Πουθενά ἀλλοῦ στή Βίβλο, ἡ στερημένη πνευματικότητα ἀνθρώπινη σκέψη, δέν πατᾶ σ’ ἔδαφος τόσο μυστηριῶδες καί ἀκατάλυπτο, ὅσο στό βιβλίο αὐτό. Ἀντιθέτως οἱ ἁγιώτεροι ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἐποχῶν, βρῆκαν τό βιβλίο αὐτό ὡς πηγή ἁγνῆς καί πνευματικῆς ἀπολαύσεως. Τό ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θείου Νυμφίου θά ἔπρεπε νά ἀκολουθεῖ ὅλες τίς ἀναλογίες τῆς συζυγικῆς σχέσεως, φαίνεται κακό μόνο σ’ ἀντιλήψεις τόσο παρεξηγημένα ἀσκητικές, πού καί ἡ συζυγική σχέση αὐτή καθ’ αὑτήν τούς φαίνεται ἀνούσια καί ἀκάθαρτη. Ἡ ἑρμηνεία εἶναι διπλῆ: Κατ’ ἀρχήν, τό βιβλίο εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἁγνῆς ἐγγάμου ἀγάπης, ὅπως ὁ Θεός τήν διέταξε στή δημιουργία καί ἡ δικαιολόγηση αὐτῆς τῆς ἀγάπης ἐναντίον τόσο τοῦ ἀσκητισμοῦ ὅσο καί τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν-αὐτά τά δύο πού συνήθως βεβηλώνουν τήν ἁγιότητα τοῦ γάμου. Ἡ δεύτερη καί εὐρύτερη ἑρμηνεία εἶναι τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Νυμφίου καί τῆς ἐπουρανίας νύμφης Του, τῆς Ἐκκλησίας (Πρός Κορινθίους Β΄, ια΄ 1-4). Κατ’ αὐτή τήν ἔννοια, τό βιβλίο χωρίζεται σέ ἕξη μέρη:

I. Ἡ Νύμφη ἐμφανίζεται σέ τρυφερή ἐπικοινωνία μέ τόν Νυμφίο, α΄ 1-β΄ 7.
II. Ὁλίσθημα καί ἐπανόρθωσις, β΄ 8-γ΄ 5.
III. Ἡ χαρά τῆς ἐπικοινωνίας, γ΄ 6-ε΄ 1.
IV. Ξέχωρα ἐνδιαφέροντα-ἡ Νύμφη ἱκανοποιημένη, ὁ Νυμφίος βρίσκεται ἀλλοῦ, ε΄ 2-5.
V. Ἡ Νύμφη ἀναζητοῦσα καί δίδοντας μαρτυρία, ε΄ 6-στ΄ 3.
VI. Ἀδιάσπαστη κοινωνία, στ΄ 4-η΄ 14.