Ορθόδοξος Συναξαριστής :: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Β'

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Β' - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 (Α)

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Αρχαίο κείμενο	Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα	Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
¹ Συμεὼν Πέτρος, δοῦλος καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῖς ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσι πίστιν ἐν δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ·	¹ Ο Σιμων Πετρος, δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού προς εκείνους, στους οποίους εδόθη δωρεάν, σαν δια λάχνού, η ιδία κατά την αξίαν και την τιμήν πίστις, που εδόθη και εις ημάς, ένεκα της αμερολήπτου δικαιοσύνης του Ιησού Χριστού, του Θεού μας και Σωτήρος.	¹ Ο Σίμων Πέτρος, δοῦλος καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, γράφει πρὸς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δωρεὰν σὰν διὰ λαχνοῦ ἐπέτυχον τὴν πίστιν, ποὺ τοὺς παρέχει τὰ ἴσα προνόμια καὶ τὴν σὴν τιμὴν πρὸς ἡμᾶς τοὺς Ἀποστόλους. Καὶ ἐπέτυχαν τὴν πίστιν αὐτὴν ἕνεκα τῆς ἀπροσωπολήπτου δικαιοσύνης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι συγχρόνως καὶ Θεός μας καὶ Σωτήρ μας.
² χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη ἐν ἐπιγνώσει τοῦ Θεοῦ καὶ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.	² Εύχομαι να πληθυνθή μεταξύ σας η χάρις και η ειρήνη, δια της όσον το δυνατόν βαθυτέρας και τελειοτέρας γνώσεως του Θεού και του Ιησού, του Κυρίου μας.	² Εἴθε νὰ πληθυνθοῦν εἰς σᾶς ἡ χάρις καὶ ἡ εἰρήνη διὰ τῆς τελείας γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἰησοῦ του Κυρίου μας.
³ Ὡς πάντα ἡμῖν τῆς θείας δυνάμεως αὐτοῦ τὰ πρὸς ζωὴν καὶ εὐσέβειαν δεδωρημένης διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς διὰ δόξης καὶ ἀρετῆς,	³ Και τούτο, διότι η θεία δύναμις του Κυρίου Ιησού μας έχει δωρήσει όλα όσα οδηγούν και υποβοηθον προς την πνευματικήν ζωήν και την ευσέβειαν. Μας τα εδώρησε δε δια της ακριβούς και βαθείας γνώσεως του αληθινού Θεού, ο οποίος μας εκάλεσεν από την πλάνην και την ενόχην, χάρις εις την ιδικήν του άπειρον δόξαν και την αρετήν.	³ Εἶναι ἐπιβεβλημένον, ἀδελφοί, νὰ προοδεύετε εἰς τὴν ἀρετήν, ἐπειδὴ ἡ θεία δύναμις τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔχει χαρίσει ὅλα, ὅσα συντελοῦν εἰς τὴν πνευματικὴν ζωὴν καὶ εὐσέβειαν. Μᾶς τὰ ἐχάρισε δὲ διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐκάλεσεν ἀπὸ τὴν κατάστασιν τῆς ἁμαρτίας εἰς τὴν σωτηρίαν διὰ τῆς ἐνδόξου τελειότητος καὶ δυνάμεώς του, ποὺ συνετέλεσε τὸ θαῦμα αὐτὸ τῆς ἐπιστροφῆς μας.
⁴ δι’ ὧν τὰ τίμια ἡμῖν καὶ μέγιστα ἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως ἀποφυγόντες τῆς ἐν κόσμῳ ἐν ἐπιθυμίᾳ φθορᾶς.	⁴ Δια μέσου δε αυτών των απείρων τελειοτήτων του έχουν δωρηθή εις ημάς αι ανεκτίμητοι και μέγισται υποσχέσεις, ίνα ελκυόμενοι και ενισχυόμενοι από αυτάς γίνετε συμμέτοχοι θείας φύσεως, αποφεύγοντες και ελευθερούμενοι από την φαυλότητα και την διαφθοράν του κόσμου, προς την οποίαν ωθεί και υποδουλώνει η αμαρτωλή επιθυμία.	⁴ Διὰ τῆς ἐνδόξου δὲ ταύτης τελειότητός του ἐχαρίσθησαν εἰς ἡμᾶς αἱ μέγισται ὑποσχέσεις, ἵνα προτρεπόμενοι καὶ ἐνισχυόμενοι δι' αὐτῶν γίνετε μέτοχοι θείας φύσεως. Γίνετε δηλαδὴ ἅγιοι καὶ συμμέτοχοι τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἀπαλλαγῆτε ἀπὸ τὴν διαφθορὰν τοῦ κόσμου, τὴν ὁποίαν προκαλεῖ ἡ ἐφάμαρτος ἐπιθυμία.
