Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας, ὅπως καί ὁ Ἀγγαῖος, ἦταν ἕνας προφήτης στό ὑπόλοιπο τοῦ λαοῦ, πού ἐπέστρεψε μετά ἀπό 70 χρόνια αἰχμαλωσίας ἀπό τούς Βαβυλωνίους. Ὑπάρχουν πολλοί συμβολισμοί στόν Ζαχαρία, ἀλλά αὐτά τά δύσκολα μέρη ἑρμηνεύονται εὔκολα ὑπό τό φῶς ὁλοκλήρου τοῦ σώματος τῆς σχετικῆς προφητείας.

Οἱ Μεσσιανικές περικοπές, σέ σχέσει μέ τίς ὑπόλοιπες προγητεῖες περί βασιλείας εἶναι ἀπολύτως σαφεῖς. Καί οἱ δύο ἐλεύσεις τοῦ Χριστοῦ βρίσκοντια στίς προφητεῖες του Ζαχαρία (Ζαχαρίου θ΄ 9 μέ Ματθαίου κα΄ 1-11 καί Ζαχαρίου ιδ΄ 3,4).

Ὁ Ζαχαρίας, περισσότερο καί ἀπό τόν Ἀγγαῖο καί τόν Μαλαχία, δίνει τίς προθέσεις τοῦ Θεοῦ γιά τίς ἐθνικές κοσμικές δυνάμεις πού περιστοιχίζουν τό ἐπαναπατρισθέν ὑπόλοιπο. Αὐτός τούς ἔδωσε τήν ἐξουσία (Δανιήλ β΄ 37-40) καί θά Τοῦ ἀποδώσουν λόγο. Τό κριτήριο δέ, ὅπως πάντοτε, θά εἶναι ἡ στάση τους ἔναντι τοῦ Ἰσραήλ (Ζαχαρίου β΄ 8).

Τό βιβλίο τοῦ Ζαχαρία, λοιπόν, γνωρίζεται σέ τρία μεγάλα μέρη:

I. Συμβολικές ὁράσεις ὑπό τό φῶς τῆς Μεσσιανικῆς ἐλπίδας, α΄ 1-στ΄ 15.
II. Ἡ ἀποστολή ἀπό τήν Βαβυλῶνα, ζ΄-η΄.
III. Ὁ Μεσσίας ἀπορριπτόμενος καί κατόπιν ἐρχόμενος ἐν δυνάμει, θ΄-ιδ΄.