Ο Άγιος Ιωάννης, γεννημένος ως Ηλίας Ιακώβ, ήρθε στον κόσμο στις 23 Ιουλίου< 1913 μ.Χ. στο γραφικό χωριό Χωροντίστεα του νομού Βοτοσανίου της Ρουμανίας. Η ζωή του σημαδεύτηκε από την ορφάνια και τη φτώχεια από νεαρή ηλικία. Ο πατέρας του, Μάξιμος, σκοτώθηκε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο το 1914 μ.Χ., και η μητέρα του, Μαρία, πέθανε λίγο αργότερα, αφήνοντας τον Ηλία ορφανό σε ηλικία μόλις 4 ετών. Η ευσεβής γιαγιά του, Μαρία, ανέλαβε την ανατροφή του, σπέρνοντας στην ψυχή του τον σπόρο της πίστης. Η γιαγιά του, έχοντας την επιθυμία να γίνει μοναχή, προσευχόταν ο εγγονός της να εκπληρώσει τον πόθο της. Διαβάζοντάς του πνευματικά βιβλία, όπως το "Τα Πάθη του Κυρίου", ενστάλαξε στον Ηλία τα Θεία Διδάγματα, σημαδεύοντάς τον βαθιά με την θυσία του Ιησού.
Μετά τον θάνατο της γιαγιάς του, ο Ηλίας πέρασε στην κηδεμονία ενός θείου του, ο οποίος τον ζήλευε και δεν τον στήριξε. Παρά τις δυσκολίες, ο Ηλίας διέπρεψε στις σπουδές του, ολοκληρώνοντας το Λύκειο με άριστα το 1932 μ.Χ. Η φτώχεια και η στέρηση δεν τον εμπόδισαν να διαπρέψει, αποδεικνύοντας την εσωτερική του δύναμη και την αφοσίωσή του στη μάθηση.
Ο Ηλίας, έχοντας ήδη μια ισχυρή πίστη, βίωσε μια συγκλονιστική εμπειρία την ημέρα του Πάσχα του 1927 μ.Χ. Βρέθηκε στον τάφο των γονιών του, όταν είδε οφθαλμοφανώς τον αναστημένο Χριστό, ο οποίος τον παρηγόρησε λέγοντας: "Μην κλαίς παιδί μου και μην στεναχωριέσαι, διότι να, είμαι μαζί σου. Ο Χριστός Ανέστη!". Αυτή η εμπειρία σημάδεψε τη ζωή του Ηλία, οδηγώντας τον στην κλήση προς τον μοναχισμό.
Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών, ο Ηλίας βρέθηκε σε ένα σταυροδρόμι. Η ακαδημαϊκή πορεία φάνταζε ελκυστική, αλλά η εσωτερική του φωνή τον καλούσε προς τον μοναχισμό. Ακολουθώντας την καρδιά του, εισήλθε στη Μονή Νεάμτς το 1933 μ.Χ., σε ηλικία 20 ετών, ξεκινώντας ένα ταξίδι πνευματικής αναζήτησης.
Στη Μονή Νεάμτς, ο Ηλίας αφιερώθηκε στην προσευχή, τη μελέτη και την άσκηση. Η ζωή στη μονή ήταν αυστηρή, με έμφαση στην πνευματική καλλιέργεια και την προετοιμασία για μια ζωή αφιερωμένη στον Θεό. Ο Ηλίας καλλιέργησε τις μοναχικές αρετές, προετοιμάζοντας τον εαυτό του για μια ζωή απομονωμένη από τον κόσμο.
Το 1936 μ.Χ., έλαβε το μοναχικό σχήμα με το όνομα Ιωάννης, σηματοδοτώντας μια νέα φάση στη ζωή του. Η επιθυμία του να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους τον οδήγησε στην Ιερουσαλήμ.
Στην Ιερουσαλήμ, ο Άγιος Ιωάννης εγκαταστάθηκε στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, ένα σημαντικό μοναστικό κέντρο. Εκεί, αφιέρωσε τον εαυτό του στη μελέτη και τη μετάφραση πατερικών κειμένων στα ρουμανικά. Η δίψα του για γνώση τον ώθησε να μάθει άπταιστα την ελληνική γλώσσα, επιτρέποντάς του να εμβαθύνει στα πατερικά κείμενα. Στη Λαύρα, ο Άγιος Ιωάννης διακρίθηκε για την ευλάβεια και την ταπεινοφροσύνη του. Η ζωή στη Λαύρα ήταν αυστηρή, με έμφαση στην πνευματική άσκηση και την απομόνωση. Ο Άγιος Ιωάννης βρήκε στην έρημο των Αγίων Τόπων το ιδανικό περιβάλλον για την πνευματική του αναζήτηση.
