²⁸ Καὶ νῦν, τεκνία, μένετε ἐν αὐτῷ, ἵνα ὅταν φανερωθῇ ἔχωμεν παρρησίαν καὶ μὴ αἰσχυνθῶμεν ἀπ’ αὐτοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ. ²⁹ ἐὰν εἰδῆτε ὅτι δίκαιός ἐστι, γινώσκετε ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται.



¹ Ἴδετε ποταπὴν ἀγάπην δέδωκεν ἡμῖν ὁ πατὴρ ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν. διὰ τοῦτο ὁ κόσμος οὐ γινώσκει ἡμᾶς, ὅτι οὐκ ἔγνω αὐτόν. ² Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καὶ οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐὰν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι. ³ καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ’ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτὸν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι. ⁴ Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίαν ποιεῖ, καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία. ⁵ καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ, καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι. ⁶ πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει· πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκεν αὐτόν. ⁷ Τεκνία, μηδεὶς πλανάτω ὑμᾶς· ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστι, καθὼς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν· ⁸ ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει. εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου.

²⁸ Καὶ τώρα λοιπόν, παιδάκια μου, μένετε σταθεροὶ εἰς τὴν στενὴν σχέσιν καὶ κοινωνίαν μὲ τὸν Χριστόν, ὥστε ὅταν φανερωθῇ ἐνδόξως νὰ ἔχωμεν θάρρος καὶ πεποίθησιν εἰς αὐτὸν καὶ νὰ μὴ ἐντροπιασθῶμεν ἀποφεύγοντες αὐτὸν ὡς ἔνοχοι κατὰ τὴν δευτέραν του παρουσίαν. ²⁹ Καὶ δὲν θὰ ἐντροπιασθῶμεν, ἐάν τοῦ ὁμοιάζωμεν. Καὶ ἔαν ἠξεύρετε, ὅτι εἶναι δίκαιος ὁ Χριστός, γνωρίζετε ἐκ πείρας καὶ ὅτι καθένας, ποὺ ἐφαρμόζει ἐν τῇ πράξει τὴν δικαιοσύνην, ἔχει γεννηθῆ ἀπὸ αὐτὸν καὶ τοῦ ὁμοιάζει, ὅπως κάθε παιδὶ ὁμοιάζει πρὸς τὸν πατέρα του.



¹ Ναί, ἔχει γεννηθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν. Ἴδετε πόσον μεγάλην καὶ θαυμαστὴν ἀγάπην μᾶς ἔχει δώσει ὁ πατήρ, ὥστε νὰ ὀνομασθῶμεν τέκνα Θεοῦ. Δι’ αὐτὸ ὁ μακρὰν τοῦ Θεοῦ κόσμος τῶν ἀνθρώπων δὲν μᾶς νοιώθει καὶ δὲν μᾶς γνωρίζει, διότι δὲν ἐγνώρισεν αὐτόν, τὸν Θεόν, πρὸς τὸν ὁποῖον ἠθικῶς ὁμοιάζομεν. ² Ἀγαπητοί, τώρα εἴμεθα τέκνα Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν ἐφανερὠθη ἀκόμη, τί θὰ εἴμεθα εἰς τὸ μέλλον. Γνωρίζομεν ὅμως, ὅτι ἐὰν φανερωθῇ ὁ Χριστός, θὰ γίνωμεν ὅμοιοί του κατὰ τὴν δόξαν, διότι θὰ τὸν ἴδωμεν ὅπως εἶναι, εἰς τὴν κατάστασιν τῆς θείας δόξης, ἡ ὁποία ὡς εἰς ἄλλους πνευματικοὺς καθρέπτας θὰ καθρεπτισθῇ καὶ θὰ λάμψῃ καὶ εἰς ἡμᾶς. ³ Καὶ καθένας ποὺ ἔχει καὶ κρατεῖ στερεὰ τὴν ἐλπίδα ταύτην εἰς αὐτόν, τὸν Χριστόν, καθαρίζει τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ κάθε ἁμαρτίαν, καθὼς καὶ ἐκεῖνος εἶναι καθαρὸς καὶ ἅγιος. Μόνον οἱ ἁγνοὶ καὶ καθαροὶ θὰ ἀξιωθοῦν νὰ ἴδουν τὸν καθαρὸν καὶ ἅγιον. ⁴ Κάθε ἕνας ποὺ κάμνει τὴν ἁμαρτίαν, κάμνει καὶ τὴν ἀνομίαν. Παραβιάζει δηλαδὴ καὶ ἀθετεῖ καὶ περιφρονεῖ οὗτος τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ ἐπανάστασις κατὰ τοῦ νόμου καὶ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλ’ ἀποτελεῖ ἡ ἁμαρτία καὶ ἀνατροπὴν τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. ⁵ Καὶ ἠξεύρετε, ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ὡς ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς, διὰ νὰ ἑξαλείψῃ τὰς ἁμαρτίας μας, καὶ ἁμαρτία δὲν ὑπάρχει ἐν αὐτῷ, διότι παρέμεινε καθ’ ὅλον του τὸν βίον ἀπολύτως ἀναμάρτητος. ⁶ Καθένας λοιπὸν ποὺ μένει μέσα εἰς αὐτὸν καὶ εἶναι πάντοτε ἐνωμένος μαζί του, δὲν ἁμαρτάνει· καθένας δὲ ποὺ ἁμαρτάνῃ, δὲν τὸν ἔχει αἰσθανθῆ ἐσωτερικῶς μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς καὶ δὲν τὸν ἔχει γνωρίσει διὰ τῆς πείρας. ⁷ Παιδάκια μου, ἂς μὴ σᾶς πλανᾷ κανείς, ὀσονδήποτε πιθανὰ καὶ ἂν φαίνωνται τὰ ἐπιχειρήματά του. Ἡ ἀλήθεια εἶναι αὐτή· ἐκεῖνος, ποὺ ἐξασκεῖ εἰς τὸν βίον του τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἀρετήν, εἶναι δίκαιος, ὅπως καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι δίκαιος, καὶ μόνος αὐτὸς ἔχει γνωρίσει τὸν δίκαιον Ἰησοῦν καὶ εἶναι ἐνωμένος μαζί του. ⁸ Ἐκεῖνος, ποὺ ἐπιμένῃ εἰς τὴν ἁμαρτίαν, κατάγεται ἀπὸ τὸν διάβολον καὶ ἔχει σχέσιν καὶ στενὴν γνωριμίαν μὲ τὸν διάβολον. Καὶ κατάγεται οὖτος ἀπὸ τὸν διάβολον, διότι ἐξ ἀρχ·ης ὁ διάβολος μὲ πεῖσμα πολὺ ἁμαρτάνῃ. Πρὸς αὐτὸν δὲ τὸν σκοπὸν ἐφανερώθη ἐπὶ τῆς γῆς ὡς ἄνθρωπος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ καταλύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου.

