Η Ιερά Μονή Παναγίας Ελεούσας της Τρικουκιώτισσας βρίσκεται στην Κύπρο, στο Τρόοδος, δυτικά της υψηλότερης κορυφής του Ολύμπου, της Χιονίστρας και νοτιονανατολικά του χωριού Πρόδρομος, από τον οποίο απέχει μόλις δύο χιλιόμετρα.
Ο Ρώσος μοναχός Βασίλειος Μπάρσκυ στην περιγραφή της Μονής το 1735 μ.Χ. τονίζει το ησυχαστικό της περιβάλλον την απίστευτα ωραία τοποθεσία της και τις περίτεχνες οικοδομές της.
Το μοναστήρι θεωρείται από τα αρχαιότερα της Κύπρου. Από διάφορες πληροφορίες γνωρίζουμε ότι υφίστατο κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας-Ενετοκρατίας (1191 - 1571 μ.Χ.)· μάλιστα είχε δικά της μετόχια όπως το επωνομαζόμενο «Αδιά» κοντά στο χωριό Πενταλιά της Πάφου. Η Μονή αρχικά ήταν μεγάλη όπως του Κύκκου (Βασίλειος Μπάρσκυ), αλλά αργότερα εξέπεσε λόγω της μεγάλης πτωχείας των μοναχών της, απότελεσμα των δύσκολων χρόνων της Τουρκοκρατίας.
Ο Estienne de Luzignan αναφέρει ότι η παλαιά εικόνα της Παναγίας της Τρικουκκιώτισσας, (σήμερα δεν γνωρίζουμε πού βρίσκεται), την οποία κατά παράδοση ζωγράφησε ο Ευαγελιστής Λουκάς, μεταφερόταν στην πρωτεύουσα Λευκωσία, την οποία υποδέχονταν συνήθως στην είσοδο της πόλης και στη συνέχεια την λιτάνευαν. Μεταφερόταν δε με πομπή πίσω στο μοναστήρι της.
Ο Νέαρχος Κληρίδης αναφέρει ότι το 1533 μ.Χ. το μοναστήρι είχε αποκτήσει ήδη μεγάλη φήμη διότι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τρικουκκιώτισσας απάλλασε την Κύπρο από τις σφοδρές συνέπειες της ανομβρίας.
Άλλες παλαιότερες ονομασίες της Μονής ήταν οι εξής: Μονή των Τρικόκκων, Τρικουκκιών, Τρικουκκιάς, Τρικουτσιάς και Τρικουκκιώτισσας.
Η επωνυμία της Παναγίας, Τρικουκκιώτισσα ή στο κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα Τρικουτσιώτισσα η Παναγία της Τρικουτσιάς, προήλθε από το δασικό δέντρο Τρικουτσιά, που λέγεται και κοκκονιά. Για το θέμα αυτό ο Νέαρχος Κληρίδης μας πληροφορεί τα εξής: «Το όνομα του μοναστηριού της Τρικουκκιάς είναι η Παναγία η Τρικουκκιώτισσα, που μαρτυρά πως, την εποχή που πρωτοκτίστηκε εκεί το μοναστήρι και τοποθετήθηκε στο ναό του η εικόνα της Παναγίας, βρισκόταν εδώ ένα φυτό εξαιρετικά μεγάλο, που ονομαζόταν Τρικουκκιά. Τέτοια φυτά μπορεί, ερευνώντας κανείς, να συνατήση στο γειτονικό δάσος και σε όλη την οροσειρά του Τροόδους. Πρόκειται για το είδος εκείνο που στη Βοτανική ονομάζεται κράταιγος η οξυάκανθος, επειδή εχει μυτερά αγκάθια και κόκκινον καρπό που δεν τρώγεται. Ονομάστηκε το φυτό Τρικουκκιά, επειδή ο καρπός του περικλείει τρεις κόκκους (σπόρους) και σε όλα τα χωριά της οροσειράς χρησιμοποιείται ως σήμερα σαν υποκείμενο για το μπολιασμα της αχλαδιάς». Ωστόσο υπάρχουν και άλλες ερμηνείες ως προ την προέλευση της λέξης Τρικουκκιά. Ο Ν.Γ. Κυριαζής υποστηρίζει: «Η επωνυμία της Μονής πιστεύεται, ότι οφείλεται εις την ύπαρξιν, εν τη περιοχή της, μοσφιλιών, των οποίων ο καρπός έχει τρεις κοκκόνες, ενώ εις άλλους τόπους τέσσερεις. Τούτων εμβολιαζομένων, αποκτώνται καλού είδους αππιδκιές, που δεν αποδίδει ο διά του άλλου είδους εμβολιασμός». Κατά μια άλλη άποψη, ονομάστηκε έτσι, επειδή κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας το μοναστήρι είχε το δικαίωμα να παίρνει, από τη δεκάτη των εισοδημάτων των μετοχιών του και του τσιφλικιού των Κουκλιών της Πάφου, το ένα τρίτο, το λεγόμενο αντικούτσιν η τρικούτσιν (από τις λέξεις, τρία κουκκιά). Κατά παρόμοιο τρόπο ονομάζονταν τριτερά τα χωράφια που εφορολογούντο κατά το σύστημα αυτό. Αυτό υποστηρίζει ο Ν. Γ. Κυριαζής με τα πιο κάτω που έγραψε: «Κατ΄ άλλην παράδοσιν, απεκλήθη έτσι, διότι επί Τουρκοκρατίας είχε το δικαίωμα, προς συντήρησιν της, να λαμβάνη από την δεκάτην του τσιφλιτζιού των Κουκλιών Πάφου τα τρία κουκκιά δηλαδή, το εν τρίτον η αντικούτσιν, εξ ου η λέξις τριτερά, διά χωράφια φορολογούμενα».
