| Αρχαίο κείμενο | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν. | 1 Ως προς δε τα πνευματικά χαρίσματα αδελφοί, δεν θέλω να έχετε σεις άγνοιαν σχετικώς με αυτά· | 1 Διὰ δὲ τὰ πνευματικὰ χαρίσματα, ἀδελφοί, δὲν θέλω νὰ ἔχετε σεῖς ἄγνοιαν. |
| 2 οἴδατε ὅτι, ὅτε ἔθνη ἦτε, πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι. | 2 Ξερετε ότι, όταν ήσθε ειδωλαλάτραι, εσύρεσθε σαν δούλοι από τοπικήν συνήθειαν και ανατροφήν και τας άλλας επιδράσστου περιβάλλοντος σας προς τα άψυχα και άφωνα είδωλα, και σαν να σας έσπρωχνε κανείς εφεύγατε από τον δρόμον του Θεού και επλανάσθε εις την άγνοιαν. | 2 Γνωρίζετε ὅτι, ὅταν ἦσθε ἐθνικοί, παρεσύρεσθε μακρὰν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄψυχα καὶ ἄφωνα, ὡσὰν νὰ σᾶς τραβοῦσε κανείς, χωρὶς νὰ ἔχετε βούλησιν ἰδικήν σας. |
| 3 διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν Πνεύματι Θεοῦ λαλῶν λέγει ἀνάθεμα Ἰησοῦν, καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ. | 3 Από αυτήν την πλάνην και την σύγχυσιν λυτρώνει ο Χριστός, δι' αυτό σας κάμνω γνωστόν ότι κανείς άνθρωπος, ομιλών κατ' έμπνευσιν του Πνεύματος του Θεού, δεν λέγει· “Ανάθεμα να είναι ο Ιησούς”. Αλλά και κανείς πάλιν δεν ημπορεί να ομολογήση με πίστιν και ευλάβειαν “Κυριον Ιησούν”, ειμή μόνον με την χάριν και την έμπνευσιν του Αγίου Πνεύματος. | 3 Ἐπειδὴ λοιπὸν τότε ἐπλανᾶσθε καὶ ἑπόμενον εἶναι τώρα νὰ μὴ ἔχετε τὴν ἀκριβῆ γνῶσιν περὶ τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων, διὰ τοῦτο σᾶς κάνω γνωστόν, ὅτι κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ὁμιλοῦν μὲ ἔμπνευσιν τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ δὲν λέγει· Ἐπικατάρατος νὰ εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Ἀλλὰ καὶ κανεὶς δὲν δύναται νὰ ὁμολογήσῃ μὲ εἰλικρινῆ πίστιν καὶ εὐλάβειαν Κύριον τὸν Ἰησοῦν παρὰ μόνον μὲ τὸν φωτισμὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. |
| 4 Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα· | 4 Το Πνεύμα δίδει χαρίσματα και δωρεάς· υπάρχουν βέβαια καταμερισμοί διαφόρων χαρισμάτων,·αλλά το Πνεύμα, που μοιράζει τα χαρίσματα, είναι ένα. | 4 Καὶ ὑπάρχουν μὲν διανομαὶ διαφόρων χαρισμάτων, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα, ποὺ διαιρεῖ καὶ διανέμει τὰ χαρίσματα, εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτό. |