⁵ καὶ αὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν,	⁵ Δι' αυτό τούτο δε και σεις καταβάλατε από τον ευατόν σας κάθε επιμέλειαν και δραστηριότητα και προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν· εις δε την αρετήν προσθέσατε (και υπό της προσωπικής σας πείρας βοηθούμενοι) την ακριβή γνώσιν του θείου θελήματος.	⁵ Καὶ ἀκριβῶς δὲ διότι ὁ Θεὸς ἔκαμε τόσα καὶ τόσα διὰ τὴν σωτηρίαν σας, διὰ τοῦτο καὶ σεῖς συνεργασθῆτε μὲ πᾶσαν δυνατὴν ἐπιμέλειαν καὶ δραστηριότητα καὶ προσθέσατε εἰς τὴν πίστιν, ποὺ ἔχετε, τὴν ἀρετήν, εἰς τὴν ἀρετὴν δὲ προσθέσατε τὴν ἀκριβῆ γνῶσιν τοῦ θείου θελήματος
⁶ ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν, ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν, ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν,	⁶ Εις δε την ακριβή γνώσιν προσθέσατε την αυτοκυριαρχίαν και σωφροσύνην, εις δε την αυτοκυριαρχίαν και σωφροσύνην την υπομονήν κατά τας διαφόρους περιπετείας και θλίψεις· εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν.	⁶ εἰς τὴν γνῶσιν δὲ ταύτην προσθέσατε τὴν αὐτοκυριαρχίαν ἐπὶ πάσης κακῆς κλίσεως εἰς τὴν αὐτοκυριαρχίαν δὲ καὶ ἐγκράτειαν προσθέσατε τὴν ὑπομονὴν εἰς τὰς ἐξωτερικὰς δυσμενεῖς περιστάσεις· εἰς τὴν ὑπομονὴν δὲ προσθέσατε τὸν ὀφειλόμενον πρὸς τὸν Θεόν σεβασμὸν καὶ φόβον.
⁷ ἐν δὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν, ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην.	⁷ Εις δε την ευσέβειαν προσθέσατε την ειλικρινή αγάπην προς τους αδελφούς· εις αυτήν δε την φιλαδελφίαν προσθέσατε την αγάπην προς τον Θεόν και προς όλους.	⁷ Εἰς δὲ τὸν σεβασμὸν τοῦτον προσθέσατε τὴν ἀγάπην πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς Χριστιανούς· εἰς τὴν ἀγάπην δὲ τῶν ἀδελφῶν προσθέσατε τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ πρὸς ὅλους.
⁸ ταῦτα γὰρ ὑμῖν ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺς οὐδὲ ἀκάρπους καθίστησιν εἰς τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν·	⁸ Διότι, όταν όλα αυτά τα υπέροχα πλεονεκτήματα υπάρχουν και πλεονάζουν εις σας, δεν θα σας κάμουν αμελείς και ακάρπους, αλλά τουναντίον δραστηρίους και πλήρεις πνευματικών καρπών, δια να προχωρήσετε έτσι και ολοκληρώσετε, μέσω και της προσωπικής αυτής πείρας σας, την τελείαν γνώσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.	⁸ Διότι, ὅταν αἱ ἀρεταὶ αὐταὶ ὑπάρχουν καὶ πλεονάζουν εἰς σᾶς, σᾶς καθιστοῦν ἐπιμελεῖς καὶ καρποφόρους καὶ ὄχι ἀμελεῖς καὶ ἀκάρπους προκειμένου νὰ ἐπιτύχετε τὴν τελείαν γνῶσιν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖον γνωρίζει κανεὶς ὄχι μὲ θεωρίας, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀποκτήσεως τῶν ἀρετῶν, ποὺ μᾶς ἐξομοιώνουν καὶ μᾶς ἑνώνουν μὲ αὐτόν.
