| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΚΑΙ ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ὁ βασιλεὺς ᾿Αρταξέρξης ἐδωρήσατο ᾿Εσθὴρ ὅσα ὑπῆρχεν ᾿Αμὰν τῷ διαβόλῳ, καὶ Μαρδοχαῖος προσεκλήθη ὑπὸ τοῦ βασιλέως· ὑπέδειξε γὰρ ᾿Εσθήρ, ὅτι ἐνοικείωται αὐτῇ. | 1 Κατά την ιδίαν εκείνην ημέραν ο βασιλεύς Αρταξέρξης εδώρησεν εις την Εσθήρ όλα όσα ανήκον στον συκοφάντην Αμάν. Ο δε Μαρδοχαίος παρουσιάσθη ενώπιον του βασιλέως. Η Εσθήρ του είχεν αποκαλύψει, ότι είναι στενός συγγενής της. | 1 Καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης ἐχάρισεν εἰς τὴν Ἐσθήρ, ὅσα ὑπῆρχον εἰς τὸν διαβολέα Ἀμάν. Καὶ ὁ Μαρδοχαῖος προσεκλήθη ἀπὸ τὸν βασιλέα· διότι κατέστησε γνωστὸν ἡ Ἐσθήρ, ὅτι οὗτος ἔχει μεγάλην οἰκειότητα καὶ συγγένειαν πρὸς αὐτήν. |
| 2 ἔλαβε δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν δακτύλιον, ὃν ἀφείλετο ᾿Αμάν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν Μαρδοχαίῳ, καὶ κατέστησεν ᾿Εσθὴρ Μαρδοχαῖον ἐπὶ πάντων τῶν ᾿Αμάν. | 2 Ο βασιλεύς επήρε το δακτυλίδι, που είχεν αφαιρέσει από τον Αμάν, και το έδωκεν στον Μαρδοχαίον. Η δε βασίλισσα Εσθήρ ενεπιστεύθη στον Μαρδοχαίον την διοίκησιν και διαχείρισιν όλων όσα ανήκον στον Αμάν. | 2 Ἔλαβε δὲ ὁ βασιλεὺς τὸ δακτυλίδιον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐσφραγίζοντο τὰ βασιλικὰ ἔγγραφα καὶ διατάγματα, καὶ τὸ ὁποῖον ἀφήρεσεν ἀπὸ τὸν Ἀμάν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸ εἰς τὸν Μαρδοχαῖον, καὶ ἡ Ἐσθὴρ ἐγκατέστησε τὸν Μαρδοχαῖον ἐπὶ πάσης τῆς περιουσίας τοῦ Ἀμάν. |
| 3 καὶ προσθεῖσα ἐλάλησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ προσέπεσε πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἠξίου ἀφελεῖν τὴν ᾿Αμὰν κακίαν καὶ ὅσα ἐποίησε τοῖς ᾿Ιουδαίοις. | 3 Κατόπιν η βασίλισσα ωμίλησεν επιπροσθέτως προς τον βασιλέα. Επεσεν στους πόδας του και τον παρεκάλει θερμύς, να ανακαλέση την διαταγήν, την οποίαν εν τη κακία του ο Αμάν είχε προκαλέσει εναντίον των Ιουδαίων. | 3 Καὶ προσθέσασα εἰς τὰ ἥδη γενόμενα ὡμίλησε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ ἐρρίφθη γονυπετὴς εἰς τοὺς πόδας του καὶ τὸν παρεκάλει ἐπιμόνως νὰ ἀφαιρέσῃ τὴν κακίαν τοῦ Ἀμὰν Καὶ ὅσα ἔκαμεν οὗτος εἰς τοὺς Ἰουδαίους. |
| 4 ἐξέτεινε δὲ ὁ βασιλεὺς ᾿Εσθὴρ τὴν ράβδον τὴν χρυσῆν, ἐξηγέρθη δὲ ᾿Εσθὴρ παρεστηκέναι τῷ βασιλεῖ, | 4 Ο βασιλεύς άπλωσε την χρυσήν του ράβδον επάνω εις την Εσθήρ, αυτή εσηκώθη και εστάθη ορθία ενώπιον του βασιλέως. | 4 Ἄπλωσε δὲ ὁ βασιλεὺς εἰς τὴνἘσθὴρ τὸ χρυσοῦν σκῆπρον, ποὺ ἐκράτει, καὶ ἤγγισε μὲ αὐτὸ ταύτην, ἐσηκώθη δὲ τότε ἡ Ἐσθὴρ διὰ νὰ σταθῇ ὀρθία ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, |
| 5 καὶ εἶπεν ᾿Εσθήρ· εἰ δοκεῖ σοι καὶ εὗρον χάριν, πεμφθήτω ἀποστραφῆναι τὰ γράμματα τὰ ἀπεσταλμένα ὑπὸ ᾿Αμάν, τὰ γραφέντα ἀπολέσθαι τοὺς ᾿Ιουδαίους, οἵ εἰσιν ἐν τῇ βασιλείᾳ σου· | 5 Η Εσθήρ είπεν· “εάν φαίνεται εις σε καλόν, και αν εγώ έχω εύρει χάριν ενώπιόν σου, ας αποοταλούν άνδρες, ας στείλη αγγελιαφόρους ο βασιλεύς, δια να ακυρωθή το διάταγμα, το οποίον εγράφη και απεστάλη υπό του Αμάν δια την εξόντωσιν των Ιουδαίων, που ευρίσκονται στο βασίλειόν σου. | 5 καὶ εἶπεν ἡ Ἐσθήρ: «Ἐὰν φαίνεται καὶ εἰς σὲ καλὸν καὶ ἐὰν εὗρον εὔνοιαν καὶ χάριν ἐνώπιόν σου, ἂς πεμφθῇ καὶ ἂς σταλῇ ἄλλη διαταγή, ὅπως γυρίσουν πάλιν καὶ μείνουν ἀνεκτέλεστα τὰ γράμματα ποὺ ἔχουν σταλῇ ἀπὸ τὸν Ἀμάν, τὰ ὁποῖα ἐγράφησαν διὰ νὰ ἀπολεσθοῦν καὶ ἐξοντωθοῦν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ὑπάρχουν εἰς τὸ βασίλειόν σου. |