| 5 καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσι, καὶ ὁ αὐτὸς Κύριος· | 5 Και καταμερισμοί υπηρεσιών υπάρχουν εις διαφόρους πιστούς εν τη Εκκλησίᾳ· αλλ' ένας και ο αυτός είναι ο Κυριος, που μοιράζει αυτάς τας εκκλησιστικάς υπηρεσίας. | 5 Καὶ διανομαὶ ὑπηρεσιῶν ὑπάρχουν· ἄλλη δηλαδὴ ὑπηρεσία ἀνατίθεται εἰς αὐτὸ καὶ ἄλλη εἰς τὸ ἄλλο μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Καίτοι ὅμως διανέμονται ἔτσι αἱ διακονίαι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἕνας καὶ ὁ αὐτὸς Κύριος διανέμει ταύτας καὶ ὑπηρετεῖται δι’ αὐτῶν ἀπὸ ὅλους. |
| 6 καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δὲ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν. | 6 Υπάρχουν και διανομαί δυνάμεων, δια των οποίων ενεργούνται υπερφυσικαί και θαυμασταί πράξεις· ο ίδιος όμως Θεός είναι εκείνος που ενεργεί και μοιράζει όλα αυτά εις όλους. | 6 Ὑπάρχουν καὶ διανομαὶ δυνάμεων, ποὺ ἐκδηλώνονται ὡς ἔκτακτοι καὶ ὑπερφυσικαὶ ἐνέργειαι καὶ πράξεις. Ὁ αὐτὸς ὅμως Θεὸς ἐνεργεῖ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐνεργήματα εἰς ὅλους ἐκείνους, διὰ μέσου τῶν ὁποίων ἐνεργοῦνται, καθὼς καὶ εἰς ἐκείνους πρὸς εὐεργεσίαν τῶν ὁποίων γίνονται ταῦτα. |
| 7 ἑκάστῳ δὲ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον. | 7 Εις τον καθένα δίδεται το χάρισμα, με το οποίον φανερώνεται η ενέργεια και η δωρεά του Αγίου Πνεύματος δια το πνευματικόν συμφέρον και την εξυπηρέτησιν των πιστών. | 7 Δίδεται δὲ εἰς τὸν καθένα τὸ χάρισμα, μὲ τὸ ὁποῖον φανερώνεται ἡ ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος, διὰ νὰ ἐξυπηρετηθῇ τὸ συμφέρον καὶ ἡ ὠφέλεια ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. |
| 8 ᾧ μὲν γὰρ διὰ τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, | 8 Διότι εις άλλον μεν δίδεται από το Αγιον Πνεύμα ικανότης λόγου να κατανοή βαθέως και να διδάσκη με σαφήνειαν και πειστικότητα τας υψηλάς αληθείας της πίστεως. Εις άλλον δίδεται ικανότης λόγου να εξηγή και μεταδίδη στους πιστούς την σωτηριώδη γνώσιν· δίδεται δε σύμφωνα με το μέτρον και την δωρεάν του αυτού Αγίου Πνεύματος. | 8 Διότι εἰς ἄλλον μὲν δίδεται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα λόγος, ποὺ ἐξηγεῖ βαθειὰ καὶ μὲ σοφίαν τὰς μυστηριώδεις βουλὰς καὶ σωτηριώδεις ἀληθείας τοῦ Θεοῦ. Εἰς ἄλλον δὲ δίδεται λόγος, ποὺ ἐξηγεῖ εἰς τοὺς πιστοὺς ὅσα ὁ λόγος τῆς σοφίας ἀποκαλύπτει καὶ μεταδίδει εἰς αὐτοὺς τὴν σωτηριώδη γνῶσιν. Δίδεται δὲ σύμφωνα μὲ τὴν χορηγίαν τοῦ αὐτοῦ Ἁγίου Πνεύματος. |