⁹ ᾧ γὰρ μὴ πάρεστι ταῦτα, τυφλός ἐστι, μυωπάζων, λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτιῶν.	⁹ Διότι εκείνος στον οποίον δεν υπάρχουν αυτά τα προσόντα, που ανέφερα, είναι τυφλός, βλέπει σκοτεινά και ακαθόριστα σαν μύωψ, επειδή ελησμόνησε τον καθαρισμόν των παλαιών αμαρτιών του, τον οποίον έλαβε με το βάπτισμα και τα άλλα μυστήρια της Εκκλησίας.	⁹ Διότι ἐκεῖνος, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ὑπάρχουν καὶ δὲν πλεονάζουν αἱ ἀρεταὶ ποὺ ἀνέφερα, εἶναι τυφλὸς καὶ βλέπει σκοτεινὰ ὅπως ὁ μύωψ. Πολὺ σκοτεινὰ διακρίνει καὶ τὸν Χριστὸν καὶ τὰ τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ ἐλησμόνησε τὸν καθαρισμὸν τῶν παλαιῶν του ἁμαρτιῶν, ποὺ τοῦ ἐδόθη διὰ τοῦ βαπτίσματος καὶ δὲν ἐκαλλιέργησε μὲ συνεχῆ προσπάθειαν τὴν χάριν καὶ τὸν φωτισμόν, ποὺ τοῦ ἐδόθησαν εἰς τὸ βάπτισμα.
¹⁰ διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε.	¹⁰ Δια τούτο, αδελφοί, αναπτύξατε ακόμη μεγαλυτέραν δραστηριότητα και επιμέλειαν και εργασθήτε περισσότερον, δια να κάμετε σταθεράν και ακλόνητον πραγματικότητα την κλήσιν και την εκλογήν σας με τας αρετάς, που σας είπα. Διότι, όταν εφαρμόζετε αυτά, τότε δεν θα προσκόψετε ποτέ εις τίποτε και δεν θα πέσετε.	¹⁰ Διὰ τοῦτο, ἀδελφοί, καταβάλετε περισσοτέραν σπουδὴν καὶ ἐπιμέλειαν διὰ νὰ κάμετε μὲ τὴν ἀπόκτησιν τῶν ἀρετῶν, ποὺ σᾶς ἀνέφερα, ἀσφαλῆ καὶ ἀμετακίνητον τὴν κλῆσιν σας καὶ τὴν ἐκλογήν σας. Διότι, ὅταν ἀσκῆτε τὰς ἀρετὰς αὐτάς, δὲν θὰ προσκόψετε καὶ δὲν θὰ ἐμποδισθῆτε ποτὲ ἀπὸ τοῦ νὰ ἐπιτύχετε τὴν σωτηρίαν.
¹¹ οὕτω γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.	¹¹ Επειδή έτσι θα χορηγηθή εις σας τελείως ελευθέρα και ανεμπόδιστος η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού.	¹¹ Ναί· δὲν θὰ σκοντάψετε πουθενά. Διότι ἔτσι θὰ σᾶς παραχωρηθῇ ἀνοικτὴ καὶ ἐλευθέρα ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου μας καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.
¹² Διὸ οὐκ ἀμελήσω ἀεὶ ὑμᾶς ὑπομιμνήσκειν περὶ τούτων, καίπερ εἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ.	¹² Δι' αυτό και εγώ δεν θα παραμελήσω να σας υπενθυμίζω αυτά, δια τα οποία σας έγραψα, αν και γνωρίζετε καλά και είσθε στηριγμένοι εις την χριστιανικήν αλήθειαν, που είναι φανερά και παρούσα εις σας.	¹² Διότι δὲ αὐτὸ εἶναι τὸ μέσον μὲ τὸ ὁποῖον θὰ σᾶς ἀνοιχθῇ διάπλατα ἡ εἴσοδος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, δι’ αὐτὸ δὲν θὰ ἀμελήσω νὰ σᾶς ὑπενθυμίζω πάντοτε αὐτά, ποὺ σᾶς ἔγραψα, καίτοι τὰ γνωρίζετε καὶ εἶσθε στηριγμένοι εἰς τὴν χριστιανικὴν ἀλήθειαν, ἡ ὁποία σᾶς ἐκηρύχθη καὶ εἶναι παροῦσα καὶ φανερὰ μεταξύ σας.
