Συγγραφέας: Ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης (α΄ 1).

Χρονολογία: 96 μ. Χ.

Θέμα: Τό θέμα τῆς ἀποκαλύψεως εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός παρουσιαζόμενος ἀπό τρεῖς πλευρές:

(1) Ἀπό πλευρᾶς χρόνου: «Ὁ Ὦν, καί ὁ Ἦν, καί ὁ Ἐρχόμενος (α΄ 4).
(2) Ἀπό πλευρᾶς σχέσεώς Του: μέ τίς Ἐκκλησίες (α΄ 9-γ΄ 22), μέ τή Θλίψη (δ΄ 1-ιθ΄ 21), μέ τή Βασιλεία (κ΄ 1-κβ΄ 21).
(3) Ἀπό πλευρᾶς ἀξιωμάτων Του: Ἀρχιερεύς (η΄ 3 - 6), Νυμφίος (ιθ΄ 7 - 9), Βασιλεύς - Κριτής (κ΄ 1-15).

Ἐνῶ ὅμως ὁ Χριστός κατ’ αὐτό τόν τρόπο εἶναι τό κεντρικό θέμα τοῦ βιβλίου, ὡστόσο ὅλα τά γεγονότα κινοῦνται πρός μία κατεύθυνση, νά φέρουν τήν ὑποσχεμένη βασιλεία. Ἡ φράση - κλειδί, εἶναι ἡ προφητική διακήρυξη τῶν «φωνῶν μεγάλων ἐν τῷ οὐρανῷ» (ια΄ 15), δηλ. «ἡ ἐπί τῆς Γῆς βασιλεία τοῦ Κυρίου ἡμῶν καί τοῦ Χριστοῦ Αὐτοῦ ἦλθε. Τό βιβλίο εἶναι συνεπῶς εἶναι μιά προφητεία (α΄ 3).

Οἱ τρεῖς μεγάλες διαιρέσεις τῆς Ἀποκαλύψεως, θά πρέπει σαφῶς νά διατηρηθοῦν, ἄν θέλουμε ἡ ἑρμηνεία της νά εἶναι ὀρθή καί νά ἔχει συνοχή. Ὁ Ἰωάννης πῆρε τήν ἐντολή νά «γράψη» ἐν σχέσει μέ τρεῖς τάξεις «πραγμάτων» — «ὅσα» (α΄ 19)

Ι. Πράγματα παρόντα, πού ἀνήκουν στό παρελθόν, «ὅσα εἶδες» δηλ. τήν ὅραση τῆς Πάτμου, α΄ 1-20.

ΙΙ. Πράγματα παρόντα, «ὅσα εἶναι» δηλ. πράγματα πού τότε ὑπῆρχαν — Προφανῶς στίς Ἐκκλησίες. Ὁ ναός εἶχε καταστραφεῖ, οἱ Ἐβραῖοι εἶχαν διασπαρεῖ, ἡ μαρτυρία τοῦ Θεοῦ εἶχε ἐμπιστευθεῖ στίς Ἐκκλησίες (Α΄ Τιμόθεον γ΄ 15). Κατ’ ἀκολουθίαν ἔχουμε ἑπτά ἀγγέλματα ἀποστελλόμενα σέ ἑπτά ἀντιπροσωπευτικές Ἐκκλησίες, β΄ 1 – γ΄ 22. Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἀναφέρεται στά κεφάλαια ε΄ -ιη΄.

ΙΙΙ. Πράγματα τό μέλλοντος, «ὅσα μέλλουσι νά γείνωσι μετά ταῦτα » « ὕστερα ἀπό αὐτά δηλ. ἀφοῦ κλείσει ἡ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας, δ΄ 1 – κβ΄ 21. Ἡ τρίτη μεγάλη διαίρεσις, χωρίζεται σέ μιά σειρά ἀπό ἕξη ἑπτάδες, μέ πέντε ἐνδιαμέσως παρενθετικές περικοπές, πού μαζί μέ τήν διαίρεση τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς κάνει ἑπτά ἑπτάδες. Οἱ ἕξη ἑπτάδες εἶναι : 1. Οἱ ἑπτά σφραγίδες, δ΄ 1 – η΄ 1. 2. Οἱ ἑπτά σάλπιγγες, η΄ 2 – ια΄ 19. 3. Οἱ ἑπτά προσωποποιήσεις, ιβ΄ 1 – ιδ΄ 20. 4. Οἱ ἑπτά φιάλες, ιε΄ 1 – ιστ΄ 21. 5. Οἱ ἑπτά καταδίκες - κρίσεις ιζ΄ 1 – κ΄ 15. 6. Τά ἑπτά νέα πράγματα, κα΄ 1 – κβ΄ 21.