| 6 πῶς γὰρ δυνήσομαι ἰδεῖν τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶς δυνήσομαι σωθῆναι ἐν τῇ ἀπωλείᾳ τῆς πατρίδος μου; | 6 Διότι πως είναι δυνατόν εγώ να ίδω την φοβεράν αυτήν θλίψιν του λαού μου και πως είναι δυνατόν να σωθώ εγώ, όταν εξολοθρεύωνται οι άνθρωποι της πατρίδος μου;” | 6 Ζητῶ τοῦτο, διότι πῶς θὰ ἠμπορέσω νὰ ἴδω τὴν ἐξοντωτικὴν κακοποίησιν τοῦ λαοῦ μου καὶ πῶς θὰ δυνηθῶ νὰ ζήσω καὶ νὰ σωθῶ ἐγὼ εἰς τὴν καταστροφὴν καὶ τὸν ἑξαφανισμὸν τῶν συμπατριωτῶν μου;» |
| 7 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ᾿Εσθήρ· εἰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα ᾿Αμὰν ἔδωκα καὶ ἐχαρισάμην σοι καὶ αὐτὸν ἐκρέμασα ἐπὶ ξύλου, ὅτι τὰς χεῖρας ἐπήνεγκε τοῖς ᾿Ιουδαίοις, τί ἔτι ἐπιζητεῖς; | 7 Ο βασιλεύς είπε προς την Εσθήρ· “εάν όλα τα υπάρχοντα του Αμάν σου τα εχάρισα, αυτόν δε τον ίδιον τον εκρέμασα επάνω στο ξύλον, διότι άπλωσε φονικάς τας χείρας εναντίον των Ιουδαίων, τι άλλο επιθυμείς ακόμη να κάμω; Πές μου. | 7 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν Ἐσθήρ: «Ἐὰν ὅλα τὰ ὑπάρχοντα τοῦ Ἀμὰν τὰ ἔδωκα καὶ τὰ ἐχάρισα εἰς σὲ καὶ ἐκρέμασα αὐτὸν ἐπί του ξύλου, διότι ἐπέβαλε τὰς χεῖρας κατὰ τῶν Ἰουδαίων, ἵνα ἐξοντώσῃ αὐτούς, τί παραπάνω ἀπὸ αὐτὸ ζητεῖς, ἵνα πεισθῇς περὶ τοῦ ἐνδιαφέροντός μου; |
| 8 γράψατε καὶ ὑμεῖς ἐκ τοῦ ὀνόματός μου, ὡς δοκεῖ ὑμῖν, καὶ σφραγίσατε τῷ δακτυλίῳ μου· ὅσα γὰρ γράφετε τοῦ βασιλέως ἐπιτάξαντος καὶ σφραγισθῇ τῷ δακτυλίω μου, οὐκ ἔστιν αὐτοῖς ἀντειπεῖν. | 8 Γράψατε εξ ονόματός μου ο,τι σας φαίνεται καλόν. Σφραγίσατε το έγγραφον αυτό με το δακτυλίδι μου, διότι όσα γράφονται τη εντολή του βασιλέως και σφραγισθούν με το δακτυλίδι μου, δεν είναι δυνατόν κανείς να τα παραβή και να τα καταπατήση”. | 8 Γράψατε καὶ σεῖς ἐξ ὀνόματός μου, ὅπως κρίνετε καλόν, καὶ σφραγίσατε μὲ τὸ δακτυλίδιόν μου. Τονίζω ὅπως κρίνετε καλόν, διότι δὲν πρέπει νὰ λησμονῆτε ὅτι, ὅσα γράφετε κατὰ διαταγὴν τοῦ βασιλέως καὶ σφραγισθοῦν μὲ τὸ δακτυλίδιόν μου, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντείπῃ τις εἰς αὐτά. Προσέξατε λοιπὸν καὶ τὸ προηγούμενον διάταγμά μου νὰ παραμείνῃ σεβαστόν». |
| 9 ἐκλήθησαν δὲ οἱ γραμματεῖς ἐν τῷ πρώτῳ μηνί, ὅς ἐστι Νισάν, τρίτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ ἔτους, καὶ ἐγράφη τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὅσα ἐνετείλατο τοῖς οἰκονόμοις καὶ τοῖς ἄρχουσι τῶν σατραπῶν, ἀπὸ τῆς ᾿Ινδικῆς ἕως τῆς Αἰθιοπίας, ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατράπαις κατὰ χώραν καὶ χώραν, κατὰ τὴν ἑαυτῶν λέξιν. | 9 Κατά την εικοστήν τρίτην του πρώτου μηνός, του λεγομένου Νισάν, του ιδίου έτους, εκλήθησαν οι γραμματείς του βασιλέως και συνετάχθη, κατ' εντολήν της βασιλίσσης και του Μαρδοχαίου, έγγραφον δια την σωτηρίαν των Εβραίων. Το έγγραφον αυτό απεστάλη προς τους διοικητάς και στους άρχοντας των επαρχιών από την Ινδικήν μέχρι και της Αιθιοπίας, εις εκατόν είκοσι επτά επαρχίας. Δια κάθε επαρχίαν έγινεν ιδιαίτερον έγγραφον συντεταγμένον εις την γλώσσαν αυτής. | 9 Ἐκλήθησαν δὲ οἱ γραμματεῖς κατὰ τὸν πρῶτον μῆνα, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μὴν Νισάν, κατὰ τὴν εἰκοστὴν τρίτην τοῦ μηνὸς τούτου καὶ τοῦ αὐτοῦ ἔτους, καὶ ἐγράφησαν εἰς τοὺς Ἰουδαίους ὅσα διέταξεν ὁ βασιλεὺς εἰς τοὺς οἰκονόμους καὶ τοὺς ἄρχοντας τῶν ἐπαρχιῶν ἀπὸ τὴν Ἰνδικὴν μέχρι τῆς Αἰθιοπίας, εἰς ἑκατὸν εἰκόσιν ἑπτὰ σατράπας εἰς ἕκαστην χώραν, σύμφωνα μὲ τὴν γλῶσσαν αὐτῶν. |
