¹³ οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. ¹⁴ Ταῦτά σοι γράφω ἐλπίζων ἐλθεῖν πρός σε τάχιον· ¹⁵ ἐὰν δὲ βραδύνω, ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας. ¹⁶ καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ.



¹ Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ² ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν, ³ κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν μετὰ εὐχαριστίας τοῖς πιστοῖς καὶ ἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν. ⁴ ὅτι πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίας λαμβανόμενον· ⁵ ἁγιάζεται γὰρ διὰ λόγου Θεοῦ καὶ ἐντεύξεως.

¹³ Ζητῶ καὶ ἀπ’ αὐτούς, ὅπως ἐζήτησα καὶ ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, νὰ κυβερνοῦν καλὰ τὰ σπίτια των, διότι ἐκεῖνοι, ποὺ διηκόνησαν καλά, ἀποκτοῦν καὶ καλὸν βαθμὸν καὶ προάγονται εἰς ἐπισκόπους. Ἀποκτοῦν ἀκόμη καὶ πολλὴν παρρησίαν καὶ θάρρος εἰς τὸ νὰ διακηρύττουν τὴν πίστιν, ποὺ ὁμολογοῦμεν ὅσοι εἴμεθα ἐν κοινωνίᾳ μὲ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. ¹⁴ Σοῦ γράφω αὐτὰ μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ ἔλθω πρὸς σὲ πολὺ γρήγορα. ¹⁵ Ἐὰν ὅμως βραδύνω νὰ ἔλθω, σοῦ τὰ γράφω διὰ νὰ γνωρίζῃς, πῶς πρέπει κανεὶς νὰ πολιτεύεται καὶ νὰ συμπεριφέρεται εἰς τὸ σπίτι καὶ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Θεοῦ, τουτέστιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ζωντανὸς καὶ ὄχι νεκρὸς σὰν τὰ εἴδωλα. Εἶναι δὲ ἡ Ἐκκλησία ἄλλος στῦλος καὶ θεμέλιον στερεόν, ποὺ ὑποβαστάζει τὴν ἀλήθειαν. ¹⁶ Καὶ πράγματι κατὰ τὴν ὁμολογίαν ὅλων τῶν πιστῶν μέγα εἶναι τὸ μυστήριον τῆς ἀληθοῦς θρησκείας, ποὺ ἀπεκαλύφθη καὶ ὡς θησαυρὸς αἰώνιος παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Δηλαδή, Θεὸς ἐφανερώθη σαρκωμένος, ἀπεδείχθη ἀληθὴς Μεσσίας διὰ τοῦ Πνεύματος, ποὺ ἐνήργει σημεῖα δι’ αὐτοῦ, ἔγινεν ὁρατὸς εἰς τοὺς ἀγγέλους, ἐκηρύχθη μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν, ἐπιστεύθη εἰς τὸν κόσμον ὡς Θεάνθρωπος, ἀνελήφθη μὲ δόξαν.



