| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΑΙ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς ᾿Εζεκίας, καὶ διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ περιεβάλετο σάκκον καὶ εἰσῆλθεν εἰς οἶκον Κυρίου. | 1 Οταν ο βασιλεύς Εζεκίας ήκουσε τας αλαζονικάς αυτάς προτάσστου Ραψάκου, διέρρηξε τα ιμάτιά του και εφόρεσεν, εις ένδειξιν πένθους, σάκκινον ένδυμα και ανήλθεν εις τον ναόν του Κυρίου. | 1 Συνέβη δὲ τοῦτο: Μόλις ὁ βασιλιᾶς Ἐζεκίας ἄκουσε ὅσα εἶπεν ὃ Ραψάκης, ἔσχισε τὰ ροῦχα του εἰς ἔνδειξιν πένθους καὶ ἐφόρεσε τρίχινον, πένθιμον ἔνδυμα καὶ ἐμπῆκε εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Κυρίου. |
| 2 καὶ ἀπέστειλεν ῾Ελιακὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σωμνὰν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων περιβεβλημένους σάκκους πρὸς ῾Ησαΐαν τὸν προφήτην, υἱὸν ᾿Αμώς, | 2 Εστειλε δε τον αρχηγόν του βασιλικού οίκου τον Ελιακίμ, τον Σωμνάν τον γραμματέα, και τους γεροντοτέρους από τους ιερείς ενδεδυμένους όλους με σάκκινα ενδύματα προς τον προφήτην Ησαΐαν, τον υιόν του Αμώς. | 2 Ἀπέστειλε δὲ τὸν Ἐλιακίμ, τὸν ἀρχηγὸν τοῦ βασιλικοῦ οἴκου, καὶ τὸν Σωμνάν, τὸν γραμματέα τῆς αὐλῆς, καὶ τοὺς γεροντοτέρους ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ντυμένους μὲ τρίχινα, πένθιμα ἐνδύματα πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς. |
| 3 καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει ᾿Εζεκίας· ἡμέρα θλίψεως καὶ ἐλεγμοῦ καὶ παροργισμοῦ ἡ ἡμέρα αὕτη· ὅτι ἦλθον υἱοὶ ἕως ὠδίνων, καὶ ἰσχὺς οὐκ ἔστι τῇ τικτούσῃ· | 3 Εκείνοι του είπαν· “αυτά λέγει ο Εζεκίας· Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα θλίψεως, θείας τιμωρίας, ημέρα εκρήξεως οργής του Θεού, διότι οι Ισραηλίται δοκιμάζουν οδύνην, ομοίαν προς εκείνην, την οποίαν δοκιμάζει η γυναίκα που γεννά, άλλα δεν έχει την δύναμιν να γεννήση. | 3 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Ἐζεκία εἶπαν εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν: «Αὐτὰ λέγει ὁ Ἐζεκίας· «Ἡμέρα θλίψεως καὶ τιμωρίας ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν καὶ ἐκρήξεως τῆς μεγάλης ὀργῆς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Διότι οἱ Ἰσραηλῖται ἔφθασαν εἰς κατάστασιν ὁμοίαν μὲ ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ γυναῖκα δοκιμάζει τοὺς ἀφορήτους πόνους τοῦ τοκετοῦ, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ γεννήσῃ καὶ δι' αὐτὸ συνεχίζει νὰ πονῇ πολύ. |
| 4 εἴ πως εἰσακούσεται Κύριος ὁ Θεός σου πάντας τοὺς λόγους Ραψάκου, ὃν ἀπέστειλεν αὐτὸν βασιλεὺς ᾿Ασσυρίων ὁ κύριος αὐτοῦ ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα καὶ βασφημεῖν ἐν λόγοις, οἷς ἤκουσε Κύριος ὁ Θεός σου, καὶ λήψῃ προσευχὴν περὶ τοῦ λείμματος τοῦ εὑρισκομένου. | 4 Παρακάλεσε τον Θεόν δια την σωτηρίαν μας. Ισως ο Κυριος ακούση τους κομπαστικούς λόγους του Ραψάκου, που τον έστειλεν ο βασιλεύς των Ασσυρίων, δια να χλευάση τον αληθινόν Θεόν και τον βλασφημήση με τους λόγους, τους οποίους ήκουσε Κυριος ο Θεός σου. Αυτός ίσως ακούση την προσευχήν σου και θα σώση τους απολειφθέντας εις την Ιερουσαλήμ Ιουδαίους”. | 4 (Σὲ παρακαλοῦμεν νὰ δεηθῇς εἰς τὸν Θεόν) μήπως εἰσακούση ὁ Κύριος καὶ Θεός σου ὅλα τὰ ἀσεβῆ καὶ βλάσφημα λόγια τοῦ Ραψάκη, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλεν ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἀσσυρίων, ὁ κύριός του, διὰ νὰ ὑβρίσῃ καὶ ἐξευτελίσῃ τὸν ἀληθινὸν καὶ ζωντανὸν Θεὸν καὶ νὰ εἰπῇ ὀνειδιστικὰ καὶ βλάσφημα λόγια, τὰ ὁποῖα ἄκουσε ὁ Κύριος, ὁ Θεός σου. Παρακάλεσε διὰ τοῦτο τὸν Θεὸν νὰ δεχθῇ τὴν προσευχήν σου δι ’ αὐτούς, ποὺ ἔχουν ἀπομείνει ἐλεύθεροὶ εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα καὶ δὲν ἔχουν αἰχμαλωτισθῇ ἢ κατασφαγῇ ἀπὸ τοὺς Ἀσσυρίους εἰσβολεῖς. |
