Ο «Σίντης (Sindes)» (ομηρική λέξη που ετυμολογείται από το ρήμα σίνομαι, που σημαίνει βλάπτω/καταστρέφω) ήταν κτήμα του Gautier De Moine κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ., ενώ επί τουρκοκρατίας αποκτήθηκε από τη Μονή του Κύκκου όπου και ίδρυσε εκεί Μονή για ευκολότερη διαχείριση του κτήματος. Το μοναστήρι βρίσκεται στην επαρχία Πάφου, νοτιοανατολικά του χωριού Πενταλιά. Είναι κτισμένο σε μια κοιλάδα, στη δυτική όχθη του χειμάρρου Ξεροπόταμος.
Τη Μονή επισκέφθηκε κατά το 1735 μ.Χ. ο Μπάρσκι και την περιέγραψε ως εξής:
«Εξαρτάται από τον Κύκκον, απ' όπου αποστέλλονται Οικονόμος και Μοναχοί. Κατά την επίσκεψίν μου ήσαν εκεί τρεις. Δεν ημπορούν να δεχθούν περισσοτέρους, λόγω των Τουρκικών φόρων. Έχει πολύ ολίγα οπωροφορικά δένδρα και δύο νερόμυλους, τον ένα προ της Μονής, τον άλλον εις την απέναντι όχθην του χειμάρρου. Έχουν οι Μοναχοί αρκετούς αγρούς δια σποράν και μερικά ζώα. Ζουν εκ της γεωργίας. Η μεγάλη αυλή περιστοιχίζεται από κελλιά. Ο ωραίος Ναός, με τρούλλον και τρεις θύρας, είναι κτισμένος με μεγάλην δεξιότητα».
Η Μονή παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι το 1927 μ.Χ. Μετά τη χρονολογία αυτή, εγκαταλείφθηκε, και στις αρχές της δεκαετίας του 1950 μ.Χ., η κτηματική της περιουσία πωλήθηκε σε κατοίκους γειτονικών χωριών.
Η Ναός της Μονής είναι αφιερωμένος στην Παναγία με τρούλο οκταγωνικό με 4 παράθυρα. Η εγκατάλειψη της Μονής τα τελευταία χρόνια οδήγησε στη βαθμιαία κατάρρευση αρκετών τμημάτων της ενώ ο Ναός έχασε όλο τον ιερό διάκοσμο του. Το 1993 μ.Χ. η Ιερά Μονή Κύκκου άρχισε τη συντήρηση της Μονής η οποία ολοκληρώθηκε το 1997 μ.Χ. Την ίδια χρονιά, η Μονή της Παναγίας του Σίντη βραβεύτηκε με το τιμητικό δίπλωμα Europa Nostra 1997, για την αποκατάσταση της με τη χρήση ορθών τεχνικών μεθόδων και για τη διατήρηση του αρχικού χαρακτήρα των ερειπίων. Σήμερα η Μονή είναι κάτω από τη προστασία της ΟΥΝΕΣΚΟ.