| 9 ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, | 9 Εις άλλον δε δίδεται από το αυτό Αγιον Πνεύμα θερμή και ζωντανή πίστις, ώστε να κάμνη θαύματα. Εις άλλον δε χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ασθενειών, αι οποίαι θεραπείαι γίνονται με το ίδιον Αγιον Πνεύμα. | 9 Εἰς ἄλλον δὲ δίδεται ἀπὸ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα χάρισμα πίστεως, μὲ τὸ ὁποῖον γίνονται θαύματα· εἰς ἄλλον δὲ χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν, αἱ ὁποῖαι ἰατρεύονται μὲ τὴν θαυμαστὴν ἐνέργειαν τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος. |
| 10 ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δὲ προφητεία, ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν. | 10 Εις άλλον δε δίδονται ενέργειαι δυνάμεων δι' υπερφυσικά έργα. Εις άλλον δίδεται χάρισμα προφητείας· εις άλλον το χάρισμα να διακρίνη τους πνευματικούς ανθρώπους από τους μη πνευματικούς, τους αληθινούς προφήτας και διδασκάλους από τους ψευδείς. Εις άλλον δίδεται το χάρισμα να ομιλή διαφόρους γλώσσας, εις άλλον δε το χάρισμα να ερμηνεύη αυτά που λέγονται εις ξένας γλώσσας. | 10 Εἰς ἄλλον δὲ δίδονται κατορθώματα καὶ ἔργα δυνάμεων ὑπερφυσικῶν· εἰς ἄλλον δὲ δίδεται χάρισμα προφητείας· εἰς ἄλλον δὲ δίδεται χάρισμα μὲ τὸ ὁποῖον διακρίνει τοὺς ἀληθινοὺς προφήτας ἀπὸ τοὺς ἀπατεῶνας καὶ τὰ πραγματικὰ χαρίσματα τοῦ Πνεύματος ἀπὸ τὰ ψεύτικα, ποὺ κρύβουν ἀπατηλὰ τὴν πλάνην· εἰς ἄλλον δίδεται τὸ χάρισμα νὰ ὁμιλῇ διαφόρους γλώσσας· εἰς ἄλλον δὲ τὸ χάρισμα νὰ ἑρμηνεύῃ τὰς γλώσσας καὶ νὰ κάνῃ καταληπτὰ εἰς ὅλους ἐκεῖνα, ποὺ λέγονται εἰς ἄλλας γλώσσας. |
| 11 πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται. | 11 Ολα δε αυτά τα ενεργεί το ένα και το αυτό Αγιον Πνεύμα, το οποίον σύμφωνα με την αγαθήν και πάνσοφον αυτού θέλησιν μοιράζει ιδιαιτέρως στον καθένα τα χαρίσματα, (ώστε να υπάρχη εις την Εκκλησίαν του Χριστού ποικιλία μικρών και μεγάλων χαρισμάτων). | 11 Ὅλα δὲ αὐτά, τὰ πολλὰ καὶ ποικίλα χαρίσματα, ἐνεργεῖ τὸ ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον μοιράζει ἰδιαιτέρως καὶ χωριστὰ εἰς τὸν καθένα σύμφωνα μὲ τὴν θείαν του θέλησιν. Καὶ ἡ θέλησίς του αὐτὴ δὲν εἶναι μεροληπτικὴ καὶ αὐθαίρετος, ἀλλὰ πάντοτε ἀποβλέπει εἰς τὸ συμφέρον καὶ ἐκείνου, εἰς τὸν ὁποῖον δίδεται τὸ χάρισμα, καὶ τοῦ ὅλου σώματος τῆς Ἐκκλησίας. |
| 12 Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός· | 12 Διότι όπως ακριβώς το σώμα ένα είναι και έχει πολλά μέλη, όλα δε τα μέλη του ενός σώματος, καίτοι είναι πολλά, αποτελούν ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός μαζή με όλους τους πιστούς, ανεξαρτήτως των χαρισμάτων και δωρεών που έχουν, αποτελεί ένα πνευματικόν σώμα. | 12 Διότι, καθὼς τὸ ἀνθρώπινον σῶμα εἶναι ἕνα καὶ ἔχει πολλὰ μέλη, ὅλα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, καίτοι εἶναι πολλά, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν εἶναι ἕνα σῶμα πνευματικόν. |
