Ἡ ἱστορική ὕπαρξη τοῦ προσώπου τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ πιστοποιεῖται ἀπό τά λόγια τοῦ Ἰδίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ματθαίου ιβ΄ 39-41), καθώς ἐπίσης καί ὅτι ἡ παραμονή του μέσα στήν κοιλιά τοῦ κήτους ἦταν ἕνα «σημεῖο» ἤ τύπος τῆς ἐνταφιάσεως καί ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Ἀμφότερα εἶναι θαύματα καί εἶναι ἐξ ἴσου ἀξιόπιστα. Στό Βασιλειῶν Δ΄, ιδ΄ 25 βρίσκουμε τήν ἐκπλήρωση μιᾶς προφητείας πού ὁ Ἰωνᾶς εἶχε κάμει.

Προσωπικά ὁ Ἰωνᾶς ἦταν ἕνας φανατικός Ἑβραῖος, ἀπρόθυμος νά κηρύξει σέ μιά εἰδωλολατρική πόλη καί θύμωσε ὅταν ὁ Θεός μακροθύμησε καί δέν τήν κατέστρεψε. Ἡ ἱστορία του εἶναι ἕνας τύπος πού προεικονίζει τό λαό τοῦ Ἰσραήλ ἔξω ἀπό τή χώρα του καί ὁ ὁποῖος Ἰσραήλ εἶναι πρόξενος ταραχῶν στά ἔθνη, ὡστόσο ὅμως δίνει μαρτυρία σ’ αὐτά. Ἐκδιώχνεται ἀπό τά ἔθνη ἀλλά κατά ἕνα θαυμαστό τρόπο διατηρεῖται, στήν δέ μελλοντική βαθειά στεναχώρια καί ἀμηχανία τους ἐπικαλοῦνται τόν Ἰεχωβᾶ Σωτῆρα καί βρίσκουν ἀπελευθέρωση, γενόμενοι αὐτοί τώρα κήρυκες στούς εἰδωλολάτρες (Ζαχαρίου η΄ 7-23). Ἐπίσης εἶναι ἕνας τύπος τοῦ Χριστοῦ ὡς ἀπεσταλμένου, ἀναστηθέντος ἀπό τούς νεκρούς καί φέροντος σωτηρία στά ἔθνη. Ὁ χωρισμός τῶν κεφαλαίων εἶναι καί ἡ ἀνάλυση τοῦ βιβλίου τοῦ Ἰωνᾶ.