| 10 ἐγράφη δὲ διὰ τοῦ βασιλέως καὶ ἐσφραγίσθη τῷ δακτυλίῳ αὐτοῦ, καὶ ἐξαπέστειλαν τὰ γράμματα διὰ βιβλιοφόρων, | 10 Αυτά τα διατάγματα συνετάχθησαν εξ ονόματος του βασιλέως και εσφραγίσθησαν με το δακτυλίδι του. Τα έστειλαν δε προς τας επαρχίας με ειδικούς ταχυδρόμους. | 10 Ἐγράφησαν δὲ ἐξ ὀνόματος τοῦ βασιλέως καὶ ἐσφραγίσθησαν μὲ τὸ δακτυλίδιόν του, καὶ ἐξαπέστειλαν τὰ γράμματα διὰ τῶν βασιλικῶν ταχυδρόμων, |
| 11 ὡς ἐπέταξε αὐτοῖς χρῆσθαι τοῖς νόμοις αὐτῶν ἐν πάσῃ πόλει βοηθῆσαί τε αὐτοῖς καὶ χρῆσθαι τοῖς ἀντιδίκοις αὐτῶν καὶ τοῖς ἀντικειμένοις αὐτῶν, ὡς βούλονται, | 11 Δια των διαταγμάτων αυτών ο βασιλεύς έδιδεν εντολήν και παρείχε το δικαίωμα στους Ιουδαίους, εις οιανδήποτε πόλιν και αν ευρίσκωνται, να κάνουν χρήσιν των νόμων των και να ζουν σύμφωνα με τους νόμους των. Επί πλέον να βοηθούν ο ένας τον άλλον εις υπεράσπισιν της ζωής των και της περιουσίας των και να μεταχειρισθούν τους αντιδίκους των και τους εχθρούς των, που θα ήθελαν να τους βλάψουν, όπως θέλουν. | 11 τὰ γράμματα τὰ γνωστοποιοῦντα ὅτι ὁ βασιλεὺς διέταξεν αὐτούς (τοὺς Ἰουδαίους) νὰ ἐνεργήσουν σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους των εἰς πᾶσαν πόλιν, σὰν νὰ ἦσαν αὐτόνομον καὶ ἀνεξάρτητον κράτος, καὶ νὰ τοὺς βοηθήσουν καὶ νὰ μεταχειρίζωνται τοὺς ἀντιδίκους των καὶ τοὺς πολεμίους των, ὅπως θέλουν, |
| 12 ἐν ἡμέρα μιᾷ ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ ᾿Αρταξέρξου, τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνός, ὅς ἐστιν ᾿Αδάρ. 12α ῟Ων ἐστιν ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς τὰ ὑπογεγραμμένα· 12β «βασιλεὺς μέγας ᾿Αρταξέρξης τοῖς ἀπὸ τῆς ᾿Ινδικῆς ἕως τῆς Αἰθιοπίας ἑκατὸν εἰκοσιεπτὰ σατραπείαις χωρῶν ἄρχουσι καὶ τοῖς τὰ ἡμέτερα φρονοῦσι, χαίρειν. 12γ πολλοὶ τῇ πλείστῃ τῶν εὐεργετούντων χρηστότητι πυκνότερον τιμώμενοι μεῖζον ἐφρόνησαν καὶ οὐ μόνον τοὺς ὑποτεταγμένους ἡμῖν ζητοῦσι κακοποιεῖν, τόν τε κόρον οὐ δυνάμενοι φέρειν καὶ τοῖς ἑαυτῶν εὐεργέταις ἐπιχειροῦσιν μηχανᾶσθαι· 12δ καὶ τὴν εὐχαριστίαν οὐ μόνον ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἀνταναιροῦντες, ἀλλὰ καὶ τοῖς τῶν ἀπειραγάθων κόμποις ἐπαρθέντες, τοῦ τὰ πάντα κατοπτεύοντος ἀεὶ Θεοῦ μισοπόνηρον ὑπολαμβάνουσιν ἐκφεύξεσθαι δίκην. 12ε πολλάκις δὲ καὶ πολλοὺς τῶν ἐπ᾿ ἐξουσίαις τεταγμένων τῶν πιστευθέντων χειρίζειν φίλων τὰ πράγματα παραμυθία μετόχους αἱμάτων ἀθώων καταστήσασα, περιέβαλε συμφοραῖς ἀνηκέστοις, 12ζ τῷ τῆς κακοηθείας ψευδεῖ παραλογισμῷ παραλογισαμένων τὴν τῶν ἐπικρατούντων ἀκέραιον εὐγνωμοσύνην. 12η σκοπεῖν δὲ ἔξεστιν, οὐ τοσοῦτον ἐκ τῶν παλαιοτέρων ὧν παρεδώκαμεν ἱστοριῶν, ὅσα ἐστὶ παρὰ πόδας ὑμᾶς ἐκζητοῦντας ἀνοσίως συντετελεσμένα τῇ τῶν ἀνάξια δυναστευόντων λοιμότητι, 12θ καὶ προσέχειν εἰς τὰ μετὰ ταῦτα εἰς τὸ τὴν βασιλείαν ἀτάραχον τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις μετ᾿ εἰρήνης παρεξόμεθα, 12ι χρώμενοι ταῖς μεταβολαῖς, τὰ δὲ ὑπὸ τὴν ὄψιν ἐρχόμενα διακρίνοντες ἀεὶ μετ᾿ ἐπιεικεστέρας ἀπαντήσεως. 12κ ὡς γὰρ ᾿Αμὰν ᾿Αμαδάθου Μακεδών, ταῖς ἀληθείας ἀλλότριος τοῦ τῶν Περσῶν αἵματος καὶ πολὺ διεστηκὼς τῆς ἡμετέρας χρηστότητος, ἐπιξενωθεὶς ἡμῖν 12λ ἔτυχεν, ἧς ἔχομεν πρὸς πᾶν ἔθνος φιλανθρωπίας ἐπὶ τοσοῦτον, ὥστε ἀναγορεύεσθαι ἡμῶν πατέρα καὶ προσκυνούμενον ὑπὸ πάντων τὸ δεύτερον τοῦ βασιλικοῦ θρόνου πρόσωπον διατελεῖν· 12μ οὐκ ἐνέγκας δὲ τὴν ὑπερηφανίαν ἐπετήδευσε τῆς ἀρχῆς στερῆσαι ἡμᾶς καὶ τοῦ πνεύματος, 12ν τόν τε ἡμέτερον σωτῆρα καὶ διαπαντὸς εὐεργέτην Μαρδοχαῖον καὶ τὴν ἄμεμπτον τῆς βασιλείας κοινωνὸν ᾿Εσθὴρ σὺν παντὶ τῷ τούτων ἔθνει πολυπλόκοις μεθόδων παραλογισμοῖς αἰτησάμενος εἰς ἀπώλειαν· 12ξ διὰ γὰρ τῶν τρόπων τούτων ᾠήθη λαβὼν ἡμᾶς ἐρήμους, τὴν τῶν Περσῶν ἐπικράτησιν εἰς τοὺς Μακεδόνας μετάξαι. 