Ορθόδοξος Συναξαριστής :: ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β'

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β' - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 (Β)

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Αρχαίο κείμενο	Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα	Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
¹ Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ’ αὐτόν,	¹ Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, ως προς την Δευτέραν Παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της συγκεντρώσεως ημών πλησίον του,	¹ Σᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, διὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν σύναξίν μας πλησίον του,
² εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι’ ἐπιστολῆς ὡς δι’ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.	² να μη συναρπασθήτε ταχέως και σαλευθήτε από την λογικήν και αντικειμενικήν σκέψιν του νου σας ούτε να ταράσσεσθε και ανησυχήτε ούτε από προφητικόν τάχα χάρισμα του πνεύματος, ούτε από λόγον ούτε από επιστολήν, δια τα οποία θα προσπαθήσουν να σας πείσουν, ότι τάχα προέρχονται από ημάς και δια των οποίων σας ειδοποιούμεν τάχα ημείς, ότι έχει φθάσει η ημέρα του Χριστού.	² νὰ μὴ σαλευθῆτε εὔκολα καὶ ἐπιπόλαια ἀπὸ τὴν ψύχραιμον σκέψιν τῆς διανοίας σας· οὔτε νὰ θορυβῆσθε καὶ ταράσσεσθε οὔτε ἀπὸ προφητικὸν δῆθεν χάρισμα, οὔτε ἀπὸ λόγον, οὔτε ἀπὸ ἐπιστολήν, διὰ τὰ ὁποῖα σᾶς παριστάνουν, ὅτι τάχα προέρχονται ἀπὸ ἡμᾶς καὶ δῆθεν σᾶς εἰδοποιοῦμεν ἠμεῖς ὅτι ἔφθασεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.
³ μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,	³ Λαβετε τα μέτρα σας να μη σας εξαπατήση κανείς κατά κανένα τρόπον· διότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου δεν θα έλθη, εάν προηγουμένως δεν έλθη η αποσκίρτησις πολλών από την πίστιν, συνέπεια της σκληρύνσεώς των εξ αιτίας των αμαρτιών των και δεν φανερωθή ο άνθρωπος, ο κατ' εξοχήν αμαρτωλός και υποκινητής προς κάθε αμαρτίαν, ο υιός της απωλείας,	³ Προσέξατε νὰ μὴ σᾶς ἐξαπατήσῃ μὲ κανένα τρόπον κανείς. Ὅταν δὲ σᾶς λέγουν, ὅτι ἐπλησίασεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ, σᾶς ἑξαπατοῦν. Διότι δὲν θὰ ἔλθῃ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ δευτέρα παρουσία Του, ἐὰν δὲν ἔλθῃ πρῶτον ἡ ἀποστασία πολλῶν καὶ ἡ ἀπομάκρυνσις των ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ δὲν φανερωθῇ ὁ ἄνθρωπος, ποὺ περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλον θὰ εἶναι ὑποκινητὴς καὶ ὄργανον τῆς ἁμαρτίας καὶ γέννημα καὶ θρέμμα τῆς ἀπωλείας.
⁴ ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἔστι Θεός.	⁴ ο εχθρός και αντίπαλος του Θεού και της αληθείας και ο οποίος θα εξιψώνη τον ευατόν του και θα τον θέτη παραπάνω από κάθε άλλον, που ονομάζεται Θεός η από κάθε άλλον που θα απολαμβάνη σεβασμόν και λατρείαν εκ μέρους των ανθρώπων. Τοσον δε πολύ θα αλαζονευθή αυτός, ώστε θα καθίση ως Θεός στον ναόν του Θεού και θα προσπαθή με πονηρά και δόλια τεχνάσματα να αποδείξη τον ευατόν του, ότι είναι Θεός.	⁴ Αὐτὸς θὰ εἶναι ἀντίπαλος τῆς ἀληθείας καὶ θὰ ὑπερυψώνῃ τὸν ἑαυτόν του παραπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλον, ποὺ θὰ φέρῃ τὸ ὄνομα Θεὸς ἢ θὰ προσκυνῆται μὲ σεβασμὸν καὶ λατρείαν. Καὶ θὰ ὑψώσῃ τόσον πολὺ τὸν ἑαυτόν του, ὥστε θὰ καθίσῃ ὡς Θεὸς εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ προσπαθῇ μὲ διαβολικὰ σημεῖα καὶ ἀγυρτείας νὰ ἀποδείξῃ τὸν ἑαυτόν του, ὅτι εἶναι θεός. Πρέπει λοιπὸν νὰ φανερωθῇ πρῶτον αὐτός.