¹³ δίκαιον δὲ ἡγοῦμαι, ἐφ’ ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι, διεγείρειν ὑμᾶς ἐν ὑπομνήσει,	¹³ Νομίζω δε, ότι είναι ορθόν και δίκαιον, εφ' οσον υπάρχω και ζω ακόμη στο σώμα τούτο, στο επίγειον αυτό σκήνωμα, να σας εξυπνώ και να σας κρατώ προσεκτικούς και προθύμους με την υπόμνησιν και ανάμνησις αυτών των αληθειών.	¹³ Νομίζω δὲ δίκαιον καὶ καθῆκον μου ὡς Ἀποστόλου, ἐφ’ ὅσον ζῶ καὶ εἶμαι εἰς τὸ σῶμα τοῦτο, τὸ ὁποῖον εἶναι προσωρινὴ σκηνὴ τῆς ψυχῆς, νὰ σᾶς καθιστῶ ἀγρύπνους καὶ προθύμους, διὰ τῆς ὑπενθυμίσεως τῆς ἀληθείας.
¹⁴ εἰδὼς ὅτι ταχινή ἐστιν ἡ ἀπόθεσις τοῦ σκηνώματός μου, καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέ μοι.	¹⁴ Τοσούτω μάλλον, καθ' όσον γνωρίζω ότι, όπως μου εφανέρωσε ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι σύντομος και πολύ προσεχής η εκδημία μου εκ του κόσμου τούτου και η απόθεσις του σώματός μου στον τάφον.	¹⁴ Καὶ τὸ καθῆκον μου αὐτὸ μοῦ παρουσιάζεται περισσότερον ἐπεῖγον, διότι γνωρίζω, καθὼς καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς μοῦ ἐφανέρωσεν, ὅτι εἶναι προσεχὴς καὶ γρήγορος ὁ θάνατός μου, κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀποτεθῇ εἰς τὸν τάφον τὸ σῶμά μου.
¹⁵ σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι.	¹⁵ Θα φροντίσω δε με τα θεόπνευστα κείμενα, που σας αφίνω, να διατηρήτε πάντοτε την ανάμνησιν των αληθειών αυτών και μετά την εκ του κόσμου τούτου εκδημίαν μου.	¹⁵ Θὰ φροντίσω δὲ καὶ κάθε φορά, ποὺ ἡ ἀνάγκη θὰ τὸ ἐπιβάλλῃ, νὰ εἶσθε εἰς θέσιν μετὰ τὸν θάνατόν μου νὰ διατηρῆτε τὴν ἀνάμνησιν τῶν ἀληθειῶν αὐτῶν.
¹⁶ οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ’ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος.	¹⁶ Διότι ημείς οι Απόστολοι δεν κατεστήσαμεν εις σας γνωστήν την άπειρον δύναμιν και την ένδοξον Δευτέραν Παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ακολουθήσαντες μύθους φκιασμένους με τέχνην και επιτηδειότητα, αλλά σας εδιδάξαμεν τας μεγάλας αυτάς αληθείας, επειδή είδαμεν με τα ίδια μας τα μάτια την μεγαλειότητα Εκείνου κατά την ένδοξον μεταμόρφωσίν του.	¹⁶ Πρέπει δὲ νὰ τὰς ἐνθυμῆσθε πάντοτε, διότι ἐγὼ καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι δὲν ἠκολουθήσαμεν μύθους πλεγμένους μὲ φαινομενικὴν σοφίαν, ἀλλὰ σᾶς ἐγνωστοποιήσαμεν τὴν δύναμιν καὶ τὴν μέλλουσαν ἔνδοξον παρουσίαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ εἴδαμεν μὲ τὰ μάτια μας τὴν μεγαλειότητα ἐκείνου, κατὰ τὴν Μεταμόρφωσίν του.
¹⁷ λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα,	¹⁷ Διότι κατά την μεταμόρφωσιν έλαβεν από τον Θεόν Πατέρα ο Χριστός τιμήν και δόξαν, όταν ηκούσθη δι' αυτόν από την μεγαλοπρεπή δόξαν του Θεού, τέτοια φωνή· “αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίον εγώ έχω ευαρεστηθη”.	¹⁷ Διότι ἐκεῖ εἰς τὴν Μεταμόρφωσιν ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Θεόν Πατέρα τιμὴν καὶ δόξαν, ὅταν ἠκούσθη δι’ αὐτὸν ἀπὸ τὴν ἔνδοξον τοῦ Θεοῦ μεγαλοπρέπειαν τέτοια φωνή: Οὗτος εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς τὸν ὁποῖον ἑγὼ εὐαρεστήθην.