12ο ἡμεῖς δὲ τοὺς ὑπὸ τοῦ τρισαλιτηρίου παραδεδομένους εἰς ἀφανισμὸν ᾿Ιουδαίους, εὑρίσκομεν οὐ κακούργους ὄντας, δικαιοτάτοις δὲ πολιτευομένους νόμοις, 12π ὄντας δὲ υἱοὺς τοῦ ῾Υψίστου μεγίστου ζῶντος Θεοῦ τοῦ κατευθύνοντος ἡμῖν τε καὶ τοῖς προγόνοις ἡμῶν τὴν βασιλείαν ἐν τῇ καλλίστῃ διαθέσει. 12ρ καλῶς οὗν ποιήσετε μὴ προσχρησάμενοι τοῖς ὑπὸ ᾿Αμὰν ᾿Αμαδάθου ἀποσταλεῖσι γράμμασι διὰ τὸν αὐτὸν τὸν ταῦτα ἐξεργασάμενον πρὸς ταῖς Σούσων πύλαις ἐσταυρῶσθαι σὺν τῇ πανοικίᾳ, τὴν καταξίαν τοῦ τὰ πάντα ἐπικρατοῦντος Θεοῦ διὰ τάχους ἀποδόντος αὐτῷ κρίσιν. 12σ τὸ δὲ ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς ταύτης ἐκθέντες ἐν παντὶ τόπῳ μετὰ παρρησίας, ἐᾶν τοὺς ᾿Ιουδαίους χρῆσθαι τοῖς ἑαυτῶν νομίμοις καὶ συνεπισχύειν αὐτοῖς, ὅπως τοὺς ἐν καιρῷ θλίψεως ἐπιθεμένους αὐτοῖς ἀμύνωνται τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ δωδεκάτου μηνὸς ᾿Αδὰρ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ· 12τ ταύτην γὰρ ὁ τὰ πάντα δυναστεύων Θεὸς ἀντ᾿ ὀλεθρίας τοῦ ἐκλεκτοῦ γένους ἐποίησεν αὐτοῖς εὐφροσύνην. 12υ καὶ ὑμεῖς οὖν ἐν ταῖς ἐπωνύμοις ὑμῶν ἑορταῖς ἐπίσημον ἡμέραν μετὰ πάσης εὐωχίας ἄγεται, ὅπως καὶ νῦν καὶ μετὰ ταῦτα σωτηρία ᾖ ἡμῖν καὶ τοῖς εὐνοοῦσι Πέρσαις, τοῖς δὲ ἡμῖν ἐπιβουλεύουσι μνημόσυνον τῆς ἀπωλείας. 12φ πᾶσα δὲ πόλις ἢ χώρα τὸ σύνολον, ἥτις κατὰ ταῦτα μὴ ποιήσῃ, δόρατι καὶ πυρὶ καταναλωθήσεται μετ᾿ ὀργῆς· οὐ μόνον ἀνθρώποις ἄβατος, ἀλλὰ καὶ θηρίοις καὶ πετεινοῖς εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον ἔχθιστος κατασταθήσεται. | 12 Αυτά δε θα γίνουν κατά την ωρισμένην εκείνην μίαν ημέραν εις όλην την έκτασιν του βασιλείου του Αρταξέρξου, δηλαδή την δεκάτην τρίτην του δωδεκάτου μηνός, ο οποίος λέγεται Αδάρ. 12α Τα διατάγματα δε αυτά περιείχον τα εξής· 12β “Ο μέγας βασιλεύς Αρταξέρξης χαιρετίζει τους σατράπας και τους αρχηγούς των εκατόν είκοσιν επτά επαρχιών από της χώρας της Ινδικής μέχρι και της Αιθιοπίας· όπως επίσης και όλους εκείνους, οι οποίοι έχουν ως φρονήματά των τα ιδικά μας φρονήματα. 12γ Είναι γεγονός ότι πολλοί, οι οποίοι έχουν ευεργετηθή και τιμηθή πάρα πολύ χάρις εις την καλωσύνην των προϊσταμένων των, έγιναν αλαζονικοί και υπερήφανοι. Αυτοί οχι μόνον επιζητούν να κάμουν κακόν στους υποτεταγμένους εις ημάς, αλλά ανίκανοι να φέρουν το μέγα βάρος των ευεργεσιών και αξιωμάτων, που απήλαυσαν, επιχειρούν να μηχανορραφούν εναντίον των ευεργετών των. 12δ Αυτοί έτσι όπως φέρονται, θέλουν με το παράδειγμά των να σβήσουν την ευγνωμοσύνην ανάμεσα στους ανθρώπους· αλλά και αλαζονευθέντες από το πλήθος των αγαθών, που έχουν απολαύσει, νομίζουν ότι είναι δυνατόν να διαφύγουν την τιμωρίαν του τα πάντα, πάντοτε επιβλέποντος Θεού, ο οποίος Θεός μισεί το πονηρόν. 12ε Πολλές δε φορές αυτοί με την απατηλήν των γλώσσαν έχουν παρασύρει πολλούς από εκείνους, οι οποίοι είναι τεταγμένοι εις τας διαφόρους εξουσίας και έχουν αναλάβει χάρις εις την εμπιστοσύνην των προϊσταμένων των την διαχείρισιν των δημοσίων πραγμάτων, πολλούς, λοιπόν, τους παρέσυραν να γίνουν συνένοχοι στον θάνατον αθώων υπάρξεων και να περιπέσουν τοιουτοτρόπως εις αθεραπεύτους συμφοράς. 12ζ Ετσι δε με τα κακοήθη απατηλά των ψεύδη εξεμεταλλεύοντο την απλότητα και αγαθότητα των αξιωματούχων και τους παρέσυραν προς το κακόν. 