| 13 καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν. | 13 Διότι και ημείς όλοι οι πιστοί εις ένα Πνεύμα εβαπτίσθημεν, ώστε να αποτελέσωμεν ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είμεθα είτε Ελληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι και όλοι σαν δένδρα φυτευμένα στον παράδεισον της Εκκλησίας εποτίσθημεν από το αυτό Αγιον Πνεύμα με το ζων ύδωρ της χάριτος. | 13 Μὴ παραξενεύεσθε, ὅταν ἀκούετε, ὅτι ὅλοι οἱ πιστοὶ εἴμεθα ἕνα. Διότι καὶ εἰς ἕνα Πνεῦμα ὅλοι ἡμεῖς ἐβαπτίσθημεν καὶ ἀπὸ ἕνα Πνεῦμα ἀνεγεννήθημεν ὅλοι εἰς τὴν κολυμβήθραν, διὰ νὰ γίνωμεν ἕνα σῶμα, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες ἤμεθα προτήτερα κατὰ τὴν ἐθνικότητα καὶ τὴν θρησκείαν· εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι κατὰ τὴν κοινωνικήν μας θέσιν καὶ τάξιν. Καὶ ὅλοι ἐποτίσθημεν ἕνα Πνεῦμα, διότι σὰν ἄλλα δένδρα ἐποτίσθημεν ὅλοι μὲ τὸ αὐτὸ πνευματικὸν νερὸν τῆς χάριτος. |
| 14 καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος, ἀλλὰ πολλά. | 14 Είμεθα πολλοί, αλλ' αποτελούμεν ένα, διότι και το σώμα δεν είναι ένα μέλος, αλλά πολλά. | 14 Μὴ παρασύρεσθε δὲ ἀπὸ τὸ ὅτι εἴμεθα πολλοὶ καὶ μὴ ἀπορῆτε, πῶς οἱ πολλοὶ ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἕν. Διότι καὶ τὸ σῶμα δὲν εἶναι ἕνα μέλος, ἀλλὰ πολλά. |
| 15 ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς, ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, - οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; | 15 Εάν πη το πόδι· “επειδή δεν είμαι χέρι, δεν είμαι και δεν εξαρτώμαι από το σώμα”. παρ' όλον αυτό που θα πη, έπαυσε να είναι μέλος του σώματος; | 15 Ἐὰν ἐπὶ παραδείγματι εἴπῃ τὸ πόδι, ἐπειδὴ δὲν εἶμαι χέρι, δι’ αὐτὸ δὲν εἶμαι ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ σώματος· μὲ τὸ ὅτι λέγει τὸν λόγον αὐτόν, ἔπαυσεν ἆραγε νὰ εἶναι μέλος τοῦ σώματος; |
| 16 καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ οὖς, ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, - οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; | 16 Και εάν πη το αυτί· “επειδή δεν είμαι μάτι, δεν είμαι και δεν εξαρτώμαι από το σώμα”, παρ' ολον αυτό δεν είναι μέλος του σώματος και δεν ανήκει στο σώμα; | 16 Καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ αὐτί, ἀφοῦ δὲν εἶμαι μάτι, δὲν εἶμαι ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ σώματος· τάχα, διότι εἶπε τὸν λόγον αὐτόν, ἔπαυσε νὰ εἶναι μέλος τοῦ σώματος; Ἔτσι καὶ σύ, ἐπειδὴ ἔχεις αὖτο τὸ χάρισμα καὶ δὲν ἔχεις ἐκεῖνο, ποὺ θὰ ἐπροτίμας, δὲν παύεις δι’ αὐτὸ νὰ ἀνήκῃς εἰς τὸ ἕνα τοῦ Χριστοῦ σῶμα. |
