(από την λατινική λέξη marceo = μαραίνομαι) = ο αδρανής προς τα υλικά και δραστήριος προς τα πνευματικά.
Πῦρ, Ἐλπίδιε, σὺν δυσὶ στέγειν φίλοις,Ἡ τῶν ἐπάθλων ἐλπὶς ἠρέθιζέ σε.
Ο Άγιος Έλπίδιος, μέλος της Συγκλήτου, έζησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο παραβάτης (361 μ.Χ.), o όποιος αφού τον έπιασε, του είπε να διαλέξει μεταξύ της άρνησης του Χριστού και του μαρτυρικού θανάτου. Ο Ελπίδιος χωρίς περιστροφές διάλεξε το δεύτερο. Μαζί μ' αυτόν συμβάδισαν προς το μαρτύριο και δύο συνάδελφοι φίλοι του, ο Μάρκελλος και ο Ευστοχίας. Αφού στις σάρκες τους έριξαν καυτό νερό, κατόπιν έσπασαν τα άκρα των σωμάτων τους με βαριά σιδερένια ραβδιά. Και η μανία των απίστων δεν σταμάτησε εδώ. Αλλά και σ' αυτήν την κατάσταση που βρίσκονταν, τους έριξαν στη φωτιά και έτσι παρέδωσαν το πνεύμα τους, μαρτυρικά ολοκαυτώματα υπέρ της αγίας πίστης.