12η Πρέπει δε να σημειωθή ότι δεν είναι τόσον πολλά τα ελεεινά παραδείγματα μεταξύ των παλαιοτέρων ανθρώπων, όπως μας τα παρέδωσεν η αρχαία ιστορία, από όσα συμβαίνουν εις τας ημέρας μας εκ μέρους ανθρώπων, οι οποίοι κατέχουν και ασκούν αναξίως την εξουσίαν και ανοσίως επιζητούν το κακόν. 12θ Αυτά πρέπει να μας κάμουν να προσέξωμεν δια την μετά ταύτα ζωήν, δια το μέλλον των ανθρώπων, να εξασφαλίσωμεν προς ωφέλειαν όλων των ανθρώπων την ηρεμίαν και την ειρήνην. 12ι Δια τούτο θα προχωρήσωμεν εις τας αναγκαίας μεταβολάς και θα κρίνωμεν μετά συνέσεως πάντοτε τα πράγματα, τα οποία εκάστοτε παρουσιάζονται ενώπιόν μας, δια να αντιμετωπίσωμεν αυτά και μετά της επιτρεπομένης επιεικείας. 12κ Διότι γνωρίζετε και σεις, πως ο Αμάν, ο υιός του Αμαδάθου, ο Μακεδών που ήτο ξένος πράγματι από την φυλήν των Περσών και διέφερε πάρα πολύ από την ιδικήν μας χρηστήν συμπεριφοράν, έτυχε μεγάλης φιλοξενίας εκ μέρους ημών. 12λ Απήλαυσε τέτοιας φιλοξενίας και τιμής αυτός, την οποίαν, άλλωστε επιδεικνύομεν προς κάθε έθνος, ώστε να ανακηρυχθή πατέρας μας και να προσκυνήται από όλους, διότι κατείχε αξίωμα πολύ πλησίον προς τον βασιλικόν θρόνον, δεύτερον κατά την αξίαν. 12μ Αυτός λοιπόν, ανίκανος να φέρη επαξίως την μεγάλην αυτήν τιμήν, επεχείρησε να μας στερήση από την βασιλείαν και από αυτήν ακόμη την ζωήν. 12ν Τον δε σωτήρα μας και ισόβιον ευεργέτην μας Μαρδοχαίον, όπως επίσης και την άμεμπτον συγκοινωνόν της βασιλείας, την Εσθήρ, μαζή με όλον το έθνος των, επεχείρησε με κάθε είδος δολοπλοκιών και πονηρών τεχνασμάτων να τους εξολοθρεύση. 12ξ Με όλους αυτούς τους τρόπους ενόμιζεν ότι θα ημπορούσε να μας καταλάβη αμερίμνους και ανετοίμους και έτσι την εξουσίαν των Περσών να την μεταφέρη και παραδώση στους Μακεδόνας. 12ο 'Ημεις όμως τους Ιουδαίους, οι οποίοι είχον παραδοθ από τον τρισάθλιον αυτόν εις όλεθρον, ευρίσκομεν ότι δεν είναι κακούργοι, αλλά αντιθέτως ότι ζουν και φέρονται σύμφωνα με δικαιοτάτους νόμους. 12π Ευρήκαμεν ακόμη ότι αυτοί είναι τέκνα του Υψιστου και μεγίστου Θεού, του αιωνίως υπάρχοντος Θεού, ο οποίος, όπως στο παρελθόν κατηύθυνε την βασιλείαν των προγόνων μας, έτσι και τώρα κατευθύνει την ιδικήν μας βασιλείαν εις αρίστην κατάστασιν. 12ρ Δια τούτο καλώς θα πράξετε να μη λάβετε υπ' όψιν και να μη θέσετε εις εφαρμογήν τα αποσταλέντα έγγραφα από τον Αμάν, τον υιόν του Αμαδάθου, διότι αυτός ο αίτιος όλων αυτών των κακών, εσταυρώθη με όλην του την οικογένειαν εμπρός εις τας πύλας της πόλεως Σούσα. Και ο Θεός, ο απόλυτος κύριος των πάντων, απέδωσεν έτσι εις αυτόν συντομότατα την τιμωρίαν, η οποία του ήξιζε. 12σ Το αντίγραφον αυτής της επιστολής θα εκτεθή εις όλους τους δημοσίους τόπους ολοφάνερα και θα αφήσετε ελευθέρους τους Ιουδαίους να ζουν και να φέρωνται σύμφωνα με τους ιδικούς των νόμους. Επί πλέον κατά την ημέραν της θλίψεως, που τους παρεσκεύασεν ο Αμάν, την δεκάτην τρίτην του δωδεκάτου μηνός Αδάρ, κατά την ημέραν αυτήν θα τους ενισχύσετε, δια να ημπορέσουν να αποκρούσουν την επίθεσιν εκείνων, οι οποίοι ενδεχομένως θα εξεγερθούν εναντίον των. 12τ Διότι ο Θεός, ο Κυριος των πάντων, μετέβαλε δια το εκλεκτόν έθνος των Ισραηλιτών την ημέραν αυτήν από ημέραν ολέθρου εις ημέραν χαράς. 