Οἱ παρενθετικές περικοπές εἶναι:

(Ι) Τό ὑπόλοιπόν τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ καί οἱ ἅγιοι τῆς θλίψεως, γ΄ 1-17.
(ΙΙ) Ὁ ἄγγελος, τό βιβλιάριον, οἱ δύο μάρτυρες ι΄ 1 – ια΄ 14.
(ΙΙΙ) Τό Ἀρνίον, τό ὑπόλοιππν τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ, τό αἰώνιον εὐαγγέλιο, ιδ΄ 1-13.
(ΙV) Ἡ σύναξη τῶν βασιλέων στόν Ἀρμαγεδδῶνα, ιστ΄ 13 - 16.
(V) Τά τέσσαρα ἀλληλούϊα στόν οὐρανό, ιθ΄ 1 - 6.

Αὐτές οἱ περικοπές δέν εἶναι συνέχεια τῆς προφητικῆς διηγήσεως, ἄλλα βλέποντας ἄλλοτε πίσω καί ἄλλοτε μπροστά, συγκεφαλαιώνουν τά πραγματοποιηθέντα ἀποτελέσματα ἤ μιλοῦν γιά ἀποτελέσματα πού θά ἔρθουν σάν νά ἔχουν ἤδη γίνει. Στό ιδ΄ 1, ἐπί παραδείγματι, τό Ἀρνίον καί τό ὑπόλοιπον τό λαοῦ Ἰσραήλ, φαίνονται προφητικά πάνω στό ὄρος Σιών, ἄν καί δέν βρίσκονται στήν πραγματικότητα ἀκόμα ἐκεῖ, κ΄ 4 - 6.

Τό τέλος τῆς περιόδου τῆς Ἐκκλησίας (β΄-γ΄), ἀφήνεται ἀπροσδιόριστο. Θά τελειώσει διά τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ Α΄ Θεσσαλονικεῖς δ΄ 14-17. Τά κεφάλαια δ΄ - ιθ΄ πιστεύεται ὅτι συμπίπτουν χρονολογικῶς μέ τήν ἕβδομη ἑδομάδα τοῦ προφήτου Δανιήλ, (Δανιήλ θ΄ 24). Ἡ μεγάλη θλίψις ἀρχίζει στό μέσον τῆς «ἑβδομάδος καί συνεχίζεται μέ τρία καί ἥμισυ ἔτη (Ἀποκαλύψεως ια΄ 3 – ιθ΄ 21). Ἡ θλίψις τερματίζεται διά τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Κυρίου καί τῆς μάχης τοῦ Ἀρμαγεδδῶνος, (Ματθαίου κδ΄ 29, 30, Ἀποκαλύψεως ιθ΄ 11-21). Ἀκολουθεῖ δέ ἡ Βασιλεία (Ἀποκαλύψεως κ΄ 4, 5), κατόπιν δέ αὐτῆς ὁ «ὁλίγος καιρός (Ἀποκαλύψεως κ΄ 7 - 15), καί ὕστερα ἡ αἰωνιότης.

Οἱ ἑρμηνευτές τῆς Ἀποκαλύψεως θά πρέπει νά ἔχουν ὑπ’ ὄψη τους δύο σπουδαῖες περικοπές: Α΄ Πέτρου α΄ 12, Β΄ Πέτρου α΄ 20, 21. Ἀναμφίβολα πολλά τά ὁποῖα σέ μᾶς εἶναι ἀπροσδιόριστα καί σκοτεινά θά εἶναι καθαρά καί εὐκατάληπτα σέ ἐκείνους γιά τούς ὁποίους ἐγράφησαν, καθώς ὁ χρόνος τῆς ἐκπληρώσεως των θά προσεγγίζει.