⁵ Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;	⁵ Δεν ενθυμείσθε, ότι σας τα έλεγα αυτά, όταν άκομα ήμουν μεταξύ σας;	⁵ Δὲν ἐνθυμεῖσθε, ὅτι σᾶς ἔκανα λόγον περὶ αὐτῶν, ὅταν ἀκόμη ἤμην μεταξύ σας;
⁶ καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ·	⁶ Και γνωρίζετε τώρα, ποίον είναι εκείνο, το οποίον συγκρατεί και εμποδίζει τον άνομον να αποκαλυφθή ενωρίτερα, δια να φανερωθή αυτός στον καιρόν, που του έχει καθορισθή από τον Θεόν.	⁶ Καὶ ἐπειδὴ τότε σᾶς τὰ εἶπα, γνωρίζετε τώρα ἐκεῖνο, ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον, ὥστε νὰ μὴ ἐμφανισθῇ αὐτὸς προτήτερα, ἀλλ’ εἰς τὸν καιρὸν ποὺ τοῦ ἔχει ὡρίσθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν.
⁷ τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·	⁷ Διότι τώρα η δράσις και το έργον της ανομίας ενεργείται και επεκτείνεται κατά τρόπον ακόμη μυστικόν, ώστε να μη είναι εξ ολοκλήρου φανερόν. Και τούτο διότι υπάρχει κάποιος, που εμποδίζει τον άνομον να εκδηλωθή με όλην αυτού την θρασύτητα και αναισχυντίαν. Και έτσι η πλήρης εμφάνισις του ανόμου θα γίνη, όταν το εμπόδιον αυτό λείψη από το μέσον.	⁷ Δὲν ἦλθεν ὅμως ἀκόμη ὁ ὡρισμένος καιρός του. Διότι τώρα εἶναι εἰς ἐνέργειαν ἡ δύναμις τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἀνομίας, ἡ ὁποία εἰς μεγάλον βαθμὸν παραμένει κρυμμένη καὶ δὲν ἐφανερώθη ἀκόμη ὁλόκληρος, ὑπάρχει δὲ κάποιος ποὺ ἐμποδίζει τὸν ἄνομον νὰ φανερωθῇ. Καὶ ἡ φανέρωσις τοῦ ἀνόμου θὰ ἀναβληθῇ μόνον μέχρις ὅτου αὐτός, ποὺ κατὰ θείαν πρόνοιαν παρεμποδίζει τὴν ἐμφάνισίν του, φύγῃ ἀπὸ τὸ μέσον.
⁸ καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·	⁸ Και τότε θα ξεσκεπασθή και θα φανερωθή ο άνομος, τον οποίον ο Κυριος θα εξολοθρεύση και θα αφανίση τόσον εύκολα, σαν με ένα φύσημα απλώς του στόματός του και θα τον εξουδετερώση με την ένδοξον εμφάνισιν της παρουσίας του.	⁸ Καὶ τότε θὰ φανερωθῇ ὁ ἄνομος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θὰ ἑξαφανίσῃ μὲ τὸ φύσημα τοῦ στόματός του καὶ θὰ τὸν ἐκμηδενίσῃ μὲ τὴν ἔνδοξον ἐμφάνισιν τῆς παρουσίας του.
⁹ οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ’ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους	⁹ Αυτού δε του ανθρώπου της ανομίας η παρουσία και η εμφάνισις θα γίνεται τότε με κάθε δύναμιν, με σημεία και τέρατα ψευδή και διαβολικά, τα οποία θα ενεργή ο διάβολος, που θα χρησιμοποιή αυτόν σαν όργανόν του.	⁹ Τοῦ ἀνόμου αὐτοῦ ἡ παρουσία θὰ γίνῃ μὲ πᾶσαν δύναμιν καὶ μὲ σημεῖα καὶ τέρατα ἀγυρτικά, ποὺ θὰ τὰ ἐνεργῇ ὁ βοηθὸς καὶ συνεργάτης του σατανᾶς.
¹⁰ καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ’ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς·	¹⁰ Θα γίνη ακόμη η εμφάνισίς του με κάθε μέσον και είδος απάτης, που θα είναι καρπός της αδικίας, που θα επικρατήση μεταξύ εκείνων που θα είναι προωρισμένοι εξ αιτίας των δια την απώλειαν, επειδή δεν εδέχθησαν να αγαπήσουν και κάμουν κτήμα των την αλήθειαν, δια να σωθούν.	¹⁰ Θὰ γίνῃ ἡ ἐμφάνισίς του μὲ κάθε εἶδος ἀπάτης ποὺ θὰ στηρίζεται ἐπὶ τῆς ἀδικίας καὶ ἀσυνειδησίας. Ἀλλ’ ἡ ἀπάτη αὐτὴ θὰ ἐπικρατήσῃ μόνον μεταξὺ ἐκείνων, ποὺ θὰ ἀπολεσθοῦν, ἐπειδὴ δὲν ἐδέχθησαν νὰ ἀγαπήσουν καὶ νὰ ἐγκολπωθοῦν τὴν ἀλήθειαν διὰ νὰ σωθοῦν.