| 17 εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός, ποῦ ἡ ἀκοή; εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις; | 17 Επειτα, εάν όλο το σώμα ήτο μάτι, τότε που θα υπήρχε η ακοή; Και εάν όλο το σώμα ήτο ακοή, που θα ευρίσκετο η όσφρησις; | 17 Ἐὰν ὅλον τὸ σῶμα ἦτο μάτι, τότε ποὺ θὰ ἦτο ἡ ἀκοή; Τὸ σῶμα θὰ ἔμενε κωφόν. Καὶ ἐὰν ὅλον τὸ σῶμα ἦτο ἀκοή, ποὺ θὰ ἦτο ἡ ὄσφρησις; Τὸ σῶμα θὰ ἐστερεῖτο ὄσφρησιν. |
| 18 νυνὶ δὲ ὁ Θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν. | 18 Τωρα όμως ετοποθέτησεν ο Θεός στο σώμα τα μέλη, το καθένα από αυτά, όπως έκρινε και ηθέλησε, δια την εξυπηρέτησιν ολοκλήρου του σώματος. | 18 Τώρα ὅμως ὁ Θεὸς σοφὰ ἐτοποθέτησε εἰς τὸ σῶμα καθένα ἀπὸ τὰ μέλη ἀκριβῶς, ὅπως σύμφωνα μὲ τὴν ἀγαθότητα καὶ πανσοφίαν του ἠθέλησε, πάντοτε διὰ τὸ συμφέρον καὶ τὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ σώματος ὁλοκλήρου. |
| 19 εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος, ποῦ τὸ σῶμα; | 19 Εάν δε όλα τα μέλη ήσαν εν μέλος, τότε που και ποίον θα ήτο το σώμα; (Δεν θα υπήρχε καν σώμα). | 19 Ἐὰν ὅμως ἦσαν ὅλα ἕνα μέλος, τότε ποὺ θὰ ἦτο τὸ σῶμα; Δὲν θὰ διελύετο; |
| 20 νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη, ἓν δὲ σῶμα. | 20 Τωρα δε είναι πολλά μεν τα μέλη, ένα όμως είναι το σώμα. | 20 Ἀλλὰ τώρα ὑπάρχουν μὲν πολλὰ μέλη, ἕνα ὅμως σῶμα, εἰς τὸ ὁποῖον τὸ ἕνα μέλος ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ ἄλλα καὶ δὲν ἠμπορεῖ τὸ καθένα μέλος νὰ κάμῃ χωρὶς τὰ ἄλλα. |
| 21 οὐ δύναται δὲ ὁ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν τῇ χειρί· χρείαν σου οὐκ ἔχω· ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖς ποσί· χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω· | 21 Δεν ημπορεί δε το μάτι να πη στο χέρι· “δεν έχω την ανάγκην σου”. Η πάλιν το κεφάλι να πη εις τα πόδια· “δεν έχω την ανάγκην σας”. | 21 Δὲν ἠμπορεῖ ἐπὶ παραδείγματι τὸ μάτι νὰ εἴπῃ εἰς τὸ χέρι, δὲν ἔχω τὴν ἀνάγκην σου· ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ νὰ εἴπῃ εἰς τὰ πόδια, δὲν ἔχω τὴν ἀνάγκην σας. |
| 22 ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά ἐστι, | 22 Αλλά τα μέλη του σώματος, που νομίζονται και φαίνονται ασθενέστερα, είναι πολύ περισσότερον αναγκαία και απαραίτητα δια την ύπαρξιν του σώματος. | 22 Ἀλλὰ τὰ μέλη, ποὺ ἐκ φύσεως φαίνονται ἀσθενέστερα, αὐτὰ εἶναι περισσότερον ἀναγκαία διὰ τὴν ὕπαρξιν τοῦ σώματος. |
