| Αρχαίο κείμενο | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, | 1 Κατά τους παλαιοτέρους χρόνους, κατά την προ του Χριστού δηλαδή περίοδον, εις πολλάς περιστάσεις και με πολλούς τρόπους ωμίλησε και εφανέρωσεν ο Θεός το θέλημά του στους προγόνους μας δια μέσου των προφητών. Κατά δε τας τελευταίας αυτάς ημέρας ελάλησε προς ημάς δια μέσου του μονογενούς αυτού Υιού, | 1 Πολλὰς φορὰς καὶ μὲ πολλοὺς τρόπους κατὰ τὸν πρὸ Χριστοῦ παλαιότερον χρόνον ὡμίλησεν ὁ Θεὸς εἰς τοὺς προγόνους μας διὰ μέσου τῶν προφητῶν, κατὰ τὰς τελευταίας δὲ αὐτὰς ἡμέρας, ποὺ ἐπῆρε τέλος ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, μᾶς ὡμίλησε διὰ μέσου τοῦ Υἱοῦ, |
| 2 ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι’ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν· | 2 τον οποίον ο Θεός Πατήρ κατέστησε κληρονόμον, κύριον και βασιλέα όλης της κτίσεως, ουρανίων και επιγείων και δια του οποίου εδημιούργησε όλα όσα έγιναν εν χρόνω. | 2 τὸν ὁποῖον ἐγκατέστησε κληρονόμον καὶ κύριον ὅλων τῶν κτισμάτων, δι’ αὐτοῦ δὲ ἐδημιούργησε καὶ ὅλα ὅσα ἔγιναν ἐν χρόνῳ. |
| 3 ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, φέρων τε τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, δι’ ἑαυτοῦ καθαρισμὸν ποιησάμενος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς. | 3 Αυτός είναι προαιωνίως ολόλαμπρος ακτινοβολία της απείρους δόξης του Πατρός, ακριβέστατον και απαράλλακτον και ενυπόστατον αποτύπωμα του Πατρός, της αυτής ουσίας και απείρου τελειότητος, όσος με Εκείνον, κρατών και κυβερνών τα πάντα με τον παντοδύναμον λόγον του. Αυτός ενανθρωπήσας εκαθάρισεν ημάς από τας αμαρτίας μας, δια της θυσίας του εαυτού του επάνω στον σταυρόν, και εκάθισε και ως ο υιός του ανθρώπου δια της αναλήψεώς του εκ δεξιών της μεγαλειότητος του Πατρός στον ίδιον με Εκείνον θρόνον υψηλά στους ουρανούς. | 3 Αὐτὸς ὑπῆρχε πρὸ τῆς δημιουργίας λαμπρὰ ἀκτινοβολία τῆς ἐνδόξου φύσεως τοῦ Πατρός. Ἦτο λοιπὸν φῶς ἐκ φωτὸς καὶ συνάναρχος μὲ τὸν Πατέρα, ἀφοῦ ὁ Πατὴρ πάντοτε ἀκτινοβλοῦσε καὶ οὐδέποτε ὑπῆρξε σβησμένος ἥλιος. Ἦτο ἀκόμη ἀκριβὲς ἀποτύπωμα καὶ ζωντανὴ εἰκὼν τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός, ἴσος δηλαδὴ καὶ ἀπαράλλακτος πρὸς τὸν Πατέρα. Καὶ περιέφερε καὶ ἐκυβέρνα τὰ πάντα μὲ τὸ παντοδύναμον πρόσταγμά του. Καὶ ἀφοῦ ἔγινεν ἄνθρωπος καὶ διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῆς θυσίας τοῦ αἵματός του ἔκαμε καθαρισμὸν τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἐκάθισεν εἰς τὰ δεξιὰ τῆς μεγαλειότητος τοῦ Πατρός, ἐτιμήθη δηλαδὴ καὶ ἐδοξάσθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς ἄνθρωπος καὶ ἀνυψώθη ὑψηλότερα ἀπὸ ὅλην τὴν κτίσιν, διότι ἐκάθισε καὶ ὡς ἄνθρωπος εἰς αὐτὸν τὸν θρόνον τοῦ Πατρός. |
| 4 Τοσούτῳ κρείττων γενόμενος τῶν ἀγγέλων, ὅσῳ διαφορώτερον παρ’ αὐτοὺς κεκληρονόμηκεν ὄνομα. | 4 Ανεδείχθη δε τόσον πολύ υπεροχώτερος και ανώτερος από τους αγγέλους, όσον διαφορετικώτερον και ενδοξότερον από αυτούς έχει κληρονομήσει όνομα (εκ παραλλήλου προς τον Υιόν μονογενής ονομασθείς και Κυριος των επουρανίων, των επιγείων και των καταχθονίων). | 4 Καὶ ἀνεδείχθη καὶ ὡς ἄνθρωπος τόσον πολὺ ὑπεροχώτερος κατὰ τὴν ἀξίαν καὶ δύναμιν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὅσον διαφορετικώτερον καὶ ἐξοχώτερον ἀπὸ αὐτοὺς ἔχει κληρονομήσει ὄνομα, τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ. |
