(από την λατινική λέξη: victor) = ο νικητής.
Δύο βυζαντινοί αγιογράφοι.
( α στερητικό + κίνδυνος) = αυτός που δεν έχει κίνδυνο.
(Λατινική λέξη) = ο βασιλιάς, ο βασιλικός
(Χριστός + φέρω) = ο αποκαλύπτων τον Χριστό και την διδασκαλία του, με τα έργα του και τους λόγους του.
(από την λέξη Ζαν = Ζεύς) = ο θείος.
1) Ελεάτης φιλόσοφος (490 - 430 π.Χ.)2) Κύρπιος φιλόσοφος που ίδρυσε στην αγορά των Αθηνών την Στωϊκή Φιλοσοφική Σχολή (336 - 240 π.Χ.)
(αντί + ωνούμαι) = ο πλειοδότης σε προσφορά αξίας, ο πλειοδότης, ο γενναιοδωρότερος.
Eις τον Aκίνδυνον και τους συν αυτώ τέσσαρας.Σὺν Ἀκινδύνῳ τέσσαρας κτείνει ξίφος,Τὸν ἐκ πλάνης κίνδυνον ἐκπεφευγότας.Eις τον Xριστοφόρον και τους συν αυτώ τρεις.Καμινιαίας αἰθάλης πεπλησμένοι,Χριστῷ προσῆλθον οἱ περὶ Χριστοφόρον.
Όλοι μαρτύρησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), και αίτια του ενδόξου μαρτυρίου τους, ο μεγαλομάρτυς και τροπαιοφόρος Γεώργιος. Και οι μεν Άγιοι Βίκτωρ, Ακίνδυνος, Ζωτικός, Ζήνων και Σεβηριανός, όταν είδαν τον Άγιο Γεώργιο να μένει άθικτος επάνω στο βασανίστηκα όργανο του τροχού, με μια φωνή και οι πέντε ομολόγησαν τον Χριστό Θεό αληθινό. Ο αποκεφαλισμός τους ήταν άμεσος και έτσι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου. Οι δε Χριστόφορος, Θεωνάς, Καισάριος και Αντωνίνος ήταν δορυφόροι του βασιλιά. Όταν λοιπόν και αυτοί είδαν τον Άγιο Γεώργιο, δια της προσευχής, να έχει αναστήσει κάποιον νεκρό Έλληνα, πέταξαν τα διάσημα του αξιώματος τους και μπροστά στο βασιλιά και το πλήθος, ομολόγησαν τον Χριστό Θεό αληθινό. Η φυλάκιση τους ήταν άμεση. Μετά μερικές ήμερες οδηγήθηκαν μπροστά στον Διοκλητιανό και αφού τους κρέμασαν, τους ξέσχισαν και τους έκαιγαν με αναμμένες λαμπάδες. Τελικά τους έριξαν μέσα στο καμίνι της φωτιάς και έτσι πήραν το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου. Ήταν το έτος 303 μ.Χ.