| 5 καὶ ἦλθον οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως ᾿Εζεκίου πρὸς ῾Ησαΐαν, | 5 Οι απεσταλμένοι του βασιλέως Εζεκίου ήλθαν και είπαν στον Ησαΐαν αυτά. | 5 Καὶ ἦλθαν οἰ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ Ἐζεκία εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν καὶ διεβίβασαν ὅσα τοὺς εἶπεν ὁ βασιλιᾶς. |
| 6 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ῾Ησαΐας· τάδε ἐρεῖτε πρὸς τὸν κύριον ὑμῶν· τάδε λέγει Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τῶν λόγων, ὧν ἤκουσας, ὧν ἐβλασφήμησαν τὰ παιδάρια βασιλέως ᾿Ασσυρίων· | 6 Ο Ησαΐας τους απήντησε· “αυτά να πητε στον κύριόν σας· αυτά λέγει ο Κυριος· Να μη φοβηθής από τους λόγους, τους οποίους, ήκουσες και δια των οποίων οι δούλοι του βασιλέως των Ασσυρίων εβλασφήμησαν τον Θεόν. | 6 Ὁ Ἡσαΐας τοὺς ἀπάντησε: «Αὐτὰ νὰ εἰπῆτε εἰς τὸν κύριόν σας· «Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· μὴ φοβηθῇς ἀπὸ τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα ἄκουσες καὶ μὲ τὰ ὁποῖα μέ (ὀνείδισαν καὶ μὲ ἐβλασφήμησαν οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων. |
| 7 ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐν αὐτῷ πνεῦμα, καὶ ἀκούσεται ἀγγελίαν καὶ ἀποστραφήσεται εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ, καὶ καταβαλῶ αὐτὸν ἐν ρομφαίᾳ ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ. | 7 Ιδού εγώ δημιουργώ εντός αυτού τέτοιαν ψυχικήν διάθεσιν, ώστε θα ακούση κάποιαν αγγελίαν και θα αναγκασθή να επιστρέψη εις την πατρίδα του. Εκεί δε θα εξοντώσω αυτόν δια ρομφαίας”. | 7 Νά· ἐγὼ βάζω εἰς τὴν ψυχήν του πνεῦμα ἀγωνίας καὶ φρόνημα δειλίας· θὰ ἀκούσῃ κάποιαν κακὴν εἴδησιν καὶ θὰ γυρίσῃ πίσῳ εἰς τὴν χώραν του καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν ἰδίαν του πατρίδα θὰ τὸν καταστρέψω μὲ μάχαιραν». |
| 8 Καὶ ἐπέστρεψε Ραψάκης, καὶ εὗρε τὸν βασιλέα ᾿Ασσυρίων πολεμοῦντα ἐπὶ Λοβνά, ὅτι ἤκουσεν ὅτι ἀπῇρεν ἐκ Λαχίς. | 8 Ο Ραψάκης επέστρεψεν από την Ιερουσαλήμ και συνήντησε τον βασιλέα των Ασσυρίων πολεμούντα εις την πάλιν Λοβνά. Είχε πληροφορηθή, ότι ο βασιλεύς των Ασσυρίων είχεν αναχωρήσει από την Λαχίς. | 8 Ὁ Ραψάκης, χωρὶς νὰ ἐπιτεθῇ κατὰ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐπέστρεψεν εἰς τὸν κύριόν του· εὑρῆκε δὲ τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων νὰ πολεμῇ ἐναντίον τῆς πόλεως Λοβνά. Ἐπῆγε εἰς τὴν Λοβνά, διότι εἶχεν ἀκούσει ὅτι ὁ Ἀσσύριος βασιλιᾶς ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Λαχίς. |