²⁸ Και τώρα, λοιπόν, παιδιά μου, μένετε σταθεροί και ηνωμένοι με τον Χριστόν, ώστε, όταν κατά την Δευτέραν Παρουσίαν του φανερωθή ενδόξως, να έχωμεν θάρρος απέναντί του και να μη εντροπιασθώμεν (αποφεύγοντες αυτόν), ένεκα αμαρτίας και ενόχης, κατά την Δευτέραν του Παρουσίαν. ²⁹ Εφ' όσον δε ξεύρετε καλά, ότι ο Χριστός είναι δίκαιος, γνωρίζετε επίσης από την προσωπικήν σας πείραν ότι καθένας, ο οποίος εφαρμόζει την δικαιοσύνην εις την ζωήν του, έχει γεννηθή και αναγεννηθή από αυτόν.



¹ Ιδέτε πόσον πλουσίαν και θαυμαστήν αγάπην μας έχει δώσει ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα του Θεού. Δια τούτο ο κόσμος δεν μας κατανοεί, διότι δεν εγνώρισε και δεν κατενόησεν τον Θεόν, προς τον οποίον, καθό τέκνα του, ομοιάζομεν. ² Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα του Θεού, αλλ' ακόμη δεν έχει φανερωθή τι θα είμεθα στο μέλλον. Γνωρίζομεν όμως ότι όταν ο Χριστός φανερωθή με όλην αυτού την δόξαν, θα γίνωμεν και ημείς όμοιοι με αυτόν κατά την δόξαν, διότι θα τον ίδωμεν όπως είναι εις όλην του την θείαν δόξαν, η οποία θα είναι και ιδική μας δόξα. ³ Και ο καθένας που έχει και κρατεί σφικτά αυτήν την ελπίδα στον Χριστόν, καθαρίζει και κρατεί τον ευατόν του αγνόν από κάθε αμαρτίαν, όπως και εκείνος είναι ο απόλυτα καθαρός και άγιος. ⁴ Καθένας, ο οποίος πράττει την αμαρτίαν, διαπράττει και την παρανομίαν, διότι καταπατεί τον νόμον του Θεού. Και η αμαρτία είναι καταπάτησις του θείου Νομου. ⁵ Γνωρίζετε δε, ότι ο Χριστός εφανερώθη ως άνθρωπος εις την γην, δια να πάρη επάνω του και εξαλείψη τας αμαρτίας μας, και αμαρτίας δεν υπάρχει καμμιά εις αυτόν, διότι είναι άγιος και απολύτως αναμάρτητος. ⁶ Καθένας που έχει κοινωνίαν με αυτόν και μένει εν τη κοινωνία με αυτόν, δεν αμαρτάνει. Καθένας όμως που αμαρτάνει, δεν τον έχει αισθανθή με τα μάτια της ψυχής του και δεν τον έχει γνωρίσει ως Θεόν και λυτρωτήν του. ⁷ Αγαπητά μου παιδιά, ας μη σας παραπλανά και σας εξαπατά κανείς με παραπλανητικάς και δολίας διδασκαλίας. Εκείνος που τηρεί δικαιοσύνην και έχει βίον ενάρετον, είναι δίκαιος, όπως και ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός είναι δίκαιος. ⁸ Εκείνος που επιμένει να πράττη την αμαρτίαν είναι από τον διάβολον, διότι ο διάβολος εξ αρχής με πείσμα εναντίον του Θεού αμαρτάνει. Δι' αυτόν δε τον σκοπόν ο Υιός του Θεού εφανερώθη ως άνθρωπος επί της γης, δια να καταλύση και καταστρέψη εντελώς τα έργα του διαβόλου.