12υ Και σεις, λοιπόν, εντάξατε μεταξύ των άλλων γνωστών εορτών σας και αυτήν την επίσημον ημέραν, την οποίαν να εορτάσετε με κάθε χαράν και απόλαυσιν, ώστε αυτή και τώρα και στο μέλλον να είναι δι' ημάς και δι' όλους εκείνους οι οποίοι διάκεινται ευμενώς προς τους Πέρσας, εορτή σωτηρίας. Δια δε τους εχθρούς μας να είναι μία ανάμνησις καταστροφής των. 12φ Καθε δε πόλις η και ολόκληρος χώρα, η οποία δεν θα θελήση να συμμορφωθή προς αυτά που διατάσσομεν, δια πυρός και δια σιδήρου και με οργήν μεγάλην θα εξολοθρευθή. Και θα γίνη άβατος και ακατοίκητος όχι μόνον δια τους ανθρώπους αλλά και δια τα θηρία και διο τα πτηνά, τόπος μισητός και αποτρόπαιος δι' όλον τον υπόλοιπον χρόνον. | 12 κατὰ μίαν καὶ μόνον ἡμέραν καθ’ ὅλον τὸ βασίλειον τοῦ Ἀρταξέρξου, ἤτοι κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς τοῦ ἔτους, ὁ ὁποῖος μὴν εἶναι ὁ Ἀδάρ. 12α Ἀντίγραφον δὲ τούτων, ἅτινα περιείχοντο ἐν τῇ ἐπιστολῇ, εἶναι τὰ κατωτέρω γεγραμμένα: 12β «Ὁ μέγας βασιλεὺς Ἀρταξέρξης εἰς τοὺς ἄρχοντας τῶν ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς χώρας μέχρι τῆς Αἰθιοπίας ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ σατραπειῶν τῶν διαφόρων χωρῶν καὶ εἰς τοὺς φρονοῦντας καὶ ὑποτασσομένους εἰς τὰ διατάγματα καὶ τοὺς νόμους μας ἀπευθύνει τὸ χαίρετε. 12γ Πολλοὶ ἀπὸ τὴν πλείστην καλοκαγαθίαν τῶν εὐεργετῶν των συχνότατα τιμώμενοι, εἰς μεγαλύτερον τοῦ ὀρθοῦ φρόνημα παρεσύρθησαν· καὶ ὄχι μόνον τοὺς ὑπηκόους μας ζητοῦν νὰ κακοποιοῦν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφθονίαν τῶν εὐεργεσιῶν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν θὰ ἐπερίμενέ τις ὅτι θὰ ἐχόρταιναν, μὴ δυνάμενοι νὰ ὑποφέρουν μένοντες εὐχαριστημένοι καὶ ἀρκούμενοι εἰς αὐτήν, ἐπιχειροῦν να παγιδεύουν καὶ ἐπιβουλεύωνται τοὺς εὐεργέτας των. 12δ Καὶ μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὴν ὅλην συμπεριφοράν των ὄχι μόνον ἐξαλείφοντες τὴν εὐγνωμοσύνην ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους τῶν μὴ ἐχόντων πεῖραν καὶ γνῶσιν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνθρώπων εἰς ἔπαρσιν παρασυρθέντες, νομίζουν ὅτι θὰ διαφύγουν τὴν μισοῦσαν πᾶν πονηρὸν δίκην τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος πάντοτε κατοπτεύει καὶ παρακολουθεῖ τὰ πάντα. 12ε Πολλάκις δὲ καὶ πολλοὺς ἐξ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ταχθῇ ἐπὶ τῆς ἐξουσίας, ὅπως οἱ ἀνώτατοι ἄρχοντες, πειστικὴ προτροπὴ τῶν φίλων, εἰς τοὺς ὁποίους οὖτοι ἐνεπιστεύθησαν νὰ διαχειρίζωνται τὰς δημοσίας ὑποθέσεις, ἀφοῦ τοὺς κατέστησε συμμετόχους καὶ συνενόχους ἐκχύσεως ἀθώων αἱμάτων, τοὺς περιέβαλε μὲ συμφορὰς ἀθεραπεύτους. 12ζ Ἐπέτυχον δὲ τοῦτο οὖτοι διὰ τοῦ σοφίσματος καὶ τοῦ ψευδοῦς συλλογισμοῦ τῆς δολιότητος καὶ ἀχρειότητος ἐξαπατήσαντες τὴν ἁγνὴν καὶ ἄδολον καλοκαγαθίαν καὶ καλὴν διάθεσιν τῶν κυριαρχούντων. 12η Εἶναι δὲ δυνατὸν νὰ παρατηρῆτε καὶ νὰ ἐξετάζητε ὄχι τόσον περιπτώσεις ἀπὸ τὰς παλαιοτέρας ἱστορίας, τὰς ὁποίας ὑπενθυμίζομεν καὶ παρεδώσαμεν εἰς τοὺς νεωτέρους, ἀλλ’ ὅσα εἶναι πρὸ τῶν ποδῶν, τὰς προσφάτους δηλαδὴ καὶ παρούσας, ζητοῦντες μὲ κάποιον προσοχὴν νὰ εὕρητε ἀδίκως καὶ ἀσεβῶς συντετελεσμένα ἔργα ἕνεκα τῆς φθοροποιοῦ ἑξαχρειώσεως τῶν ἀναξίων ἀρχόντων, 12θ καὶ νὰ προσέχωμεν ἡμεῖς εἰς τὰ μετὰ ταῦτα καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν διοίκησίν μας πῶς τὴν βασιλικὴν ἐξουσίαν καὶ διοίκησίν μας θὰ παρέχωμεν εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἄνευ ταραχῆς τίνος καὶ μὲ εἰρήνην, 12ι χρησιμοποιοῦντες τὰς μεταβολὰς καὶ τὰς διαφόρους περιστάσεις, τὰς δὲ πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ κατὰ τὸ ἑκάστοτε παρὸν συντρεχούσας περιστάσεις κρίνοντες πάντοτε μὲ ἐπιεικεστέραν ἀνταπόκρισιν καὶ ἀγαθὴν διάθεσιν. 