| 9 καὶ ἤκουσε περὶ Θαρακὰ βασιλέως Αἰθιόπων λέγων· ἰδοὺ ἐξῆλθε πολεμεῖν μετὰ σοῦ. καὶ ἐπέστρεψε καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς ᾿Εζεκίαν λέγων· | 9 Ο βασιλεύς της Ασσυρίας εβάδισεν εις Λοβνά, διότι ήκουσε να του λέγουν, ότι ο Θαρακά, ο βασιλεύς των Αιθιόπων, ιδού εκστρατεύει να πολεμήση εναντίον σου. Ο Σενναχηρίμ στραφείς εναντίον του Θαρακά έστειλεν αγγελιαφόρους προς τον Εζεκίαν και του είπεν· | 9 Ὁ Σενναχηρὶμ ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Λαχίς, διότι ἐπληροφορήθη ἐν τῷ μεταξὺ τὴν εἴδησιν, ποὺ ἔλεγεν: «Ὁ Θαρακά, ὁ βασιλιᾶς τῶν Αἰθιόπων, ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν χώραν του διὰ νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον σου». Ὅταν ὁ Σενναχηρὶμ ἄκουσε τὴν εἴδησιν αὐτήν, ἐστράφη ἐναντίον τοῦ Θαρακὰ καὶ ἀπέστειλε πάλιν ἀγγελιαφόρους πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶπαν: |
| 10 μὴ ἐπαιρέτω σε ὁ Θεός σου, ἐφ᾿ ᾧ σὺ πέποιθας ἐπ᾿ αὐτῷ λέγων· οὐ μὴ παραδοθῇ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς χεῖρας βασιλέως ᾿Ασσυρίων. | 10 “μη σε κάνη να αλαζονεύεσαι ο Θεός σου, στον οποίον είχες στηρίξει την πεποίθησίν σου λέγων· Οτι δεν θα παραδοθή η Ιερουσαλήμ εις τα χέρια του βασιλέως των Ασσυρίων. | 10 «Μὴ σὲ φουσκώνῃ καὶ μὴ σὲ ἀπατᾷ ὁ Θεός σου, εἰς τὸν ὁποῖον ἐστήριξες τὴν πεποίθησιν καὶ τὴν ἐλπίδα σου λέγων· «δὲν πρόκειται κατ’ οὐδένα λόγον νὰ παραδοθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς τὰ χέρια τοῦ βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων». |
| 11 ἰδοὺ σὺ ἤκουσας πάντα ὅσα ἐποίησαν βασιλεῖς ᾿Ασσυρίων πάσαις ταῖς γαίαις τοῦ ἀναθεματίσαι αὐτάς, καὶ σὺ ρυσθήσῃ; | 11 Ιδού, συ επληροφορήθης καλώς όλα όσα έκαμαν οι βασιλείς των Ασσυρίων εναντίον όλων των χωρών, τας οποίας παρέδωσαν εις την καταστροφήν. Και συ νομίζεις ότι θα γλυτώσης; | 11 Νά· σὺ ἄκουσες βεβαίως ὅλα, ὅσα ἔκαμαν οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων εἰς ὅλες τὶς χῶρες, τὶς ὅποιες κατέλαβαν καὶ τὶς ὁποῖες κατέστρεψαν ἐντελῶς, καὶ σὺ νομίζεις ὅτι θὰ γλυτώσῃς; |
| 12 μὴ ἐξαιρούμενοι ἐξείλαντο αὐτοὺς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν, οὓς διέφθειραν οἱ πατέρες μου, τήν τε Γωζὰν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ τὴν Ραφὶς καὶ υἱοὺς ᾿Εδὲμ τοὺς ἐν Θαεσθέν; | 12 Μηπως, τάχα, οι θεοί εκείνων, τους οποίους οι πατέρες μας κατέστρεψαν, τους εγλύτωσαν; Και συγκεκριμένως μήπως εγλύτωσαν την Γωζάν, την Χαρράν, την Ραφίς και τους υιούς Εδέμ, οι οποίοι ευρίσκοντο εις Θαεσθέν; | 12 Μήπως πράγματι οἱ θεοί των ἐγλύτωσαν τοὺς λαοὺς αὐτούς, τοὺς ὁποίους κατέστρεψαν οἱ πρόγονοί μου, καὶ συγκεκριμένως τὶς πόλεις Γωζὰν καὶ Χαρρὰν καὶ Ραφὶς καὶ τοὺς υἱοὺς τῆς Ἐδέμ, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Θαεσθέν; |
| 13 ποῦ ἐστιν ὁ βασιλεὺς Αἰμὰθ καὶ ὁ βασιλεὺς ᾿Αρφάδ; καὶ ποῦ ἐστι βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεπφαρουαΐν ᾿Ανὰ καὶ ᾿Αβά; | 13 Που είναι ο βασιλεύς της Αιμάθ και ο βασιλεύς της Αρφάδ; Και που είναι ο βασιλεύς της πόλεως Σεπφαρουαΐν, Ανά και Αβά;” | 13 Ποὺ εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῆς χώρας Αἰμὰθ καὶ ὁ βασιλιᾶς τῆς χώρας Ἀρφάδ; Καὶ ποὺ εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῆς πόλεως Σεπφαρουαῒν καὶ τῆς Ἀνὰ καὶ τῆς Ἀβά;» |
| 14 καὶ ἔλαβεν ᾿Εζεκίας τὰ βιβλία ἐκ χειρὸς τῶν ἀγγέλων καὶ ἀνέγνω αὐτά· καὶ ἀνέβη εἰς οἶκον Κυρίου καὶ ἀνέπτυξεν αὐτὰ ᾿Εζεκίας ἐναντίον Κυρίου | 14 Ο Εζεκίας έλαβε την επιστολήν από τα χέρια των αγελιαφόρων και την ανέγνωσε. Ανέβη δε αμέσως στον ναόν του Κυρίου και εξεδίπλωσε την επιστολήν ενώπιον του Κυρίου, | 14 Ὁ Ἐζεκίας ἐπῆρε τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀσσυρίου βασιλιᾶ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀγγελιαφόρων καὶ τὴν ἐδιάβασε. Κατόπιν ἀνέβη εἰς τὸν Ναὸν τὸν Κυρίου καὶ ἄνοιξε καὶ ἐξεδίπλωσε τὸ γράμμα ἐμπρὸς εἰς τὸν Κύριον |