| 5 τίνι γὰρ εἶπέ ποτε τῶν ἀγγέλων· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν; | 5 Διότι εις ποίον ποτέ από τους αγγέλους είπεν ο Θεός· “συ είσαι Υιός μου, εγώ σήμερα σου έδωκα την ανθρωπίνην φύσιν, εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου;” Και πάλιν εις άλλο χωρίον της Γραφής είπε· “Εγώ θα είμαι πατήρ στον ενανθρωπήσαντα Ιησούν και αυτός θα είναι εις εμέ Υιός, υπό εντελώς ειδικήν σημασίαν;” | 5 Διότι εἰς ποῖον ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπε ποτὲ ὁ Θεός· Υἱός μου εἶσαι σύ, ἐγὼ ὅτε διὰ τῆς ἀναστάσεως καὶ ἀναλήψεως ἐδόξασα καὶ ἐθέωσα τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, τὴν ὁποίαν ὑπερφισικῶς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου σοῦ ἔδωκα σήμερον, σὲ ἐγέννησα. Καὶ πάλιν εἰς ἄλλο μέρος τῆς Γραφῆς εἶπεν ὁ Θεός· Ἐγὼ θὰ εἶμαι Πατὴρ εἰς αὐτόν, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Ἰησοῦν, καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι εἰς ἐμὲ Υἱός. |
| 6 ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει· καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ. | 6 Οταν δε πάλιν θα επαναφέρη και θα εισαγάγη εις την οικουμένην ως κριτής ένδοξον τον Υιόν, ο οποίος εγεννήθη ανάρχως προ πάσης κτίσεως από τον Πατέρα θα είπη· “και ας προσκυνήσουν αυτόν όλοι οι άγγελοι του Θεού”. | 6 Ὅταν δὲ θὰ εἰσαγάγῃ μὲ δόξαν καὶ δύναμιν, διὰ νὰ κρίνῃ τὴν οἰκουμένην, τὸν Υἱόν, ποὺ ἐγεννήθη ἀπὸ τὸν Πατέρα πρὸ πάσης κτίσεως, λέγει· Καὶ ἂς προσκυνήσουν αὐτὸν ὅλοι οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐνανθρωπήσας λοιπὸν Υἱὸς εἶναι καὶ τῶν ἀγγέλων Κύριος. |
| 7 καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα· | 7 Και κάμνουν διάκρισιν μεταξύ των αγγέλων και του Υιού του Θεού λέγει χαρακτηριστικώς δια μεν τους αγγέλους· “ο Θεός είναι αυτός που κάμνει τους αγγέλους του νοεράς και αΰλους υπάρξεις, ταχείς και λεπτούς σαν τους ανέμους, και αυτούς που τον υπηρετούν αΰλους με δραστικήν ενέργειαν και φωτεινήν λαμπρότητα σαν την φλόγαν του πυρός”. | 7 Καὶ ὡς πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· Ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος κάνει τοὺς ἀγγέλους του ταχεῖς καὶ λεπτοὺς σὰν τοὺς ἀνέμους καὶ τοὺς λειτουργούς, ποὺ τὸν ὑπηρετοῦν, λαμπροὺς καὶ δραστικοὺς σὰν τὴν φλόγα τοῦ πυρός. |
| 8 πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου. | 8 Προς δε τον Υιόν λέγει· “ω Θεε, ο βασιλικός και ένδοξος θρόνος σου μένει ασάλευτος στους αιώνας των αιώνων· το βασιλικόν σου σκήπτρον είναι σκήπτρον και εξουσία ευθήτητος και δικαιοσύνης. | 8 Ὅσον δὲ ἀφορᾷ εἰς τὸν Υἱὸν λέγει· Ὁ βασιλικός σου θρόνος, ὦ Θεέ, μένει στερεὸς καὶ ἀσάλευτος εἰς τοὺς ἀτελειώτους αἰῶνας. Ἡ βασιλική σου ράβδος εἶναι ράβδος καὶ ἐξουσία εὐθύτητος καὶ δικαιοσύνης. |