¹ Καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν εἰς Ἱεροσόλυμα εἰς Βηθσφαγὴ καὶ Βηθανίαν πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ² καὶ λέγει αὐτοῖς· Ὑπάγετε εἰς τὴν κώμην τὴν κατέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εἰσπορευόμενοι εἰς αὐτὴν εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ’ ὃν οὐδεὶς ἀνθρώπων κεκάθικε· λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε. ³ καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ· τί ποιεῖτε τοῦτο; εἴπετε ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει, καὶ εὐθέως αὐτὸν ἀποστέλλει πάλιν ὧδε. ⁴ ἀπῆλθον δὲ καὶ εὗρον τὸν πῶλον δεδεμένον πρὸς τὴν θύραν ἔξω ἐπὶ τοῦ ἀμφόδου, καὶ λύουσιν αὐτόν. ⁵ καί τινες τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἔλεγον αὐτοῖς· Τί ποιεῖτε λύοντες τὸν πῶλον; ⁶ οἱ δὲ εἶπον αὐτοῖς καθὼς ἐνετείλατο ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἀφῆκαν αὐτούς. ⁷ καὶ ἤγαγον τὸν πῶλον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐπιβάλον αὐτῷ τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτῷ. ⁸ πολλοὶ δὲ τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἔστρωσαν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλλοι δὲ στιβάδας ἔκοπτον ἐκ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον εἰς τὴν ὁδόν. ⁹ καὶ οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. ¹⁰ εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ πατρὸς ἡμῶν Δαυῒδ· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. ¹¹ Καὶ εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς καὶ εἰς τὸ ἱερόν· καὶ περιβλεψάμενος πάντα, ὀψίας ἤδη οὔσης τῆς ὥρας, ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα.