| 23 καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματος, τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει, | 23 Και τα μέλη εκείνα του σώματος, που τα θεωρούμεν ευτελέστερα και ασημότερα, αυτά τα περιβάλλομεν με μεγαλυτέραν τιμήν και τα σκεπάζομεν προσεκτικώτερον. Και τα θεωρούμενα άσχημα μέλη τα περιποιούμεθα με επιμέλειαν, ώστε να έχουν περισσότερον και ωραιότερον εξωτερικόν στολισμόν. | 23 Καὶ ἐκεῖνα τὰ μέλη τοῦ σώματος, ποὺ τὰ θεωροῦμεν περισσότερον ἄσχημα καὶ νομίζομεν, ὅτι στεροῦνται τιμὴν σχετικῶς πρὸς τὰ ἄλλα, αὐτὰ τὰ σκεπάζομεν καὶ ἔτσι τὰ περιβάλλομεν μὲ περισσοτέραν τιμήν. Καὶ τὰ ἄσχημα μέλη μας ἔχουν περισσότερον ἐξωτερικὸν στολισμὸν καὶ κοσμιωτέραν περιβολήν. |
| 24 τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει. ἀλλ’ ὁ Θεὸς συνεκέρασε τὸ σῶμα, τῷ ὑστεροῦντι περισσοτέραν δοὺς τιμήν, | 24 Τα δε μέλη μας που φαίνονται ωραία, δεν έχουν ανάγκην από τέτοιαν περιποίησιν. Αλλά ο Θεός ανέμειξε εις μίαν αρμονικήν ενότητα τα μέλη, ώστε ν' αποτελήται το εν σώμα, δώσας περισσοτέραν τιμήν στο μέλος που φαίνεται ότι υστερεί, εν συγκρίσει προς τα άλλα μέλη. | 24 Τὰ δὲ μέλη μᾶς, ποὺ φαίνονται εὔσχημα, δὲν ἔχουν ἀνάγκην νὰ τὰ σκεπάσωμεν. Ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἔσμιξε μαζὶ διάφορα μέλη, εὔσχημα καὶ ἄσχημα, καὶ ἔφτιασε τὸ σῶμα, καὶ ἔδωκε περισσοτέραν τιμὴν εἰς τὸ μέλος, ποὺ εἴτε εἰς εὐσχημοσύνην εἴτε εἰς δύναμιν ὕστερα ἀπὸ τὰ ἄλλα. |
| 25 ἵνα μὴ ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη· | 25 Και τούτο, δια να μη υπάρχη διαίρεσις και κομματισμός στο σώμα, αλλά όλα τα μέλη να φροντίζουν το ένα δια το άλλο με την αυτήν στοργήν και επιμέλειαν. | 25 Καὶ ἔκαμε τὴν σοφὴν αὐτὴν ἀνάμιξιν ὁ Θεός, διὰ νὰ μὴ ὑπάρχῃ διχασμὸς καὶ διαίρεσις εἰς τὸ σῶμα, ἀλλὰ νὰ λαμβάνουν τὴν ἰδίαν καὶ τὴν ἴσην φροντίδα ἀναμεταξύ τους τὰ μέλη τὸ ἕνα διὰ τὸ ἄλλο. |
| 26 καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη. | 26 Και, όπως είναι γνωστόν, εάν πάσχη ένα μέλος, πάσχουν μαζή με αυτό όλα τα μέλη, και εάν δοξάζεται και τιμάται ένα μέλος, χαίρουν μαζή του όλα τα μέλη. | 26 Καὶ πράγματι εἴτε πάσχει καὶ πονεῖ ἕνα μέλος, πάσχουν μαζί του ὅλα τὰ μέλη εἴτε δοξάζεται ἕνα μέλος, χαίρουν μαζί του ὅλα τὰ μέλη. |
| 27 Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. | 27 Σεις, λοιπόν, οι Χριστιανοί είσθε σώμα Χριστού και ο καθένας σας είναι επί μέρους μέλος, που κατέχει την ταιριαστήν θέσιν δι' αυτόν και δι' ολον το σώμα. | 27 Σεῖς δὲ οἱ Χριστιανοὶ εἶσθε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη, ποὺ ἀναλόγως τοῦ χαρίσματός του ἔχει ὁ καθένας σας μίαν θέσιν καὶ ἕνα μέρος εἰς τὴν ζωὴν τοῦ συνόλου. |