| 15 καὶ εἶπε· Κύριε ὁ Θεὸς ᾿Ισραὴλ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, σὺ εἶ ὁ Θεὸς μόνος ἐν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς, σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. | 15 και είπε· “Κυριε ο Θεός του Ισραήλ ο καθήμενος επάνω εις τα Χερουβίμ, συ είσαι ο μόνος Θεός εις όλας τας βασιλείας της γης. Συ εδημιούργησες τον ουρανόν και την γην. | 15 καὶ προσηυχήθη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε: «Κύριε, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Ὁποῖος κάθεσαι ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, ἔχων ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σου ὅλες τὶς ἀγγελικὲς δυνάμεις, Σὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεὸς εἰς ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς, Σὺ ἐδημιούργησες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. |
| 16 κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἰδὲ καὶ ἄκουσον τοὺς λόγους Σενναχηρίμ, οὓς ἀπέστειλεν ὀνειδίζειν Θεὸν ζῶντα. | 16 Κλίνε, Κυριε, το ους σου και άκουσε την προσευχήν μας. Ανοιξε, Κυριε, τους οφθαλμούς σου και ιδέ και άκουσε τους λόγους του Σενναχηρίμ, τους οποίους αυτός έστειλε, δια να χλευάση σε τον ζώντα Θεόν. | 16 Σκύψε, Κύριε, ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, πλησίασε τὸ αὐτί σου εἰς τὸ στόμα μου καὶ ἄκουσε μὲ εὐμένειαν τὴν προσευχήν μου. Ἄνοιξε, Κύριε, τὰ μάτια σου καὶ ἰδὲ καὶ ἄκουσε τὰ βλάσφημα λόγια τοῦ Σενναχηρίμ, τὰ ὁποῖα ἔστειλε διὰ νὰ ὀνειδίζῃ καὶ νὰ ὑβρίζῃ τὸν Θεόν, τὸν ζωντανὸν καὶ ἀληθινόν. |
| 17 ὅτι ἀληθείᾳ, Κύριε, ἠρήμωσαν βασιλεῖς ᾿Ασσυρίων τὰ ἔθνη | 17 Είναι αλήθεια, Κυριε, ότι οι βασιλείς των Ασσυρίων ερήμωσαν έθνη | 17 Ναί· ἰδέ, Κύριε, διότι πράγματι οἱ βασιλεις τῶν Ἀσσυρίων ἐρήμωσαν τὰ ἔθνη |
| 18 καὶ ἔδωκαν τοὺς θεοὺς αὐτῶν εἰς τὸ πῦρ, ὅτι οὐ θεοί εἰσιν, ἀλλ᾿ ἢ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι, καὶ ἀπώλεσαν αὐτούς. | 18 και παρέδωκαν τους ειδωλολατρικούς θεούς εκείνων εις την φωτιάν, διότι δεν είναι θεοί πραγματικοί, αλλά έργα χειρών ανθρώπων, ξύλα και λίθοι, δι' αυτό δε και τους κατέστρεψαν. | 18 καὶ παρέδωκαν τὰ ἀγάλματα τῶν εἰδωλολατρικῶν θεῶν των εἰς τὴν φωτιά· διότι αὐτοὶ δὲν εἶναι θεοὶ ἀληθινοί, ἀλλ’ ἔργα, ποὺ τὰ κατειργάσθησαν καὶ τοὺς προσέδωκαν τὴν μορφὴν τῶν εἰδώλων ἀνθρώπινα χέρια, ξύλα καὶ πέτρες, καὶ δι' αὐτὸ τοὺς κατέστρεψαν. |
| 19 καὶ νῦν, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτοῦ καὶ γνώσονται πᾶσαι αἱ βασιλεῖαι τῆς γῆς, ὅτι σὺ Κύριος ὁ Θεὸς μόνος. | 19 Αλλά τώρα, Κυριε ο Θεός ημών, σώσε μας από τα χέρια αυτού και έτσι θα μάθουν όλαι αι βασίλειαι της γης, ότι συ είσαι ο μοναδικός Θεός”. | 19 Τώρα ὅμως σύ, Κύριε, ποὺ εἶσαι ὁ ἰδικός μας Θεός, σῶσε μας ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Σενναχηρίμ, ὥστε νὰ μάθουν ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς ὅτι ὄχι τὰ ὀνόματα τῶν ψευδοθεῶν των, ἀλλὰ τὸ ἰδικόν σου ὄνομα εἶναι «ὁ Κύριος», σὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεός, καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ σέ». |