¹ Καὶ ὅταν ἐπλησίασαν εἰς Ἱερουσαλήμ, ἐκεῖ ὅπου ἦσαν ἡ Βηθσφαγῆ καὶ ἡ ἀπέναντι αὐτῆς Βηθανία, πλησίον τοῦ ὅρους τῶν Ἐλαιῶν, ἀπέστειλε δύο ἀπὸ τοὺς μαθητάς του ² καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Πηγαίνετε εἰς τὸ ἀπέναντί σας χωριὸ καὶ ἀμέσως ὅταν θὰ ἐμβαίνετε εἰς αὐτό, θὰ εὕρετε πουλάρι δεμένον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου δὲν ἔχει καθίσει ἕως τώρα κανένας ἄνθρωπος. Ἀφοῦ τὸ λύσετε, φέρετέ το ἐδῶ. ³ Καὶ ἐὰν σᾶς εἴπῃ κανείς· Διατὶ τὸ κάνετε αὐτό; Εἴπατε, ὅτι ὁ Κύριος τὸ χρειάζεται. Καὶ γρήγορα θὰ σᾶς τὸ ἐπιστρέψῃ καὶ θὰ τὸ ἀποστείλῃ πάλιν ἐδῶ. ⁴ Ἐπῆγαν δὲ καὶ ηὗραν τὸ πουλάρι δεμένον πλησίον τῆς θύρας ἔξω εἰς τὸ μέρος, ποὺ ὁ δρόμος τοῦ χωριοῦ διεσταυρώνετο μὲ τὴν εἴσοδον τοῦ σπιτιοῦ καὶ τὸ ἔλυσαν. ⁵ Καὶ μερικοὶ ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ ἔστεκαν ἐκεῖ, τοὺς ἔλεγον· Τί κάνετε σεῖς αὐτοῦ, ποὺ λύετε τὸ πουλάρι; ⁶ Αὐτοὶ δὲ εἶπαν ὅπως τοὺς παρήγγειλεν ὁ Ἰησοῦς. Καὶ τοὺς ἀφῆκαν νὰ τὸ πάρουν. ⁷ Καὶ ἔφεραν τὸ πουλάρι εἰς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔβαλαν ἐπάνω εἰς αὐτὸ τὰ ἐξωτερικά των ἐνδύματα καὶ ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς. ⁸ Πολλοὶ δὲ ἔστρωσαν τὰ ροῦχα των εἰς τὸν δρόμον διὰ νὰ περάσῃ ἐπ’ αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς, ἄλλοι δὲ ἔκοπταν ἀπὸ τὰ δένδρα κλάδους μὲ παχὺ φύλλωμα καὶ τοὺς ἔστρωναν εἰς τὸν δρόμον. ⁹ Καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ ἐπήγαιναν ἐμπρός, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἀκολουθοῦσαν, ἐφώναζαν δυνατὰ καὶ ἔλεγον· Δόξα καὶ ὕμνος ἀνήκει εἰς τὸν ἀπόγονον τοῦ Δαβίδ· εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Θεὸν εἶναι αὐτός, ποὺ ἔρχεται σταλμένος ἀπὸ τὸν Κύριον. ¹⁰ Εὐλογημένη καὶ δοξασμένη νὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ προπάτορός μας Δαβίδ, ποὺ ἔρχεται καὶ πρόκειται μετ’ ὀλίγον νὰ ἀναστηλωθῇ κατ’ ἐντολὴν καὶ πρὸς δόξαν τοῦ Κυρίου, ποὺ μᾶς τὴν στέλλει. Δόξα σοι ἂς κράζουν καὶ οἱ ἐν τοῖς ὑψίστοις τοῦ οὐρανοῦ ἄγγελοι. ¹¹ Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εἰς τὸν ἱερὸν περίβολον τοῦ ναοῦ. Καὶ ἀφοῦ μὲ ἀγανάκτησιν ἐκύτταξε τριγύρω ὅλα, ἐπειδὴ ἦτο πλέον ἡ ὥρα προχωρημένη, ἐβγῆκεν εἰς τὴν Βηθανίαν μαζὶ μὲ τοὺς δώδεκα.

¹ Και όταν επλησίασαν εις την Ιερουσαλήμ, εκεί που ήταν η Βηθσφαγή και Βηθανία, κοντά στο όρος των Ελαιών, έστειλε ο Κυριος δύο από τους μαθητάς του ² και τους είπε· “πηγαίνετε στο χωριό, που είναι απέναντί σας, και αμέσως καθώς θα μπαίνετε εις αυτό, θα βρήτε ένα πουλάρι δεμένο, επάνω στο οποίον κανένας άνθρωπος έως τώρα δεν έχει καθίσει. Λύστε το και φέρτε το εδώ. ³ Και εάν κανείς σας ερωτήση, διατί το κάμνετε αυτό; Ειπέτε του, ότι ο Κυριος το χρειάζεται, και πολύ σύντομα θα το ξαναστείλη πάλιν εδώ”. ⁴ Επήγαν πράγματι οι μαθηταί και ευρήκαν το πουλάρι δεμένο εις την θύραν έξω προς το μέρος του δρόμου και το έλυσαν. ⁵ Και μερικοί από εκείνους που έστεκαν εκεί, έλεγαν εις αυτούς· “τι κάνετε και λύετε το πουλάρι;” ⁶ Εκείνοι δε απήντησαν, όπως τους είχε παραγγείλει ο Ιησούς και τους αφήκαν. ⁷ Και έφεραν το πουλάρι προς τον Ιησούν και έβαλαν επάνω εις αυτό τα ενδύματά των και εκάθισεν ο Ιησούς εις αυτό. ⁸ Πολλοί δε έστρωναν τα ενδύματά των στον δρόμον δια να περάση ο Ιησούς, άλλοι δε έκοβαν από τα δένδρα πυκνόφυλλα κλωνάρια και τα έστρωναν στον δρόμον. ⁹ Και εκείνοι που επήγαιναν μπροστά και εκείνοι που ακολουθούσαν (καταληφθέντες από ακράτητον ενθουσιασμόν) εφώναζαν δυνατά και έλεγαν· “δόξα και ύμνος· ευλογημένος ας είναι ο Μεσσίας, που έρχεται εν ονόματι Κυρίου, δια να σώση τον κόσμον. ¹⁰ Ευλογημένη να είναι η βασιλεία του προπάτορός μας Δαυΐδ, η οποία έρχεται εν ονόματι Κυρίου· δοξολογίαν ας ψάλλουν οι άγγελοι, που είναι εν υψίστοις”. ¹¹ Και εισήλθεν εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς και στο ιερόν· και αφού παρετήρησε τριγύρω όλα, επειδή η ώρα ήτο πλέον προχωρημένη, εβγήκεν εις την Βηθανίαν μαζή με τους δώδεκα.