¹⁸ καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ.	¹⁸ Και αυτήν την φωνήν ημείς, που ήμεθα μαζή του στο άγιον εκείνο όρος της μεταμορφώσεώς του, την ηκούσαμεν να βγαίνη και να έρχεται από τον ουρανόν.	¹⁸ Καὶ τὴν φωνὴν αὐτὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν νὰ βγαίνῃ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὅταν ἤμεθα μαζί του εἰς τὸ ὅρος, τὸ ὁποῖον ἁγιάσθη διὰ τῆς Μεταμορφώσεώς του.
¹⁹ καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν,	¹⁹ Και έπειτα από την επίσημον αυτήν μαρτυρίαν του Πατρός έχομεν τώρα περισσότερον σταθεράν και ασφαλή την πεποίθησίν μας εις τας προφητείας της Π.Διαθήκης περί του Ιησού Χριστού. Εις αυτούς δε τους προφητικούς λόγους καλά κάμνετε, που προσέχετε, σαν εις ένα λύχνον, που φωτίζει εις σκοτεινόν και δύσβατον τόπον, μέχρις ότου ολοκάθαρον πλέον το φως του Ευαγγελίου λάμψη, σαν εις πλήρη ημέραν και ολόλαμπρος ανατείλη εις τας καρδίας σας ο νοητός ήλιος της δικαιοσύνης, ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός.	¹⁹ Καὶ ἔχομεν τώρα, μετὰ τὴν ἐπαλήθευσίν των αὐτὴν ἀπὸ τὴν φωνὴν τοῦ Πατρός, βεβαιοτέραν πεποίθησιν καὶ πίστιν εἰς τὰς περὶ τοῦ Χριστοῦ προφητείας τῆς Π. Διαθήκης. Εἰς τοὺς προφητικοὺς δὲ τούτους λόγους καλὰ κάνετε, ποὺ προσέχετε, σὰν εἰς λύχνον ποὺ φέγγει ἐν μέσῳ σκοτεινοῦ τόπου, ἕως ὅτου ἠ ἡμέρα τῆς δευτέρας παρουσίας λάμψῃ μέσα εἰς τὰ σκότη, καὶ τὸ ἄστρον τῆς αὐγῆς, ποὺ φέρει τὸ φῶς, ἤτοι ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἀνατείλῃ εἰς τὰς καρδίας σας καὶ τὰς γεμίσῃ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν.
²⁰ τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες, ὅτι πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται.	²⁰ Υπό την απαραίτητον προϋπόθεσιν ότι τούτο προ παντός πρέπει να γνωρίζετε· ότι κάθε προφητεία της Αγίας Γραφής δεν λύεται και δεν αποσαφηνίζεται κατά την προσωπικήν εκάστου αντίληψιν, αλλά με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος.	²⁰ Διὰ νὰ προσέχετε ὅμως εἰς τὸν προφητικὸν λόγον ὡς εἰς πραγματικὸν λύχνον, ποὺ θὰ σᾶς φωτίζῃ, πρέπει πρὸ παντὸς νὰ γνωρίζετε τοῦτο, ὅτι κάθε προφητεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς δὲν ἑρμηνεύεται μὲ ἐξήγησιν καὶ λύσιν τοῦ ἀνθρωπίνου νοῦ, ποὺ μὲ μόνας του τὰς δυνάμεις ἐξετάζει καὶ ἐξηγεῖ αὐτήν, ἀλλ’ ἑρμηνεύεται διὰ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
²¹ οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ποτὲ προφητεία, ἀλλ’ ὑπὸ Πνεύματος ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι.	²¹ Διότι ποτέ έως τώρα δεν ελέχθη προφητεία με τον νουν και το θέλημα του ανθρώπου, αλλά οι άγιοι άνθρωποι του Θεού, οι προφήται, επροφήτευσαν εμπνεόμενοι και οδηγούμενοι από το Αγιον Πνεύμα.	²¹ Διότι δὲν ἔγινε ποτὲ εἰς τὸ παρελθὸν προφητεία μὲ μόνον τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἐλάλησαν προφητείας ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι, ποὺ ἐνεπνέοντο καὶ διηυθύνοντο ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.