Ο σεισμός έγινε το έτος 790 μ.Χ., επί αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του ΣΤ' του Πορφυρογέννητου (780 - 798 μ.Χ.), υιού της Ειρήνης της Αθηναίας.
Όπως αναφέρεται στο Λαυρεωτικό Κώδικα, όλη η γη κλονιζόταν επί πολλές ημέρες. Τότε κατέπεσε μεγάλο μέρος των τειχών της Κωνσταντινουπόλεως, ράγισαν ναοί και κατέπεσαν οικίες. Ο βασιλεύς μαζί με τον Πατριάρχη και τον λαό, έκαναν λιτανείες με τον Τίμιο Σταυρό, τα άγια λείψανα και τις ιερές εικόνες και προσεύχονταν με δάκρυα και νηστεία να τους ελεήσει ο Θεός και να αποστρέψει την οργή Του. Ο Κύριος έγινε ελπίδα για όλους και κατάπαυσε τον τρόμο της γης.