| 20 Καὶ ἀπέστειλεν ῾Ησαΐας υἱὸς ᾿Αμὼς πρὸς ᾿Εζεκίαν λέγων· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων Θεὸς ᾿Ισραήλ· ἃ προσηύξω πρός με περὶ Σενναχηρὶμ βασιλέως ᾿Ασσυρίων, ἤκουσα. | 20 Ο Ησαΐας, ο υιός Αμώς, έστειλε προς τον Εζεκίαν απεσταλμένον του και του είπεν· “αυτά λέγει Κυριος ο Θεός των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Ηκουσα την προσευχήν, την οποίαν απηύθυνες προς εμέ δια τον Σενναχηρίμ, βασιλέα των Ασσυρίων. | 20 Τότε ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, ἔστειλε μήνυμα εἰς τὸν Ἐζεκίαν, μὲ τὸ ὁποῖον τοῦ ἔλεγεν: «Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῶν δυνάμεων, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ· «ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα προσηυχήθης πρὸς ἐμὲ διὰ τὸν Σενναχηρίμ, τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων, τὰ ἄκουσα». |
| 21 οὖτος ὁ λόγος, ὃν ἐλάλησε Κύριος ἐπ᾿ αὐτόν· ἐξουδένωσέ σε καὶ ἐμυκτήρισέ σε παρθένος θυγάτηρ Σιών, ἐπὶ σοὶ κεφαλὴν αὐτῆς ἐκίνησε θυγάτηρ ῾Ιερουσαλήμ. | 21 Αυτός είναι ο λόγος, τον οποίον είπεν ο Κυριος εναντίον του Σενναχηρίμ· Σε εξηυτέλισε και σε εχλεύασεν η μικρά αυτή κόρη Σιών. Εκίνησεν εις βάρος σου εμπαικτικά την κεφαλήν της η θυγάτηρ Ιερουσαλήμ”. | 21 Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Κύριος ἐναντίον τοῦ Σενναχηρίμ: «Σὲ ἐπεριφρόνησε καὶ σὲ ἐχλεύασε, Σενναχηρίμ, ἡ ἁγνὴ παρθένος, ἡ κόρη μου Σιών· διὰ σὲ ἐκίνησε περιφρονητικὰ καὶ χλευαστικὰ τὸ κεφάλι της ταλανίζοντας σὲ ἡ κόρη μου Ἱερουσαλήμ. |
| 22 τίνα ὠνείδισας καὶ τίνα ἐβλασφήμησας; καὶ ἐπὶ τίνα ὕψωσας φωνήν; καὶ ᾖρας εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμούς σου εἰς τὸν ἅγιον τοῦ ᾿Ισραήλ. | 22 Είπε δε κατ' ευθείαν προς τον Σενναχηρίμ ο Θεός· “Ποίον εχλεύασες και ύβρισες; Εναντίον τίνος ύψωσες αλαζονικήν την φωνήν σου; Υπερηφανεύθης και ύψωσες τα μάτια σου εναντίον του αγίου τόπου του Ισραηλιτικού λαού. | 22 Ποῖον ὠνείδισες, Σενναχηρίμ, καὶ ποῖον ἐβλασφήμησες; Καὶ πρὸς ποῖον ὕψωσες ἀπειλητικὴν καὶ ἐπιτακτικὴν τὴν φωνήν σου; Ὑπερηφανεύθης καὶ ἐσήκωσες ὑψηλὰ καὶ ἀγέρωχα τὰ μάτια σου ἐναντίον τοῦ ἁγίου Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ!» |
| 23 ἐν χειρὶ ἀγγέλων σου ὠνείδισας Κύριον καὶ εἶπας· ἐν τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων μου ἐγὼ ἀναβήσομαι εἰς ὕψος ὀρέων, μηροὺς τοῦ Λιβάνου, καὶ ἔκοψα τὸ μέγεθος τῆς κέδρου αὐτοῦ, τὰ ἐκλεκτὰ κυπαρίσσων αὐτοῦ, καὶ ἦλθον εἰς μέσον δρυμοῦ καὶ Καρμήλου. | 23 Δια των αγγελιαφόρων σου ύβρισες τον Κυριον και είπες· Εγώ με το πλήθος των πολεμικών μου αρμάτων θα αναβώ εις τα ύψη των ορέων, εις τις πλαγιές του Λιβάνου. Εκοψα τα μεγαλύτερα κέδρα, τα εκλεκτά από τα κυπαρίσσια αυτού, ήλθα εις τας λόχμας και στο όρος του Καρμήλου. | 23 Ναί· ἐσήκωσες ἀγέρωχον τὸ βλέμμα σου, διότι μὲ τοὺς ἀπεσταλμένους σου ὕβρισες τὸν Κύριον καὶ εἶπες: «Δὲν λογαριάζω τὴν προστασίαν σου· ἐγὼ μὲ τὸ πλῆθος τῶν πολεμικῶν μου ἁρμάτων θὰ ἀνέβω εἰς ὕψη βουνῶν, εἰς τὶς ἀπόκρημνες πλαγιὲς τοῦ ὄρους Λιβάνου· καὶ ἔκοψα τὶς ὑψηλότερες κέδρους του, τὰ ὡραιότερα ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια του καὶ ἔφθασα εἰς τὸ βαθύτατον καὶ πυκνότατον μέρος τοῦ δάσους καὶ τοῦ ὄρους Καρμήλου. |
