Ὁ Προφήτης Ὠσηέ ἦταν σύγχρονος τῶν Προφητῶν τοῦ Ἀμώς στόν Ἰσραήλ (βόρειο βασίλειο) καί τοῦ Ἠσαΐα καί Μιχαία στόν Ἰούδα (νότιο βασίλειο) καί ἡ διακονία του συνεχίστηκε μετά τήν πρώτη ἤ Ἀσσυριακή αἰχμαλωσία τοῦ βορείου Βασιλείου (Βασιλειῶν Δ΄, ιε΄ 29). Τό ὕφος του εἶναι ἀπότομο, μεταφορικό καί παραβολικό.

Ὁ Ἰσραηλιτικός λαός ἕνεκα τῆς ἀποστασίας του ἀπό τόν Θεό παρομοιάζεται μέ πόρνη – σύζυγο τοῦ Κυρίου, ἀποβεβλημένη πού τελικά θά ἐξαγνισθεῖ καί θά ἐπανορθωθεῖ. Αὐτό εἶναι τό ξεχωριστό ἄγγελμα τοῦ Ὠσηέ, τό ὁποῖο μπορεῖ νά συνοψισθεῖ σέ δύο λέξεις. «Λο-ἀμμί» δηλαδή «δέν εἶσθε λαός μου» καί «Ἀμμί», δηλαδή «λαός μου». Ὁ Ἰσραήλ, δέν εἶναι ἀποστάτης μόνον καί ἁμαρτωλός-πρᾶγμα πού ἀναφέρεται ἐπίσης, ἀλλά ἡ ἁμαρτία του παίρνει τόν χαρακτῆρα τῆς μοιχείας, λόγῳ τῆς ὑψηλῆς συζυγικῆς σχέσεώς του μέ τόν Θεό.

Τό βιβλίο χωρίζεται σέ τρία μέρη:

I. Ἡ ἀνέντιμη σύζυγος, α΄ 1-γ΄ 5.
II. Ὁ ἁμαρτωλός λαός, δ΄ 1-ιγ΄ 8.
III. Ἡ τελική εὐλογία καί δόξα τοῦ Ἰσραήλ, ιγ΄ 9-ιδ΄ 9.

Τά γεγονότα πού ἀναφέρονται στό Ὠσηέ, καλύπτουν περίοδο 60 ἐτῶν.