¹¹ καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,	¹¹ Και δια τούτο θα παραχωρήση ο Θεός να έλθη και εκδηλωθή εις αυτούς ενέργεια πονηρά, δια να πιστεύσουν αυτοί στο ψεύδος,	¹¹ Καὶ διὰ τοῦτο θὰ παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἔλθῃ ἐνέργεια πονηρά, ποὺ θὰ τοὺς σπρώχνῃ εἰς τὴν πλάνην, διὰ νὰ πιστεύσουν οὗτοι εἰς τὸ ψεῦδος,
¹² ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ’ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.	¹² και έτσι να κατακριθούν όλοι όσοι δεν επίστευσαν εις την αλήθειαν, αλλ' εδέχθησαν και ηκολούθησαν με ευχαρίστησιν και προθυμίαν την αδικίαν.	¹² καὶ ἔτσι νὰ κατακριθοῦν ὅλοι ὅσοι δὲν ἐπίστευσαν εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ἠσπάσθησαν μὲ εὐχαρίστησιν τὴν ἀδικίαν.
¹³ Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ’ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας,	¹³ Ημείς όμως, αδελφοί, οφείλομεν να ευχαριστούμεν τον Θεόν πάντοτε δια σας, που έχετε αγαπηθή από τον Κυριον, διότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής, δια να δεχθήτε την σωτηρίαν με τον αγιασμόν, που χορηγεί το Αγιον Πνεύμα, και την πίστιν και την παραδοχήν της αληθείας του Θεού.	¹³ Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν νὰ εὐχαριστῶμεν τὸν Θεόν πάντοτε διὰ σᾶς, ἀδελφοί, ποὺ ἔχετε ἀγαπηθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον, διότι σᾶς ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς ἀπ’ ἀρχῆς, πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, διὰ νὰ σωθῆτε μὲ τὸν ἁγιασμόν, ποὺ μεταδίδει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ μὲ τὴν πίστιν εἰς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου.
¹⁴ εἰς ὃ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.	¹⁴ Εις την σωτηρίαν δε αυτήν σας εκάλεσε με το Ευαγγέλιον που ημείς κηρύττομεν, δια να αποκτήσετε έτσι ως μόνομον ιδικόν σας θησαυρόν την δόξαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.	¹⁴ Εἰς τὴν σωτηρίαν δὲ αὐτὴν τοῦ ἁγιασμοῦ καὶ τῆς πίστεως σᾶς ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς μὲ τὸ εὐαγγέλιον, ποὺ κηρύττομεν, διὰ νὰ ἀποκτήσετε διὰ τῆς ὑπακοῆς εἰς αὐτὸ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
¹⁵ Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν.	¹⁵ Αρα, λοιπόν, αδελφοί, σταθήτε στερεοί και αμετακίνητοι και κρατείτε σφικτά τας παραδόσεις, που έχετε διδαχθη είτε με το προφορικόν μας κήρυγμα, είτε με επιστολήν μας.	¹⁵ Σύμφωνα λοιπὸν μὲ ὅσα εἴπομεν, ἀδελφοί, μένετε ἀμετακίνητοι καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις, ποὺ ἐδιδάχθητε εἴτε μὲ προφορικόν μας λόγον εἴτε μὲ ἐπιστολήν μας.
¹⁶ Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι,	¹⁶ Αυτός δε ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και Πατήρ ημών, ο οποίος τόσον πολύ μας ηγάπησε και έδωκε παρηγορίαν αιωνίαν και ανεξάντλητον και μας εχορήγησε με την χάριν του την ελπίδα των αγαθών του ουρανού,	¹⁶ Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατήρ μας, ὁ ὁποῖος μᾶς ἠγάπησε καὶ μᾶς ἔδωκε παρηγορίαν, ποὺ δὲν θὰ ἔχῃ τέλος, ἀλλὰ θὰ εἶναι αἰωνία, καὶ μᾶς ἐχάρισεν ἐλπίδα ἀγαθῶν οὐρανίων,
¹⁷ παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καὶ στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ.	¹⁷ είθε να παρηγορήση τας καρδίας σας και να στηρίξη εις κάθε διδασκαλίαν του και εις κάθε έργον αγαθόν.	¹⁷ εἴθε νὰ παρηγορήσῃ τὰς καρδίας σας καὶ νὰ σᾶς στηρίξῃ εἰς κάθε ὀρθὴν διδασκαλίαν καὶ εἰς κάθε ἔργον ἀγαθόν.