| 24 ἐγὼ ἔψυξα καὶ ἔπιον ὕδατα ἀλλότρια καὶ ἐξηρήμωσα τῷ ἴχνει τοῦ ποδός μου πάντας ποταμοὺς περιοχῆς. | 24 Εγώ έπια και εξήρανα ξένα ύδατα. Οπου επέρασαν τα πόδια μου, εξήρανα όλους τους μεγάλους ποταμούς. | 24 Ἐγὼ ἐστέγνωσα καὶ ἤπια νερὰ καὶ μὲ τὰ ἀχνάρια τῶν ποδιῶν (τῶν στρατιωτῶν) μου ἐξήρανα ὅλους τοὺς ποταμοὺς τῶν περιοχῶν ποὺ ἐκυρίευσα. |
| 25 ἔπλασα αὐτήν, συνήγαγον αὐτήν, καὶ ἐγενήθη εἰς ἐπάρσεις ἀποικεσιῶν μαχίμων, πόλεις ὀχυράς. | 25 Εγώ έπλασα την γην. Την έκλεισα εις τα χέρια μου και έγιναν ιδικά μου υψώματα μαχίμων στρατιωτών και πόλεις οχυραί. | 25 Ἐγὼ ἔπλασα τὴν γῆν καὶ τὴν ἐμάζεψα ἔτσι, ὥστε νὰ σχηματισθοῦν εἰς τὴν ἐπιφάνειάν της ὑψώματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἠμποροῦν νὰ μάχωνται στρατιωτικὲς μονάδες, καὶ ἀκόμη τὴν μετέβαλα εἰς ὠχυρωμένες πόλεις. |
| 26 καὶ οἱ ἐνοικοῦντες ἐν αὐταῖς ἠσθένησαν τῇ χειρί, ἔπτηξαν καὶ κατῃσχύνθησαν, ἐγένοντο χόρτος ἀγροῦ ἢ χλωρὰ βοτάνη, χλόη δωμάτων καὶ πάτημα ἀπέναντι ἑστηκότος. | 26 Ετσι οι κάτοικοι των χωρών αυτών ησθένησαν εμπρός εις την δύναμίν μου. Ετρόμαξαν, κατεντροπιάσθησαν. Εγιναν χορτάρι του αγρού σαν χλωρή βοτάνη, χλόη δωμάτων, ποδοπάτημα του κάθε διαβάτου. | 26 Ἔτσι οἱ κάτοικοι τῶν χωρῶν αὐτῶν ἀδυνάτισαν τόσον, ὥστε νὰ μὴ ἠμποροῦν νὰ μοῦ ἀντισταθοῦν· ἐτρομοκρατήθησαν, ἐγέμισαν ἐντροπήν. Κατήντησαν ὅπως τὸ χορτάρι τοῦ ἀγροῦ ἢ ὅπως τὸ χλωρὸν καὶ ἀναιμικὸν χορτάρι, ποὺ φυτρώνει εἰς τοὺς δρόμους, ἢ ὅπως τὸ χορτάρι, ποὺ φυτρώνει ἐπάνω εἰς τὰ δώματα καὶ τὶς στέγες καὶ δὲν ἔχει ρίζες βαθειές, τὰ ὁποῖα καταπατοῦνται ἀπὸ τὸν περαστικὸν διαβάτην ». |
| 27 καὶ τὴν καθέδραν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἔγνων καὶ τὸν θυμόν σου ἐπ᾿ ἐμέ, | 27 Γνωρίζω εγώ πότε κάθεσαι στο σπίτι σου και πότε βγαίνεις. Ολην σου την ζωήν γνωρίζω, όπως και τον θυμόν σου εναντίον μου. | 27 Εἰς αὐτὰ (συνεχίζει ὁ Θεός), Σενναχηρίμ, τὰ κομπαστικὰ λόγια σου ἀπαντῶ: «Καὶ τὸ ποὺ κάθεσαι καὶ πότε ἀναπαύεσαι καὶ τὸ πότε βγαίνεις καὶ μπαίνεις εἰς τὸ παλάτι σου, ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζω καλά. Ἀλλὰ δὲν γνωρίζω μόνον λεπτομερῶς ὅλην τὴν ζωήν σου· γνωρίζω καὶ τὸν θυμόν σου, μὲ τὸν ὁποῖον ἐθύμωσες ἐνάντιόν μου. |
| 28 διὰ τὸ ὀργισθῆναί σε ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ τὸ στρῆνός σου ἀνέβη ἐν τοῖς ὠσί μου καὶ θήσω τὰ ἄγκιστρά μου ἐν τοῖς μυκτῆρσί σου καὶ χαλινὸν ἐν τοῖς χείλεσί σου καὶ ἀποστρέψω σε ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθες ἐν αὐτῇ. | 28 Επειδή ωργίσθης εναντίον μου και η αλαζονία σου έφθασεν έως τα αυτιά μου, θα βάλω τα αγκίστριά μου στους ρώθωνάς σου και χαλινόν εις τα χείλη σου και θα σε σύρω με αυτά, δια να σε επαναφέρω εις την οδόν, από την οποίαν ήλθες”. | 28 Ἐπειδὴ λοιπὸν ὠργίσθης ἐναντίον μου καὶ ἡ μεγάλη ἀλαζονεία σου ἔφθασεν εἰς τὰ αὐτιά μου, δι’ αὐτὸ θὰ βάλω τὰ ἀγκίστριά μου εἰς τὰ ρουθούνια σου καὶ χαλινάρι εἰς τὰ χείλη σου, διὰ νὰ σὲ διευθύνω ὅπου θέλω ἐγώ, καὶ θὰ σὲ γυρίσω πάλιν πίσω εἰς τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθες». |