Η κλήση του Αγίου Ιωάννη προς τον ασκητικό βίο τον οδήγησε στη Ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου στον Ιορδάνη. Εκεί, διορίστηκε ηγούμενος, σηματοδοτώντας μια νέα περίοδο στη ζωή του. Η χειροτονία του σε διάκονο και πρεσβύτερο το 1947 μ.Χ., με την υποστήριξη του Αρχιμανδρίτη Βικτωρίνου, προϊστάμενου της Ρουμανικής Αντιπροσωπείας στα Ιεροσόλυμα, σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας φάσης πνευματικών αγώνων.
Το 1952 μ.Χ., ο Άγιος Ιωάννης αναζήτησε ακόμα μεγαλύτερη ησυχία και απομόνωση στην έρημο του Χοζεβά. Εγκαταστάθηκε στο σπήλαιο της Αγίας Άννας, απομονωμένος από τον κόσμο, αφιερωμένος ολοκληρωτικά στον Θεό.
Στην έρημο του Χοζεβά, ο Άγιος Ιωάννης αφιέρωσε τον εαυτό του στην προσευχή, τη μελέτη των Αγίων Πατέρων και τη συγγραφή πνευματικών ποιημάτων. Η ζωή στην έρημο ήταν σκληρή, με ακραίες καιρικές συνθήκες, αλλά ο Άγιος Ιωάννης βρήκε στην απομόνωση την ευκαιρία για βαθιά πνευματική επικοινωνία με τον Θεό.
Η φήμη της αγιότητάς του προσέλκυσε πλήθος πιστών, αναζητώντας καθοδήγηση και παρηγοριά. Τα ποιήματά του, γεμάτα πνευματικά μηνύματα, άγγιξαν τις ψυχές των ανθρώπων, προσφέροντας παρηγοριά και έμπνευση.
Στις 5 Αυγούστου 1960 μ.Χ., ο Άγιος Ιωάννης παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό, σε ηλικία 47 ετών. Η κοίμησή του συνοδεύτηκε από συμβολικά γεγονότα. Αγριοπούλια εισήλθαν στο σπήλαιο και κάθισαν πάνω στο σκήνωμά του, ενώ η ψυχή του ανέβηκε στον ουρανό.
Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1980 μ.Χ., μετά από οράματα και θαυμαστά σημεία, το λείψανό του βρέθηκε άφθορο και ευωδιάζον. Η ανακάλυψη του άφθαρτου σκηνώματός του είναι ένα μεγάλο θαύμα που επιβεβαιώνει την αγιότητά του.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ
1) Το 1980 μ.Χ. ένας έλληνας αρχιμανδρίτης από την Αμερική ο οποίος είχε ασκητέψει με τον Άγιο Ιωάννη στα νιάτα του και δεν ήξερε ότι είχε πεθάνει, είδε τον Άγιο στον ύπνο του, λέγοντάς του: «Αν θέλεις να με δεις, έλα στο σπήλαιο της Αγίας Άννης στην κοιλάδα του Ιορδάνη»! Μετά από ένα μήνα πήγε στην Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χολεβίτου. Με την επιμονή του αρχιμανδρίτου, ο ηγούμενος τελικά δέχτηκε ν΄ ανοίξει τον τάφο του Αγίου κι έτσι βρέθηκαν τα λείψανα του άφθαρτα.
2) Ένας ιερέας ο οποίος βοήθησε στην ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Ιωάννου από το σπήλαιο στο μοναστήρι, διηγούταν πως κάποιος που πήρε τρεις τρίχες από τον Άγιο, τον είδε στο όνειρό του και τον διέταξε να τις επιστρέψει. Μάλλον αυτό το πρόσωπο ήταν ο ίδιος ο Ιερέας που διηγήθηκε την ιστορία.
3) Το 1986 μ.Χ. μία γυναίκα από την Κρήτη έστειλε στον ηγούμενο της μονής ένα χρυσό κουταλάκι ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για ένα θαύμα του Αγίου Ιωάννου. Αυτή η γυναίκα ήταν άρρωστη δε μπορούσε να κουνηθεί και να μιλήσει και όλοι περίμεναν να πεθάνει. Τότε εμφανίστηκε ο Άγιος Ιωάννης ντυμένος με άμφια και κρατώντας το Άγιο Ποτήριο στο χέρι λέγοντας της: «Εγώ είμαι ο Άγιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης». Έπειτα ακούμπησε τη λαβίδα στη γλώσσα της και εξαφανίστηκε. Από εκείνη τη στιγμή η γυναίκα έγινε καλά.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’ Τόν συνάναρχον Λόγον.
Χαραλάμπους Μ. Μπούσια Μεγάλου Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
Ἀσκητήν τῶν σπηλαίων Χορράθ τιμήσωμεν, θαυματουργόν Ἰωάννην, νεολαμπῆ Χοζεβᾶ, τῆς Μονῆς φωστῆρα ἄρτι ἀνατείλαντα ἐκ ῾Ρουμανίας καί αὐγαῖς ταπεινώσεως, εὐχῆς, νηστείας καί ἀπαθείας, καταφωτίσαντα πάντας αὐτοῦ λιτάς ἀπεκδεχόμενοι.
