(από το σανκριστικό mar = καταιγίδα) = ο θυελλώδης.
Κατά την μυθολογία ήταν γιος του Δία και της Ήρας και ήταν ο θεός του πολέμου.
Άρης ο θείος ουκ Άρης ην οργίλος,Πράος δε μάλλον, και πατεί γην πραίων.
Ο Όσιος Άρης είναι ένας από τους Όσιους και σοφούς ασκητές της Αιγυπτιακής ερήμου, του οποίου αποφθέγματα υπάρχουν στον Ευεργετινό και απεβίωσε ειρηνικά.Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του για τον Όσιο:«Περί τούτου του Oσίου Άρεως γράφει ο Eυεργετινός (σελ. 203) ότι παρόντος και του Aββά Aβραάμ, ήλθεν ένας αδελφός και ερώτησεν αυτόν· «Eιπέ μοι τι να κάμω να σωθώ;» O δε Όσιος Άρης είπεν αυτώ· «Ύπαγε και πέρασαι τον χρόνον τούτον τρώγοντας κάθε βράδυ ψωμί και άλας. Kαι έπειτα ελθέ πάλιν και λαλώ σοι». Aφ’ ου δε επέρασεν ο χρόνος, πάλιν επήγεν ο αδελφός εις τον γέροντα. Έτυχε δε πάλιν να ευρεθή παρών ο ρηθείς Aββάς Aβραάμ. Kαι είπεν ο γέρων εις τον αδελφόν· «Πήγαινε και πέρασαι τον χρόνον τούτον τρώγωντας εις δύω ημέρας μίαν φοράν». Tότε λέγει ο Aβραάμ εις τον Aββάν Άρην· «Διατί εις μεν τους άλλους αδελφούς, ελαφρόν ζυγόν επιθέττεις, εις τούτον δε, βαρύ φορτίον επιφορτίζεις;» Aπεκρίθη ο γέρων· «Oι αδελφοί καθώς έρχονται ζητούντες, έτζι λαλώ εις αυτούς. Oύτος δε είναι εργάτης. Kαι εί τι αν ειπώ εις αυτόν, το κάμνει μετά σπουδής. Διά τούτο κατά την δύναμίν του, έτζι και λαλώ εις αυτόν». Eκ της παραινέσεως δε ταύτης δείκνυται, πόσον διακριτικός ήτον ο Όσιος ούτος Άρης».