| 29 καὶ τοῦτόν σοι τὸ σημεῖον· φάγε τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν αὐτόματα καὶ τῷ ἔτει τῷ δευτέρῳ τὰ ἀνατέλλοντα· καὶ ἔτει τῷ τρίτῳ σπορὰ καὶ ἄμητος καὶ φυτεία ἀμπελώνων, καὶ φάγεσθε τὸν καρπὸν αὐτῶν. | 29 Επειτα ο Θεός είπε προς τον Εζεκίαν· “σημείον ότι θα γίνη αυτό στον Σενναχηρίμ είναι τούτο. Αυτό το έτος θα φάγετε όσα αυτομάτως παρήχθησαν στους αγρούς σας. Κατά το δεύτερον έτος θα φάγετε ο,τι άλλο αυτομάτως θα φυτρώση και θα καρποφορήση. Κατά δε το τρίτον έτος θα υπάρξη σπορά και θερισμός και φύτευμα αμπελώνων και θα φάγετε και θα χορτάσετε από τους καρπούς αυτών. | 29 Κατόπιν ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἶπεν (ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ) εἰς τὸν Ἐζεκίαν: «Τοῦτο ἂς εἶναι εἰς σέ, Ἐζεκία, τὸ ὑπερφυσικὸν θαῦμα, τὸ ὁποῖον θὰ σὲ πείσῃ διὰ τὴν ἀξιοπιστίαν τῶν λόγων μου: Φάγε κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ ἔχουν ἤδη φυτρώσει μόνα των, κατὰ δὲ τὸ δεύτερον ἔτος ὅτι ἄλλο ἡ γῆ ἐβλάστησε καὶ ἐκαρποφόρησεν ἀπὸ μόνη της. Κατὰ τὸ τρίτον ἔτος ὅμως θὰ σπείρετε καὶ θὰ θερίσετε καὶ θὰ φυτέψετε (καλλιεργήσετε) ἀμπελῶνες καὶ θὰ φάγετε τοὺς καρποὺς των. Δηλαδὴ ἡ ζωὴ θὰ ἐπανέλθῃ πλέον εἰς τὸν κανονικόν της ρυθμὸν μὲ ἀφθονίαν ἀγαθῶν. |
| 30 καὶ προσθήσει τὸν διασεσωσμένον οἴκου ᾿Ιούδα τὸ ὑπολειφθὲν ρίζαν κάτω καὶ ποιήσει καρπὸν ἄνω. | 30 Οσοι από την φυλήν Ιούδα διασωθούν από την καταστροφήν και εναπομείνουν, θα ρίξουν ρίζες εις την γην, θα αποκτήσουν καρπόν κοιλίας, δηλαδή τέκνα, και θα ευτυχήσουν. | 30 Καὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὶς πολεμικὲς δοκιμασίες θὰ ἔχουν διασωθῇ καὶ ἀπομείνει ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἰούδα, θὰ ρίψουν πρὸς τὰ κάτω ρίζες καὶ πρὸς τὰ ἄνω θὰ κάμουν καρπούς, θὰ γεννήσουν ἀπογόνους, θὰ πληθυνθοῦν καὶ θὰ εὐτυχήσουν. |
| 31 ὅτι ἐξ ῾Ιερουσαλὴμ ἐξελεύσεται κατάλειμμα καὶ ἀνασῳζόμενος ἐξ ὄρους Σιών· ὁ ζῆλος Κυρίου τῶν δυνάμεων ποιήσει τοῦτο. | 31 Διότι οπωσδήποτε από την Ιερουσαλήμ θα εξέλθουν υπολειφθέντες Ιουδαίοι και από το όρος Σιών θα υπάρξουν άνθρωποι, που θα έχουν διασωθή. Αυτό θα πραγματοποιήση η αγάπη του Θεού προς τον λαόν του. | 31 Διότι ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ θὰ προέλθῃ τὸ ὑπόλειμμα, ποὺ θὰ σωθῇ καὶ θὰ αὐξηθῇ, καὶ αὐτὸς ποὺ θὰ διασωθῇ ἀπὸ τὶς περιπέτειες, θὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ ὅρος Σιών. Τὸ ἔργον τοῦτο θὰ τὸ κάμῃἡἢ ἀποφασιστικότης, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὴν θερμὴν καὶ ζηλότυπον ἀγάπην τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων ὑπὲρ τῆς Ἱερουσαλήμ. |
| 32 οὐχ οὕτως; τάδε λέγει Κύριος πρὸς βασιλέα ᾿Ασσυρίων· οὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὴν πόλιν ταύτην καὶ οὐ τοξεύσει ἐκεῖ βέλος, καὶ οὐ προφθάσει αὐτὴν θυρεός, καὶ οὐ μὴ ἐκχέῃ πρὸς αὐτὴν πρόσχωμα· | 32 Ετσι δεν είναι; Διότι αυτά λέγει ο Κυριος προς τον βασιλέα των Ασσυρίων· Δεν θα εισέλθη αυτός εις την πόλιν Ιερουσαλήμ ούτε και ένα βέλος δεν θα τοξεύση εναντίον της. Κανείς ασπιδοφόρος δεν θα προλάβη να πλησίαση αιφνιδίως προς αυτήν. Ούτε και γύρω από το τείχος της θα υψωθούν προχώματα και πολιορκητικαί μηχαναί. | 32 Ἔτσι δὲν εἶναι; Ὁ Κύριος θὰ ὑπερΑσπίση πράγματι τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν βασιλιᾶ τῶν Ἀσσυρίων: «Δὲν θὰ μπῇ αὐτὸς εἰς τὴν πόλιν αὐτήν (τὴν Ἱερουσαλήμ) καὶ οὔτε ἕνα βέλος δὲν θὰ ρίξῃ ἐναντίον της. Κανεὶς στρατιώτης του μὲ ἀσπίδα δὲν θὰ πλησιάσῃ εἰς αὐτήν, οὔτε κανένα ἀνάχωμα θὰ ὑψωθῇ γύρω της, οὔτε θὰ στηθῇ ἀπέναντί της πολιορκητικὴ μηχανή. |