¹ Ενῷ δὲ ἡ Ἐκκλησία ὡς στῦλος καὶ στερεὸν θεμέλιον τῆς ἀληθείας περιφρουρεῖ καὶ διακηρύττει τὸ μέγα τοῦτο τῆς εὐσεβείας μυστήριον, τὸ Πνεῦμα λέγει ρητῶς διὰ τῶν ἐν τῇ έκκλησίᾳ προφητῶν του, ὅτι εἰς τοὺς ὑστερινοὺς χρόνους θὰ ἀποστατήσουν μερικοὶ ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ θὰ προσέχουν εἰς ἀνθρώπους, ποὺ θὰ κατέχωνται ἀπὸ πνεύματα πλάνης, καὶ εἰς διδασκαλίας, ποὺ θὰ ἐμπνέωνται ἀπὸ δαιμόνια· ² θὰ προσέχουν εἰς ἀνθρώπους, ποὺ ψευδολογοῦν μὲ ὑποκρισίαν καὶ ἔχουν καυτηριασμένην καὶ ἀναίσθητον τὴν συνείδησίν τους. ³ Οἱ ὑποκριταὶ καὶ ἀσυνείδητοι αὐτοὶ θὰ ἐμποδίζουν νὰ ἔρχεται κανεὶς εἰς γάμον καὶ θὰ διδάσκουν νὰ ἀπέχωμεν ἀπὸ φαγητά, τὰ ὁποῖα ἔκτισεν ὁ Θεός, διὰ νὰ μεταλαμβάνουν καὶ τρώγουν ἀπὸ αὐτὰ μὲ εὐχαριστίαν πρὸς τὸν Θεόν οἱ πιστοὶ καὶ προωδευμένοι εἰς τὴν τελείαν γνῶσιν τῆς ἀληθείας. ⁴ Πράγματι δὲ εἶναι πλάνη τὸ νὰ ἀποφεύγῃ κανεὶς ὡρισμένα φαγητά, ὡς δῆθεν ἀκάθαρτα. Διότι κάθε τι ποὺ ἔκτισεν ὁ Θεός, εἶναι καλὸν καὶ τίποτε δὲν εἶναι ἀκάθαρτον καὶ ἄξιον νὰ πεταχθῇ μακρυά, ἀρκεῖ νὰ λαμβάνεται μὲ εὐγνωμοσύνην καὶ εὐχαριστίαν πρὸς τὸν Θεόν, ποὺ μᾶς τὸ ἔδωκε. ⁵ Δὲν εἶναι δὲ ἀκάθαρτον καὶ ἀπόβλητον, διότι γίνεται ἅγιον μὲ τὸν λόγον καὶ τὴν προσευχήν, ποὺ ἀπευθύνομεν εἰς τὸν Θεόν πρὸ τοῦ φαγητοῦ μας.

¹³ Διότι εκείνοι, οι οποίοι με σύνεσιν και φόβον Θεού διηκόνησαν καλώς και διακονούν, αποκτούν καλόν βαθμόν, προάγονται δηλαδή στο αξίωμα του ιερέως και του αρχιερέως· επί πλέον δε αποκτούν τόλμην και θάρρος να ομολογούν και να κηρύττουν την πίστιν στον Ιησούν Χριστόν. ¹⁴ Σου τα γράφω αυτά έχων την ελπίδα, ότι σύντομα θα έλθω εις σε, δια να σου πω και προφορικώς περισσότερα. ¹⁵ Εάν όμως αργοπορήσω, σου τα γράφω δια να γνωρίζης πως πρέπει να ζης και να φέρεσαι στον οίκον του Θεού, ο οποίος οίκος είναι η Εκκλησία του Θεού του ζώντος. (Είναι αυτή θεοσύστατος, ζων οργανισμός επί ασαλεύτου βάσεως εδραιωμένος, φορεύς της αιωνίου θείας αληθείας. Θεμέλιος λίθος και κεφαλή της είναι ο Χριστός, πλήρωμα δε αυτής οι πιστοί, κλήρος και λαός). Και η Εκκλησία αυτή είναι στύλος και στερεόν θεμέλιον της αληθείας. ¹⁶ Και πράγματι είναι μεγάλο το μυστήριον της ευσεβείας, όπως μας το εδίδαξεν ο Κυριος. Ο Θεός εφανερώθη με σάρκα ανθρωπίνην εν μέσω των ανθρώπων, εμαρτυρήθη με τα καταπληκτικά σημεία του Αγίου Πνεύματος ως ο απόλυτα αναμάρτητος και δίκαιος Υιός του Θεού, έγινεν ορατός ως άνθρωπος από τους αγγέλους, εκηρύχθη μεταξύ των εθνικών, επιστεύθη στον κόσμον ως σωτήρ του κόσμου, ανελήφθη στους ουρανούς με δόξαν.