«Στις 3 Οκτωβρίου 1989 μ.Χ.», διαβάζουμε στο έργο του Ανδρέα Μιτσίδη, «Η ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΠΑΣ ΤΗΣ ΤΡΙΚΟΥΚΚΙΑΣ», «η Ιερά Αρχιεπισκοπή αγόρασε τη Μονή Τρικουκκιάς από τη Μητρόπολη Μόρφου, στην ιδιοκτησία της οποίας είχε περιέλθει μετά το χωρισμό της από τη Μητρόπολη Κυρηνείας (13 Αύγουστου 1973 μ.Χ.). Το 1997 μ.Χ. (14 Σεπτεμβρίου) η Ιερά Αρχιεπισκοπή επέτρεψε την εγκατάσταση στη Μονή μοναζουσών με την ελπίδα πως η αρχαία και περίφημη αυτή Μονή θα επανεύρει τόν παλαιό της εαυτό και θα γράψει νέες λαμπρές σελίδες ζωής και δράσης».
Έτσι η Μονή επανήλθε στην κοινοβιακή τάξη από το Σεπτέμβριο του 1997 μ.Χ.
Η σημερινή γυναικεία Αδελφότητα αγωνίζεται να ακολουθήσει πιστά την ιερή παράδοση του Ορθόδοξου μοναχισμού και να υπηρετήσει αθόρυβα την Εκκλησία, με την άσκηση και τη λειτουργική της ζωή.
Κύριο έργο των μελών της, είναι η προσευχή, η ανελλιπής τέλεση των ιερών ακολουθιών και η πνευματική μελέτη. Παράλληλα οι αδελφές ασχολούνται με τα διακονήματα του κοινοβίου, με διάφορα εργόχειρα, με την αγιογραφία, με την κατασκευή μοσχοθυμιάματος και με αγροτικές εργασίες.
Τέλος η σημερινή Κοινότητα, συντονίζοντας τη ζωή της σύμφωνα με την ιερή Παράδοση και έχοντας συναίσθηση του χρέους της, απέναντι στην ιστορία της Μονής, αγωνίζεται να διαφυλάξει την ιερή παρακαταθήκη προς δόξαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Πανάχραντου και Αειπαρθένου Μαρίας, της μόνης ελπίδας και προστασίας της.
Η επαναλειτουργία της Μονής οφείλεται κατ΄αρχή στη συμπαράσταση και τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Α΄ και η ανοικοδόμηση της άρχισε με την οικονομική βοήθεια, του Καθηγουμένου της Μονής Κύκκου (νυν Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας) κ.κ. Νικηφόρου.
Μεγάλος Ευεργέτης της Μονής ο οποίος ουσιαστικά έβγαλε τη μικρή αυτή Μονή από την κατάσταση της πολυχρόνιας ερήμωσης και την παρέδωσε στην προσκύνηση των ευλαβών προσκυνητών είναι ο φιλόπονος αείμνηστος Κωνσταντίνος Λεβέντης, με τη γνωστή μεγάλη του δωρεά προς τη Μονή.
Η Παναγία της Τρικουκκιάς, γιορτάζεται πανηγυρικά στην περιοχή, την Τρίτη της Διακαινησίμου καθώς επίσης και στις 15 Αυγούστου, με λιτάνευση της άγιας εικόνας της Παναγίας.