| 33 τῇ ὁδῷ, ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐκ εἰσελεύσεται, λέγει Κύριος, | 33 Τον δρόμον, από τον οποίον αυτός ήλθε, θα ακολουθήση πάλιν και θα επιστρέψη εις την πατρίδα του. Αλλά εις την πόλιν αυτήν δεν θα εισέλθη, λέγει ο Κυριος. | 33 Ἀλλ’ (ὁ Σενναχηρίμ) ἀπὸ τὸν δρόμον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθεν, ἀπὸ τὸν ἴδιον θὰ γυρίσῃ πάλιν πίσω εἰς τὴν πατρίδα του· καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν (τὴν Ἱερουσαλήμ) δὲν θὰ μπῇ κατ' οὐδένα λόγον. Αὐτὰ λέγει ὄχι κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλ' ἐγώ, ὁ ἀληθινὸς καὶ παντοδύναμος Κύριος. |
| 34 καὶ ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης δι᾿ ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν δοῦλόν μου. | 34 Εγώ θα υπερασπίσω την πόλιν αυτήν δι' εμέ αυτόν και προς χάριν του δούλου μου Δαυίδ”. | 34 Θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν αὐτήν (τὴν Ἱερουσαλήμ) διὰ τὴν ἀγαθότητα, τὴν φιλανθρωπίαν καὶ τὴν δόξαν μου καὶ πρὸς χάριν τοῦ Δαβίδ, τοῦ δούλου μου». |
| 35 Καὶ ἐγένετο ἕως νυκτὸς καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐπάταξεν ἐν τῇ παρεμβολῇ ᾿Ασσυρίων ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας· καὶ ὤρθρισαν τὸ πρωΐ, καὶ ἰδοὺ πάντες σώματα νεκρά. | 35 Ετσι δε ακριβώς και έγινε, διότι κατά την νύκτα εκείνην εξήλθεν από τον Θεόν τιμωρός άγγελος, ο οποίος εθανάτωσεν από το στρατόπεδον των Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδες άνδρες. Οι διασωθέντες ηγέρθησαν το πρωί και είδαν όλα τα νεκρά σώματα. | 35 Πράγματι δὲ συνέβη τοῦτο: Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην, ποὺ ἀκολούθησε μετὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ Κυρίου, ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸν Θεὸν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐφόνευσεν ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδόντα πέντε χιλιάδες στρατιῶτες! Ὅσοι Ἀσσύριοι ἐσώθησαν, ἐσηκώθησαν τὴν ἄλλην ἡμέραν τὸ πρωῒ καὶ νά! εῦρῆκαν ὅλα τὰ σώματα τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν νεκρά. |
| 36 καὶ ἀπῇρε καὶ ἐπορεύθη καὶ ἀπέστρεψε Σενναχηρὶμ βασιλεὺς ᾿Ασσυρίων καὶ ᾤκησεν ἐν Νινευῆ. | 36 Ο Σενναχηρίμ ο βασιλεύς των Ασσυρίων ανεχώρησεν, επορεύθη και επέστρεψεν εις την χώραν του. Κατώκησε δε εις την Νινευή. | 36 Τότε ὁ Σενναχηρίμ, ὁ βασιλιᾶς τῶν Ἀσσυρίων, ἀπεσύρθη ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἐπέστρεψε πίσω εἰς τὴν χώραν του καὶ ἑκατοίκησε (ἐγκατεστάθη) εἰς τὴν Νινευή. |
| 37 καὶ ἐγένετο αὐτοῦ προσκυνοῦντος ἐν οἴκῳ Νεσερὰχ θεοῦ αὐτοῦ καὶ ᾿Αδραμέλεχ καὶ Σαρασάρ, οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ, καὶ αὐτοὶ ἐσώθησαν εἰς γῆν ᾿Αραράθ· καὶ ἐβασίλευσεν ᾿Ασορδὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ᾿ αὐτοῦ. | 37 Αλλά, όταν αυτός προσεκύνει στον ναόν του Νεσεράχ, ιδικού του θεού, ο Αδραμέλεχ και ο Σαλασάρ, τα παιδιά του, τον εδολοφόνησαν δια μαχαίρας. Αυτοί δε διέφυγαν και εσώθησαν εις την χώραν Αραράθ. Αντί δε αυτού εβασίλευσεν ο υιός του, ο Ασορδάν. | 37 Συνέβη ὅμως τοῦτο: Μίαν ἡμέραν, ἐνῷ αὐτὸς ἐπροσκυνοῦσε καὶ ἐπρόσφερε λατρείαν εἰς τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ τοῦ Νεσεράχ, ὁ Ἀδραμέλεχ καὶ ὁ Σαρασάρ, οἱ υἱοί του, τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρι, αὐτοὶ δὲ ἐδραπέτευσαν καὶ ἐσώθησαν εἰς τὴν χώραν Ἀραράθ (=Ἀρμενίαν). Ἐβασιλευσε δὲ ὡς διάδοχος τοῦ Σενναχηρὶμ ὁ υἱός του Ἀσορδάν. |
