Η μνήμη του Αγίου Σέργιου αναφέρεται από τον Γεδεών στο Βυζαντινό Εορτολόγιο σελ. 91 και το έχει πάρει από χειρόγραφο Ευαγγέλιο (του Αγιοταφίτικου Μετοχίου 426), οπού και μόνο εκεί σημειώνεται. Όπως φαίνεται, γινόταν το μνημόσυνο του στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα στη Μονή του Μανουήλ, της οποίας έκανε ηγούμενος, διότι πουθενά άλλου δεν αναφέρεται στους Συναξαριστές η μνήμη του.
Ο Σέργιος λοιπόν, καταγόταν από επίσημη οικογένεια. Ήταν ανεψιός του Πατριάρχη Φωτίου, ενάρετος και πολύ μορφωμένος.
Ο Άγιος ήταν τόσο ταπεινός, που όταν μετά τον θάνατο του Πατριάρχου Θεοφυλάκτου, 27 Φεβρουαρίου του έτους 956 μ.Χ., του πρότειναν να αποδεχθεί τον πατριαρχικό θρόνο, αρνήθηκε και υπέδειξε τον Πολύευκτο. Το 999 μ.Χ. και σε ηλικία σχετικά μεγάλη, κλήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Β' (976 - 1025 μ.Χ.) στον Πατριαρχικό θρόνο, σε διαδοχή του Σισινίου του Β'. Κυβέρνησε τον πατριαρχικό θρόνο θεοφιλώς για 20 χρόνια και απεβίωσε ειρηνικά το 1019 μ.Χ. Αξίζει να σημειωθεί ότι επί των ημερών του μεταφράστηκαν στη Ρωσική γλώσσα οι εκκλησιαστικοί νόμοι χάριν των ιερέων της Ρωσίας.