| 9 ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισέ σε, ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου· | 9 Εχεις αγαπήσει την δικαιοσύνην και εμίσησες πάντοτε την ανομίαν. Δια τούτο, ω Θεε, ο Θεός και Πατήρ σου σε έχρισε με το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, που φέρει αγαλλίασιν και χαράν, ασύγκριτα παραπάνω από όσον έχρισεν εκείνους, που μετέχουν στο ίδιο χρίσμα με εσέ, (δηλαδή τους προφήτας, τους ιερείς και βασιλείς της Π. Διαθήκης. Εκείνοι έλαβον εν μέρει το Αγιον Πνεύμα, συ το έλαβες ολόκληρον). | 9 Ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀδικίαν. Διὰ τοῦτο, ὦ Θεέ, σὲ ἔχρισεν ὁ Πατήρ σου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν σου εἶναι Θεός σου, μὲ τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποῦ φέρει χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν εἰς τὸν χριόμενον. Καὶ σοῦ ἔδωκε τὸ χρῖσμα αὐτὸ πολὺ παραπάνω ἀπὸ ἐκείνους, ποῦ μετέχουν μαζὶ μὲ σὲ εἰς τὴν χρῖσιν ταύτην. Διότι δὲν ἔδωκε καὶ εἰς σὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μὲ μέτρον, ὅπως εἰς τοὺς ἄλλους πιστούς, ἀλλὰ σοῦ τὸ ἔδωκεν ὁλόκληρον. |
| 10 καί· σὺ κατ’ ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· | 10 Και, πάλιν η Γραφή άλλου λέγει· “συ, Κυριε, εις την αρχήν της δημιουργίας εστερέωσας την γην επάνω εις ασφαλές θεμέλιον και έργα των ιδικών σου χειρών, είναι οι ουρανοί· | 10 Καὶ πάλιν λέγει ἡ Γραφὴ περὶ τοῦ Υἱοῦ· Σύ, Κύριε, ἐν τῇ ἀρχῇ τῆς δημιουργίας ἐστήριξες τὴν γῆν σὰν ἐπάνω εἰς θεμέλιον στερεὸν καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σου εἶναι οἱ οὐρανοί. |
| 11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, | 11 αυτοί θα χαθούν από την σημερινήν των μορφήν και θα αλλάξουν, συ όμως παραμένεις πάντοτε αιώνιος και αναλλοίωτος· τα πάντα σαν ένδυμα θα παληώσουν | 11 Αὐτοὶ θὰ χαλασθοῦν καὶ θὰ ἀλλάξουν τὸ σημερινόν των σχῆμα. Σὺ ὅμως παραμένεις ἀναλλοίωτος καὶ ἀμετάβλητος. Καὶ ὅλος ὁ κόσμος σὰν ἔνδυμα θὰ παληώσῃ |
| 12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. | 12 και σαν εξωτερικόν ένδυμα θα τους περιτυλίξης και θα αλλάξουν μορφήν, συ όμως είσαι ο ίδιος πάντοτε και τα έτη σου δεν θα λάβουν ποτέ τέλος”. | 12 καὶ σὰν ἐξωτερικὸν ροῦχον, ποὺ περιβάλλονται οἱ ἄνθρωποι, θὰ τὸν γυρίσῃς καὶ θὰ τὸν περιτυλίξῃς καὶ θὰ ἀλλάξῃ γινόμενος καινούργιος. Σὺ ὅμως εἶσαι πάντοτε ὁ ἴδιος καὶ τὰ ἔτη σου θὰ εἶναι ἀτελείωτα. |
| 13 πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; | 13 Προς ποίον δε από τους αγγέλους είπεν ποτέ ο Θεός και Πατήρ· “κάθισε εις τα δεξιά μου έως ότου βάλω τους εχθρούς σου κάτω από τα πόδιά σου, σαν υποπόδιον, επάνω στο οποίον θα πατάς;” | 13 Πρὸς ποῖον δὲ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔχει εἴπει ποτὲ ὁ ἐπουράνιος Πατήρ· κάθησε τώρα μετὰ τὴν ἀνάληψίν σου εἰς τὰ δεξιά μου, μέχρις ὅτου θέσω τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ πατοῦν τὰ πόδια σου διὰ νὰ ἔχῃς αἰωνίως ἀδιαφιλονείκητον τὴν ἐξουσίαν; Εἰς κανένα. |
| 14 οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; | 14 Ολοι οι άγγελοι είναι πνεύματα υπηρετικά, τα οποία αποστέλλονται από τον Θεόν, δια να εξυπηρετούν αυτούς, που μέλλουν να κληρονομήσουν την σωτηρίαν. | 14 Δὲν εἶναι ὅλοι οἱ ἄγγελοι πνεύματα ὑπηρετικά, τὰ ὁποῖα δὲν ἐνεργοῦν ἀπὸ ἰδικήν των πρωτοβουλίαν, ἀλλ’ ἀποστέλλονται ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰς ὑπηρεσίαν δι’ ἐκείνους, ποὺ μέλλουν νὰ κληρονομοῦν τὴν αἰώνιον ζωήν; |