12κ Ὅπως δηλαδὴ ὁ Ἀμὰν τοῦ Ἀμαδάθου, ὁ Μακεδὼν τὸ φρόνημα καὶ τὰς διαθέσεις, ὁ πράγματι καὶ ἀληθείᾳ ξένος ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν Περσῶν καὶ πολὺ ἀπομεμακρυσμένος ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας καλοκαγαθίαν, φιλοξενηθεὶς ἀπὸ ἡμᾶς 12λ ἔτυχε καὶ ἔλαβε πεῖραν τῆς φιλανθρωπίας, τὴν ὁποίαν ἔχομεν πρὸς πᾶν ἔθνος, τόσον πολύ, ὥστε νὰ ἀναγορεύεται πατήρ μας καὶ νὰ διατελῇ προσκυνούμενος ἀπὸ ὅλους ὡς τὸ δεύτερον μετὰ τὸν βασιλικὸν θρόνον πρόσωπον. 12μ Μὴ συγκρατήσας δὲ τὴν ὑπερηφάνειάν του ἐσχεδίασε μὲ πολλὴν ἐπιμέλειαν νὰ μᾶς στερήσῃ καὶ τῆς βασιλικῆς ἀρχῆς, ἀνατρέπων ἡμᾶς ἐκ τοῦ θρόνου, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς ζωῆς· 12ν καὶ ἐπὶ πλέον καὶ τὸν ἐκ τῆς συνωμοσίας τῶν δύο εὐνούχων σωτᾶρα μου καὶ πάντοτε χρηματίσαντα εὐεργέτην μου Μαρδοχαῖον, καθὼς καὶ τὴν ἀνωτέραν πάσης μομφῆς καὶ κατηγορίας συμμέτοχον τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας Ἐσθὴρ μαζὶ μὲ ὅλον τὸ ἔθνος τούτων ζητήσας διὰ σοφισμάτων καὶ συλλογισμῶν πολυπλόκων εἰς ἐπινοήσεις καὶ μεθόδους νὰ παραδώσῃ εἰς ἀπώλειαν καὶ καταστροφήν. 12ξ Ἔκαμε δὲ ὅλα αὐτά, διότι μὲ αὐτοὺς τοὺς τρόπους ἐνόμισεν ὅτι θὰ ἐπετύγχανεν, ἀφοῦ κατελάμβανεν ἡμᾶς ἐρήμους ἀπὸ φίλους, νὰ μεταβιβάσῃ τὴν κυρίαρχον ἐξουσίαν τῶν Περσῶν εἰς τοὺς Μακεδόνας. 12ο Ἠμεῖς ὅμως τοὺς ὑπὸ τοῦ τρισολέθριου καὶ παγκακίστου Ἀμὰν παραδοθέντας ἥδῃ εἰς ὄλεθρον καὶ ἐξόντωσιν Ἰουδαίους εὑρίσκομεν ὅτι δὲν εἶναι κακοῦργοι, ὅπως αὐτὸς μᾶς παρέστησε τούτους, συμπεριφέρονται δὲ καὶ πολιτεύονται σύμφωνα μὲ δικαιοτάτους νόμους, 12π εἶναι δὲ υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου, μεγίστου καὶ ζωντανοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος κατευοδώνει καὶ κατευθύνει εἰς τὴν καλλίστην κατάστασιν καὶ ἀκμὴν τὴν βασιλείαν καὶ δι' ἠμᾶς καὶ διὰ τοὺς προγόνους μας. 12ρ Καλὰ λοιπὸν θὰ κάμετε, ἐὰν δὲν ἐκτελέσητε τὰ ὑπὸ τοῦ Ἀμάν, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀμαδάθου, ἀποσταλέντα γράμματα, ἐπειδὴ αὐτός, ὁ ὁποῖος μετὰ πονηρίας πολλῆς εἰργάσθη ταῦτα, ἔχει σταυρωθῇ μὲ ὅλους τοὺς ἐν τῷ οἴκῳ του εἰς τὰς πύλας τῶν Σούσων, διότι ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος κυριαρχεῖ τῶν πάντων καὶ κυβερνᾷ τὰ πάντα, ἀπέδωκεν εἰς αὐτὸν γρήγορα τὴν πρέπουσαν καὶ ἀξίαν τοῦ ἐγκλήματος του τιμωρίαν. 12σ Τὸ δὲ ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς ἀφοῦ ἐκθέσετε φανερὰ εἰς πάντα τόπον, ἀφήνετε τοὺς Ἰουδαίους ἐλευθέρους νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ ὑπὸ τῶν νόμων τῶν ἐπιβαλλόμενα καὶ πρὸς τούτοις συντρέχετε καὶ ἐνισχύετε αὐτούς, ἵνα ἀμύνωνται καὶ ἀποκρούουν τοὺς εἰς καιρὸν θλίψεως ἐπιτιθεμένους κατ’ αὐτῶν, τουτέστι κατὰ τὴν δεκάτην τρίτην τοῦ δωδεκάτου μηνὸς Ἀδὰρ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν 12τ διότι αὐτὴν τὴν ἡμέραν ὁ κυρίαρχος καὶ διευθύνων τὰ πάντα Θεός, ἀντὶ νὰ εἶναι αὕτη ὀλέθρια τοῦ ἐκλεκτοῦ γένους, τὴν μετέτρεψεν εἰς εὐφροσύνην δι' αὐτούς. 12υ Καὶ σεῖς λοιπὸν μεταξὺ τῶν ὀνομαστικῶς καθωρισμένων ἑορτῶν σας, ἐπίσημον ἡμέραν μὲ πᾶσαν εὐωχίαν ἑορτάζετε καὶ τὴν ἡμέραν αὐτήν, ἵνα καὶ τώρα καὶ μετὰ ταῦτα εἶναι σωτηρία καὶ εἰς ἠμᾶς καὶ εἰς τοὺς εὐνοϊκῶς καὶ φιλικῶς διακειμένους πρὸς τοὺς Πέρσας, εἰς ἐκείνους δὲ ποὺ μᾶς ἐπιβουλεύονται, νὰ εἶναι ἡμέρα ἐνθυμίζουσα τὴν καταστροφήν των. 12φ Πᾶσα δὲ πόλις ἢ χώρα συνολικῶς, ἡ ὁποία δὲν θὰ κάμῃ συμφώνως πρὸς αὐτά, διὰ δόρατος καὶ διὰ πυρὸς θὰ καταστροφῇ ἄνευ οἴκτου καὶ μὲ ὀργήν. Θὰ καταστῇ δὲ ὄχι μόνον εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἄβατος καὶ ἀπάτητος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ θηρία καὶ εἰς τὰ πετεινὰ διὰ παντὸς μισητὴ καὶ ἀποκρουστική. |