| 28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. | 28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εις την Εκκλησίαν του πρώτον μεν αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους· έπειτα άλλους τους έθεσε εις αναλόγους θέσεις και τους έδωσε την δύναμιν να κάνουν θαύματα, άλλους ώρισε να έχουν χαρίσματα εις θεραπείαν ασθενειών, εις άλλους έδωσε χαρίσματα φροντίδος και επιμελείας δια τους πτωχούς και πάσχοντας, χαρίσματα διοικητικά εις την Εκκλησίαν, χαρίσματα διαφόρων γλωσσών. (Ο καθένας κατά την ικανότητα του έχει λάβει από τον Θεόν το χάρισμά του και την θέσιν του). | 28 Καὶ ἄλλους μὲν ἐτοποθέτησεν ὁ Θεὸς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν πρῶτον Ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους. Ἔπειτα ἄλλους τοὺς ἔθεσε νὰ κάνουν κάθε εἴδους θαύματα, ἄλλους νὰ ἔχουν χαρίσματα θεραπειῶν, χαρίσματα προστασίας τῶν ὀρφανῶν, τῶν χηρῶν, τῶν πτωχῶν, τῶν παντὸς εἴδους ἀσθενῶν· χαρίσματα κυβερνήσεως καὶ διοικήσεως ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ· χαρίσματα διαφόρων γλωσσῶν. |
| 29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; | 29 Μηπως όλοι είναι απόστολοι; Μηπως όλοι είναι προφήται; Μηπως όλοι είναι διδάσκαλοι; Μηπως όλοι έχουν θαυματουργικάς δυνάμεις; | 29 Εἰς τὸν καθένα ὁ Κύριος ἔδωκε τὸ ἰδικόν του χάρισμα. Μήπως εἶναι ὅλοι Ἀπόστολοι; Μήπως εἶναι ὅλοι προφῆται; Μήπως εἶναι ὅλοι διδάσκαλοι; Μήπως ἔχουν ὅλοι χαρίσματα θαυματουργικά; |
| 30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; | 30 Μηπως όλοι έχουν χαρίσματα θεραπείας ασθενειών; Μηπως όλοι ομιλούν γλώσσας; Μηπως όλοι έχουν το χάρισμα να ενοούν και να ερμηνεύουν ξένας γλώσσας; | 30 Μήπως ἔχουν ὅλοι χαρίσματα θεραπειῶν; Μήπως ὅλοι ὁμιλοῦν γλώσσας; Μήπως ὅλοι ἔχουν τὸ χάρισμα νὰ διερμηνεύουν γλώσσας; |
| 31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείτονα. καὶ ἔτι καθ’ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι. | 31 Ολα βέβαια αυτά τα θεόσδοτα χαρίσματα έχουν την αξίαν των. Να επιθυμήτε όμως σεις με ζήλον και να προσπαθήτε να αποκτήσετε τα χαρίσματα τα ακόμη καλύτερα. Και σας δείχνω ακόμη ένα εξαίρετον δρόμον, ένα υπέροχον μέσον, δια να αποκτήσετε τα μεγάλα χαρίσματα. Και αυτό είναι η αγάπη. | 31 Ἐπιδιώκετε δὲ μὲ ζῆλον τὰ χαρίσματα, ποὺ φέρουν μεγαλυτέραν ὠφέλειαν, δι’ αὐτὸ δὲ εἶναι καὶ ἀνώτερα χαρίσματα. Καὶ σᾶς δεικνύω ἀκόμη δρόμον καὶ μέσον ἔξοχον καὶ ὑπέροχον, μὲ τὸ ὁποῖον ἀποκτῶνται τὰ καλύτερα χαρίσματα. Καὶ τὸ μέσον αὐτὸ εἶναι ἡ ἀγάπη. |
