(λατ. λέξη από paulus = ο πολύ μικρός)
Εκτός από τον κορυφαίο Απόστολο Παύλο, το όνομα αυτό το έλαβαν πολλοί ιεράρχες και ηγεμόνες.
Ο Οσιομάρτυρας Παύλος του Καϊουμά δεν αναφέρεται από τους γνωστούς Αγιολόγους Ανατολής και Δύσεως (π.χ. τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον Ιππόλυτο Delehaye). Η μνήμη του βρίσκεται σε κάποιο Ευαγγελάριο, ο δε βίος του σε χειρόγραφο της Αγιοταφίτικης Βιβλιοθήκης (βλ. Α. Κεραμέως Ιεροσολ. Βιβλ. Α', σελ. 70).Το Λείψανό του Οσιομάρτυρα, βρέθηκε άφθαρτο, με φανερά τα σημεία του μαρτυρίου του (κομμένη μύτη, εγκαύματα), επί των ημερών του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αντωνίου Β’ του Καυλέα (893 – 901 μ.Χ.). Μέχρι την Άλωση της Πόλεως από τους Σταυροφόρους (1204 μ.Χ.), ήταν κατατεθημένο στη Μονή του Χριστού Παντεπόπτου, η οποία κατά την διανομή δόθηκε στους Βενεδικτίνους Μοναχούς της Μονής του Αγίου Γεωργίου Μείζονος Βενετίας.Το 1222 μ.Χ. το Λείψανο μεταφέρθηκε στη Βενετία από τον Ηγούμενο Παύλο (1206 – 1222 μ.Χ.), επί των ημερών του Δόγη Πέτρου Ziani (1206 – 1239 μ.Χ.), ο οποίος «έκπληκτος από την αξιοθαύμαστη κατάσταση διατηρήσεως του λειψάνου λέγεται ότι έβγαλε το Δουκικό «κέρας» και το τοποθέτησε στην Κάρα του Μάρτυρα» (επ. Φαναρίου Αγαθαγγέλου αυτ. σελ. 292). Λόγω αυτού του κοσμήματος στην ιστορική συνέχεια ο Άγιος πήρε την προσωνυμία του Δούκα.Επί των ημερών του Πάπα Κλήμη Η’ (1592 – 1605 μ.Χ.) το Λείψανο τοποθετήθηκε μέσα στην Αγία Τράπεζα του λεγομένου Παρεκκλησίου των Νεκρών της αυτής Μονής, μαζί με το Λείψανο του Αγίου Παύλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού, όπου και σήμερα φυλάσσεται.