| 13 τὰ δὲ ἀντίγραφα ἐκτιθέσθωσαν ὀφθαλμοφανῶς ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ, ἑτοίμους τε εἶναι πάντας τοὺς ᾿Ιουδαίους εἰς ταύτην τὴν ἡμέραν, πολεμῆσαι αὐτῶν τοὺς ὑπεναντίους». | 13 Τα αντίγραφα αυτών των διαταγών ας εκτεθούν οφθαλμοφανώς εις όλην την βασιλείαν, ας είναι δε όλοι οι Ιουδαίοι έτοιμοι κατά την ημέραν αυτήν, να πολεμήσουν εναντίον των εχθρών των”. | 13 Τὰ δὲ ἀντίγραφα τοῦ διατάγματος ἂς ἐκτίθενται, ὥστε νὰ εἶναι φανερὰ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς καθ’ ὅλον τὸ βασίλειον, καὶ νὰ εἶναι ἕτοιμοι ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν τοῦ μηνὸς Ἀδὰρ νὰ πολεμήσουν τοὺς ὑπεναντίους των». |
| 14 Οἱ μὲν οὗν ἱππεῖς ἐξῆλθον σπεύδοντες τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέως λεγόμενα ἐπιτελεῖν· ἐξετέθη δὲ τὸ πρόσταγμα καὶ ἐν Σούσοις. | 14 Οι μεν λοιπόν έφιπποι ταχυδρόμοι ανεχώρησαν σπεύδοντες να εκτελέσουν τας διαταγάς του βασιλέως, το διάταγμα δε αυτό εξετέθη δημοσία και εις τα Σούσα. | 14 Οἱ μὲν ἱππεῖς λοιπόν, οἱ κομίζοντες τὰ βασιλικὰ γράμματα, ἐξῆλθον σπεύδοντες νὰ ἐπιτελέσουν τὰ διαταττόμενα ὑπὸ τοῦ βασιλέως, ἐξετέθη δὲ τὸ διάταγμα τὸ βασιλικὸν καὶ εἰς τὴν πόλιν τῶν Σούσων. |
| 15 ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐξῆλθεν ἐστολισμένος τὴν βασιλικὴν στολὴν καὶ στέφανον ἔχων χρυσοῦν καὶ διάδημα βύσσινον πορφυροῦν· ἰδόντες δὲ οἱ ἐν Σούσοις ἐχάρησαν. | 15 Ο δε Μαρδοχαίος εβγήκεν από τα βασιλικά ανάκτορα στολισμένος με την βασιλικήν στολήν, έχων χρυσούν στέφανον εις την κεφαλήν και βασιλικόν διάδημα από βύσσον και πορφύραν. Οι κάτοικοι των Σούσων, όταν τον είδαν, εχάρησαν. | 15 Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα στολισμένος τὴν ἐπίσημον στολήν, διὰ τῆς ὁποίας ὁ βασιλεὺς περιέβαλλε τοὺς πρωθυπουργούς του, καὶ ἔχων στέφανον χρυσοῦν καὶ κάλυμμα πολύτιμον ἀπὸ λινὸν κόκκινον. Ὅταν δὲ εἶδον οἱ κατοικοῦντες εἰς τὰ Σοῦσα, ἐχάρησαν. |
| 16 τοῖς δὲ ᾿Ιουδαίοις ἐγένετο φῶς καὶ εὐφροσύνη· | 16 Αυτό δια τους Ιουδαίους έγινε φως και χαρά. | 16 Εἰς δὲ τοὺς Ἰουδαίους ἔλαμψε φῶς χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης. |
| 17 κατὰ πόλιν καὶ χώραν, οὗ ἂν ἐξετέθη τὸ πρόσταγμα, οὗ ἂν ἐξετέθη τὸ ἔκθεμα, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη τοῖς ᾿Ιουδαίοις, κώθων καὶ εὐφροσύνη. καὶ πολλοὶ τῶν ἐθνῶν περιετέμνοντο καὶ ἰουδάϊζον διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων. | 17 Εις όλας δε τας πόλεις και χώρας, όπου εξετέθη δημοσία το διάταγμα του βασιλέως, επεκράτησε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη μεταξύ των Ιουδαίων, φαγοπότι και αγαλλίασις. Πολλοί δε από τους εθνικούς περιετέμνοντο και εμιμούντο τον τρόπον ζωής της θρησκείας των Ιουδαίων, διότι ευλαβούντο και εφοβούντο τους Ιουδαίους. | 17 Εἰς ἑκάστην δὲ πόλιν καὶ χώραν, ὅπου ἐξετέθη τὸ διάταγμα, ὁπουδήποτε καὶ ἂν ἐξετέθη τὸ δημοσίευμα, προεκλήθη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη εἰς τοὺς Ἰουδαίους, συμπόσια καὶ ἀγαλλίασις. Καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς ἐλάμβανον περιτομὴν καὶ ἐνεκολποῦντο τὴν ἰουδαϊκὴν θρησκείαν διὰ τὸν φόβον, τὸν ὁποῖον ᾐσθάνοντο ἕνεκα τῆς ἐπιρροῆς τῶν Ἰουδαίων καὶ τῆς εἰς αὐτοὺς προστασίας τοῦ Θεοῦ. |
