Ο Άγιος Ουαλέριος (ή Ουαλεριανός) πήρε το στεφάνι της μαρτυρικής δόξας τον 4ο αιώνα μ.Χ. επί βασιλείας Λικινίου.
Ο Ουαλέριος, αδελφικός φίλος των Αγίων Γορδιανού, Σέλευκου και Μακρόβιου (βλέπε 13 Σεπτεμβρίου), απουσίαζε όταν εκείνοι μαρτύρησαν. Όταν όμως επανήλθε πήγε στον τάφο τους, όπου τον αξίωσε ο Θεός να πεθάνει.
