Συγγραφέας: Ὁ ἀπόστολος Παῦλος (α΄ 1).

Χρονολογία: Αὐτή ἡ συγκινητική ἐπιστολή γράφτηκε ἀπό τόν Παῦλο στό «ἀγαπητό τέκνο» λίγο πρίν ἀπό τό μαρτυρικό του θάνατο (δ΄ 6-8) καί περιέχει τά τελευταῖα λόγια του μεγάλου ἀποστόλου.

Θέμα: Ἡ δευτέρα πρός Τιμόθεον, (ἀπό κοινοῦ μέ τήν Πέτρου Β΄, τήν Ἰούδα καί Ἰωάννου Β΄ καί Γ΄) καταπιάνεται μέ τήν προσωπική ζώη καί μαρτυρία ἑνός πραγματικοῦ ὑπηρέτου τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀντιμετωπίζει γύρω του τήν ἀποστασία καί τήν παρακοή. Οἱ φράσεις – κλειδί εἶναι, «μέ ἀπεστράφησαν πάντες οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ» (α΄ 15) καί «καλός στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (β΄ 3). Οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἀσίας δέν εἶχαν ἀρνηθεῖ, οὔτε σταματήσει νά λέγωνται χριστιανικές, ὡστόσο ὅμως εἶχαν ἀποστραφεῖ τίς διδασκαλίες τῆς Χάριτος, πού τόσο συγκεκριμένα εἶχαν ἀποκαλυφθεῖ διά τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Αὐτό ἦταν ἡ ἀπόδειξη ὅτι ἡ ἀποστασία εἶχε ἤδη ἀρχίσει νά ἐμφανίζεται στήν πρώτη της μορφή, τή νομοδιδασκαλία.

Ἡ ἐπιστολή χωρίζεται σέ τέσσερα μέρη:

Ι. Ὁ χαιρετισμός τοῦ ἀποστόλου, α΄ 1-18.
ΙΙ. Τό μονοπάτι τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἑνός δοκίμου ὑπηρέτου τοῦ Κυρίου, σέ καιρό ἀποστασίας, β΄ 1-26.
ΙΙΙ. Ἡ ἀποστασία καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, γ΄ 1-17.
IV. Ἕνας πιστός ὑπηρέτης καί ὁ πιστός του Κύριος δ΄ 1-22.