Συγγραφέας: Ὁ ἀπόστολος Παῦλος (α΄ 1).

Χρονολογία: Ἡ πρός Ρωμαίους, ἕκτη κατά χρονολογική σειρά τοῦ Παύλου, γράφτηκε ἀπό τήν Κόρινθο κατά τήν διάρκεια τῆς τρίτης ἐπισκέψεως τοῦ ἀποστόλου στήν πόλη αὐτή (Κορινθίους Β΄, ιγ΄ 1), τό 60 μ.Χ. Ἀφορμή τῆς ἐπιστολῆς εἶναι ὁ σκοπός τοῦ Παύλου νά ἐπισκεφθεῖ σύντομα τήν Ρώμη. Ἀσφαλῶς θά ἤθελε νά ἀναγγείλει πρός τῆς ἐπισκέψεως του, τίς ξεχωριστές ἐκεῖνες ἀλήθειες πού εἶχαν ἀποκαλυφθεῖ σ’ αὐτόν καί δι’ αὐτοῦ. Θά ἐπιθυμοῦσε οἱ Χριστιανοί τῆς Ρώμης νά εἶχαν τή δική του προσωπική ἔκθεση τῶν μεγάλων ἀληθειῶν τῆς χάριτος, πού μέ τόση ἐμπάθεια πολεμοῦνταν παντοῦ ἀπό τούς «νομοδιδασκάλους».

Θέμα: Θέμα τῆς πρός Ρωμαίους εἶναι «τό Εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ» (α΄ 1), ὁ πιό πλατύς προσδιορισμός ὁλόκληρης τῆς ἀλήθειας τῆς λυτρώσεως, ἐπειδή «παρά τῷ Θεῷ δέν εἶναι προσωποληψία», οὔτε εἶναι «ὁ Θεός μόνον τῶν Ἰουδαίων» (β΄ 11, γ΄ 29). Κατ’ ἀκολουθίαν, «ὅλος ὁ κόσμος» εὑρίσκεται ἔνοχος (γ΄ 19), καί ἡ λύτρωση ἀποκαλύπτεται τόσο πλατειά ὅσο καί ἡ ἀνάγκη αὐτή, ὑπό τόν μοναδικό ὅρο τῆς πίστεως. Ὄχι δέ μόνον οἱ Ρωμαῖοι ἐνσωματοῦνται κατά τόν πληρέστερο τρόπο στίς ἀλήθειες τῆς χάριτος σέ σχέση μέ τή σωτηρία, ἀλλά σέ τρία ἀξιοσημείωτα κεφάλαια (θ΄-ια΄), οἱ μεγάλες ὑποσχέσεις πρός τόν Ἰσραήλ συμβιβάζονται μέ τίς ὑποσχέσεις πού ἀφοροῦν τά Ἔθνη, ἡ δέ ἐκπλήρωση τῶν πρώτων φαίνεται νά περιμένει τήν συμπλήρωση τῆς Ἐκκλησίας καί τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτοῦ ἐκ Σιών (ια΄ 25-27). Ἡ φράση – κλειδί τῆς ἐπιστολῆς εἶναι, «ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ» (α΄ 17, γ΄ 21, 22).

Ἡ ἐπιστολή, ἐκτός ἀπό τήν εἰσαγωγή, διαιρεῖται σέ ἑπτά μέρη:

Ι. Ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ἔνοχος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, α΄ 18-γ΄ 20.
ΙΙ. Ἡ δικαίωση γίνεται διά τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ ἐκ πίστεως, τό εὐαγγέλιο δέν εἶναι ἡ θεραπεία γιά τήν ἐνοχή, γ΄ 21-ε΄ 11.
ΙΙΙ. Ἡ συσταύρωση μέ τόν Χριστό, ἡ ἐξ ἀναστάσεως ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τό περπάτημα ἐν πνεύματι, ἡ πρόνοια τοῦ Εὐαγγελίου γιά τήν κληρονομική ἁμαρτία, ε΄ 12-η΄ 13.
IV. Τό πλῆρες ἀποτέλεσμα τῶν εὐλογιῶν τοῦ Εὐαγγελίου, η΄ 14-39.
V. Παρένθεση: Τό Εὐαγγέλιο δέν καταργεῖ τίς ὑποσχέσεις πρός τόν λαό Ἰσραήλ, θ΄ 1-ια΄ 36.
VI. Χριστιανική ζωή καί ὑπηρεσία, ιβ΄ 1-ιε΄ 33.
VII. Ἡ ἐξωτερίκευση τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, ιστ΄ 1-27.