Τό βιβλίο τοῦ Ναυῆ περιγράφει τό ἀποτέλεσμα τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ Ἰσραήλ ἐκ τῆς Αἰγύπτου. Διότι ἡ ἀπολύτρωση αὐτή ἀποτελεῖτο ἀπό δύο μέρη: «Ἔξοδος» καί «Εἴσοδος» (Δευτερονόμιο στ΄ 23). Ἡ φράση – κλειδί εἶναι «Μωϋσῆς ὁ θεράπων μου ἐτελεύτησεν» (Ἰησοῦς τοῦ Ναυή α΄ 2). Ὁ Νόμος, τοῦ ὁποίου ὁ ἐκπρόσωπος εἶναι ὁ Μωϋσῆς, δέν μποροῦσε ποτέ νά δώσει σέ ἕνα ἁμαρτωλό λαό τή νίκη (Πρός Ἑβραίους ζ΄ 19, Πρός Ρωμαίους στ΄ 1, η΄ 2-4).

Κατά κάποια πνευματική ἔννοια τό βιβλίο τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυή, εἶναι ἡ πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. «Τά ἐπουράνια» τῆς πρός Ἐφεσίους εἶναι στό Χριστιανό, ὅ, τι ἡ Χαναάν στόν Ἰσραηλίτη - ἕνα μέρος ἀγῶνος καί συνεπῶς ὄχι ἕνας τύπος τοῦ οὐρανοῦ μόνον, ἀλλά ἐπίσης μία τοποθεσία νίκης καί εὐλογίας διά θείας δυνάμεως (Ἰησοῦς τοῦ Ναυή κα΄43-45, Πρός Ἐφεσίους α΄ 3).

Ἡ διοίκηση, ὅπως καί πρίν, ἦταν θεοκρατική. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυή διαδέχθηκε τόν Μωϋσῆ, ὡς ὁ ὑπό τόν Θεό Ἄρχοντας. Τό βιβλίο τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυή, χωρίζεται σέ τέσσερα μέρη : Ι. Ἡ κατάκτησις, α΄-ιβ. II. Ἡ διανομή τῆς κληρονομίας, ιγ΄-κα΄. III. Ἔναρξη διαφωνιῶν, κβ΄. IV. Τελευταῖες συμβουλές τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυή καί ὁ θάνατός του, κγ΄, κδ΄.

Τά γεγονότα πού ἀναφέρονται στόν Ἰησοῦ τοῦ Ναυή, καλύπτουν περίοδο 26 ἐτῶν.