«ἀσπάσασθε Μαριάμ, ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ὑμᾶς.» (Ρωμ. ιστ, 6)
Εξέχουσα θέση μέσα στον κύκλο των συνεργατριών του Αποστόλου Παύλου κατέχει και η Μαριάμ. Ήταν πολύ γνωστή η Μαριάμ, όχι μόνο στους συνεργάτες του μεγάλου Αποστόλου, αλλά και στις Εκκλησίες της Ανατολής και της Ρώμης. Ήταν μια σπουδαία μυροφόρα ψυχή, που θύμιζε στους τότε χριστιανούς, αλλά και σε μας σήμερα, τις Μυροφόρες του Χριστού, «αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς» (Λουκ. η, 3). Διακονούσε και η καλή Μαριάμ τους Αποστόλους. Πρόσφερε κι αυτή «από των ύπαρχόντων» αυτής στην διακονία του λόγου του Θεού. Πρόσφερε κι αυτή οικονομική βοήθεια στις νεοσύστατες Εκκλησίες του Χριστού. Αλλά και ότι άλλο μπορούσε θεραπεύοντας έτσι ανάλογες ανάγκες των Εκκλησιών.
Ο ερμηνευτής Οικουμένιος παρατηρεί ότι η σεμνή και πιστή Μαριάμ «εκοπίασεν αποστόλου τάξιν πληρούσα και ευαγγελιστού». Ασκούσε κι αυτήν την πνευματική διακονία η ιεραποστολική αυτής ψυχή. Δεν δίδασκε βέβαια δημόσια το λόγο του Θεού, αλλά δίδασκε κατ' ιδίαν. Δεν ήταν κήρυκας του θείου λόγου στις «κατ' οίκον» εκκλησίες όπου ετελείτο η λατρεία, αλλά ήταν κήρυκας των ρημάτων του Ιησού και των Αποστόλων σε ιδιαίτερους κύκλους γυναικών και παρθένων. Έτσι, κατά τον Οικουμένιο, αναδείχτηκε σε Απόστολο και ευαγγελίστρια.
Αεικίνητη η δραστήρια αυτή γυναίκα του Ευαγγελίου. Πρόφταινε παντού. Από την μια μεριά διακονούσε τον Απόστολο Παύλο και τους συνεργάτες του και από την άλλη άσκουσε την διακονία τής αποστόλου και της ευαγγελιστρίας. Αλλά μια τέτοια διακονία είναι πάντα κοπιώδης. Απαιτεί κόπο πολύ και συχνά υπερβολικό. Ακριβώς σ' αυτό τον κόπο αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος, όταν στον χαιρετισμό του προς την Μαριάμ προσθέτει και το λόγο «τις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ὑμᾶς». Γνώριζε, λοιπόν, ο Απόστολος, όσο κανένας άλλος, τον κόπο και το μόχθο της Μαριάμ. Για αυτό και ο λόγος τούτος του Αποστόλου αποτελεί το καλύτερο εγκώμιο προς την αφοσιωμένη αυτή διακόνισσά του.
Έτσι πέρασε η Μαριάμ στην ιστορία της ιεραποστολικής διακονίας του Ευαγγελίου. Σαν μια πιστή και αφοσιωμένη συνεργάτρια του μεγάλου Αποστόλου. Σαν μια εξαίρετη ψυχή, η οποία πρόσφερε τα πάντα στην διάδοση του Ευαγγελίου. Και τον εαυτό της και τα υπάρχοντα της. Σαν μια φτερωτή ψυχή, που πετούσε από τόπο σε τόπο, και πάντα με τις υποδείξεις του Αποστόλου Παύλου, για να συντελέσει κι αυτή στην δόξα του Χριστού και στην σωτηρία ψυχών. Και κατάκοπη από την διακονία της αυτή, πέταξε η ψυχή της στα ουράνια σκηνώματα, «όπου επισκοπεί το φώς του Χριστού», στην ουράνια ανάπαυση και αγαλλίαση.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Διακονούσα τοις σοφοίς Άποστόλοις, και έξαιρέτως τω θεόφρονι Παύλω, και υπέρ τούτου σφόδρα κοπιάζουσα, Μαριάμ θεόληπτε, άμοιβών ουρανίων, άληθώς ήξίωσαι, ως γυνή θεοφόρος και νύν ζωής τρύφησα αληθούς, των σε τιμώντων, άπαύστως μνημόνευε.
Κοντάκιον
Ήχος β'. Τοις των αιμάτων σον.
Ο θείος Παύλος πολλά κοπιάσασαν, υπέρ αυτού Μαριάμ σε παρίστησί διό μακαρία γεγένησαι, τοιαύτης χάριτος κατατρυφώσα αυτού γάρ συνόμιλος πέφηνας.
Μεγαλυνάριον
Χερσί σου ιδίοις ώ Μαριάμ, τω πανσόφω Παύλω διηκόνεις πανευλαβώς όθεν επαξίων, επαίνων ηξιώθης, υπέρ των Αποστόλων, ως κοπιάσασα.
