιπωρίας του ισραηλιτικού λαού. | 16 Καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἀρνήθηκαν, ἀπεμάκρυναν καὶ ἐπέταξαν τοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς, ποὺ εἶχαν μεταξύ των, καὶ ἐλάτρευσαν πάλιν καὶ ἔγιναν δοῦλοι μόνον τοῦ Κυρίου, τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ· ὕστερα ἀπὸ αὐτὴν τὴν μετάνοιαν καὶ ἀλλαγὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡ ψυχὴ τοῦ Κυρίου ἐκάμφθη, συνεκινήθη ἀπὸ τὰ βάσανα καὶ τὴν δυστυχίαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ τὸν ἐσυμπάθησε, |
| 17 Καὶ ἀνέβησαν οἱ υἱοὶ ᾿Αμμών, καὶ παρενέβαλον ἐν Γαλαάδ. καὶ συνήχθησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ καὶ παρενέβαλον ἐν τῇ σκοπιᾷ. | 17 Τοτε οι Αμμωνίται μετέβησαν και εστρατοπέδευσαν εις την χώραν Γαλαάδ. Οι Ισραηλίται συνεκεντρώθησαν και εστρατοπέδευσαν εις την Σκοπιάν. | 17 Τότε οἱ Ἀμμωνῖται ἐτοιμάσθηκαν διὰ πόλεμον καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν Γαλαάδ. Οἱ Ἰσραηλῖται ἐπίσης συνεκεντρώθησαν καὶ ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὴν Σκοπιάν. |
| 18 καὶ εἶπον ὁ λαὸς οἱ ἄρχοντες Γαλαάδ, ἀνὴρ πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· τίς ὁ ἀνήρ, ὅστις ἂν ἄρξεται παρατάξασθαι πρὸς υἱοὺς ᾿Αμμών; καὶ ἔσται εἰς ἄρχοντα πᾶσι τοῖς κατοικοῦσι Γαλαάδ. | 18 Ο ισραηλιτιτικός λαός και οι άρχοντές του, εκεί εις την χώραν Γαλαάδ, είπαν μεταξύ των· “ποίος ανήρ θα γίνη αρχιστράτηγος δια να παραταχθή και πολεμήση κατά των Αμμωνιτών; Αυτός θα γίνη και άρχων όλων όσων κατοικούν εις την περιοχήν Γαλαάδ”. | 18 Καὶ ὁ λαὸς καὶ οἱ ἀρχηγοὶ τῆς φυλῆς Γαλαὰδ εἶπαν μεταξύ των: «Ποῖος εἶναι ὁ ἄνδρας ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος θὰ γίνῃ ἀρχηγός μας καὶ θὰ ἡγηθῇ τοῦ πολέμου ἐναντίον τῶν Ἀμμωνιτῶν; Ὅποιος βρεθῇ ἄξιος διὰ νὰ γίνῃ τέτοιος ἀρχηγός, αὐτός, ὅταν νικήσωμεν, θὰ γίνῃ ἰσόβιος ἀρχηγὸς ὅλων τῶν κατοίκων τῆς Γαλαάδ». |