¹ Το δε Αγιον Πνεύμα ρητώς λέγει και προλέγει, ότι κατά τους κατόπιν χρόνους σκληρυμένοι μερικοί, εξ αιτίας της αμαρτωλότητός των, θα αποστατήσουν από την ορθήν πίστιν και θα προσέχουν εις πνεύματα πλάνης και εις δαιμονικάς διδασκαλίας. ² Θα δίδουν προσοχήν και πίστιν εις διδασκάλους του ψεύδους και της πλάνης, οι οποίοι θα έχουν αναίσθητον και ανάλγητον, σαν καυτηριασμένην, την συνείδησίν των. ³ Οι ασυνείδητοι αυτοί ψευδολόγοι θα εμποδίζουν τους ανθρώπους να έρχωνται εις γάμον, θα διδάσκουν ότι πρέπει να απέχουν οι άνθρωποι από φαγητά, τα οποία εν τούτοις ο ίδιος ο Θεός τα έδωσε, δια να τα τρώγουν και τα απολαμβάνουν με ευγνωμοσύνην προς τον Θεόν οι πιστοί και οι προχωρημένοι εις την πλήρη γνώσιν της αληθείας. ⁴ Διότι κάθε τι, που έκτισεν ο Θεός και το έδωσε προς τροφήν στους ανθρώπους, είναι καλόν και κανένα από αυτά δεν είναι μολυσμένον και άξιον περιφρονήσεως, αρκεί μόνον να λαμβάνεται με ευγνωμοσύνην και ευχαριστίαν προς τον Θεόν. ⁵ Διότι κάθε τι προς τροφήν γίνεται καθαρόν και άγιον με τον λόγον και την προσευχήν μας προς τον Θεόν.

¹ Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας ² καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. ³ οὗτος γάρ ἐστιν ὁ ῥηθεὶς διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ. ⁴ Αὐτὸς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶχεν τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, ἡ δὲ τροφὴ ἦν αὐτοῦ ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον. ⁵ τότε ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν Ἱεροσόλυμα καὶ πᾶσα ἡ Ἰουδαία καὶ πᾶσα ἡ περίχωρος τοῦ Ἰορδάνου, ⁶ καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ’ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.

¹ Κατ’ ἐκείνας δὲ τὰς ἡμέρας, κατὰ τὰς ὁποίας ο Ἰησοῦς ἰδιώτευεν εἰς Ναζαρέτ, ἐβγῆκεν ὁ Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς εἰς τὴν δημοσίαν δρᾶσιν του καὶ ἐκήρυττεν εἰς τὴν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας, ποὺ εκτείνεται πρὸς βορρᾶν τῆς Νεκρᾶς θαλάσσης καὶ πρὸς δυσμὰς τοῦ Ἰορδάνου, ² καὶ ἔλεγε· Μετανοεῖτε· ἀλλάξατε ἀποφασιστικὰ σκέψεις καὶ φρονήματα καὶ ζωήν, διότι πλησιάζει ο καιρός, κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ Μεσσίας μὲ τὴν νέαν οὐράνιον ζωήν, ποὺ θὰ μᾶς φέρῃ, θὰ ἐγκαθιδρύσῃ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ³ Ἔπρεπε δὲ κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας νὰ ἐμφανισθῇ ὁ Ἰωάννης καὶ νὰ ἀκουσθῇ τὸ κήρυγμα αὐτό, διότι αὐτὸς ἦτο ὁ ἄνθρωπος, διὰ τὸν ὁποῖον ἐπροφήτευσεν ὁ Ἡσαΐας ὁ προφήτης, ὅταν εἶπε φωτιζόμενος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· φωνὴ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος κράζει εἰς τὴν ἔρημον καὶ λέγει· Ἐτοιμάσατε τὸν δρόμον, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἔλθῃ πρὸς σᾶς ὁ Κύριος· κάμετε ἴσιους καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσῃ.Ξερριζώσατε δηλαδὴ ἀπὸ τὰς ψυχάς σας τὶς ἀγκαθιὲς τῶν αμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίψατε μακρὰν τοὺς λίθους τοῦ ἐγωϊσμοῦ καὶ τῆς σκληρότητος καὶ καθαρίσατε μὲ τὴν μετάνοιαν τὸ ἐσωτερικόν σας, διὰ νὰ δεχθῇ τὸν Κύριον. ⁴ Σύμφωνος δὲ πρὸς τὸ κήρυγμά του καθ’ ὅλα ἦτο καὶ ὁ ὅλος βίος τοῦ Ἰωάννου καὶ ἡ ὅλη ἐμφάνισίς του.Αὐτὸς ὁ Ἰωάννης ἐφόρει ἔνδυμα ὑφασμένον ἀπὸ τρίχας καμήλου, μὲ ζώνην δερματίνην γύρω ἀπὸ τὴν μέσην του.Ἡ τροφή του δὲ ἦτο πρόχειρος καὶ ξηρά· δηλαδὴ ἀκρίδες απ’ ἐκεῖνες ποὺ ἔφερεν ὁ ἄνεμος εἰς τὴν ἔρημον ἀπὸ τὴν Ἀραβίαν, καὶ μέλι ποὺ μέσα εἰς σχισμὰς πετρῶν ἀποθήκευαν ἄγρια μελίσσια. ⁵ Τότε ἐπήγαιναν ἔξω πρὸς αὐτὸν οἱ κάτοικοι τῶν Ἱεροσολύμων καὶ ὁλοκλήρου τῆς Ἰουδαίας καὶ ὅλης τῆς χώρας, ποὺ ἐξετείνετο εἰς τὴν δεξιὰν καὶ ἀριστερὰν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ. ⁶ Καὶ ἐβαπτίζοντο μέσα εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἀπὸ τὸν Ἰωάννην, συγχρόνως δὲ ἐξωμολογοῦντο τὰς ἁμαρτίας των.

