Ὁ Ἀγγαῖος ὑπῆρξε προφήτης τοῦ ὑπολοίπου τοῦ λαοῦ πού εἶχε ἐπιστρέψει στήν πατρῶα γῆ, ἔπειτα ἀπό τήν ἑβδομηκοντάχρονη αἰχμαλωσία. Οἱ λεπτομέρειες αὐτές δίνονται σέ ἔκταση στά βιβλία τοῦ Ἔσδρα καί τοῦ Νεεμία. Τό ἔργο τοῦ Ἀγγαίου, ὅπως καί τοῦ Ζαχαρία καί Μαλαχία, ἦταν νά ἐμψυχώσει, νά ἐλέγξει, καί νά νουθετήσει ἐκεῖνο τό ἀδύνατο καί διαιρεμένο ὑπόλοιπο τοῦ λαοῦ. Τό θέμα τοῦ Ἀγγαίου εἶναι ὁ ἀτελείωτος ναός, ἡ δέ ἰδιαίτερη ἀποστολή του, νά ἐμψυχώσει καί νά ἐνθαρρύνει τούς οἰκοδομοῦντες.

Οἱ διαιρέσεις τοῦ βιβλίου σημειώνονται μέ τήν στερεότυπη ἔκφραση «ἔγεινε λόγος Κυρίου δι΄ Ἀγγαίου».

I. Τό γεγονός πού προκάλεσε τήν προφητεία, α΄ 3-15.
II. Ἡ θεία ἀποδοκιμασία γιά τό σταμάτημα τοῦ ἔργου, α΄ 3-15.
III. Οἱ ναοί-τοῦ Σολομῶντος, τῆς ἀνοικοδομήσεως καί τῆς ἐποχῆς τῆς βασιλείας, β΄ 1-9.
IV. Ρυπαρότης καί τιμωρία, β΄ 10-19.
V. Ἡ τελική νίκη, β΄ 20-23 (βλ. Ἀποκαλύψεως ιθ΄ 17-20, ιδ΄ 19,20, Ζαχαρίου ιδ΄ 1-3).