Οι Μάρθα και η Μαρία ήταν αδελφές και κρίθηκαν ένοχες από τους ειδωλολάτρες, διότι είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στη διάδοση της χριστιανικής πίστης μεταξύ του γυναικείου κόσμου. Ο έπαρχος προσποιήθηκε ότι τις εύσπλαχνίζεται κατά τη δίκη τους και τις εξόρκιζε να λυπηθούν τη νεότητα τους. Εκείνες του απάντησαν ότι τη ζωή τους θα τη χάσουν όλοι, άλλοίμονο όμως, σ' όποιον χάσει την ψυχή του. Διότι, κατά τον Ιωάννη «ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. Ο δε άπειθών τω υιω ουκ όψεται ζωήν, αλλ' ή οργή του Θεού μένει έπ' αυτόν». Ο έπαρχος διέταξε τότε να αποθάνουν με σταυρικό θάνατο. Οι παρόντες ειδωλολάτρες θαύμαζαν την νεανική τους γενναιότητα και τότε ο έπαρχος διέταξε τους δήμιους να τις αποκεφαλίσουν.

Σε μερικούς Συναξαριστές αναφέρεται την ήμερα αυτή, μαζί με τις δύο προαναφερθείσες παρθένες και ο Άγιος Λυκαρίων. Ο Άγιος αυτός, φέρεται ότι ήταν παιδί που μόναζε μαζί με τις αδελφές Μαρία και Μάρθα. Σταυρώθηκε μαζί μ' αυτές και κατόπιν αποκεφαλίστηκε και αυτός. (Πιθανόν ο Οσιομάρτυρας Λυκαρίων να είναι ίδιος με αυτόν της 7ης Ιουνίου).