¹ Κατά τας ημέρας εκείνας (που ο Ιησούς εζούσε αφανής εις την Ναζαρέτ) έκαμε την εμφάνισίν του ο Ιωάννης ο βαπτιστής και εκήρυσσε εις την έρημος της Ιουδαίας (που ευρίσκεται εις τα βόρεια της Νεκράς θαλάσσης). ² Και έλεγε· “μετανοείτε, αλλάξατε φρονήματα και ζωήν, διότι η βασιλεία των ουρανών (την οποίαν θα μας φέρη ο Μεσσίας) έχει πλέον πλησιάσει”. ³ Αυτός δε ο Ιωάννης ήτο εκείνος, δια τον οποίον είχε προφητεύσει ο Ησαΐας λέγων· “φωνή ανθρώπου ο οποίος κράζει μεγαλοφώνως εις την έρημον· Ετοιμάσατε τον δρόμον του Κυρίου, κάματε ευθείς και ομαλούς τους δρόμους αυτού· (δηλαδή προπαρασκευάσατε τις καρδιές σας και καθαρίσατε τις ψυχές σας, δια να τις επισκεφθή ο Κυριος). ⁴ Ο δε Ιωάννης (αφοσιωμένος στον Κυριον και την αποστολήν του) εζούσε ασκητικήν ζωήν· εφορούσε ένδυμα από τρίχας καμήλου και δερματίνην ζώνην, γύρω από την μέσην του. Ετρωγε δε μόνον ακρίδας (από εκείνας, που κοπάδια ήρχοντο από την Αραβίαν και τας άλλας περιοχάς) και μέλι, το οποίον άγρια μελίσσια αποθήκευαν εις σχισμάς βράχων η κουφάλες δένδρων. ⁵ Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και όλης της Ιουδαίας και όλης της περιοχής δεξιά και αριστερά του Ιορδάνου έβγαιναν τότε εις την έρημον προς τον Ιωάννην. ⁶ Και εβαπτίζοντο από αυτόν στον Ιορδάνην, όπου συγχρόνως εξωμολογούντο και τας αμαρτίας των.