Τό βιβλίο Θρῆνοι ὀφείλει τόν τίτλο του στό περιεχόμενό του, πού συνιστᾶ μία συλλογή θρηνωδῶν ἀοράτων γιά τήν καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τούς Βαβυλωνίους. Στό ἑβραϊκό πρωτότυπο τό βιβλίο ἐπιγράφεται “Εϊχάχ” ( Ὦ, Πώς!) ἀπό τήν πρώτη λέξη τῶν ἀσμάτων.

Στήν ἑλληνική μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο΄) τό ἔργο κατατάσσεται στά “Προφητικά Βιβλία” τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐπειδή ἑρμηνεύει τήν καταστροφή τῆς Ἱερουοαλήμ μέ βάση τήν προφητική διδασκαλία (Ἱερεμίας) ὡς συνέπεια τῆς ἀποστασίας τοῦ λαοῦ ἀπό τό Θεό. Στήν Ἑβραϊκή Βίβλο τό ἔργο κατατάσσεται στήν τρίτη ὁμάδα βιβλίων, τά ‘Ἁγιόγραφα”.

Στό βιβλίο περιέχονται πέντε θρηνώδη ἄσματα, στά ὁποία περιγράφεται ἡ οἰκτρή κατάσταση πού δημιουργήθηκε στή χώρα καί στήν Ἱερουσαλήμ μετά τή βαβυλωνιακή κατάκτηση. Ὁ ποιητής διερωτᾶται γιά τό λόγο αὐτῆς τῆς ἀπερίγραπτης καταστροφῆς, γιά νά διαπιστώσει ὅτι δέν εὐθύνεται ὁ Θεός γι’ αὐτήν ἀλλά ἡ ἁμαρτία τοῦ λαοῦ. Παρά τήν ἀπόγνωσή του ὅμως ἀπό τό μέγεθος τῶν δεινῶν, δέν παύει νά ἐμπιστεύεται στή θεία μακροθυμία καί εὐσπλαχνία καί νά ἐλπίζει ὅτι ὁ Θεός καί πάλι θά βοηθήσει καί θά σώσει τό λαό του.

Διάγραμμα τοῦ περιεχομένου:

1ος θρῆνος: 1,1-22
2ος θρῆνος: 2,1-22
3ος θρῆνος: 3,1-66
4ος θρῆνος: 4,1-22
5ος θρῆνος: 5,1-22